Implant antykoncepcyjny - poważne problemy - Netkobiety.pl

Mam głupie pytanie, ale po roku męczenia się pomyślałaś może, że najlepszym rozwiązaniem będzie wyjęcie implantu?
Widocznie właśnie tak reagujesz na hormony.

Ja bym na Twoim miejscu spróbowała zastrzyków.
Raz na trzy miesiące to znowu nie tak co chwilę, a i tak teraz latasz po lekarzach po tabletki.

I w implancie i w zastrzykach jest pochodną progesteronu, ale w implancie jest lewonorgestrel a w zastrzyku np noretysteron. Pochodną profestrronu jest w każdej anty hormonalnej. Przy implantach krwawienie środcykliczne to typowe powiklanie. Przy zastrzykah nie, ale one z kolei mogą oslabiac kości. Ja tam nie rozumiem jak po roku krwawienia możesz się jeszcze zastanawiać czy tego nie wyjąć. Żadne pieniądze nie są warte tyle co Twoje zdrowie.

O proszę. Czytałam o tym sporo, ale do takich szczegółów się nie dokopałam. Walić kości, chcę mieć spokój Trzeba będzie zagadać z lekarzem... Ale nie wiadomo, czemu jedni ludzie mają te krwawienia a inni nie? Przecież to bez sensu - muszę być chyba jakoś wadliwa Do tej pory trzymała mnie przy tym jakaś chora duma i nadzieja "po trzech miesiącach będzie dobrze... ok, po pół roku będzie dobrze... Nie no, po roku już musi być dobrze". Ale nie jest. Przecież mówię, że od wczoraj mi kiełkuje myśl, żeby to wyjąć. Nie ukrywam, jak pomyślę o tej sumie, mam ochotę coś rozwalić. Czuję się oszukana, nikt mnie nie uprzedził, że tak będzie. Lady Loka, po co ta napastliwość? Przecież rozważam wyjęcie. Każda inna metoda anty wydaje mi się mniejwięcej równie upie*dliwa jak te ciągłe krwawienia, dlatego tak się waham. I szlag mnie trafia, bo to skandal, żeby nie było prostych metod zapobieganiu ciąży. Gdyby faceci w nią zachodzili, implanty byłyby rozdawane za darmo i to specjalnie dopasowane do użytkownika. A komfort kobiety już nikogo nie obchodzi. No i jak teraz wyjmę, to do końca życia będę się zastanawiać "a może by się jednak unormowało, tylko trzeba było jeszcze poczekać?". Wiem, że to głupie. Mam mętlik w głowie.

"A mógł zabić"? Eh. Po prostu łatwiej byłoby mi się pogodzić z tym faktem gdyby była jakaś konkretna przyczyna tej reakcji Jakakolwiek. Czytam właśnie o zastrzykach i tam też jest coś, że wywołują krwawienie... Może lepiej jednak nie. Pewnie się jednak skończy na jakichś pigułkach, chociaz pale papierosy i nie powinnam. Trudno, nie rzucę przecież z takiego powodu. Ale nie wiem, jak to ogarnąć, żeby żadnej nie pominąć. Wiem, wiem, można nastawić alarm w telefonie, ale co jak np. ktoś z pracy wyciągnie na piwo? "Nie, bo muszę połknąć durną tabletkę"? Czy mam zapasowo targać jeszcze paczkę ze sobą? A jak zgubię (zdarzyło mi się)? Tyle rzeczy może pójść nie tak na pigułce...

Ależ czytałam. Ulotki i internety. Tylko oficjalne materiały mówią o "nieregularnym krwawieniu" (z którym mogłabym żyć, okresy miałam niby regularne a i tak zawsze zaskakiwały) a nie "krwawieniu ciągle, bez przerwy". Lekarz też się nie zająknął. A mi w najgorszych koszmarach nie przyszłoby do głowy coś takiego, bo zawsze dobrze reagowałam na wszelkie leki. Żadnych chorób, alergii, nic. To kosztowało niemałe pieniądze, więc próbowałam przeczekać, zawalczyć... Ale mam dość, jeśli po roku się nie poprawia to już chyba naprawdę nie ma nadziei. Implant mnie pokonał, tysiak poszedł w błoto. To niesprawiedliwe, uczciwie zarobiłam i zaoszczędziłam te pieniądze. Ciekawe, czy da się chociaż część odzyskać...

Tak tylko rzuciłam. Wiem, że jest to niemożliwe. Cóż, "nieregularne krwawienia" kojarzą mi się raczej z czymś pokroju "okres tydzień wcześniej-tydzień później". Mogliby być bardziej precyzyjni. I wszędzie te zapewnienia, że nie ma estrogenu, więc skutki uboczne zredukowane do minimum. Hehehe. Ale nieważne. Skoro tak reaguję na hormony, to czemu wcześniej od tabletek nic mi nie było? Co mam robić... wstąpić do zakonu? Skoro niby hormonów nie mogę...

