Ah te małżeństwa^-^ - Netkobiety.pl

Opisałaś zwykłą normalną codzienność.
Jeśli Ci to nie wystarcza, to powinnaś porozmawiać z partnerem o swoich oczekiwaniach.

Zawsze jak cos chce to nie wypala. A to ze film  zly wybralam (wtedy jest na fonie lub zasypia) a to ze na spacer niechce bo teraz nie ma ochoty.
A ze nie bo po pracy chce chwile dla sb. Z synkami to bawi die ( na placach 1 reki policze).
Czuje sie jak bym byla sama w zwiazku. Wiele razy chcialam cos robic on nigdy z zadna inicjatywa nie wyszedl. Tak wiec zglebiam sie w moje uzaleznienie przynajmiej na komunikatorach mam z kim pogadac

Tez na to "spuszczenie balastu" zwróciłem uwagę ))
Ale hit:))))))))))))))))))))))))

Nie chodzi o to, co robisz (ty i maz), tylko jak się czujecie w ciągu dnia i ze sobą.

Ja obecnie daje ok. 7-8 mojemu malzenstwu, tendencja raczej wzrostowa, wcześniej - była duza sinusoida.

Jedno ma 2 lata drugie 4mc
A pisalam wyzej ze wymyslam co sie da ale nic nie wychodzi

Wyjscia na spacer czy filmy.
Niestety to jedyne z dwoch rzeczy jakie mozemy robic bez wkladu finansowego. A cos co by mnie inspirowalo? I cieszylo.. nie ma nic takiego. Lubie konie chcialam bym jazde konna uprawiac ale na to trzeba funduszy nawet nie moge pisac opowiadan na blogu i go prowadzic bo mam zelsuty laptop i musze wciskac mocno klawisze.
Czuje sie ze nudna jestem i doniczego sie nie nadaje i marze tylko o tym by wyjsc z domu do pracy be suedzac w nim dusze sie...

Wiesz co robią małe dzieci jak pragną czegoś? Na pewno nie mówią, że nie mają kasy i nie zrealizują marzenia! Gadają, czytają, oglądają, słuchają, kolorują, ...,  swojego konika na okrągło, aż rodzina, znajomi kupują zabawkę, film, bluzkę, czy inne atrakcję związane z hobby. Śmieszne? Myślisz, że ludzie którzy mogą realizować swoje zainteresowania zachowują się inaczej? Nie, robią to stosowanie do wieku i zainteresowania, ale też nakręcają się jak dzieci.
Być może na tym etapie twoje życia, to marzenie jest trudne do zrealizowania, ale przecież możesz o tym marzyć W szkole średniej miałam koleżankę, która aby pojeździć konno wstawała skoro świt i w zamian za sprzątanie stajni mogła też chwilę pojeździć.

I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu. Paulo Coelho

No tak, zainteresowania, itd., wszystko fajnie, ale jak dziewczyna siedzi caly dzień z dwojką malutkich dzieci, to faktycznie kota można dostać. Pod tym względem ją rozumiem. Zdesperowana, ktoś pomaga Ci przy dzieciach? masz jakies wsparcie ktorejs babci, może siostry, zebys mogla kiedyś wyjść z domu - sama? (bo rozumiem, mąz caly dzień w robocie..)

Może po prostu jesteś zmeczona?

Posiadanie dziecka nie oznacza końca życia...
Można mieć hobby będąc matką pracującą w domu.
Wiem coś o tym, bo sama siedzę w domu i jestem mamą niepełnosprawnego chłopca. Mam multum rzeczy do zrobienia i czasem padam na pysk, ale znajduję  trochę czasu na własne przyjemności. Bez tego bym oszalała.

Benita72 Ja to rozumiem, że każdy jest inny... ale by coś zmienić w życiu, to trzeba oderwać się od wygodnych schematów, od wymówek, od tłumaczenia, czasem musi być gorzej by było lepiej.
Problem tylko z pozoru jest codzienność, rutyna i obowiązki, bo z tym każdy człowiek musi sobie radzić, to co dziewczyna zauważyła i zaczyna ją chyba trochę uwierać, to narastający kryzys w ich związku - zaczynają żyć obok siebie!
Jeśli nic nie zrobi z tą sytuacji, to za czas jakiś obudzi się z ręką w nocniku, odkryje że jej facet ma kogoś na boku, a ona jest wciąż na etapie zupek dla dzieci, postarzała się, nie ma pracy, nie ma chęci do życia, do działania, itp.

Dajcie spokój dziewczynie, ja tam Cię rozumiem Zdesperowana, masz 4 miesięczne niemowlę w domu do tego pewnie szalejącego dwulatka i siedzisz sama w domu całe dnie, rozumiem to doskonale. Ty jesteś znużona i zarazem zmęczona siedzeniem w domu,z kolei mąż który pracuje, chce siedzieć w domu. Brak pieniędzy jest uwieńczeniem wszystkiego. I tak - można nie mieć 200 zł na naprawę komputera, można nawet nie mieć 30 zł na wyjście do kina co niektórych chyba dziwi. Jak u Was wyglądają weekendy? Zmobilizuj męża do tego żeby weekend czy tam wolny dzień , który ma był czasem dla rodziny - wspólne wyjście na spacer/plac zabaw/ wyjazd do rodziny - to są sprawy które nie wymagają nakładów finansowych, a które sprawią że poczujesz się odciążona opieką nad dziećmi i po prostu razem się rozerwiecie. Zaproś na wieczór znajomych / rodzinę czy w dzień jak masz taką możliwość, nie będziesz się czuła taka opuszczona. Ja to przerabiałam, bo nie mam nikogo z rodziny w moim mieście, znajomi w pracy całe dnie mąż też, a ja sama z dzieckiem- pierwszy rok był czasem koszmarny, ale im starsze dziecko tym jest bardziej superowo o ile z Twoim 2latkiem można poszaleć, o tyle z 4 miesięcznym już nie, ale to jeszcze zaciśnij zęby kilka miesięcy szybko zleci, dzieci zaczną się razem bawić, łatwiej będzie wyjść gdzieś z dwójką i będzie lepiej Wiosna się zbliża, zaczniecie pewnie wiecej czasu na dworze spędzać to i więcej myśli optymistycznych będzie, czas szybciej zleci a z mężem na spokojnie porozmawiaj, powiedz o swoich odczuciach i oczekiwaniach. To też jego dzieci - nie pozwól na to żeby okazjonalnie się z nimi bawił. On ma się nimi opiekować i wychowywać jak matka, nawet pomimo tego że pracuje, do południa ma przecież czas. Mówisz, że nie ma do od 13 - 22 to i tak cały poranek możecie razem spędzać. U mnie mąż w pracy od 7-17 ,z czego dziecko o 20 idzie spać także ma mniej czasu dla syna a mimo to po pracy poświęca go jemu w całości. Swoją relację z mężem oceniam na 10 pkt

Cyngli naprawdę nie miałaś nigdy gorszego dnia/ tygodnia? Ty masz niepełnosprawne dziecko, więc też może z innej perspektywy to oceniasz, bo borykasz się na co dzień z wieloma innymi trudnościami o których matki dzieci zdrowych nie mają pojęcia. Na tym forum jest pełno matek, które nie pozwalają na narzekanie , bo przecież świadomie się powołało dziecko na świat - super , że jesteście takie silne, ale nie każda matka tak sobie świetnie radzi. Dziś jest kiepsko, jutro będzie lepiej i na odwrót. Świat nie jest tylko czarny albo biały.

Najwyrazniej jednak nie o to chodzilo, bo autorka juz nie odniosla sie do tego.