Blokada uczuciowa /emocjonalna - Netkobiety.pl

Coś w ten deseń.
Kiedyś mimochodem zwracałem uwagę na płeć piękna - teraz Tricia Helfer mogłaby usiąść nago przede mną a ja zapytalbym ją czy chce kawę czy herbatę i nawet źrenice by mi się nie rozszerzyly.(Zrobiłem mały eksperyment ,nie z nią ;-)- i tak zareagowalem)
A z tymi rytualami -tak.
Po prostu jakby to było spotkanie na ulicy.
A kiedyś kwiaty,śniadania, itp.Czekanie na sms czasem.Teraz : jest to jest .Nie ma? Też dobrze.

Kolezanka dwoila się i troila przez chwilę i...
Po prostu nic .Nie mialem ochoty.Bez zaburzenia erekcji ;-)
Od zawsze byłem makabrycznie odporny na "zaloty",ale teraz to koszmar.Żadnej reakcji.
To też mnie martwi.

I tu dochodzimy do sedna.Coraz bardziej mi się to podoba.Ostatni raz tak skupiony (w sensie mentalnym) i zdyscyplinowany wewnętrznie byłem 10 lat temu.Może 15.Obydwa efekty występują razem.A jednocześnie zachowuje dynamikę reakcji itp.
Np. na krav madze zniknęły wahania, po prostu póki mam siłę w mięśniach jest dynamiką z precyzją.
I pewna forma bezwglednosci.Na trwałe.
W tańcu umiem się wczuć w rytm i popłynąć, a na koniec "pstryk" i wyłączone.

Z Tym ze to o czym wspomnialas Husky,jest przynajmniej u mnie o dwa kroki dalej. I to mnie właśnie niepokoi.;-)Kiedy po randkach uznałem że nic z tego to spokojnie to powiedziałem i nie miałem żadnych wyrzutów sumienia.
Kolezance tamtego wieczoru również.
Grzecznie ale bezapelacyjnie.Tutaj również wyczulem trwała zmiane.
Po prostu nachodzą mnie obawy ze stałem się "psychopata" w tym względzie.
Bylem ciepłym, dynamicznym człowiekiem ,pełnym empatii i wrażliwości a teraz o ile rozumiem czyjeś rozemocjonowanie to mnie nie to nie rusza.Rownie dobrze, po sseksie mógłbym wstać pójść do sklepu po bułki,a poziom czułości z mojej strony byłby minimalny.

Tu się Gary nie zrozumieliśmy i poplynales ;-)Pięknie i poetycko napisane - nie w tym sęk.
Nie było trucizny,nie było złych emocji.
Było miło jeśli chodzi o atmosferę.

Nie na tyle aby jednak skłonić mnie do konsumpcji.Thats all.
Kompletny brak reakcji w kontekście pociągu lub chęci na "namiętność ".
:-)

Ekspert ze mnie żaden, ale uważam, że nie ma sensu niczego na siłę robić. Przecież nie ma obowiązku czuć określonych rzeczy, mieć określone pragnienia itd. Taki czas masz i tyle. Przejdzie.
Ja może i bym porandkowała, gdyby się ktoś fajny trafił, ale generalnie też mi się nie chce zawracać sobie głowy kolejnym pierwszym i ostatnim spotkaniem albo gośćmi zainteresowanymi wyłącznie rozrywką.

Wrr...Nawet nie wspominaj ;-)Wcześniej koleżanki "szkolilem" jak rozpoznać podrywacza oczytanego "gierek " z forów, tak później sam już umiałem wyłapywać sztuczki z porad z Cosmo i kanałów 'Jak poderwać faceta".W efekcie mam odrzut na ttakie zachowania.Wolę sstary dobry "spontan".