Właśnie już nie wiem, czy mogę czy nie, zgłupiałam już kompletnie Na normalnych tabletkach największym problemem były lekko spuchnięte piersi... Więc może tylko jednoskładnikowe metody powodują u mnie taką masakrę. Komputerków czy innych naturalnych metod nie rozważam, to da mnie nie jest antykoncepcja.

Czekaj, płaczesz, bo implant działał na Ciebie tak, jak działał?
To tak jakbyś odkładała na ładną bluzkę, a potem stwierdziła, że jednak źle w niej wyglądasz. Też byś płakała?
Z całym szacunkiem, ale jeżeli takie małe rzeczy doprowadzają Cię do takiego stanu psychicznego, to pora odwiedzić psychologa albo psychiatrę.

Ale tak się dzieje. To kwestia hormonów, możesz być zdrowa jak ryba i nie tolerować implantu. Hormony + ciało obce w organizmie i masz skutki uboczne. Męczyłaś się rok z tym na własne życzenie, trzeba było wyjąć po kilku miesiącach. Więc ruinę związku też masz poniekąd na własne życzenie.
To nie jest powodem do tego, żeby teraz tracić całkowicie chęci do życia i ryczeć po kątach.
Związek jest do odratowania zapewne, a prezerwatywy są skuteczne, jak się ich dobrze używa. Co do tabletek zawsze możesz sobie ustawić przypominajkę w telefonie.

Granicą ustabilizowania się hormonów są trzy miesiące. Potem powinno już być ok. Czyli zrobiłaś sobie dodatkowe 9 miesięcy na własne życzenie.

To nie jest nieuczciwe. To są efekty uboczne, które mogą wystąpić przy stosowaniu antykoncepcji hormonalnej.

Witam ponownie, niestety muszę odświeżyć ten przykry wątek.

Brałam sobie pół roku tabletki (Levarette, jeśli to istotne). Wkurzałam się, bo czułam się przez nie uwiązana jak pies na łańcuchu, ALE przynajmniej miałam spokój. Nawet lepiej, bo okres przestał mnie zaskakiwać jak zima drogowców. Poza tym jednym razem, gdy jedną zwymiotowałam, ale to była moja wina, więc nie miałam do nikogo pretensji.
Trochę się ogarnęłam, poprawiłam dietę, ograniczyłam alkohol, zapisałam się na sekcję wspinaczkową, sielanka... I w siódmym opakowaniu, dosłownie w połowie blistra - BAM, plamienie, a właściwie potop ze skrzepami. Pobiegłam przestraszona nie na żarty do lekarza i znowu to samo - nigdzie nic nie ma, wszystko w perfekcyjnym zdrowiu, tylko leci. Lekarz rozłożył ręce i stwierdził filozoficznie, że "nie każda kobieta jest stworzona do antykoncepcji". Przynajmniej udało mi się wybłagać leki przeciwkrwotoczne wielkości młyńskiego koła i troszeczkę pomagają. Troszeczkę. Modlę się, żeby za tydzień wraz z nowym blistrem to się jakoś uspokoiło... Ale co jeśli nie? Zmieniać tabletki? Robić badania hormonalne? Jakie?!
Jeśli wcześniej byłam załamana, to teraz jestem dwa razy bardziej. Jeśli rzeczywiście "nie jestem stworzona do antykoncepcji (co według mnie jest bzdurą, miliony kobiet biorą i żyją, a ja jedna bez wyraźnych przeciwwskazań nie?!)" to chyba pozostanie zakon. Jaki facet zechce taką wybrakowaną babę, co przez jakieś tajemnicze fanaberie nie może brać tabletek, przecież to jakiś absurd. Proszę, niech mi ktoś pomoże. W końcu można przeszczepiać organy, przyszyć kończynę, leczyć nowotwory złośliwe, nie wierzę, że wobec krwawienia z dróg rodnych medycyna jest bezradna

Wybrakowaną?
Idż do psychologa.

Niech Twój facet używa gumek i tyle. Dużo związków jest takich, gdzie kobieta nawet nie tyle nie może, co nie chce brać tabsów.

Właśnie też na to zwróciłam uwagę, że właściwie prawdziwy problem obraca się tak naprawdę wokół dogodzenia partnerowi w sposobie uprawniania seksu.

