Odeszłam choć nie chciałam, odeszłam bo musiałam - Netkobiety.pl

Mnie też to spotkało mija już miesiąc od zerwania , prośby rozmowy kończyły się na niczym. Byłam z nim 2 lata . Przegralam walkę odeszlam, bo z wiatrakami to ja walczyć już nie miałam siły. Ale ja nie czuję się załamana bo wiem że z tą sprawą postawiłam dobrze. Z opisu opisujesz zerwanie ale nie piszesz dlaczego?

Dziewczyny, ale Was to nie "spotkało". Wy same zerwałyście. Nie wnikam już, czy słusznie, pewnie tak, skoro związek nie dawał szczęścia, ale nie miejcie żalu do swoich byłych, że zniknęli z Waszego życia. Zwróciłyście im wolność, dając ją też sobie, więc to oczywiste, że poczuli się zwolnieni.
A że nie przybiegli spłakani, jak tego oczekujecie...cóż, albo faktycznie im nie zależy, może nawet odetchnęli z ulgą, albo unieśli się honorem.
"zerwałam, ale chciałam go tylko postraszyć" to niepoważne.

Przerażające: "Kocham go, ale musiałam potraktować go jak niedorozwiniętego gówniarza i manipulacją sprawić by stał się taki, jak być powinien".
I teraz dramat, bo on nie zachował się tak, jak to było w chorym planie.
Nie wiem, czy śmiać się, czy płakać.

Patata, radzę tobie porządnie zastanowić się nad sobą. Twoim błędem jest myślenie, że uda ci się rozwiązać własne problemy, gdy zmienisz drugiego człowieka. Tymczasem jedyną osobą, którą możesz zmienić jesteś TY sama. Dlatego twoja manipulacja z góry była skazana na porażkę. Lepiej abyś przestała w podstępny sposób skłaniać innych, aby reagowali na ciebie tak, jak byś sobie tego życzyła i uważała za słuszne. Możesz co najwyżej uznać za słuszne to, jak inni się zachowują wobec ciebie i jacy są.
Lepiej dla ciebie żebyś zrozumiała różnicę między "naprawianiem" partnera przez manipulację, którą zastosowałaś i która się nie sprawdziłą na szczęście a radzeniem sobie że swoimi problemami i deficytami. Zamiast podstępów lepiej spróbuj zaakceptować rzeczywistość i ludzi takimi, jacy są. To naprawdę poroniony pomysł, żeby oprotestowywać innych tylko dlatego, że są sobą i nie spełniają twoich oczekiwań.

Ciekawe jakbyś ty zareagowała, gdyby twój partner manipulował tobą i na przykład nie odzywał się do ciebie za każdym razem gdybyś zwracając się do niego nie użyła słów "O Panie" , albo gdyby on znikał na kilka tygodni, gdy w jego odczuciu ubierzesz nie tak, jakby on sobie tego życzył. Można tak wymieniać w nieskończoność, ale przecież nie o to chodzi. Chodzi o to, że chcesz przerabiać ludzi, aby pasowali do twojego wyobrażenia zamiast akceptować ich takimi, jacy są.

zerwałam ponieważ facet ten był strasznie zazdrosny o wszystko. Nie mieszkaliśmy ze sobą a on praktycznie dzień w dzień przez telefon mi mówił ze ma dziwne przeczucie ze z kimś za jego plecami się spotykam, że na imprezie ktoś puścił mi oczko kto to był, że jak wieczorem jezdze autem to po co pewnie z kimś się spotkać. Takie różne jego dziwne pytania podejrzenia stawały się coraz bardziej irracjonalne azw końcu postanowiłam ze nie będę tego dłużej słuchac i się tłumaczyć. Sprawiał mi tym przykrość tym brakiem zaufania w moje uczucia. Zapewnialam ze kocham. Ale sytuacje znów się powtarzały. I uwaga, "Wisienka na torcie ": ostatnia niedziela świetnie spędzona. Wieczorkiem on dzwoni i pyta co u mnie. Prosze go by dał sekundę bo mi padnie bateria i musze podłączyć tel do ładowarki. Po czym słyszę od niego ze pewnie dopiero teraz wróciłam do domu i z kimś jeszcze się po nim spotkałam bo dopiero teraz tel chce ładować.

