"Miłość" w wirtualnym świecie, rozstanie po pierwszym spotkaniu - Netkobiety.pl

Witam,

piszę tutaj, bo sobie nie radzę. Jakiś czas temu (w zeszłym roku) opisywałam swoją historię o zerwanych zaręczynach, co bardzo przeżyłam. Nagle odniosłam wrażenie, że w końcu  los się do mnie  uśmiecha - miesiąc temu przez jeden z portali mężczyznę, zaczęły się rozmowy bez końca, smsy, rozmowy telefoniczne do późnych godzin nocnych, kontakt przez większość czasu. Zaczęły padać deklaracje (głównie z jego strony), zaczął wszystko planować, obiecywać, że na spotkaniu powie mi coś ważnego. Dzieliło nas 400 km, ale w końcu przyjechał, spotkaliśmy się...i było wspaniale. Doszliśmy do wniosku, że od tego dnia jesteśmy razem, że trzeba będzie jakoś uporządkować całą sytuację, wyczuliśmy wzajemne porozumienie, umówiliśmy się na drugi dzień (miał zostać tutaj cały weekend). Nagle rano SMS, że zaczął rozkminiać, że on nie potrafi przenieść świata wirtualnego na realny, że boi się, że mnie skrzywdzi, że jest świadomy tego, że pasujemy do siebie, nie przeszło mu, ale miał inne wyobrażenie o tym wszystkim. Postawiłam ultimatum - albo ryzykujemy i brniemy w to, albo całkowicie urywamy kontakt. Nie chciał zrywać kontaktu, a mimo to wrócił do siebie tego samego dnia i od tej pory nie odzywamy się do siebie...
Jak mam to wszystko rozumieć? Dlaczego nagle uciekł?

Nie spodobałaś mu się w realu i tyle.
Przykre, ale nic na to nie poradzisz.

ona_91 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Nie spodobałaś mu się w realu i tyle.
Przykre, ale nic na to nie poradzisz.

Tego właśnie nie rozumiem, bo na spotkaniu zapewniał, że jest super i nie wie, czy będzie w stanie wrócić do siebie. Przytulaliśmy się, całowaliśmy. Pytał, kiedy do niego przyjadę, żartował, że nie jestem już na "rynku singli".
Nawet na drugi dzień przyznał, że było mu wspaniale i czuł się szczęśliwy...a nagle uciekł.

A co miał zrobić? Powiedzieć Ci prosto w twarz, że mu jednak taki układ nie odpowiada? Że się rozczarował? Czy uciec przez okno toalety dla gości? Nie znam chyba nikogo, kto by wprost się przyznał...

Gdyby mu na Tobie zależało, gdyby chciał z Tobą być, to by postąpił zupełnie inaczej. Ale Ty postawiłaś ultimatum, więc się chłopak znudził. Fajnie by było popisać i raz na kiedy się spotkać na kawkę i przytulanko... jesteś pewna, że on tam na miejscu nie ma kogoś?

Mnie i mojego faceta dzieliło 3000km. Jesteśmy małżeństwem od 5 lat, więc jak się chce, to się da.

ona_91 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

A co miał zrobić? Powiedzieć Ci prosto w twarz, że mu jednak taki układ nie odpowiada? Że się rozczarował? Czy uciec przez okno toalety dla gości? Nie znam chyba nikogo, kto by wprost się przyznał...

Gdyby mu na Tobie zależało, gdyby chciał z Tobą być, to by postąpił zupełnie inaczej. Ale Ty postawiłaś ultimatum, więc się chłopak znudził. Fajnie by było popisać i raz na kiedy się spotkać na kawkę i przytulanko... jesteś pewna, że on tam na miejscu nie ma kogoś?

Mnie i mojego faceta dzieliło 3000km. Jesteśmy małżeństwem od 5 lat, więc jak się chce, to się da.

Jestem pewna, że nie ma nikogo, bo przez miesiąc mieliśmy ze sobą kontakt non-stop. Wiem, że spodobało mu się na randce (to nie kwestia kultury, czułam to, on też - sam się do tego przyznał) i dlatego nie jestem w stanie zrozumieć tego wszystkiego.
Nie jestem naiwna, wręcz przeciwnie, twardo stąpam po ziemi, ale ta sytuacja całkowicie wyprowadziła mnie z równowagi.

