Ślub kościelny? Jak najbardziej, ale łatwo nie będzie! - Netkobiety.pl

Super Express to gazeta rządna afer. Nie jest to wiarygodne i rzetelne źródło wiedzy

Moim zdaniem te informacje pojawiają się zbyt często i w zbyt różnych miejscach sieci, by uznać, że jest to wyłącznie szukanie sensacji.

A gdzie w tym wszystkim jest Bóg?

Na pewno nie widzą go pomysłodawcy tych zmian, bo one nie są zgodne z wiarą katolicką. Ciężarna kobieta może się wyspowiadać z grzechu współżycia pozamałżeńskiego i jeśli szczerze żałuje musi uzyskać rozgrzeszenie, a w efekcie stan łaski uświęcającej. Czyli de facto w razie śmierci może iść do nieba. Ale nie może wziąć ślubu kościelnego, bo ktoś tworzy bzdurną biurokrację.

W ogóle badania przed ślubem maja sens. Kiedyś widziałem na amerykańskim filmie, że były obowiązkowe, żeby przyszli małżonkowie znali swój stan zdrowia. Nie wiem czy to obowiązuje albo obowiązywało w całych Stanach, na konkretnym obszarze czy w ogóle to fikcja, ale fajne. Według nauczania KK sama ciąża nie powinna być powodem do ślubu, ale zakaz to już za dużo i jakoś w to nie wierzę. Reszta zmian wydaje się być OK o ile to będzie w duchu zrozumienia, a nie piętnowania.

ale to nie jest przymusowe, nie chcesz to się nie badasz i nie bierzesz ślubu. tak jak np nie musisz żyć zgodnie z prawem, ale jeżeli je naruszysz to np, nie będziesz mogła zostać policjantem, albo pracować w placówkach wychowawczych.

A tak już bardziej w temacie, kłamanie w kwestionariuszach nic nie da, jeżeli będą badani przez psychologa, czy psychiatrę. Po prostu to jest tak, że niektórzy ludzie biorą ślub, a potem na jaw wychodzą ich różne zachowania, które podważają ich dojrzałość do założenia rodziny. Te zachowania są też podstawą do unieważnienia małżeństwa w KK. Zatem ja odczuwam to w ten sposób, a przynajmniej mam gorąca nadzieję, ze nowe zasady maja to na celu, mianowicie, mają na celu ochronę osób, które chcą się z kimś związać i są w 100% uczciwi, przed niepoważnymi, niedojrzałymi, kłamliwymi partnerami.

Deformacja anatomiczna mnie rozbawiła do łez- dzięki

Oczywiście badający mogą być praktykującymi katolikami, żeby było uczciwie. Skoro KK dostarczy im wielu nowych klientów to zapewne coś odpalą. I tym sposobem wszyscy zadowoleni

Przymusowe w takim kontekście, że jako wierząca i praktykująca katoliczka chcesz wziąć ślub, to musisz przejść procedurę.
Moim zdaniem w przytoczonej w temacie sytuacji kościół źle pojmuje swoją rolę. Skoro Bóg dał człowiekowi wolną wolę, to rolą Kościoła jest wskazanie odpowiedniej drogi, nauczanie o moralności katolickiej i dogmatach wiary. A tu Kościół odbiera człowiekowi ten dar boży albo traktuje go jako niezdolnego do właściwego dysponowania swoją wolą i narzuca mu z góry, jak myśleć i postępować, rozlicza go z uczynków, udziela połajanek a nawet karze (na przykład odmawia sakramentu chrztu dziecka samotnej matki). Jest ogromna różnica między wskazaniem komuś drogi, a popędzaniem go biczem, żeby nią podążał.

W dobie zaostrzania przepisów o ochronie danych osobowych, mało prawdopodobne aby badania medyczne, czy ankiety na temat stanu zdrowia, życia seksualnego itd. były do wprowadzenia. Czym innym jest konfesjonał, gdzie każdy mówi to co sam "chce", a co innego sformalizowana ankieta którą ktoś musi wypełnić aby uzyskać dostęp do usługi, a taką jest udzielenie ślubu. To zostaje na piśmie i jest w archiwum. A to już zupełnie inna bajka.