Patatka, rozumiem, że jego wcześniejsze zachowanie ma wyjaśniać twoje zachowanie i usprawiedliwić twoje manipulacje?
Myślę, że spotkało się dwoje niedojrzałych ludzi, którzy w związku próbowało leczyć swoje emocjonalne problemy. Brakowało komunikacji, którą zastąpiły wzajemne pretensje i wymówki. Brakowało zrozumienia, które zastąpiły wzajemne manipulacje.
Toksyczny taniec. Dobrze, że się skończył. Chociaż biorąc pod uwagę brak twojej refleksji, czekają cię jeszcze podobne relacje i związki.

Ależ skąd ten wniosek?
Myślę, że postąpiłaś tak, jak umiałaś najlepiej. Inna sprawa, że sposób, który wybrałaś jest zwykłą manipulacją i pokazem twojej bezradności, niewiary w wasze nieumiejętności komunikowania się. Szkoda, że nie jesteś w stanie dostrzec ani tej manipulacji, ani powodów, dla których "żałujesz" rozstania z kimś, kogo zachowanie wskazuje na problemy z poczuciem własnej wartości, nieufność i labilność emocjonalną.

Postąpiłaś tak, jak czułaś, że musisz postąpić. Postąpiłaś najmądrzej, wiedząc, że ta relacja jest dla Ciebie zła, nic Ci nie daje.
Nie dręcz się. Idź dalej.

ludziom trzeba wybaczać, trzeba się starać....

święte słowa

Może on zyskał, a nie stracił...

Nie ma dnia nie wieczoru abym o nim nie pomyślała. Co robić jak żyć

Witaj,

Doskonale rozumie co teraz czujesz Bo ja miałam tak samo po rozstaniu, albo raczej "ucieczce" od swojego.

Pomijając jego inne zapędy m.in. tak samo non-stop wydzwanial, był zazdrosny o powietrze, kontrolował mnie i osaczal no i ciągle mu coś nie pasowało.

Też bardzo kochałam go, ale nie mogłam dłużej znieść takiego chorego traktowania, które moim zdaniem bez dobrego psychologa/psychiatry nie przechodzi od tak.

Odeszlam bojąc się go ale jednocześnie wciąż kochając i tak samo jak ty miałam poczucie własnej winy, że go skrzywdzilam.

Z czasem jednak się okazało że jego obsesją na moim punkcie się nasiliła i dosłownie mnie stalkował, kontrolował.
Dziś po trzech prawie latach ciągnięcia się sprawy wiem, że poprostu miałam do czynienia z biednym i chorym człowiekiem.

Chciałabym mu pomóc ale wiem że nigdy nie będę w stanie i to bez sensu.

Bardzo dobrze zrobiłaś że zakończyłas te chora sytuację. Musisz to przepracować z psychologiem i wtedy dojrzejesz do tego że to była mądra decyzja.

Pozdrawiam serdecznie

Niby ładnie to zabrzmiało i tak ..budująco. Jednakże - w świetle postów autorki - słowa "który ci da to, czego pragniesz..." brzmią dość ...specyficznie. Bo - w świetle postów autorki - sugerują, że znajdzie sobie w końcu prawdziwie potulną ci(a)pę, która da się wychować, ułożyć, ulepić i wytresować wedle upodobań/oczekiwań autorki i - tym samym - zasłuży na jej "prawdziwą" miłość
Dlaczego nikt tu jeszcze nie zwrócił uwagi na pewien ...dysonans (zgrzyt wręcz)  między słowami:

a słowami napisanymi (by ładniej i wznioślej zabrzmiało?) w tym samym, pierwszym poście:

