Ludzie wytykają mi że jestem sam. - Netkobiety.pl

Problem nie jest dziwny, NO WORRIES.

Niestety, są ludzie, którzy nie mają w sobie za grosz taktu i bez skrępowania pytają o, jakby na to nie patrzeć, osobiste sprawy. I część z nich w ogóle nie jest tego świadoma. A części się wydaje, że jak Cię będą cisnąć tego typu pytaniami, to Cię niejako "zmotywują" do działania.

Dla mnie to akurat nie jest problem, że dwudziestokilkuletni człowiek nie ma dziewczyny, tak, uważam, że jest to możliwe. Jednak jest zewsząd presja na bycie w związku, tak więc w Twoim wkurzeniu nie ma nic dziwnego.

Żałosny nie jesteś, tego sobie do głowy nie wbijaj, żałosne jest zadawane pytanie. Ty ich grzecznie nie proś, tylko ostro utnij dyskusję. Raz, drugi, trzeci - powinno pomóc.

Cóż, porażki bolą, wiadomo, ale prędzej czy później ktoś odpowiedni zjawia się w życiu. Powodzenia!

No chyba na to wychodzi, że żyjemy Presja na bycie w związku - trafniej bym tego nie ujął.

Co robić jeśli najbliżsi nawet zaczynają truć? Właśni rodzice? Ostre ucięcie nie pomaga już, a ich ględzenie już zaczyna być żałosne.

Pewnie dlatego, bo sam nie zaakceptowałeś tego.

Po raz kolejny pytasz:

A w kolejnym zdaniu sam sobie odpowiadasz:

Skoro tak kiepsko o sobie myślisz, to każda mimochodem nawet rzucona przez kogoś uwaga jest przypomnieniem tego, co o sobie myślisz; pewnie też uważasz (bo to powszechny mechanizm), że osoby te mają podobne, kiepskie, zdanie o Tobie. Stąd Twe wkurzenie, gdybyś jednak zajrzał pod spód tego wkurzenia okazałoby się, że masz tam inne uczucia tyczące tego tematu.

Moim zdaniem nie jest to żałosne. Zgadzam się jednak z tym, że do takiego wyznania trzeba odwagi.

Zapytać, dlaczego o to ciągle pytają. Tyle tylko, że prawdopodobnie ich odpowiedź będzie znowu powodem kolejnego wkurzenia. Co odpowiedzą? Pewnie to, że się martwią, że wszyscy/większość wokół Ciebie są w związkach, że... . Co wtedy? Będąc na Twym miejscu powiedziałabym prawdę: o tym, ze nie chcesz przeżywać kolejnego odrzucenia, że to dla Ciebie bolesne, ze z tego powodu nie decydujesz się zawierać bliższych znajomości. Innym rozwiązaniem jest sposób opisany wyżej: oznajmienie rodzicom/rodzinie/znajomym, że temat Twego bycia singlem jest tematem tabu i wówczas kontakty będziesz utrzymywał, albo z nich zrezygnujesz na czas jakiś/zawsze, gdy rodzice/rodzina/znajomi poruszać ten temat będą nadal.

Możesz im zacząć wmawiać, że skupiasz się obecnie na szkole/pracy i nie w głowie tobie amory ;p lub też standardowy i chyba najlepszy tekst, że żadna obecnie na ciebie nie zasługuje ;D a nie zamierzasz na razie obniżać poprzeczki
Tak to już jest, że rodzinka się dopytuje i próbuje czasami znaleźć tobie na siłę kogoś. Musisz po prostu cały czas powtarzać jedną dwie odpowiedzi i w końcu dadzą tobie spokój. Przecież nie będziesz chodził zawieszoną kartką na szyi i prosił aby nie poruszać tego tematu gdy jesteś w domu
Ze znajomymi to trochę gorzej ale powinieneś mocno zakomunikować używając nawet niecenzuralnych słów aby się nie wpier..

Powiedz im, że to nie ich problem i nie tłumacz się dalej.
A jak Ci będą dalej truć, to zmień znajomych. Uwierz, nie wszystkich obchodzić będzie czy kogoś masz, dlaczego nie masz i w życiu Ci nie zadadzą takiego pytania.
Rodzinie też odpowiadaj, nie twoja sprawa - tylko spokojnie, bo jak będziesz miał zdenerwowany głos to awantura gotowa i wyjdziesz na dziwaka.
A w miarę możliwości też ogranicz kontakt z tymi co się da. Jakiś dalekich kuzynów nie musisz przecież widywać co dwa dni.