Wracając do meritum : o ile "kontrolowana agresja " jest w mojej naturze, i tak samo jest z reszta emocji o tyle chwilowo "przeraża" mnie skala niereagowania na ciało i "pieszczoty " kobiety. Po prostu makabryczna wewnętrzna dyscyplina.Zaczynam się czuć trochę jjak drapieżnik wypatrujacy interesującej "ofiary".
:-)

No  nic,może macie rację.Zobaczymy.Tak zwane mizianki-Przytulanki już nie działają i to na stałe.

tak bywa
Napisałeś o niej "modliszka". Trochę to mówi o istocie problemu, gdyby to była osoba, która jawnie łamie zasady np. zdradza, łatwiej byłoby określić za co jesteś zły na nią, ale jak rozumiem stworzyła iluzję fajnej relacji, a jaka jest ta relacja w rzeczywistości, odkryłeś gdy byłeś już w potrzasku. Teraz czujesz niesmak z powodu jej zachowania, ale pewnie masz jakiś nieokreślony żal do siebie, że mimo doświadczenia dałeś się oszukać, że nie wiesz, co było prawdziwe, a co z wyrachowania.

Kiedyś moja koleżanka miała podobny stan, wszystko szło fajnie, byli już zaręczeni, a gość nagle uznał, że nie, że woli inną. Dziewczyna odchorowała to, ale nawet gdy doszła do siebie, to miała niechęć do facetów, (zakładając, że wszyscy są tacy sami). Teraz czasem zdarza się jej z kimś spotkać, ale bez przekonania, że to musi iść w kierunku jakiegoś związku (od tamtej pory nie była w jakieś dłuższej relacji z żadnym facetem)

tak byłoby najprościej,  ale to działa gdy jest jakaś obiektywna przyczyna, natomiast  nie musi zadziałać,  gdy okazuje się, że każda szczęśliwa chwila była zagrana, miała coś na celu, a nie wynikała z chęci bycia razem.

Jeśli się z tym dobrze czujesz to nie ma żadnego problemu.

Pirx ale trafiłeś z tematem,  mam od jakiegoś czasu dokładnie to samo. Zero jakiegokolwiek romantyzmu,  uczuć,  nawet na randki mi się nie chce chodzić,  szukać. ... po prostu mi się nie chce. Też się na tym złapałam i powiem Ci, że nie do końca wiem, dlaczego tak jest. Myślę,  że przynajmniej u mnie, chodzi tu o zmęczenie.  Tyle się już w przeszłości naszukałam,  że teraz nastąpił jakiś przesyt i nie mam kompletnie ochoty. Z resztą są tu gdzies moje wątki, możesz prześledzić.
Jak pomyślę,  że miałabym się znowu pindrzyc i chodzić na randki to aż mi się słabo robi(ale nie znaczy to że na codzień chodzę zapuszczona i w dresie -  wiecie o co mi chodzi).
Co jakiś tam czas kogoś poznaje -czy brzydki i nie pociągający jak listopadowa noc czy przystojny i pociągający -kompletnie nic na mnie nie działa.  Z drugiej jednak strony nigdy nie byłam zbyt kochliwa,  ale teraz to istna masakra.
I też kiedyś mam wrażenie,  że byłam radosciejsza a teraz wszystko jest jakby takie bardziej skostniałe, ale w jakiś sposób mi to nawet odpowiada. Co również jest dziwne.
Podsumowując bardzo ciekawy temat, będę obserwować,  a już ostatnio długo mnie tu nie było,  a jak wpadłam to na chwilę,  a tu dzis-proszę,  takie coś.
No no,  ciekawe.
Ps
Pietruszka widzę też w temacie

Mniej więcej o to mi chodziło,  o takie zamrożenie i na uczucie i na strefę erotyczną. U mnie jest to zmęczenie,  u Ciebie może być natomiast to, że do końca nie uwolniłeś się z poprzedniej relacji-tak gdybam.

Wiesz jak ja sobie z tym "radze"jak już doszłam do tego co i jak?Zupełnie do niczego się nie zmuszam, nie planuje i nie oczekuję -przy czym to ostatnie jest najważniejsze.  Najlepsze, że na tą chwilę,  to tak naprawdę ja nadal nie chce tak naprawdę nikogo poznać.  A swoje lata mam - więc powinnam teoretycznie chciec-a tu nic z tego-co mnie zadziwia.
Ale do końca życia nie chce być sama, więc może kiedyś,  ale teraz to nie.
Za dildo -podziękuję,  nie moje klimaty, ale dziękuję za troskę.

Ps. Cieszę się,  że tu tyle osób ma to samo co ja. Tzn nie cieszę się,  że Was to dopadło, ale przez chwilę pomyslałam,  że może to tylko ja jestem taka dziwna i mi się coś poprzestawiało. A tu widzę,  że nie i zrobiło mi się jakoś raźniej.

