jestem zaborczą matką - Netkobiety.pl

Pomyśl o dziecku - ono ma prawo do kontaktu z innymi ludźmi, nie tylko z tobą. Ono ma prawo do tworzenia więzi z ojcem! Dlaczego to utrudniasz? Ojciec ma prawo do relacji z dzieckiem, a dziecku przyda się jak najwięcej miłości. Ty jemu przysługi nie robisz, tylko sobie. Skąd w tobie takie emocje? Lubisz być potrzebna, cieszy cię, że ktoś tak wyjątkowo, absolutnie cię potrzebuje? Myślę, że to niezdrowo (BARDZO) zrzucać taki ciężar na dziecko, że to dziecko ma spełniać wszystkie twoje potrzeby społeczne, kontaktu, bycia potrzebną. A gdzie w tym twój mąż, czy jemu poświęcasz czas? A przyjaciele, znajomi, rodzina?

Zazdrość wynika z niskiego poczucia wartości. To strach i lęk, że synek się od Ciebie odwróci, że ktoś inny będzie Ci go odbierał. To dzięki niemu czujesz się potrzebna, niezastąpiona, wyjątkowa. Gdy się z kimś nim podzielisz, to możesz mieć wrażenie, że już jesteś mniej potrzebna, czyli spadnie Twoje poczucie wartości. Widzisz, że to nie jest normalne? Synek nie jest Twoją własnością, nie może Cie dowartościowywać. To oddzielny człowiek, malutki i dlatego mu pomagasz, ale nie jest rzeczą i do nikogo nie należy. Wychowujesz go po to, by wyrósł na mądrego i szczęśliwego dorosłego i mógł odejść do własnej rodziny. Masz tego świadomość? W tej chwili uzależniłaś się od syna, jest on całym Twoim życiem, poświeciłaś sie w 200% zatracając sama siebie.

Mąż piwkuje, bo dziecko przysłania Ci cały świat, a on nie może z synem nabrać relacji ojcowskiej, co raczej dal syna nie wróży dobrze . Jeśli jeszcze nie stał się alkoholikiem, to czas by coś z tym zrobić. Odciągnąć go od piwka i dać mu dziecko do opieki. Najpierw w Twojej obecności, byś czuła się spokojniejsza, byś miała kontrolę. A gdy zrozumiesz, że synowi nic nie grozi, to dać ojcu pole do popisu, a samej gdzieś się urwać. Zająć się sobą, bo najwyraźniej jesteś tu jako ciało, ale duszy nie ma. Nie można wariować na tle drugiego człowieka, czy to mąż czy dziecko.
Czas zacząć podwyższać swoja wartość w inny sposób, bo ten nie jest dobry dla nikogo.

Nie wiem już sama co myśleć ale proszę nie potępiajcie mnie...byc może moja zaborczosc wynika z tego że  po pierwsze to moje jedyne dziecko na drugie się raczej nie zdecyduję. ..po drugie poród był traumatyczny o mały włos a nie miałabym synka.ratowali go przez cesarke kiedy to po 10 godzinach próby SN zaczeło mu zanikac tętno...wiem że mogło się skończyć tragicznie i często ta myśl mnie prześladuje  a po trzecie moi rodzcie wysmiali imię dla dziecka jak im powiedzialam ze bedzie "Jaś" i stwierdzili ze wszystkie Janki jakich znają to pijaki...no i jaki ja mam mieć do nich stosunek???wiedzieli ze to moje wymarzone dziecko a wypalili z takim kretynskiem tekstem. Pomijając to wszystko wiem że sama dla siebie potrzebuje pomocy od soboty zaczynam terapię.
Ps.tata dziecka raczej nie ma utrudnionego kontaktu a to że ja szybciej i zwinniej zmieniam pieluchyi i przebieram to już inna sprawa

Tajemmicza75 ...przepraszam jeśli wpędzilam Was w poczucie winy absolutnie nie miałam tego w zamyśle i nie w takim kontekście to napisałam. Oczywiście tata małego bawi sie z nim na spacery chodzi. .moze też nie do końca jasno sie wyraziłam. ale sa takie sytuacje ktore mnie przerazaja lub denerwuja np jestesmy na spacerze mamy przejsc przez przejscie dla pieszych i jedzie dosc szybko auto ja oczywscie bym poczekala niech przejedzie a maz wylazi na pasy prowadząc wozek i wymusza pierwszeństwo nie potrafi zrozumiec ze jeden sie zatrzyma a drugi sie zamysli gdzies zapatrzy i nie zdarzy wyhamować! Malo jest wypadków na pasach? Przeciez do jasnej cholery on tez odpowiada za bezpieczenstwo naszego dziecka! Tez w kwestii picia to dwa razy byla sytuacja ze pod wyplywem alko wzial malego na rece i go zachwialo kurde no nie moze tak byc wiec chyba tytaj to akurat nie przesadzam po prostu chodzi o bezpieczeństwo. Ja jestem taka ze dmucham na zimne a on do wszystkiego na wielkim luzie podchodzi i uwaza cyt:"jak ktos ma pecha to palec w du**e złamie " no sory ja nie mam takiego podejścia jesli chodzi o MOJE DZIECKO moja kruszynke wymarzoną ...Jeśli chodzi o np przewijanie to ja się wkurzam w sytacji gdy mały w trakcie zaczyna plakac bo jest głodny ja szykuje jedzenie,mąż przewija ale zamiast to zrobić jak najszybciej to się cyrtoli zagaduje malego ,wyglupia gdzie doskonale wie ,że to nie działa  wręcz przeciwnie jeszcze bardziej go rozwsciecza .także byc moze nie precyzyjnie przedstawilam te sytuacje...wychodzę też sama z domu i zostawiam malego z ojcem i tutaj problemu nie mam.po prostu nie bardzo lubię sie dzielić nim z dalsza rodzina mojego meza za która nie specjalnie przepadam,mam kilka bliskich znajomych czy osob z rodziny gdzie sama proponuję żeby wzieli malego na ręce ,pobawili sie itd a jak sie do nich śmieje to ja sie z tego cieszę razem z nimi.po prostu nie kazdemu ufam,nie wszystkich lubię i przez to nie chcę żeby kazdy go bawil ,tym bardziej ze mam wrazenie ze niektorzy go traktuja jak zabawke..robila malpie miny i zmuszaja do smiania bo chca mu zdjecie zrobic (tak robia moja mama i siostra co mnie strasznie denerwuje ) w momencie kiedy on nie ma ochoty sie smiac bo np jest glodny lub śpiący więc zamiast się wyciszyc ma nadmiar bodźców ..Podsumowującej tak do pewnych osob jestem zaborcza i pewnie tez uprzedzona bo nie pasuje mi ich zachowanie...jutro pogadam o tym z moją terapeutka ciekawa jestem co ona na to