O rany, bo młody to bierze  do siebie. A może i faktycznie by chciał mieć dziewczynę, a te komentarze dodatkowo go dobijają.
Też to przechodziłam w wieku 20 paru lat jak byłam sama. Komentarze wujków, ciotek i innych bardzo mnie wyprowadzały z równowagi.
Teraz nikt mi nie śmie zapytać dlaczego jestem sama. A może i juz machnęli ręką

Ale on tego jeszcze nie widzi.
Pewne rzeczy przychodzą z latami, człowiek dojrzewa ( a przynajmniej niektórzy).
A pytania rodziny - pamiętam - irytują wtedy bardzo.

a ja tam rozumiem, ze mozna dostać kota, jak to samo pytanie słyszy się po raz tysięczny od tej samej osoby, a udzieliło się już 999 identycznych odpowiedzi.

No rodzina potrafi być bardzo upierdliwa z takimi pytaniami, ( u mnie było przez lata pytanie - a CZEMU Wy nie macie jeszcze dzieci?), tragedia

Także wytrwalosci zycze.

Czaję.
Ponownie twierdzę, że w takiej sytuacji możesz zająć się problemem pytających, tzn. odwrócić pytanie i dopytać o powody dopytywania się o sprawy Ciebie dotyczące.

To jest Twoje życie i możesz z nim robić co zechcesz.

Inaczej do tego podchodź obracaj w żart lub je zlewaj.

Nie jest z Tobą coś nie tak. Dlaczego miało by być? Jesteś wrażliwy to nie choroba to siła jeśli umiejętnie wykorzystasz. Musisz zdać sobie sprawy że ludzie nie mają wartości przylepionej na czole czy koszulce. Studia, dziewczyna, dzieci nie są jednoznacznym miernikiem Ciebie i Twojej wartości.

Nie porównuj się do innych jesteś wyjątkowy tak jak każdy inny.

To że nie masz dziewczyny czy ileś razy dziewczyna nie była zainteresowana nic nie znaczy to tak jakbyś chciał badać stan tarczycy robiąc USG nogi bezcelowe prawda? Za mocno bierzesz to do siebie to wszystko. Powiem Ci coś że to właśnie Twoje przeświadczenie o małej atrakcyjności może sprawiać że kobiety nie są zainteresowane. Nie myl objawów z przyczynami. Kobiety też nie lubią facetów którym zależy na kimkolwiek. Masz wtedy od pewnej grupy jakby bana na starcie.

Wolimy facetów którzy mają poczucie własnej wartości i jednocześnie znają swoje słabe strony. To jest atrakcyjnie. Zresztą działa to chyba w obie strony. Wolałbbyś dziewczynę nie pewną siebie która cały czas widziałaby jakiś problem? Czasami nawet nierealny lu mały ale wymaksowany na maksa i mówiła Ci wprost lub pokazywała by to mimo woli. Czy dziewczynę która jest  pewna siebie ale nie zadufana nie ma się za królewnę?

Mnie się wydaje że zwłaszcza w tych czasach piękno także fizyczne wynika z wewnątrz to jak siebie postrzegasz ma wpływ na to co robisz ze swoim ciałem. Sama postawa zmienia odbiór osób tak samo ton głosu czy mimika. Nie mówiąc o tym że osoba która nie ma problemów z własną oceną dobierze takie ciuchy aby w nich czuć się dobrze i aby dobrze wyglądać. Są ubrania które wyglądają niekorzystnie na np pulchniejszych osobach w tym wypadku lepiej założyć coś innego.

Jak to nic nie znaczy? Dla mnie to znaczy wiele, a w zasadzie wszystko. Jak po raz n-ty zaistniała sytuacja, że nie że kobieta odrzuciła czy coś, ale że nawet nie spojrzała na mnie (wiecie w jakim sensie), to coś jest ze mną nie tak. Nie zawsze miałem przecież

Nie. Nigdy.

Tu masz właśnie problem. Dalej nie widzisz?

Dla Ciebie Twoja wartość określa się tym czy masz zainteresowanie akceptacje etc. To jest zła metoda pomiarowa i tak to nie działa.

To jak traktują Cie kobiety zależy w dużej mierze jak Ty się czujesz ze sobą.