Z tymi wierzącymi bywa różnie - część ślepo podąża za przykazaniami kościoła, część - jak pisałaś - traktuje religię, jak szwedzki stół. Tych drugich chyba jest więcej i to raczej dobrze, bo to znaczy, że myślą :-). Albo nie myślą wcale, tylko są wygodni. Ale część na pewno myśli.
Moim zdaniem, kościół i wiara to dwie rzeczy, które się na siebie tylko nieznacznie nakładają - kościół, jako instytucja w teorii powinien dawać wiernym wykładnię i interpretację dogmatów wiary. Ale wiara już to kwestia duchowa poszczególnych członków wspólnoty - łączy ich wyznawanie tych samych zasadniczych dogmatów: Trójcy, zmartwychwstania itd. A kwestie: czy aborcja może zostać usprawiedliwiona w szczególnych wypadkach, czy gender stworzył szatan, to właśnie ta kościelna interpretacja zasad wiary. Dziś jest taka, jutro może być inna. Jeśli (hipotetycznie i przejaskrawiając) jutro z ambony zaczną padać słowa, że każdy katolik ma 30% wszystkich swoich pieniędzy złożyć w ofierze, bo chciwość to grzech ,to większość ludzi popuka się w czoła. Nie przestaną być katolikami, ani nie przestaną wierzyć w Boga, mimo że kościół przypisze im grzech chciwości. Nie wiem, czy ten przykład dobrze przekazuje, co miałam na myśli.

Aż trudno uwierzyć, że KK zamiast otworzyć się na młodych ludzi (głównie młodzi ludzie biorą śluby kościelne), to stawia coraz większe wymagania, które tworzą bariery, zniechęcają a wahającym się dają argumenty „przeciwko”. Ech...szkoda

Kolejny dowód na to, że polscy biskupi są coraz bardziej oderwani od rzeczywistości. Ale to ich problem. Podejrzewam, że obroty ze ślubów im spadną Ja mam ślub cywilny i nie zamierzam nigdy brać kościelnego.

KK woli tkwić w fikcji i nieświadomości, bo wyniki takiego policzenia mogłyby być dla nich smutne.

Owszem, ale trudno stwierdzić, żeby sami hierarchowie przejmowali się powinnością Kościoła i jakością wiary, łącznie z własną, a sądzę, że im większa liczebność, tym większa jego (kościoła) siła, choćby mentalna. Zresztą za chrzest, ślub czy pogrzeb się płaci i to wcale niemało, więc nawet jeśli nie na co dzień, to przynajmniej raz na jakiś czas z każdego 'katolika' jest jakiś wymierny zysk.

No i wszystko zmierza ku temu, że tak będzie coraz częściej .

To w czym problem? Sami sobie widać odejmują od ust. Zresztą te badania psychiatryczne mają zapewne uzasadnienie, w tym że ukryta przed przyszłym małżonkiem choroba psychiczna staje się popularną metodą na unieważnienie ślubu kościelnego. A jaki to dziś problem znaleźć lekarza, który za kasę wyda każde zaświadczenie? Tak zaś kościół wyciągnie wynik badania przed ślubem, z którego będzie wynikać, że nawet jeśli choroba była, to chory o niej mógł nie wiedzieć więc nic nie ukrywał. Mnie osobiście taka postawa kościoła się podoba. To w zasadzie ostatnia instytucja, która pokazuje, że ślub, to nie zabawa. Chcesz się wiązać w wolnym związku wolna wola. Chcesz brać ślub cywilny, wolna wola, a rozwód dostaniesz prawie bez problemu. Chcesz brać ślub kościelny? No to uważaj, bo to poważna sprawa. W zasadzie na całe życie, nie ma odwołania więc dobrze się zastanów człowieku czy chcesz.

