Toksyczna matka - Netkobiety.pl

Długo myślałam, żeby o tym napisać i w końcu nadszedł ten dzień. Jestem nastolatką z gimnazjum. Całkowicie nie radzę sobie z życiem. Jest to głównie wina mojej mamy. Ona rozwiodła się z mężem z którym ma 2 moich braci bo go zdradziła. Z tego powodu od zawsze mieszkam z nią sama. Mam wrażenie, że ona ma jakieś problemy psychiczne. Nie umiem inaczej wytłumaczyć dlaczego niszczy mi życie. Od dziecka nasze relacje nie były dobre. Kiedy byłam mała, a mama na mnie krzyczała mówiłam że ona nią nie jest przytulając się do sweterka. W podstawówce miałam przeprowadzić się do ojca. On na pewno załatwił by mi świetną przyszłość i dostatnie życie. Matka cały czas mnie straszyła że się zabije, coś mnie w tym ruszyło i brałam też pod uwagę inne okoliczności. Zostałam z nią. Przez całe moje życie zawsze się o wszystko kłóciłyśmy. Ona dosłownie chce zapanować i rządzić moim życiem. Nie mam prawa jeść, ubierać się, chodzić gdziekolwiek i z kim tylko chcę. Wiadomo, że takie coś mi nie odpowiada. Moja matka popełniła wiele błędów. Przede wszystkim to powyższe, nie zadbała o mój stan zębów (teraz dopiero), na nic mi nie pozwala. Odnosi się do mnie w sposób okropny. Teoretycznie znęca się nade mną. Wyzywa, obraża, poniża, szantażuje. Zniszczyła moją przykaźń bo jej się nie podobała bff. Nie interesuje ją to że chce mieć korepetycje. Mam sobie ze wszystkim sama radzić i świetnie się uczyć. Codziennie rycze. Kiedy ją widzę chce mi się płakać bo w życiu wyrządziła mi taką krzywdę. Przez 13 lat nie załatwiła mi alimentów. Kiedy dostaje jakąś dobrą ocenę to mówi że nauczyciele się litują. Mówi że jestem sierotą, że ona mnie nie nawidzi. Kiedy (żadko) widzi że płacze to mówi że coś ukrywam i się boje. Zaciągnęła się na kredyt. Nie ma dla mnie pieniędzy, nigdy też nie miała samochodu. Uważa sie za najważniejszą. Ukradła moje pieniądze a czekałam na to cały rok. Marzyłam o kurtce, a teraz cały czas mi zimno. Nie mam już siły. Nie chcę o tym z nikim rozmawiać, nie nawidzę psychologów itp. czuję że nikt mnie nie potrzebuje, mam tyle przyjaciół a oni nigdy nie dowiedzą się o mojej męczarni. Teoretycznie matka płaci za dodatkowe zajęcia, wycieczki, ubrania ale ja nie mam już na to siły. Macie jakieś pomysły co zrobić? (Sorki że długo ale krócej się nie dało)