Jaki kontakt? Telefoniczny? Smsowy?
Piszesz, że nie jesteś naiwna...

Można mieć kogoś i romansować pod jego nosem.

Cyngli napisał/a:

ona_91 napisał/a:

Jestem pewna, że nie ma nikogo, bo przez miesiąc mieliśmy ze sobą kontakt non-stop. Wiem, że spodobało mu się na randce (to nie kwestia kultury, czułam to, on też - sam się do tego przyznał) i dlatego nie jestem w stanie zrozumieć tego wszystkiego.
Nie jestem naiwna, wręcz przeciwnie, twardo stąpam po ziemi, ale ta sytuacja całkowicie wyprowadziła mnie z równowagi.

Jaki kontakt? Telefoniczny? Smsowy?
Piszesz, że nie jesteś naiwna...

Można mieć kogoś i romansować pod jego nosem.

Nie jest to chyba realne, skoro dzień w dzień rozmawiasz z kimś do pierwszej-drugiej w nocy?

Ela210 napisał/a:

Jak Ci napisał, że inaczej to sobie wyobrażał, to trzeba było zapytać jak? Skoro jak twierdzisz tak dobrze się rozumieliscie.
A Ty to odebrałaś jako obrazę chyba i postawiłaś ultimatum.. Nie sądzę, że jest jak pisze Cyngli, że nie spodobałaś mu się w realu- chyba byś to wyczuła- po co miałby udawać?
Ale może być tak, jak pisała Summerka- On nie nie jest gotowy na takie zmiany w życiu- dla Ciebie, dla siebie. to musisz przyjąć za fakt. Właściwie n ie wiemy jakie były Twoje oczekiwania, a jakie jego? częstsze spotkania czy miał z tobą zamieszkać? nic nie piszesz o tym..

Stwierdził, że nie potrafi przenieść wirtualnej rzeczywistości w realną. Na spotkaniu nic nie mówił na ten temat, cieszył się, pytał,  kiedy przyjadę do niego. Mieliśmy takie same oczekiwania. Na razie spotkania weekendowe, raz on tutaj, raz ja tam. Później decyzja, co dalej, gdzie się przeprowadzamy, jak to zmieniamy wszystko.
A nagle...koniec.

tak.:) Jego poniosły emocje, potem to przeanalizował, powiedział co powiedział i ty co chciałaś- też myślę, że pod wpływem emocji- bo jak sama piszesz, "byłaś bardziej wyważona od niego" a postawiłaś ultimatum
Teraz On boi się że wyjdzie na wariata, a Ty na desperatkę..:)
Cudowne czasy internetowych randek..

Ja uważam, że jak ktoś po miesiącu wirtualnej znajomości snuje takie plany, to albo kłamie, albo ma coś z głową. Nie poznasz człowieka przez miesiąc czasu, a już na pewno nie wirtualnie.

ona_91 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Ja uważam, że jak ktoś po miesiącu wirtualnej znajomości snuje takie plany, to albo kłamie, albo ma coś z głową. Nie poznasz człowieka przez miesiąc czasu, a już na pewno nie wirtualnie.

Masz rację, za wcześnie to wszystko poszło. Dlatego chciałam po prostu poznawać się dalej w "realu" i na razie nie składać żadnych deklaracji.

Ale postawiłaś ultimatum ;-)

Cyngli napisał/a:

ona_91 napisał/a:

Masz rację, za wcześnie to wszystko poszło. Dlatego chciałam po prostu poznawać się dalej w "realu" i na razie nie składać żadnych deklaracji.

Ale postawiłaś ultimatum ;-)

Tak, ale ultimatum - albo ryzykujemy i próbujemy poznawać się realnie, albo urywamy kontakt.

ona_91 napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Ale postawiłaś ultimatum ;-)

Tak, ale ultimatum - albo ryzykujemy i próbujemy poznawać się realnie, albo urywamy kontakt.

Bez znaczenia. To dalej jest ultimatum. Po miesiącu czasu wirtualnej znajomości i jednym spotkaniu w realu.

Jeszcze mi jedna rzecz do głowy przyszła. Może on nie ma kasy, by jeździć te 400km?