Nie wnikam w niczyje dusze, ale wydaje mi się, że mało osób stojąc przed ołtarzem w rzeczywistości zdaje sobie sprawę z tego czym naprawdę jest dla Kościoła sakrament. To dla mnie taka wyższa szkoła duchowej jazdy, i o ile rozumiem podjeście osób duchownych, to jednak nie wydaje mi się aby te wszystkie obostrzenia zmieniły duchowe nastawienie wiernych do 'rangi' tego wydarzenia.
Prędzej już mniej osób zdecyduje się na ślub kościelny, niż rzeczywiście zrozumie rolę sakramentu na takim poziomie na jakim rozumieją go osoby który poświęciły życiu wierze i Bogu.

A moze by tak z szacunkiem trochę

To szanuj jeszcze cudze uczucia religijne.

Jeśli chodzi o dane statystyczne, to podaję na tacy:

Największą wspólnotę religijną stanowi Kościół katolicki, do którego w roku 2011 należało około 33,5 mln ludzi, co oznacza, że w obrządku rzymskokatolickim ochrzczonych jest 87% mieszkańców Polski. (W roku 2008 liczba ta wynosiła niemal 96%. Według autodeklaracji respondentów CBOS w 2012 roku za katolików uważa się około 93,0% populacji, lecz światopogląd zaledwie 8% Polaków pokrywa się z doktryną Kościoła katolickiego. Wierzenia wielu Polaków cechuje bowiem daleko posunięta wybiórczość oraz synkretyzm, niektórzy włączają do swojego światopoglądu obok tradycyjnych pojęć katolickich również idee zaczerpnięte z religii niechrześcijańskich, takie jak np. wiara w reinkarnację (26%) lub przeznaczenie (66%). Według badań CBOS z 2012 roku 45% Polaków w sprawach wiary stosuje się do zaleceń Kościoła, 47% wierzy na swój sposób, a 6% deklaruje się jako niewierzący, niezdecydowani lub obojętni religijnie. W Polsce regularnie praktykuje około 40% wszystkich wierzących i jest to po Malcie najwyższy wskaźnik w Europie. Dla porównania w latach 80. praktykowało ponad 50%. (...)
Badanie CBOS z listopada 2011 roku wykazało, że 95% mieszkańców Polski deklaruje się jako katolicy. Jest to, po Malcie, największy odsetek w Europie. Według Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego wierzący w Boga stanowią 80% ludności Polski (taki też jest wynik badania Eurobarometer 2010. W 2011 roku liczba osób ochrzczonych przez polski Kościół katolicki, wynosząca 33 399 328, stanowiła 86,66% populacji Polski, szacowanej na 38 538 447 osób. Liczba ochrzczonych obejmuje również wszystkie osoby, które wystąpiły z Kościoła. (...)

Według CBOS Kościołowi katolickiemu ufa 57% Polaków (sondaż CBOS z marca 2015 r. ujawnia podobny stopień zaufania, gdy pytano o główne prawdy wiary). Z badań przeprowadzonych przez ISKK wynika, że w 2011 roku w niedzielnej mszy świętej uczestniczyło średnio 40% polskich katolików (nie licząc dzieci do lat siedmiu, chorych i ludzi starszych o ograniczonych możliwościach poruszania się), co stanowi spadek o 1 punkt procentowy w porównaniu z rokiem 2010 (komunię św. przyjęło 16,1%, spadek o 0,3 punktu procentowego od 2010).

W ciągu ostatnich 30 lat systematycznie i stopniowo obserwowany jest spadek liczby osób uczestniczących w niedzielnej Mszy Św., w 2013 – 39%.

(źródło: Wikipedia)

Dokładnie
Uwielbiam takie fakenewsy. Jakiś tabloid puszcza bąka.....kolejne media powołując się na niego rozpętują nagonkę.
Noooo i już się kręci. Ludzie protestują i rzucają gromy, lecą szyderstwa i kpiny. Efekt został osiągnięty.

I nic to, że wymienione instytucje dementują i zaprzeczają.....bo przecież tylko winny się tłumaczy. A na koniec szczęśliwe media obwieszczają, ze na skutek "społecznej krytyki" rzeczone instytucje .....wycofały się z "projektów".  Brawo my!!

