Kontakty z dziadkami własnego dziecka. - Netkobiety.pl

Mój syn jest dziś pełnoletnim, młodym człowiekiem, ale od dnia narodzin po dzień dzisiejszy dziadkowie (moi rodzice) wpatrzeni byli (tata niestety już nie żyje) w niego jak w obrazek, spełniając niemal każdy kaprys i zachciankę. Mało tego, mój tata zawsze powtarzał, że "wnusiowi u dziadka wolno wszystko". Nie ingerowałam w to, bo raz, że syn doskonale rozumiał, że w domu obowiązują zupełnie inne zasady, co nie stwarzało żadnych problemów wychowawczych, a dwa - nie zdarzało się to na tyle często, żeby mogło stanowić jakiekolwiek zagrożenie, za to rodzice byli szczęśliwi widząc jak wielką sprawiają mu frajdę. Niemniej muszę dodać, że kiedy już zachodziła taka konieczność, bo sytuacja tego wymagała, szanowali moje prośby i decyzje. Jednym słowem z pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że ten "układ" działał bez zarzutów.

Wspominam przede wszystkim o moich rodzicach, bo niestety mama męża, czyli druga babcia, wnuka nie doczekała, a tata zmarł kilka lat później, więc to jednak oni mieli zdecydowanie lepszy kontakt i większy wpływ na dziecko. Ponadto teść ogólnie był osobą, która miała problem z okazywaniem uczuć, a zajęcie się maluchem przychodziło mu z niemałym trudem, choć widać było, że małego kocha i naprawdę się stara. Te relacje też były bardzo poprawne, nawet jeśli w pewien sposób naturalnie ograniczone. Dziadek zresztą również szanował nasze zasady i nigdy niczego nie forsował na siłę, a wnukiem zajmował się na tyle, na ile mógł i potrafił, przy czym zdarzało się to relatywnie rzadko.

No, ale jaki Ty masz dylemat ? Nie każdy się nadaje na bycie babcią, dziadkiem. Tak samo jak nie każdy się nadaje na bycie rodzicem. Moi rodzice akurat wg mnie są dużo lepszymi dziadkami dla swojego "przyszywanego" wnuka, niż byli rodzicami dla mnie. Bardzo go kochają i od początku mu to okazują. Czasem się nawet wkurzam w myślach, że za moich czasów tacy nie byli.
Twoja matka jest jaka jest i tego nie zmienisz. Nic w tym dziwnego, że święta ex woli spędzać u swojej rodziny, skoro córka się tam dużo lepiej czuje. Nic na siłę. A zrzędzenie matki musisz wpuszczać jednym uchem, a wypuszczać drugim. Taki rodzinny folklor.

Niestety ale dziadek, czy babcia nie powinni zastępować rodziców. Wiem oczywiście w życiu jest różnie. Ale to nigdy nie będzie to. Ja mam taką sytuację u szwagra, który pracuje w Norwegii. Ma syna którym z różnych względów najczęściej zajmują się dziadkowie. No i niestety wyrasta na sporego gałgana, tupie, krzyczy, ma wszystkich w nosie, licza się tylko prezenty, które musi dostawać, żeby się na chwilę uspokoiło. Dziadkowie rozpuszczają wnuki, dają im miłość oczywiście. Ale brakuje miłości ojcowskiej, brakuje zasad, nie ma granic. No i w wieku 5 lat chłopak nadaje się do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Poważne braki wychowawcze. W tym wieku jeszcze to pewnie idzie nadrobić. Wiele rodzin to zauważa dopiero w wieku nastoletnim, gdy dzieci wyrzucają ich z domów.

@balin
Ale co ma piernik do wiatraka?Poza mąka...
Tu napisałem o zwykłej zabawie z dzieckiem a nie traktowaniu czterolatki jak kolejnego mebla.

Nie byłem czy ten kurs utrzymać ale kiedy przyjrzałem się reakcji moich rodziców jak również dotarły do mnie historyjki że nie widzą wnuczki bo ja nie przywożę to mi ręce opadły.
Nieraz o tym rozmawialiśmy ,a zaproszenie ich aby przyjechali (mieszkają 10km dalej) zawsze trafia na przeszkodę.
Uważam że dobrze postępuję, bo mała jest happy.