Więc wygląda na to, że emocje go poniosły,  za DUŻO Ci nagadał, a po spotkaniu go olśniło, wystraszył się i zrobił 4 kroki do tyłu.

nie ma czegoś, co powinnaś. raczej zrób, to co CHCESZ..:)
jak będziecie chcieć tego samego - to się stanie..
Od Ciebie zależy 50 %..

"Być może, tylko ja nie chciałam żadnych deklaracji w tym momencie, po prostu możliwości poznawania się w "normalnym" świecie."

I to mu powiedz.. bo z tego co opisujesz, to tylko daty ślubu zabrakło..

Powiedziałam mu to. Stwierdził - jak już pisałam wcześniej, że nie jest w stanie przenieść rzeczywistości wirtualnej w realną. My się bardzo dobrze poznaliśmy od strony mentalnej, psychicznej przez ten miesiąc. Chyba oboje byliśmy nastawieni na ogromne "wow", uderzenie... Było naprawdę wspaniale (i on to stwierdził, i ja), ale okazało się, że jesteśmy tylko ludźmi, nie ideałami, które chyba mieliśmy w głowie. Dla mnie to normalne i byłam w stanie to wszystko pogodzić. Dla niego chyba nie.

A ja nie rozumiem tych Twoich desperackich decyzji wbrew sobie. Jakieś ultimatum stawiasz, czy zakazy smsów wbrew swojej woli. Nie spiesz się z tym okazywaniem kobiecej dumy.
Powiem tak. Nie tylko kobiety lubią być zdobywane i nie tylko kobiety lubią jak ktoś pokazuje im zainteresowanie. Oboje jesteście po przejściach i oboje możecie się bać okazać zaufanie drugiej osobie. U niego jak widać wygląda to jeszcze trudniej niż u Ciebie.
Powoli i spokojnie kobieca duma, nie musi tu być najlepszym doradcą.

Balin, Ela, to nie do końca tak. Przecież nie zmuszę go do tego, aby chciał się ze mną spotykać i nie uciekał, prawda?

Źle mi po podjęciu tej decyzji - to prawda. Tylko tak właściwie - decyzję podjął on, wyjeżdżając i skreślając szansę na to, aby to wszystko mogło się rozwinąć. Co ja teraz mogę...?

Ja myślę że tylko ten facet wie o co w tym wszystkim chodzi. I to pewnie nie ultimatum go przestraszyło. Przecież nie zażądałaś ślubu. Chciałaś tylko szany spróbować czy wam wyjdzie. No nie wiem każdy jest inny, ale ja na przykład nie zabraniałabym mu dalszego kontaktu. Nigdy nie wiesz co ci przyniesie życie. Może jeśli macie być razem to będziecie, a może tak jak on gada znajdziesz kogoś realnego i trzeźwego. Ja byłam w podobnej sytuacji tylko na wiele większą skalę. I teraz absolutnie nie żałuję niczego. Jak się buduje związek na odległość to trzeba się bardzo otworzyć żeby chociaż zastąpić czymś ten realny dystans. I rozmawia się o wszystkim tak na prawdę. Dlatego ja nie miałabym skrupułów powiedzieć mu jak to wygląda z mojej strony i po prostu z nim szczerze porozmawiać. Ale ja lubię jasne sytuacje i niepewność mnie zamęcza.

Słyszałam o milionie podobnych historii "wielkich miłości" z netu czy randek. Pierwsze spotkanie.... i czar pryska, ot co. Czego by Ci facet nie mówił teraz - po prostu coś mu się w Tobie nie spodobało, inaczej nie zniknąłby, tylko próbował rozwijać relację - być może w innym tempie, niż zakładałaś. Nie pisz już do niego bo wieje desperacją.

Inna opcja to ta, że ten człowiek z założenia nie angażuje się w takie związki, po prostu kręci go sam wstępny etap rozmów, poznawania się, uwodzenia online, budowania iluzji... świadczyłoby o tym jego zdanie że "nie potrafi przenieść świata wirtualnego na realny" - to po co do diaska siedzi na portalu? może to taka jego zemsta na kobietach po zerwanych zaręczynach (lub tylko dobra, perfidna zabawa, albo i to i to)? pomyślałaś o tym?