A chętnie poczytam wątek,  może ktos ma podobne spostrzeżenia. 

Tu jest całe sedno, że powinno się chcieć ale się nie chce (a przynajmniej teraz)i co z tym zrobisz-no nic, na razie niech tak zostanie.

Co do tego starania sie-to chyba wiem co masz na myśli,  mnie rozkłada ten początek znajomości,  takie tańce godowe itd, kina, restauracje,  układanie włosów i malowanie paznokci -te wszystkie czynności,  takie męczące,  jakby nie można było się normalnie poznać.  Ale wiem, że to jest niejako wliczone w cenę randkowania,  ale mi się nie chce pokazywać lepszej wersji samej siebie na początku. (Uklada am włosy i maluje paznokcie cały czas, ale to co innego;)teraz bo chce, a nie ze dla kogoś.

Nie to, żebym siedziała cały czas w domu,  ale co innego np takie wyjście do kina czy na kawę z kimś,  kogo się bardzo dobrze zna,  niż z kimś nowo poznanymi -gdzie "musisz" właśnie odstawiac te tańce godowe.  Szkoda mi na to czasu.

A w życiu ! Po rozumie tym  bardziej. Przerabialam już wiele razy i nic dobrego z tego nie wychodziło. Z resztą na tą chwilę to ja nie chce.

Nie pocieszę Cię. U mnie ten stan trwał 6 lat. Zero chęci na jakiekolwiek zbliżenie pod względem emocjonalnym i fizycznym. Mężczyzn postrzegałam tylko jako koleinych ludzi na mojej drodze. Nie czułam się jakoś skrzywdzona czy zła na męską część populacji. Poprostu byli mi obojętni. Z drugiej strony tak jak pierwsze cztery lata były ok tak przez ostatnie dwa wkurzałam się na siebie, że nie umiem wykrzesać z siebie TYCH emocji.

bez porażek nie ma życia

to one nas uczą, nie sukcesy
nie da sie dojrzec bez przeżywania porażek
bez nich wciąż będziemy tkwic na tym samym poziomie i nic się nie zmieni

ja, mimo poprzednich związków, nie czuję żadnej blokady - wręcz przeciwnie - nadal jestem optymistycznie nastawiona do relacji międzyludzkich i nie straszne mi zaangażowanie emocjonalne

nie wyobrazam sobie bym przez strach miala tracić takie wspaniale emocje i uczucia

6 lat ?

Może jednak spróbujesz?

@ v
Nie pamiętam nawet kawałka mojego życia bez porażek itp. :-)
Nic mi nie dano ot tak.Wszystko wypracowalem sam. Ale po raz pierwszy odczuwam postawe "I quit".Sprzeczna z moja naturą.Bateryjki mi się wyczerpały.
To chyba uzaleznienie od emocji,którego nie zamierzam leczyć :-D
A oczekiwanie ze ktoś mnie z tego "i quit" wyciągnie,to i naiwność i obciążanie kogoś tym.Obydwie rzeczy nie do przyjęcia.
Nie umrę w łóżku to na pewno ;-)

Paskudnie to brzmi ale czytając ile lat potrafi to trwac - nie ma opcji .Rusze swój tyłek.Na wiosnę spróbuję .Do tego czasu (w przenośni ;-) ) Spa,masaże ,hostessy.

Dokladnie to  znam.  Mam na myśli te randki i ruszanie tyłka,  też to przychodziłam,  aż doszłam już jakiś czas temu do punktu, że zobojetnialam, już mi się nie chce. Właśnie wpadłam w taki stan jak tu wiele osób pisze.
I to nie jest tak, że jakoś uciekam przed poznawanie ludzi , wręcz przeciwnie. Kiedyś miałam fazy, że szukalam kogoś i każdy prawie napotkany facet stawał się potencjalnym kandydatem
Teraz jest najpierw człowiekiem a dopiero potem facetem-mam na myśli,  że nowe znajomości jak już są,  to traktuje je jak znajomość z drugą,  osobną osoba, a nie jak z tym, kto ma się stać moim mezem-tak to wygląda. 
Na jakieś randki w ciemno czy z internetu dawno już nie chodzę bo mnie to męczyło. Kiedyś tam chciałabym poznać kogoś,  ale jak już pisałam,  nie teraz co mnie niepoki bo właśnie w moim wieku powinnam chcieć.  A tu nie.