Ale smród pozostał.....i o to w głównej mierze chodziło .

Puste statystyki kosztują Kościół bo podatek państwu płacą od ilości wiernych na papierze. Na tacę zaś dają ci co fizycznie pojawiają się w kościele. Chrzciny, śluby i pogrzeby to już dochód własny księdza.
Osobiście jestem za podatkiem kościelnym bez możliwości pobierania "dobrowolnych ofiar" za powyższe. Jednocześnie z brakiem możliwości uzyskania kościelnego ślubu czy pogrzebu jeśli nie płaci się takiego podatku. Oczywiście będzie sporo Januszy, którzy nie będą chcieli płacić podatku z nadzieją, że w razie czego się załatwi...

No ja o tych grupach nic nie napisałam. Napisałam o tych, którzy chrzczą, bo babcie nakazały. I co ludzie powiedzą.
A jak ktos do kościoła nie chodzi to wierzący może i jest, ale katolikiem na pewno nie jest, bo wiara katolicka to konkretne nakazy i zakazy, a jednym z nakazów jest uczestnictwo w życij wspólnoty, którą stworzył Chrystus.

Gdyby katolicyzm przestał być domniemaną religią narodową i został dla tych 30%, którzy faktycznie tym żyją, byłoby naprawdę wszystkim prościej. Przynajmniej każdy wiedziałby na czym stoi.
Ale to jeszcze kilkadziesiąt lat potrwa.

Pamiętam Makigigi, że pisałaś kiedyś o skończonych przez ciebie studiach socjologicznych. Chciałabym do tego nawiązać
Jak sądzisz, czy to, że stajemy się coraz bardziej indywidualistycznym społeczeństwem przełoży się na liczbę wiernych w KK? Polacy wciąż (szczególnie te starsze pokolenia) sa bardzo kolektywistyczni, co sprzyja zachowaniom konformistycznym, w konsekwencji mamy RÓWNIEŻ chrzty motywowane chęcią akceptacji w społeczeństwie dziecka i uleganie temu, co uważa się za NORMĘ, bardziej niż chęcią wychowania dziecka w wierze. Jednak da się zauważyć wyraźne dążenia indywidualistyczne, gdzie podążanie za większością jest passé i tak się zastanawiam, czy i jak w perspektywie wieloletniej wpłynie to na luczbę DEKLAROWANYCH wiernych KK.

Ale widzisz, ja o tym mówię. Że gdyby dzieci chrzczone były w rodzinach, w których faktycznie przekazane było im coś więcej niż wizyta w kościele na Boże Narodzenie, święcenie koszyczka, coroczną spowiedź z tych samych grzechów i własny ślub, to de facto w KK zostaliby ci, którzy żyją jego nauką.
Dla mnie katolik to osoba, która żyje nauką Kościoła, a przynajmniej stara się żyć w każdym obszarze życia. Jasne, że błądzi, że grzeszy, ale chce się naprawić.
W momencie, w którym ktoś tej nauki nie przyjmuje i tkwi w czymś tylko dlatego, że tradycja rodzinna tego nakazuje, to fakt, na papierze jest katolikiem, ale w praktyce pomaga tylko zwiększyć statystyki kościelne.

Ja np. jestem zwolenniczką całkowitego rozdzielenia państwa i religii, oczywiście tak, żeby każda religia była równa - to znaczy, każdy może nosić takie symbole religijne jakie chce, a nie, że się zakazuje jakichkolwiek, bo państwo jest świeckie.
Jestem za tym, żeby religia wróciła do kościołów - wtedy byłoby mniej posyłania na religię, bo jak cała klasa chodzi, to czemu moje dziecko ma nie chodzić. Jednocześnie nie byłoby takiego dużego parcia, że teraz klasa ta i ta ma bierzmowanie, bo każdy powinien nauki do bierzmowania zrobić wtedy, kiedy będzie odpowiednio dojrzały, a nie przymuszony przez innych.
Jestem za tym, żeby osoby pełniące ważne role w państwie kierowały się przede wszystkim dobrem państwa, a nie układami z episkopatem Polski.

