Historia plastra jakich wiele - Netkobiety.pl

On  Cię nie chce. Nic z tego nie będzie.

Krótko, jasno a na temat Dzięki, to naprawdę pomaga kiedy ktoś z boku powie Ci, że jednak przeczucie Cię nie myli i zaczynasz się sama oszukiwać.

To prawda - ja "nie chce". Mam chociaż świadomość, że przez ostatni miesiąc to ja przedłużałam tą znajomość. Gdybym nie pisała sam by się nie odezwał. Wiesz ja bym nawet chciała, żeby on napisał jasno i wyraźnie, ze nic z tego nie będzie. W końcu jesteśmy dorośli, nie zmuszę go, żeby coś poczuł. I tego mi tu brakuje zakończenia. Jestem dość konkretną osobą i zdecydowanie nie lubię huśtawki emocjonalnej. Dlatego tak mnie męczy to, że sama się w tą sytuację wkręcam.

Jednego mnie ta sytuacja nauczyła - bardzo szanuje facetów i kobitki, które nawet po dłuższym randkowaniu potrafią powiedzieć - wybacz, ale nic z tego nie będzie A nie robią sobie z żywego człowieka pocieszenie i jakiś zapas na smutne chwilę.

Dzięki za opinię:)

Potrzebujesz potwierdzenia, że dałaś się wpuścić w rolę środka na bóle po stracie poprzedniej partnerki? Tak, tak to wygląda. Widać, że on sobie nie poradził z utratą byłej. Chyba w tej sytuacji tylko totalne rozczarowanie byłą mogłoby coś zmienić. Marne szanse skoro ich rozstanie zadziało się z jego winy.

Wiem, że liczysz, że on do ciebie wróci, ale lepiej nie marnować czasu i energii na kogoś, dla kogo jesteś tylko gorszym wyborem. Utrzymywanie tej relacji w dotychczasowym kształcie będzie powodowało tylko uszczerbek na twojej godności i poczuciu własnej wartości. Po co ci to?
Walcz na maksa, ale o to, co dla ciebie najlepsze.

EDIT: jeszcze odnośnie tego niezbyt udanego seksu, to powiem, że jak komuś zależy na drugiej osobie, to pozastawia się duży margines tolerancji, że coś może pójść nie tak i niczego nie traktuje się jako OSTATECZNE.
Tylko podkreślam dotyczy to osób, na których nam zależy.

Dokladnie to samo mialam dopisac so swego posta. Jak czlowiekowi zalezy to jest w stanie zniesc rozne niedogodnosci, pracowac nas roznymi sferami rowniez nad seksem. Tutaj ten seks mial byc ostatnia deska ratunku dla ktorej warto byloby kontynuowac ta znajomosc. Nie zachwycil wiec facet sie wycofal.

Droga Magnolio,
Być może zbyt wybiórczo, ale co mnie zastanowiło w Twoim poście, to istniejące od samego początku Waszej relacji przesłanki, że on jest mocno na nie:

Taki masz od niego generalnie feedback.
Spotykać się nie chce, kontaktu nie chce i w zasadzie z powyższego oprócz jednorazowego seksu naprawdę nie wynika z jego strony żadne większe zainteresowanie Tobą.
Myślę, że wiesz o tym, ale jednocześnie bardzo mocno go usprawiedliwiasz i szukasz dla siebie potwierdzeń, na pozostanie w tej relacji, bo związkiem naprawdę tego nazwać nie można.

Jeśli ludzie się kochają i chcą być ze sobą, to pomimo pracy zawodowej, pomimo chorób w rodzinie, pomimo braku określenia wzajemnej relacji - są.
Po prostu są razem.
Przeszkody o których piszesz, to nie są jakieś ogromne dramaty, czy problemy - a zwyczajne, codzienne życie.
Większość dorosłych ludzi ma obowiązki, pracę zawodową, jakieś problemy zdrowotne, rodzinne ... powiedziałabym, że jest to normalny stan, a nie jakiś specjalny poziom stresu.
A mimo tego ludzie tworzą związki, małżeństwa, są ze sobą.

Rozumiem, że nie chcesz go sobie odpuścić, ale wygląda na to, że on odpuścił sobie Ciebie już dawno.
Jedyne co możesz zrobić, to nadal o niego zabiegać, kontaktować się z nim, namawiać go na spotkania i spotykać się z jego strony z obojętnością na te zabiegi.
Jakiś czas będziesz miała z jego strony mur w odpowiedzi na te swoje starania, ale myślę, że z czasem może się to przerodzić nawet w niechęć i w irytację u niego.