Mówię to na serio.

Twoja rodzina jest nie taktowna podobnie znajomi ale to co przeżywasz to tak naprawdę Twój własny ból. Nie radzisz sobie z tym czujesz się gorszy, nie wartościowy, drugiej kategorii i w tym problem.

Powinieneś jasno zakomunikować, że nie życzysz sobie wypytywania po raz n-ty o to samo. Jak nie zadziała po grzecznemu, to niestety do niektórych trzeba dosadniej... Ja się już przekonałam, że są takie osoby, do których jak się mówi delikatnie, grzecznie, to nie dociera.

Dobra, może faktycznie jakoś źle to pojmuję ale pozwólcie mi posłużyć się ostatnim przykładem. Spodobała mi się dziewczyna z roku, było kilka sytuacji, z których skorzystałem żeby zagadać itp, potem pisaliśmy ze sobą, gadaliśmy. Cały czas to było na zasadzie, że ja zagaduje a ona tylko albo odpowiadała na pytania albo tylko od niechcenia coś odpisywała. Sytuacji, w których to ona pierwsza zagadała albo napisała do mnie było może ze 2 albo 3... Ciężko mi było, ale odpuściłem, bo dostawałem od niej nie bezpośrednie ale wyraźne znaki, że nie jest zainteresowana. Wiem, że miesiąc czy dwa później znalazła sobie kogoś. Może zaangażowałem się dlatego, że w porównaniu do innych dziewczyn, z którymi rozmawiam tylko na siema siema, ona w rozmowie wydawała mi się hmm...milsza? nie wiem jak to nazwać. Przyznaje się bez bicia, że wyobrażałem sobie nie wiadomo co, ale koniec końców z bólem odpuściłem. Wiem, że ona nic sobie z tego nie robiła, spłynęło to po niej jak po kaczce.
Takich sytuacji w moim życiu było kilka, nie pamiętam już ile. To głupie wiem, ale taka już moja wada.

Skąd jeszcze wiem, że się mną nie interesują? Porównuję zachowanie dziewczyn w odniesieniu do mnie i do moich kolegów. Jest znacząca różnica. Z nimi jakoś chętniej rozmawiają. Tak po prostu na co dzień. Niekiedy mam nawet wrażenie, że ze mną gadają tylko jak jest jakaś konieczność.

EDIT: Makigigi, wybacz, nie przyczytałem Twojego posta bo dodałaś go w momencie jak ja pisałem swojego Tak właśnie było, za każdym razem źle oceniłem swoje szanse, ale to nie ma znaczenia, skoro okazuje się, że w każdym przypadku były praktycznie zerowe.

Trudne pytanie
Nie wiem, ciężko mi powiedzieć. O wszystkim. Tzn od tematów przyziemnych, po te mniej przyziemne. Czasami nie powiem, nawet się otworzyła trochę, powiedziała mi parę rzeczy takich, których nie mówi się na co dzień tj. o swoich planach, słabościach, czym się martwi itd. Niekiedy już myślałem, że wszystko idzie w dobrą stronę, ale potem znów były okresy, że jej się gadać nie chciało, aż w końcu odpuściłem. To było ciężkie bo nie wiedziałem, czy dobrze robię dając sobie spokój (jeśli mam być szczery w 100% to do dzisiaj nie wiem czy dobrze zrobiłem, ale innego wyjścia nie było).
Może nie umiałem z nią gadać, może był ktoś inny, nie wiem. Wiem, że bolało, a w zasadzie jeszcze w jakimś tam stopniu boli do dziś, i właśnie dlatego nie chcę się już w nic takiego pakować.

1. Wiadomo, że myślę o czym mam rozmawiać, ale bez przesady nie spinam się za bardzo.
2. Normalnie, tak jak z normalnymi znajomymi