Hej. Ja tez mam ten implant w rece i sa cyrki. Mam 8 dni okres a potem 1 tydzien czasem 1,5 i znowu i tak w kolko mam implant od roku. Dzisiaj lekarka dala mi na 2 miesiace tabletki progynova i jesli to nic nie pomoze to wyjmujemy ten shit. Naszczescie mam super faceta i jest wyrozumialy mamy juz dziecko. Ale to jest bardzo uciazliwe zwlaszcza w lecie ani na basen ani nic ehhh... Nie bylas jedyna   czasami tak bywa

Pffff...
To jest Twoja wizja i nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. W związku dwojga dorosłych lhdzi metoda zabezpieczenia jest taka, jaką sobie oboje wybiorą. Znam mase stałych związków trwających lata, gdzie używane są tylko gumki i nikt nic o nikim źle nie mowi.
W mojej wizji facet, który nakazuje dziewczynie rozwalać sobie gospodarkę hormonalną w imię idei jest idiotą.
Może zamiast robić awantury lekarzowi z powodu tego, jak reaguje na hormony Twój organizm (wtf, to tak jakbyś zrobiła awanturę dentyście, że masz dziurę w zębie) zadbaj o swój organizm i nie wciskaj mu hormonów?
Myślisz, że oni mają magiczne sposoby na sprawdzenie, które tabletki Ci pomogą? Bzdura... Zapisują jedne, a jak po 3 miesiącach jest źle to inne. I tak dalej metodą prób i błędów aż trafisz na najlepsze pod siebie. Nie dadzą rady inaczej bo to kwestia organizmu jak zareaguje.

Tutaj masz wycinek frustratów. Twój facet chce gumek to może go posłuchasz? Dorosły jest to wie co mówi. Albo jedź za granicę się podwiązać.

Ginekolog nie jest jasnowidzem i pojęcia nie ma jak zareagujesz na tabsy. Dlatego daje się te 3 miesiące na przyzwyczajenie organizmu. Badania, które powinien Ci zlecić to wszystkie na krzepnięcie krwi, bo problemy z krzepnięciem są przeciwskazaniem do brania tabletek. Nie ma magicznego badania, które powie lekarzowi co Twój organizm zrobi po przyjęciu tabletki i jakie będą dla Ciebie najlepsze. To metoda prób i błędów. To dalej nie jest powód do robienia lekarzowi awantur. Jak mu nie ufasz to idź do innego.

A może nic faktycznie nie może poradzić bo to kwestia Twojego organizmu?

Facet widzi, że się męczysz to szuka innego rozwiązania. Ufasz mu chociaż trochę? Brzmisz jak zacietrzewiona nastolatka, która wie lepiej co druga osoba myśli. Lepiej niż ta druga osoba. W związku się rozmawia i szuka rozwiązań. Ja używam tylko gumek i jakoś żyjemy, nie czuję się jak laska na jedną noc, która nie chce się niczym zarazić. Metoda antykoncepcji jak każda inna a przynajmniej nie ingeruje w moją gospodarkę hormonalną. Mój facet z tym żyje i w życiu mi żadnych komentarzy na ten temat nie robił. Jasne, że bez gumek lepiej, ale póki co lepsze to niż nic.

Edit. Dorosłość to wspólne decyzje. Na pewno nie jest nią robienie z siebie męczennicy i oczekiwanie, że on to doceni. Nie doceni. Facet nie wie jak to jest. On pokazuje troskę szukając rozwiązania, które Cię nie zamęczy.

Aha, i jeszcze "zadbaj o swój organizm i nie wciskaj mu hormonów?" - niby dlaczego? Organizm póki nie dba o mnie ani trochę. Dałam mu rok żeby się przyzwyczaił do implantu, a tylko coraz bardziej się buntował... Poszłam mu na rękę i (z bólem!) przeszłam na tabletki - a on zaczął odstawiać te same cyrki. Jakoś nie mam motywacji, żeby o niego zadbać. Nienawidzę go bardziej niż kiedykolwiek.

Wykonałam te badania. Prolaktyna, tarczyca, krzepliwość... Myślę, że można by dołożyć testosteron, progesteron i estradiol, ale to może później. Nadal czekam na wyniki,a jak tylko będę miała je w ręce, to pójdę do ginekologo-endyktrynologa. Bardzo się boję, że usłyszę wyrok "nie może pani stosować hormonów". Bo ja całe życie byłam przekonana, że w stałym związku się przechodzi na hormony. To było tak oczywiste jak to, że słońce zachodzi wieczorem. Nie wiem, może to jakiś przekaz kulturowy...? Dlatego jest mi tak ciężko się z tym pogodzić. Ciężko mi było pogodzić się z tym, że implant nie jest dla mnie, teraz się modlę, żeby cokolwiek nie spowodowało wykrwawiania się. Nie wyobrażam sobie powrotu do prezerwatyw. Niedobrze mi jak tylko o tym pomyślę. Wiem, że chwilami brzmię jak jakaś wariatka i strasznie przepraszam za to, ale to jest takie ciężkie... Nie wiem, jak sobie z czymś takim poradzić. Powinni o tym uczyć w szkołach.