Kiedyś koleżanka poznała pewnego chłopaka (a w zasadzie on ją zaczepił). Wychodził z inicjatywą, proponował spotkania, próbował pocałować... Wszystko pięknie do momentu, kiedy powiedział, że na razie nie bd się odzywał, bo ma coś 'pilnego' do załatwienia. Dodał, aby się nie martwiła, bo niedługo sam się odezwie, jak tylko uda mu się wyjść na prostą.
Udało mu się załatwić. Była do niego wróciła.
Brzmi znajomo?

Zablokuj go wszędzie, gdzie się da i problem jego potencjalnego odezwania z głowy

Przede wszystkim sobie Nic z tego nie będzie Dzięki, tego będę się trzymać

Zależy nam bardzo cenisz ,, wartość sentymentalną" i czy jest ona warta próby dogadania się z kimś, kto olał Cię po całości.
Możesz- jeśli to możliwe- poprosić o odesłanie Ci tych rzeczy.
Jeśli znów zignoruje Twoją wiadomość, to pozostanie Ci pogodzić się z ich stratą (bo wnioskuję, że nie masz ochoty co chwilę się przypominać).

Dzięki za odpowiedź. Zastosuję się do obu. Poczekam kilka miesięcy i może okaże się, że przeboleję po drodze utratę tych rzeczy

Nie, nadal się nie odzywa. Nawet nie odczytuje moich wiadomości. I chyba to w tym najbardziej boli, sposób w jaki z dnia na dzień zakończył naszą znajomość. Milczeniem... Po prawie roku znajomości, jakbym mu coś złego zrobiła. Widocznie nie zasługiwałam nawet na słowa, że to koniec... Taki los plastra... Od początku nie liczył się za bardzo z tym jak ja mogę się czuć w pewnych sytuacjach...
Ale kiedy ostatnio odnowił znajomość i twierdził, że się zmienił i chce żebyśmy kontynuowali naszą relację to też był inicjatorem spotkań. Przyjechał nawet do mnie na weekend, kiedy wyjechałam ze znajomymi. Ot tak na jeden wieczór, bo potem musiał wracać. Stąd myślałam, że zaczyna mu zależeć. Pisał pierwszy, zagadywał. Pisał, że bardzo mnie lubi. Kiedy się ponownie na niego otworzyłam i przestałam się dystansować to on się znowu odciął. Ten ostatni miesiąc to już dla mnie trochę za dużo. Tym bardziej, że sam twierdził, iż powinniśmy się częściej widywać i więcej rozmawiać. Dlatego starałam się podtrzymać znajomość... Gdyby dał mi normalnie znać, że to jednak nie to czego szuka to wycofałabym się szybciej... Dostałam konkretnie po głowie... Staram się o tym nie myśleć i nie brać do siebie, ale nie do końca mi to wychodzi...
Póki co odpuszczę mu te rzeczy, bo chyba musiałabym mu nalot w pracy zrobić, a na to nie mam siły...

Bez długich wstępów i zbędnego przynudzania:

1. Te rzeczy wcale nie są aż tak ważne. Ważne rzeczy trzyma się w domu, nigdzie z nimi nie łazi i nikomu nie pożycza.
2. Nie chodzi wcale o żadne rzeczy, tego nawet debil się domyśli, tylko o nawiązanie kontaktu z typem pod jakimś tam pretekstem.
3. Typ debilem nie jest i doskonale wyczuwa o co tak naprawdę chodzi.
4. Zrozum w końcu i wbij sobie do głowy, że jego już nie ma. Niezależnie od tego co tam jeszcze wymyślisz już go nie odzyskasz.
5. Swoim natrętnym przypominaniem mu o swoim istnieniu, tylko jeszcze większą niechęć u niego wzbudzasz.
6. Jeśli mim o wszystko to jak Cię tratuje nie daje Ci do myślenia i w dalszym ciągu coś do niego czujesz, musisz odpuścić.
   
Stare góralskie przysłowie mówi - miej wyjebane, a będzie ci dane. Co w wolnym tłumaczeniu mniej więcej oznacza,
że w życiu różnie się układa i czasami coś, co jeszcze wczoraj było dla nas niewyobrażalne, nagle dzieje się na naszych oczach.
Być może jeszcze kiedyś wasze drogi się zejdą i kto wie, może inaczej wszystko się wtedy ułoży, tego nigdy nie wiadomo.
Ale nie teraz i pewnie nie w dającej się przewidzieć przyszłości. Nie truj się tym i nie myśl o tym, idź w swoją stronę i zajmij się sobą,
a jemu niech dupę skręci z zazdrości jak Cię zobaczy kiedyś z innym pod rękę i zobaczysz w jakim tempie przyleci błagać o szansę.
Najprawdopodobniej wtedy już będzie Ci obojętny i to Ty jego będziesz olewać tak jak on Ciebie dziś, czego jemu i Tobie życzę

Cześć, to znowu ja Piszę chyba tylko po to żeby się wyżalić, bo dostałam kolejnego kopa i tak cholernie to boli...