Niestety, ale ja to widzę dość ...rażąco. Autorko - skoro miłość WSZYSTKO przetrzyma i zwycięży, to zanczy, że tego człowieka nie darzyłaś tym uczuciem. Dlaczego? Bo brakowało Ci dla niego cierpliwości, wyrozumiałości, zrozumienia, serdeczności i nade wszystko ...AKCEPTACJI - jego jako człowieka. Musiałaś mieć kogoś, kto odpowiadałby w każdym calu Twoim oczekiwaniom i wymaganiom - wówczas z pewnością byś nie odeszła i "kochałabyś" prawdziwie
Wybacz złośliwość...
Wiesz, albo kogoś kochasz takiego jakim jest, akceptujesz wady i jesteś bez względu na wszystko, albo "kochasz" swoje wyobrażenie i wszelkimi sposobami - jak tutaj - wywierasz nacisk by się ...dostosował do Twojego oczekiwania.
Bo w przeciwnym razie odejdziesz...
Przemyśl sobie te naprawdę mądre słowa: "Kocha się kogoś nie za coś, kocha się POMIMO czegoś".

Znowu widzę sprzeczność, bo Twój wątek jest własnie takim ...użalaniem się. Użalaniem się na ...niedomyślność chłopaka: przecież powinien się zmienić i "zawalczyć" a nie odpuścić i żyć - bez Ciebie - dalej. Także Twoje wątpliwości (czy dobrze zrobiłaś) świadczą o zagubieniu w tej sytuacji i zaskoczeniu reakcją (a raczej jej brakiem) byłego chłopaka.
Skoro postanowiłaś - to tak trzymaj.
Przeróżne są przesłanki za rozstaniami: dla jednych nawet zdrada, cpanie, picie i bicie nie jest wystarczającym przesłaniem za odejściem, a dla innych kupiony nazbyt spieczony chleb wystarczy, by porzucić partnera czy męż a:) To tylko kwestia oczekiwań, poczucia własnej wartości czy priorytetów.
Sama piszesz, że chłopak w wielu sprawach przeginał - przeczytaj własne słowa - to powinno wystarczyć, by przestać go teraz tłumaczyć czy idealizować; powinno wystarczyć, byś to, co postanowione utrzymać w mocy i być konsekwentną. Chwilowo mimo wszystko to boli (wiem aż za dobrze), ale kwestią czasu jest wyjście z tych wątpliwości i spojrzenie na obrót sprawy jak na coś najlepszego, co mogło Ci się teraz przytrafić. Ale zamiast rozglądać się za nową znajomością ...zrób sama sobie małą weryfikację priorytetów w związku - pozwoli Ci to na docenienie jakiegoś wartościowego człowieka, niekoniecznie całkowicie spełniającego Twoje oczekiwania...

Patata, a ja wcale nie uważam, że twój wątek jest użalaniem się...
Owszem, zgadzam się w 100% z Summerką, że próby zmiany partnera są idiotyczne i nigdy się nie udają, dodatkowo świadczą o twoim zaniżonym poczuciu wartości i próbach manipulowania.

Uważam jednak, że ten wątek, to że tu napisałaś, to że czytasz odpowiedzi, świadczy o tym, że SZUKASZ. I dobrze. Słusznie. Na razie boli, bo zerwanie boli zawsze. Na razie skupiasz się na tym, czy dobrze zrobiłaś i czy wytrzymasz kolejny dzień.
Niemniej zrobiłaś to, zrobiłaś ważny (DLA SIEBIE) krok, a teraz próbujesz to przetrwać i zrozumieć, między innymi pisząc tutaj.
Uwierz, jesteś o kilka tysięcy kilometrów przewagi nad innymi dziewczynami, które akceptują... zgadzają się... ustępują... poświęcają się... ratują "dla dobra" kogoś tam czy czegoś...
Będzie dobrze, dasz radę