Ale to jest niewykonalne dopóki na papierze w kościele jest te 80% wiernych. Będzie wykonalne w momencie, kiedy zostanie te 25 - 30%, które chcą tym wszystkim żyć.

Wtedy nikt nie będzie mógł powiedzieć, że ktoś jest pogańskim ścierwem, bo nie jest ochrzczony (słyszałam takie słowa z ust katolika). Nikt nie powie publicznie, że ślub cywilny jest taki papierowy, a kościelny to ten jedyny i prawdziwy (też słyszałam i to wcale nie we wspólnocie religijnej, a przy zwykłej rozmowie). Nikt dziecku nie powie, że skoro nie chodzi na religię, to rodzice go nie kochają i nie chcą dla niego dobrze. Bo trochę zmieni się mentalność ludzka i będzie wiadomo, że religia jest, ale można być poza i nie ma w tym niczego złego.

Wiesz co, muszę się zastanowić nad tematem, który podsunęłaś :-)
Na pewno konsumpcjonizm ma wpływ na formę religijności Polaków. Nie wiem, jak zmieni się liczba wiernych na dłuższą metę, na razie maleje, ponieważ ludzie chcą świadomie dokonywać apostazji, a część nie chrzci dzieci. Konsumpcjonizm wpływa na to, że ludzie chcą dostać produkt szyty na miarę - stąd biorą się takie wyniki badań, gdzie respondenci deklarują jednocześnie katolicyzm i wiarę w reinkarnację. Albo chodzą do kościoła, deklarują, że są wierzący, a uprawiają seks przed ślubem i/lub mieszkają razem bez ślubu, także stosują antykoncepcję (tych jest caaała kupa, a wałkujemy uczestnictwo we mszy ;-) ) i racjonalizują sobie to, jako usprawiedliwione: bo wszyscy tak robią, bo czasy się zmieniły, bo kościół ma anachroniczne poglądy, etc. To tylko dwa przykłady, ale jest mnóstwo takich pozornych sprzeczności. Odwołując się do retoryki kościelnej - ludzie są po prostu grzeszni i taka ich natura :-)
Nie byłabym taka surowa w ocenie poziomu konformizmu Polaków. Na pewno odgrywa on niebagatelne znaczenie, ale nie na poziomie cynicznego udawania bycia katolikiem, mimo braku wiary, raczej pewne praktyki religijne są dla ludzi oczywiste. W toku socjalizacji zinternalizowali przekonania, że z sakramentów należy korzystać i to jest w nich tak głęboko, że nie poddają tego w najmniejszą wątpliwość, traktują te przekonania jako część swojej tożsamości. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, że wiara wykształca się, kiedy jesteśmy dziećmi. W dojrzałym wieku trudno jest tak po prostu uwierzyć, musi się zdarzyć coś wyjątkowego z perspektywy duchowości danej osoby, aby uwierzyła. Jeśli nasi rodzice nie byli głęboko wierzący i nie praktykowali w sposób uduchowiony, a dziecko nie znalazło poza rodziną przewodnika duchowego, to trudno, żeby wykształciło w sobie pogłębioną religijność. Zatem taką mamy religijność, jaką w nas zaszczepiły poprzednie pokolenia.
Indywidualizm, o którym wspomniałaś powoduje to, że ludzie poszukują swojej duchowej drogi i pojawiają się conajmniej dwa trendy:kierowanie się w stronę egzotycznej duchowości (new age, buddyzm, wicca, itd. wrzucę tu też neopoganów) oraz intensywne uczestnictwo we wspólnotach katolickich (duszpasterstwa studenckie, oazy, grupy modlitewne). Nie potrafię powiedzieć, który trend przeważy w dalszej przyszłości. Wydaje mi się, że jeśli na Zachodzie Europy będzie coraz goręcej na tle religijnym, to polska religijność zacznie się pogłębiać i radykalizować.
Nie odwołam się do badań, bo nie mam dostępu z domu do publikacji, musiałabym się przejechać do biblioteki. Na potrzeby forum to ciut za wiele ;-). Ale przypominam sobie, że badano religijność Polaków bardziej pod kątem jakościowym niż tylko statystycznym, kto i ile razy był na mszy.