Dokładnie tak

Sourd, No to spróbuj od nowa z innymi dziewczynami, tylko nie angażuj uczuć od razu. Tobie się wydaje, że z innymi chętniej rozmawiają na zasadzie flirtu. Z innymi poprostu rozmawiają na luzie i bez podtekstów, a Ty jesteś spięty, bo od pierwszej chwili masz w głowie myśl, że ona Ci się podoba i chcesz dobrze wypaść.
Dziewczyny widzą, że próbujesz niezgrabnie je poderwać a to jakoś zniechęca. Osobiście będąc tak zagadywaną czułam się niekomfortowo. Cały czas myślałam "oby tylko nie próbował się umówić". Tylko wiesz co? Gościu, którego wspominam, był w porządku. Tylko było widać, że już mu zależy, a nie chciałam wchodzić w sytuację, gdzie ja nie wiem, czy go polubię, czy mi się spodoba, a on już wie. Bo gdyby jednak mi nie pasowała znajomość, to byłoby chamsko dawać kosza i wyszłoby ma to, że się bawiłam jego uczuciami, więc uciekałam od niego. Mam nadzieję, że mój punkt widzenia pokazał Ci, że z Tobą jest wszystko ok, intencje dziewczyn też z reguły są ok.
Wydaje mi się, że Twój jedyny problem jest taki, że zaczyna Ci zależeć na dziewczynie w momencie, gdy stwierdzisz, że ona Ci się podoba. A to o wiele za wcześnie i kładzie się cieniem na całej relacji.

A skąd wiesz?A może ona by się też wtedy rozgadała. Makigigi dobrze pisze.

To nie jest tak, że nie próbowałem gadać z dziewczynami na totalnym luzie, o niczym. Jasne, że próbowałem, ale wtedy te rozmowy dość szybko zostały kończone/urywane.

Przyznaje bez bicia, że po części masz rację. Ale nie zawsze tak było. Po prostu po kilku/kilkunastu sytuacjach kiedy dziewczyna nie chciała ze mną gadać bo szukała jakiegokolwiek pretekstu żeby urwać gadkę, to już potem ciężko jest mieć inne założenie.
Ale nawet jeśli staram się odrzucić to założenie, to efekt i tak jest ciągle ten sam.

Drugie zdanie jest odp.na pytanie z pierwszego.
Jeżeli Ty sam siebie tak widzisz ,to inni to podświadomie wyczuwają i tak samo Ciebie odbierają.
Ludzie widzą nas tak,jak sami siebie widzimy.
Popracuj nad pewnością siebie.

Nie mów i nie myśl o sobie "przegryw".
Zacznij siebie postrzegać pozytywnie , a wtedy inni też Ciebie takiego zobaczą i gwarantuję,że dadzą spokój.
Łatwiej zaatakować owcę czy wilka?

Jeżeli przy uwagach bliskich się denerwujesz,krzyczysz,podnosisz głos,ręce i głos Ci się trzęsą to ich to jeszcze nakręca i widząc Twoją reakcję pozwalają sobie na więcej i więcej.
Musisz to przerwać.
Przygotuj sobie w domu,na spokojnie kilka "ripost" i przećwicz na głos.(sprawdzone i potwierdzone )
Nawet najlepsza riposta wypowiedziana niepewnie da odwrotny skutek.

Ja kiedyś też byłam takimi pyt."bombarowana".
W końcu odp.na spokojnie "że nikogo nie mam ,bo mnie nikt nie chce" i o dziwo podziałało.
Chyba nikt się nie spodziewał takiego "samokrytycyzmu"i rozmowa w tym miejscu się urywała.
"Rzucałam "do tego uśmiech od ucha do ucha i przeciwnik był zdezorientowany.

Z rodzicami powinno być łatwiej.
Na kolejne pytanie mamy czy kogoś masz spokojnie bym odp."Mamuś,szukam i szukam ,ale póki co nie znalazłem drugiej tak wspaniałej kobiety jak Ty. " Daj mamie buziaka ,puść oczko i mama będzie "ugłaskana".

Tata pewnie daje rady?
Jeśli tylko pyta to też z uśmiechem zapytaj "czy Ci coś doradzi".
Jak zacznie radzić wysłuchaj,pokiwaj głową i odp.na koniec "Dzięki tato.Wypróbuję i dam Ci nast.razem znać czy Twoje "triki"sprzed 20/30 lat działają jeszcze na kobiety".
Zapewne odp.,że to działa zawsze .
Przy nast.wizycie jak zapyta,to odp.,"że jesteś w trakcie wdrażania jego nauk w praktykę/"że rady działają,ale nie chcesz "zapeszać"na tym etapie i jak się coś rozwinie to dasz mu znać.:)"
"Wszystko jest na dobrej drodze,tato".

Popracuj nad pewnością siebie i luzem ,a wszystko się ułoży,zobaczysz.
Powodzenia.