Czekanie na wiosnę też przerabiałam przyjedzie wiosna, bede chodzić na randki etc etc.  I tak mi minęło 6 wiosen   Czego oczywiście Tobie nie życzę.

W pewnym momencie czułam się podobnie jak Ty i zastanawiałam się, czy to dobrze czy źle
Teraz myślę, że dobrze, bo to mnie uchroniło przed brnięciem w pewien nieudany związek. I zakończenie tego związku (z mojej inicjatywy) nie było więc dla mnie "końcem świata".
A nawet poczułam ulgę, i wtedy dopiero dotarło do mnie, jakie to było bezsensowne. Pozwoliło nabrać dystansu, zrelaksować się i poczuć, że NIC NIE MUSZĘ
Bez planów ani oczekiwań właśnie. Na luzie
Powodzenia.

PS. To doświadczenie nauczyło mnie, że nie należy siłować się (psychicznie) z samą sobą.
Nie muszę być z kimkolwiek na siłę, żeby nie być sama. Lubię też być sama i samotnie spędzać czas. Potrzebuję tego nawet będąc w związku.
Także ten, tego.... Z Tobą jest wszystko ok

Mały update.

O ile przestałem w ogóle myśleć żeby z kimś się zwiazać ,tak na stałe itp.Dać poznać moje śłabości itd. oraz swobodnie już się czuję 'wśród kobiet' - To został inny zonk.
Na samą myśl o ... seksie z kobietą która jest kimś wiecej niż obcą lub odległą koleżanką (mam tu na myśli że nie jest osobą z którą rozmawiam cześciej niż raz na tydzień) - > wywraca mi się wszystko w środku.A ewentualne 'przytulanki' wręcz powodują spięcie :-)

Krok do przodu, ale ciekawie nie jest.

Masz chyba ten "zespół stresu pourazowego" Ja po wojsku to nie mogłem patrzeć na zielony kolor. To Ci przejdzie. Potrzeba tylko czasu. Może za dużo się przytulasz na tej krav mage ? Poza tym romanse w pracy to kiepski pomysł.

Rozumiem. Od masturbacji kobiecym ciałem chyba nie rosną włosy między palcami ?

Masz "zespół stresu..." tylko on nie dotyczy seksu, tylko związku w ogóle. Dlatego Twój system alarmowy dostaje świra jak tylko zachodzi podejrzenie, że jakaś się próbuje do Ciebie przykleić.

Nie śmiej się,  ja bym też obstawiała pkt nr 1
To nigdy nie wiadomo,  może i będzie za 3 lata , może za 10 a może za tydzień.

Nie zrozumiałam

Stąd czarny humor.
Pozbędę się resztek tłuszczu i właśnie tak będę żył... :-)
Na ile się da.
Może to i uniknięcie problemu, ale.... zdrowe dla mnie :-)
Wrócę do Warszawy,weźmę kawalerkę.I współczuję tej która mi powie 'kocham Cię'... następnego dnia dostanie swoje rzeczy .

A tak poważnie : no cóż. wygląda że pierwotny plan na (tzw.Od Wiosny) ma ręce i nogi.
Ile bym dał żeby ostatnim razem usłyszeć otwarcie że to na próbę, czy też taki... pół-związek.Wręcz bym się ucieszył na tak jasne postawienie sprawy, i na luzie podchodził do wszystkiego.