Może trochę Ale z tego co czytałam Twój wcześniejszy post, to myślimy jednak podobnie.

Ogólnie bym chciała, żeby zniknęła presja społeczna wynikająca z tego, że katolików jest na papierze dominująca ilość.
Nie mówię o tych, którzy w jakiś sposób praktykują i próbują. Nie mówię o tych, którzy chcą w tym kościele trwać i być

Marzy mi się taka prawdziwa wolność wyznaniowa. Bo ta co jest teraz, to tak średnio działa.

Summerko, nie dogadałyśmy się z tym konformizmem. Ja odniosłam wrażenie, że piszesz o konformizmie z negatywnym wydźwiękiem, a Ty, że to mnie razi konformizm.
Rozmawiamy o konformizmie, milcząco zakładając jego dwa ujęcia (jak sama napisałaś). Pierwsze: konformizm w grupie społecznej jest zjawiskiem koniecznym i pozytywnym, spaja grupę, pomaga w tworzeniu jej tożsamości. We wspólnocie katolickiej trzeba przestrzegać pewnych norm, bo jeśli się z nich wyłamuje, to jest się narażonym na krytykę,  ostracyzm a nawet wykluczenie z grupy. Drugie: konformizm, jako forma wygodnictwa, przestrzeganie norm jest tu pójściem po linii najmniejszego oporu - tak odebrałam fragment Twojego posta, który wyżej zacytowałam.
Doprecyzowując, co miałam na myśli: sądzę, że dla sporej części osób deklarujących wiarę katolicką konformizm nie jest podstawowym motywem korzystania z sakramentów. Uważam, że tym co sprawia, że osoby niepraktykujące deklarują wiarę katolicką jest to, że jest to integralny element ich tożsamości. Ciężko mi to ubrać w słowa - jest moim zdaniem subtelna acz istotna różnica w motywach decydowania się na chrzest dziecka lub ślub kościelny przez ludzi nieuczestniczących we mszy. Ludzie, o których mówię, nie wyobrażają sobie np. nie ochrzczenia dziecka i racjonalizują to dowodem społecznej słuszności (bo wszyscy tak robią, bo tak trzeba). Wtedy możnaby to interpretować jako czysty konformizm, ale pomijając fakt, że dana osoba identyfikuje się jako katolik popełnimy błąd. Nie wiem, czy coś wyjaśniłam, czy tylko skomplikowałam bardziej ;p
Pewnie jakiś odsetek wiernych to konformistyczni cynicy: nie wierzą, ale praktykują na pokaz, lub nie praktykują, a tylko "figurują w papierach parafii", to też biorę pod uwagę. Jednocześnie zakładam, że ludzie jednak wierzą w to, co mówią, wiedzą też, co mówią, i jeśli deklarują wiarę katolicką, to na prawdę są wierzącymi, choć mogą być kiepscy w praktykowaniu :-)

Lady Loka, często tak jest, że mówimy o tym samym, ale używamy innych słów i przez to nie rozumiemy się dobrze :-) Mnie nie drażni sam udział kościoła w życiu politycznym, ale drażni mnie to, że kościół dokonuje zamachu na moją wolną wolę, zakładając nie wprost, że nie będę potrafiła podjąć decyzji zgodnej z własnym sumieniem i że trzeba mi dyktować, jak mam postępować i w dodatku dopilnować, czy byłam grzeczną dziewczynką :-)
Innymi słowy, gdyby kościół popierał (wiem, fantazjuję) prawo kobiet do aborcji, to nie my byśmy protestowały, że kościół miesza się do polityki, tylko protestowaliby zwolennicy ruchu pro-life ;-)