Matka źle się odzywa do siostry - Netkobiety.pl

Ona sama musi sobie pomóc, Ty nic nie zrobisz.

Ja tak ogólnie nie rozumiem osób myślących tak jak autorka. Miała z siostrą trudne dzieciństwo - ok. Siostra była popychadłem i kozłem ofiarnym - ok. Teraz jak rozumiem są dorosłe - ok. Siostra nie umie ustabilizować swojego życia, pakuje się w dziwne związki - ok. Do tej pory wszystko spójnie. Ale nagle, po iluś tam latach autorka PRZYPOMINA sobie o siostrze i nagle chce być dobrą samarytanką, która będzie jej pomagać, wyciągać ją z traumy i prostować jej życie. Sorry ale dla mnie (i prawdopodobnie dla tej siostry też) to jest niewiarygodne, że po iluś tam latach ona nagle chce pomagać. Dlatego zapewne podejdzie do tego z dużą rezerwą i nie da sobie pomóc. Szczególnie, że z pierwszego postu jednoznacznie wynika, że autorka swoje pięć groszy do zrycia psychiki siostry dołożyła i też się nad nią wyżywała. Zastanawiam się na ile to chęć pomocy a na ile chęć zagłuszenia wyrzutów sumienia.

między Bogiem, a prawdą to obie mają zryta psychikę, przez matkę idiotkę. Małe dziecko nawet jak w pierwszym odruchu chce pomóc, to potem widzi reakcje matki/ ojca, a nie ma co się oszukiwać, każde dziecko dąży do czułości i akceptacji ze strony rodzica. szczerze? mam nadzieje, że ta "matka" teraz to odpokutowuje np. brakiem pomocy ze strony dzieci

My nadal razem mieszkamy z matką. To prawda że może to być próba zagłuszenia wyrzutów sumienia, ale ja czuję,że muszę ją wyrwać i samą siebie również.

Moja matka od dzieciństwa źle odzywa się do siostry i biła ją za byle co. Gdy byłam młodsza chciałam z nią o tym rozmawiać, ale bałam się, bo uczono mnie że to co matka mówi jest święte. Gdy byłam starsza starałam się przejąć jej rolę. Być dla niej matka chociaż byłam niewiele starsza. Odpuściłam w wieku 14 lat, bo czułam że nie dam rady. i ciągle mam do siebie żal. Mimo tego zaczęłam wszystko psuć i tak samo wyżywać się na niej. Efektem jest to że siostra tkwi w toksycznych zwiazkach i cały czas szuka akceptacji matki.. jak jej pomóc. Matka nie zmieniła się. W dzieciństwie moja siostra musiała wszystko przy mnie robić. Łącznie z zapinaniem kurtki,ponieważ matka uważała mnie za niepełnosprawną ale jednocześnie zabraniała sprzeciwu.
Edit: ale podczas awantur po 15 roku życia prawie cały czas jej broniłam. Niejednokrotnie wręcz wrzeszczałam na mamę.
Czasami nie dawałam już rady, ponieważ pretensje były o wszystko.

Jak pomóc siostrze?