Podobieństwo partnera do rodzica - Netkobiety.pl

Według badań nad dziedzicznością. Cechy tego typu w ponad 50% są dziedziczone od rodziców. Co więcej nawet rozłączone bliźniaki i wychowane w odrębnych rodzinach, dalej mają więcej cech wspólnych niż przybrane rodzeństwo. I głównie w ten sposób, rodzice mają wpływ na zachowanie. Dobór partnera jest tutaj istotny. Drugim istotnym czynnikiem jest środowisko zewnętrzne rówieśnicze. Rodzice mają tutaj wpływ poprzez oddziaływanie na te środowisko, jego wybór. Samo wychowanie domowe, jako takie ma znikomy wpływ. Chyba że chodzi o jedzenie widelcem. Do ojca partnerzy raczej nie są podobni, bardzie do nas samych.  Generalnie podobieństwa się przyciągają

Moj pierwszy powazny zwiazek byl jakby odbiciem malzenstwa moich rodzicow. Partner byl podobny do mojego ojca,z charakteru,z zachowania. Rozstalismy sie tez z tego samego powodu co mama z tata kiedys.
Kolejne dwa byly zupelnie inne,i partnerzy tez w niczym mojego ojca nie przypominali.
Wydaje mi sie ze to raczej przypadek,ze wybierze sie partnera na podobienstwo ktoregos z rodzicow,ze nie przyciagaja nas takie osoby tylko jest to rodzaj losowania.

Mimo,że kochałam mego tatę to nie wyobrażam sobie by mieć męża podobnego do niego.
Jako tata był ok,jako mąż-nie za bardzo.
Nigdy nie wybierałam sobie partnerów podobnych do mego ojca i zawsze chciałam by moje małżeństwo było inne niż małżeństwo rodziców.
I chyba tak jest

Hmm chyba najważniejszą cechą wspólną jest to, że zarówno dla mojego taty jak i męża najważniejsza jest rodzina oraz dbanie o nią. Zawsze też można na nich liczyć, jeśli wpadnie się w kłopoty. Tak poza tym raczej niewiele się zgadza. Moi rodzice mają małżeństwo z typowo tradycyjnym podziałem ról (choć ostatnio trochę się to zmienia), a poza tym są ludźmi raczej mało otwartymi, nie rozmawiają o swoich emocjach, oczekiwaniach itp. Myślę, że w moim potencjalnym partnerze szukałam głównie przeciwieństw. W towarzystwie rodziców czuję się nieustannie zamęczana ich emocjami i oczekiwaniami względem mnie, a w towarzystwie męża czuję się wolna i bezpieczna, mogę być kimkolwiek chcę. Mają inne podejście do życia, problemów, ludzi itp. Nie byłabym szczęśliwa w związku z mężczyzną, który z charakteru byłby bardzo podobny do mojego taty.

Chyba jedyną wspólną cechą mojego ojca i M. jest - żaden nie umie słuchać, ale jak poznałam M. to chyba tego nie widziałam, albo łudziłam się, że słucha
Zastanowiło mnie, czy to ja nie jestem bardziej podobna do jego matki w niektórych sprawach.

Mój facet jest trochę podobny do mojego taty, a trochę do mamy. I te cechy, które podobne są do taty w nim lubie, a te cechy, które przypominają moją mamę najczęściej prowadzą do kłótni

A no nie. Poważnie mają znikomy wpływ.

Dokładnie

Ma wpływ, choćby przez kształtowanie środowiska, w którym dziecko się wychowuje. A jak się ma odbieranie praw do czegokolwiek? A czy sądy działają w oparciu o naukę? W Polsce nie brakuje zaboru dzieci na podstawie opinii o molestowaniu, opartych na wnioskach, z których tak naprawdę nie można niczego wywnioskować np. na podstawie technik projekcyjnych. A jaki psycholog orzekający o depresji wie, czy nawet wiedząc zleca badanie poziomu witamin, których niedobór może ją wywołać?   Nawet obecnie mamy do rejestru w Polsce wpisany zawód bioenergoterapeuty czy astrologa A czy dla dziecka lepiej jest żyć w nieco gorszych warunkach domowych czy jednak przeżycie traumy oddzielenia od rodziców?  I jak to jest, że np. w krajach skandynawskich dziecko można odebrać z powodu tego, że jest smutne czy z powodu znajdującej się w domu, na widoku butelki z alkoholem? Jednocześnie w parach homo adopcyjnych jest możliwość oddania dziecka na 2 tygodnie, aby taka para mogła "odpocząć" od wychowania? Myślisz, że zawsze zabranie dziecka jest na podstawie czegoś konkretnego? Wystarczy pooglądać programy Jaworowicz, żeby daleko nie szukać.  A czy np. syndrom DDA (dorosłe dzieci alkoholików) oparty jest na jakiś podstawach naukowych? Ludzie z natury idą najmniejszą linią oporu. Mało komu chce się drążyć temat, przed podjęciem decyzji. Przypuszczam, że oparcie na autorytecie prócz wygody, daje poczucie rozgrzeszenia z podjętych decyzji. W Polsce sądy działają różnie.

Nie wiem w jaki sposób w kulturze zaczęto używać widelca. Zapewne, aby ułatwić jedzenie, a z czasem uznano to za objaw dobrego wychowania. Przy okazji otrzymaliśmy narzędzie do wygodnego spożycia pokarmu, bez brudzenia sobie rąk i bardziej higieniczne. Ciepły pokarm wymaga mniej energii w procesie trawienia, pozwala pozbyć się pasożytów oraz zależnie od temperatury różnych bakterii i częściowo ma wpływ na aktywność pleśni, pozwala też na inaktywację toksyn.  Jednocześnie prócz większej dostępności energii, pozwala uzyskać większą ilość składników regulujących. Często jest też smaczniejszy oraz przez wydzielanie przyjemnego zapachu, pobudza procesy trawienne, jednocześnie zachęcając do konsumpcji.