Ja przetestowalam 8 różnych pigułek. Najdłużej stosowalam Vibin, bo aż 6 miesięcy.
Niestety, potem plamienia przez większość dni cyklu.
Masakra.

W tej chwili po 4 cyklach brania Atywii rezygnuję całkowicie z pigułek, to nie dla mnie.

Zastanawiam się nad spiralą.

Poddaję się.
Byłam u nowej pani doktor (przesympatycznej zresztą, nie poczułam się olana jak u tamtego). Wyniki? Bez zarzutu. USG? Czysto jak łza. Gdyby moje narządy rozrodcze były rzeźbą, byłyby Dawidem Michała Anioła. Szkoda, że nic mnie to nie obchodzi, bo nie mam najmniejszego zamiaru z nich korzystać. Co za ironia... Czyta się te fora i odnosi się wrażenie, że każda coś ma - PCOS, endometrioza, bolesne miesiączki, Hashimoto czy cośtam... A ja nic. A mimo to krwawię. Pani rozłożyła ręce i stwierdziła tak samo jak poprzednik: "niektóre kobiety nie mogą, mam takie pacjentki...". I to tyle? Nie można, bo nie można i cześć? Najwyraźniej... Cóż, skoro drugi lekarz ma taką samą opinię to najwyraźniej takie są fakty. A z nimi nie będę dyskutować, chociaż boli niesamowicie.

Zapytała, czy przepisać receptę na coś nowego, o innym składzie, ale ja... Nie mogłam. Bałam się. Nie chciałam przeżywać kolejnego rozczarowania, już i tak jestem wykończona. Mam receptę bez daty, więc może po jakiejś przerwie wrócę do tego... Nie wiem.

Nie wiem też co będzie ze związkiem, niby facet w pełni akceptuje i popiera, ale wszyscy wiemy jacy oni są... Nie minie tydzień i będzie marudzić. I nie dziwię mu się, bo kto to widział żeby dorośli ludzie stosowali metody dla małolatów bez żadnego powodu... Czuję się okropnie. Zrobiłam, co się dało, ale to nie wystarczyło. Dlaczego tak... Nic nie rozumiem. Niby zupełnie zdrowa, ale jednak nie. Co za cholerna ironia.

Uwierz, próbuję z nim coś omówić, ale nic nie dociera... Myśli, że jak powie "gumki mi nie przeszkadzają" to koniec tematu. No chyba jednak nie. Poza tym, jak coś nawali to tak jakby ja będę w ciąży, a nie on, więc chociażby z tego względu ja mam więcej do gadania w tym temacie. Ale teraz to nie ma znaczenia, bo i tak wychodzi na jego... Minie jeszcze dużo czasu, zanim będę mogła pozwolić sobie na sterylkę.

"Bo dojrzały człowiek aż tak nie rozdziela, nie ocenia i po prostu zabezpiecza się tak, jak może." - to inaczej: MNIE się gumki kojarzą z młodzieńczymi latami gdy nie ma za bardzo innego wyboru (chyba, że ktoś ma wyluzowaną matkę, która zaprowadzi do lekarza po tabletki, ale ile takich jest...? Moja jak odkryła że biorę tabsy skwitowała to pełnym zgrozy "o jezu" - nie wiem, o co chodziło i chyba nie chcę wiedzieć). Więc czytałam jako małolata o tych hormonach i nie mogłam się doczekać.  Także teraz czuję się jakbym dostała mokrą szmatą w pysk. A także jak ostatnia idiotka, bo wychodzi na to, że mogłam odstawić te rzeczy już dawno temu i na jedno by wyszło... Cóż, nadzieja umiera ostatnia.

Ale powiedz mi... czy ta przerwa to dobra decyzja? Powinnam była powiedzieć "tak, proszę!"na tabletki o innym składzie, ale nie mogłam, bo byłam za bardzo wystraszona, że to się okaże kolejną klapą. Nadal mam jeszcze 3 tygodnie by zdecydować. I chcę i boję się i nie wiem, co dalej...

Ja od niedawna zabezpieczam się diafragmą spam. Jest to kapturek, który mechanicznie chroni przed zapłodnieniem. Dodatkowo nawilża bo zakłada się go z żelem antykoncepcyjnym. I jest to niehormonalna ochrona.

Ja zabezpieczam się kapturkiem naszyjkowym spam, niehormonalna metoda ale bardzo skuteczna. Mam ja po pigułkach i myślałam że będzie ciężko się przestawić, ale jest super.