Dzięki Wam i swoim przemyśleniom pogodziłam się z tym, że nie będę z tym facetem, o którym pisałam. Mimo, że dawał mi nadzieję prawie rok poszłam ze swoim życiem dalej, przebolałam. Książki o których pisałam odkupiłam. Po za jedną, którą pożyczyłam z biblioteki. Pracowaliśmy w podobnych branżach i o niektóre specjalistyczne książki jest ciężko, bo nakład wyczerpany. Dlatego się ucieszył, że mogę mu pożyczyć. A że wyglądało to wtedy jakbyśmy zaczynali być razem to nie miałam powodu tego nie robić.

Do rzeczy - moja firma wynajmuje czasami w budynku, w którym on pracuje pomieszczenia na szkolenia. Dlatego kiedy emocje już opadły, po tych prawie dwóch miesiącach bez kontaktu i po sprawdzeniu, że książki nie mogę znaleźć nawet na allegro, przy tej okazji odezwałam się do niego. W krótkiej wiadomości napisałam, że chodzi tylko o książkę z biblioteki. I że rozumiem, że chciał zakończyć znajomość i nie chce utrzymywać kontaktu. Nie chce mnie widzieć.  Więc czy może zostawić książkę np. w recepcji lub w sali gdzie będzie szkolenie z kartką na moje nazwisko. A ja przy okazji odbiorę. Odpisał, że odda i że przeprasza. Ja nic nie odpisałam, bo przecież pisałam tylko w sprawie książki.

Oczywiście książki nie odzyskałam. W sumie szkolenie trwało trzy dni, więc na spokojnie się przypomniałam i po raz kolejny poprosiłam o zwrot. Tej wiadomości już nie odebrał. Dla wyjaśnienia - szkolenia odbywały się wieczorami, po godzinach jego pracy, więc nie mogłam sprawy załatwić osobiście.

Strasznie się z tym czuje, nie rozumiem jak można tak kogoś potraktować... Z nas dwojga to ja mogłabym mu robić wymówki, ale nigdy nawet nie wspomniałam o tym jak wobec mnie się zachował. Dawno nie czułam się tak rozbita, nie wiem już czy nie zasługuję chociaż na zwrot mojej własności...Mieliście rację, żeby odpuścić. Teraz czuje się tylko gorzej, jakbym nie była warta nawet szacunku...

Czy mimo wszystko próbowalibyście odzyskać książkę?

Ksiazki bym mu nie odpuscila. Jezeli jest dla Ciebie cenna ze wzgledu na prace to zrob tak: wyslij mu list polecony np na adres firmy gdzie pracuje, z wezwaniem do jej oddania i daj mu termin np 2 tygodnie. To co on teraz robi to przywlaszczenie rzeczy. Ty mu ja pozyczyls a on jak swinia nie chce Ci jej oddac. Co wiecej po minięciu terminu ,wzielabym to pismo, zwrotke gdzie widniałby jego podpis, wydrukowane wczesniejsze wiadomosci gdzie pisze że ją odda i zlozyla zawiadomienie o wykroczeniu.  Bez przesady,  to ze zachowal sie wobec Ciebie tak jak zachowal to juz trudno ale ze ksiazki nie chce oddac to inna bajka i ja bym mu tego nie podarowała.

Hej, przeczytałam cały Twój wątek i on mi przypomniał moja historię. Też kiedyś przez pół roku miałam taką relacje. Ja inicjowałam kontakt, spotkania itd. Żyłam w nieustannej niewiedzy co dalej. Okropne uczucie. Ostatnie jego wiadomość to „później się odezwę skarbie” i do tej pory się nie odezwał. Wiesz jak ja się czułam? Co się okazało, że poznał jakaś dziewczynę. Dlatego mówię Ci ODPUŚĆ. Zapomnij o nim i miej swoją godność i urwij ten kontakt. Usuń numer, nie odpisuj, nie reaguj! Błagam Cię o to, żebyś nie upadła tak nisko jak ja w tamtym czasie! Rozumiem wartość sentymentalną książki – na Twoim miejscu powiedziałabym w bibliotece, że ją zgubiłam lub cokolwiek i zapłaciła, jeśli Ci jej nie odeśle. Uwierz mi, że jak chłopak chce to szuka sposobu, a ja nie to powodu. On Cię nie chce i uwierz w te słowa. Bo ja żałuję, ze mi w tamtej sytuacji nikt tak nie powiedział.