Hehehe, jakbym czytał o sobie ! Biedługo będzie 4 lata po rozwodzie,a 4 lata już po rozstaniu minęło. Na pcozątku poznawałem kupe kobiet, jakiś przygód seksualnych, albo łóżkowych było dużo. Z czasem mniej i rzadziej. Obecenie raz na jakiś czas się odezwę do starej koleżanki, umówimy się na spotkanie jęsli ma ochotę - szybki seks i najlepiej bym chciał żeby poszła do domu . Zero pociągu jak już sie wyładuje, zero chęci jakiejś bliskości itd. Masakra, sam się zaczynam nad sobą zastanawiać. Ogólnie to wszystko, sprawy damsko męskie, nawet seks (opróćz okresów kiedy juz rzeczywiście mam ochotę pobyć z kobietą) jest mi obojętne, aż za barzo. Tak sobie myślę, że ten rozpad mojego młżeństwa, zdrada i to wszystko co się ptoem stało odcisnęło na mnie duże piętno, pomimo, że jestem już ok z tym wszystkim i życie mam poukładane. JEdyną osobą,  na której mi rzeczywiście zależy jest mój syn, no i rodzina/przyjaciele. Ale o żadnej kobiecie obecnie nei mogę tego powiedzieć. Przez te 4 lata miałem dwa dłuższe (2 miesięczne , eheh) związki, ale tez powodem rozpadu było to, że mi to było obojętne i po prostu mnie męczyło i nie sprawiało frajdy po chwili. Nie wiem - niektórzy mówią, że to kwestia kobiety, ale wydaje mi się, że po chwilowej fasdcynacji miałbym tak z każdą panią . Nie mam pojęcia czy to już życiowy cynizm,czy jakaś bariera ochronna, żeby nie zbliżać się już do nikogo, czy co.. ale tak to wygląda;)

No dobra Pirx, ale tak w ogóle to w czym problem? Nie chcesz bliskości emocjonalnej, ale nie masz żony, narzeczonej, dziewczyny...jesteś wolnym człowiekim.
To po co szukasz dziury w całym?

Czyli boisz się,  że znowu nie wyjdzie, tak?To tak w dużym skrócie?

Z każdego słowa Pirxa widać, że wcale się nie boi, tylko lada moment znowu wpadnie po uszy taki jaka jest jego natura- czyli sercem i duszą.
I nie ma co z tym walczyć, tylko skupić się na odpowiednim rozpoznaniu przedmiotu zaufania, by nie było powtórki z Modliszki.. Tu trzeba włożyć całą energię, a nie w przeobrażenie się w zimnego drania, którym nie jesteś..

Źle znoszę 'opiekę' nad sobą przez kogoś Elu.To się nie zmieni.
Nie jestem tylko czarny (zimny) lub tylko biały (ciepły) ;-)
Jestem pomiędzy.
Owszem jeśli wpadnę, to na całego.Co nie oznacza że nie zachowuję rozsądku.
Tak samo jest w seksie.Full scale + zachowanie rozsądku w tym wszystkim.
Do tego potrafię oddzielić często seks od uczuć .

Ot taka wrodzona 'dychotomia' ;-)
Znam swoją naturę . Ciepła 'uległa ' kobieta nie jest dla mnie. Modliszki nie są dla mnie groźne - kiedy stoję twardo na nogach.A tak teraz nie jest.
Kiedy trzeba jestem brawurowy ale nie jestem kamikadze. ;-)

Oj Wilku dobrze wyczuwa ;-) Tylko zapomniał dodać że potem jest "A teraz chodź do lóżka  i nie zapomnij zimnego piwa bom się zgrzał..."

Pirx - to w czym masz problem? Jeśli nie będziesz angażował się uczuciowo, to nie będziesz miał tych rozterek czy jakaś kobiałka zaopiekuje się tobą, nawet gdy nie będziesz chciał, gdy powodu brak bo już ciebie nie będzie w tym układzie. Będziesz trafiał na kobiety, z którymi od początku do końca będzie jasny układ - własna przyjemność w łóżku.
Co cię uwiera w tym stanie?

Na tym etapie Averyl nie potrzebuję i nie stać mnie na niejasności.Przynajmniej w najbliższym czasie - jasny układ w tej sytuacji jest jak najbardziej korzystny.;-)
I fair.A to akurat czysta esencja mojego podejścia.Żadnego teatrzyku.W obie strony.

Mam apetyt na więcej to inna sprawa. Cierpliwość nigdy nie była moją wrodzoną cechą- nauczyłem się jej ;-)
Problem miałem i jeszcze mam w tym że ten mój niepohamowany apetyt na pełną opcję pakuje mnie w kłopoty.I regularnie zamiast ocenić chociaż pi razy oko co jest potrzebne ,ponosiła mnie ułańska fantazja.

ps.A propos teatru -> pracownikom korpo polecam Korpo Story w Teatrze XL. Duża doza czarnego humoru ;-)