Przyjaciolka zniszczyla mi zycie... - Netkobiety.pl

Jak chodzi o zaleglą wypłatę, to chyba można to odzyskać jakoś na drodze sądowej. W końcu masz podpisaną umowę, wiadomo kiedy pracowałaś, a wypłaty za ten czas na koncie nie ma = proste do udowodnienia, że zostałaś okradziona przez pracodawcę.
Podobnie to zachowanie szefowej to coś jakby mobing, a na to też jest paragraf. Skoro z powodów osobistych Ciebie zwolniła, do tego obrażała przy ludziach itp.
No, ale podejrzewam, że w Twoim stanie psychicznym teraz to włóczenie się po sądach to pewnie będzie ostatnie na co masz ochotę...

Pewnie zostałaś jakoś brzydko obgadana i chyba nic w tej chwili na to nie poradzisz. W miarą możliwości zachowaj spokój i godność, nie tłumacz się osobom, które nie chcą Cię słuchać, z byłą przyjaciółką zarwij kontakt, a jeśli się spotkacie bądź chłodno uprzejma, podobnie jeśli chodzi o tamte koleżanki. W tej sytuacji przekonasz się na kogo możesz liczyć a na kogo nie. Zajmij się przede wszystkim sobą, chyba w tej chwili najpilniejsze jest  szukanie nowej pracy.

Pewnie jest przekonana, że zrobiłaś coś złego. Czy masz na kogo liczyć w tych trudnych chwilach? Wypłakać się, wyżalić, prosić o pomoc jeśli trzeba? Mama, siostra?

Hmm rzekomo siostra mowi ze pomoze,ze bedzie ok,ale widze ze ona tez trochę ma dosc. Raz jest mila dla mnie,zaraz karze mi zejsc z oczu.Mama chce pomoc,z innymi znajomymi nie rozmawiam o tym nawet co sie stalo.
Tak jest przekonana i nie chce mnie nawet sluchac.

Miałam też w życiu parę przyjaciółek, za którymi bym poszła w ogień. Z doświadczenia minionych lat, powiem Ci - nie warto aż tak ludziom ufać. Nie warto aż tak się przywiązywać. Zawsze trzeba mieć w sobie jakiś pewien dystans do świata i do ludzi. Wtedy jest łatwiej.
Co nie znaczy, że trzeba zmienić postawę o 180 stopni i stać się całkiem nieufną, zamkniętą w sobie - tego nie mówię. Ale nadmiar przyjaźni, zwierzeń ze wszystkiego, totalne zaufanie (jak pies ufa panu) i pozwolenie, żeby jakaś osoba zajęła w Twoim życiu 1 miejsce, nie jest dobre. Zawsze 1 miejsce w swoim życiu musisz zajmować Ty sama. Nie kto inny.

To jest jej firma.Przyszlam tam jako pracownica,a po 2 latach sie zaprzyjaznilysmy.I tak jak pisze bylysmy nierozlaczne.Jakas wieź nas trzymala,cos naprawde mocnego.
Zgadzam sie,ze bylam za duzo w tym zwiazku,ale raz ona chciala żebym ja jej pomogla jak miala z nim problem,raz on chcial zebym  mu pogomgla.I ja mam dobre serce.Na koncu wziela swoje dawne przyjaciolki i stwierdzili,ze jestem chora psychicznie,ze ją oszukalam itp itd.Zamiast ze mna pogadac i wyjasnic.
Wyplaty nie chce dac,chce żebym jej jakas tam kase jeszcze oddala,za co nie mam pojecia.
Mimo to boli mnie,ze stracilam prace z dnia na dzien,stracilam przyjaciolke i jestem bez srodkow do zycia.Serce mi peka,zal rozwala glowe.Nie mam ochoty z nikim rozmawiac,placze,leze.Cos strasznego co czuje.

"Przyjaciólki" raczej nie straciłaś, ponieważ okazała się fałszywą przyjaciółką, więc nie rwij włosów z głowy. Niesmak pozostanie, ale weź też pod uwagę fakt, że jej nowe przyjaciólki, które u niej pracują, wzięły jej stronę z przyczyn czysto praktycznych. Zamiast leżeć i płakać, wzbudź w sobie trochę gniewu na nią, za to jak Cię potraktowała, może to sprawi, że poczujesz się trochę lepiej. Nie poddawaj się rozpaczy, tylko wstań, ogarnij się i zacznij szukać pracy, nie rozkładaj już naczynniki pierwsze tego, co się stało, tylko idź do przodu traktując to jako kolejne doświadczenie w życiu. Przykre, więc wyciągnij wnioski.
Idź do radcy prawnego i zorientuj się jakie masz szanse na odzyskanie tej wypłaty, zrób to chociażby po to, żeby utrzć jej trochę nosa, nie pozwól się tak zupełnie sponiewierać.

Pracodawca wypowiedział Tobie umowę o pracę za porozumieniem stron i Ty to wypowiedzenie podpisałaś ? Rozumiem, że byłaś w szoku i nie myślałaś logicznie... bo tym gestem zrobiłaś pracodawcy tylko przysługę. Nie twierdzę, że powinnaś trzymać się tej pracy przysłowiowymi pazurami, bo to bez sensu... ale żeby tak kompletnie bez "walki" pozwolić komuś, żeby tak Cię potraktował ? Pal sześć tę Twoją pseudo przyjaciółkę ale o swoje cztery litery trzeba zadbać. Tym sposobem pozbawiłaś się nawet zasiłku...w sensie, że nie otrzymasz go "od ręki". Jako pracownicy wszyscy mamy pewne prawa... po pierwsze pracodawca musi mieć jakiś konkretny powód dla którego kogoś zwalnia, oczywiście związany z pracą, a nie z kaprysem pracodawcy, po drugie każdy pracownik ma jakiś okres wypowiedzenia, a nie, że z dnia na dzień ląduje na bruku, po trzecie pracodawca nie może sobie wynagrodzenia nie wypłacić lub potrącać z niego wymyślone długi, po czwarte jeżeli miałaś takowy, to za niewykorzystany urlop powinnaś otrzymać ekwiwalent, po piąte zamiast  kulić się i rozpaczać nad utratą pseudo przyjaźni wybierz się do Państwowej Inspekcji Pracy po poradę. Myślę coś jeszcze można z tym zrobić... bo szanowna szefowa "wzięła" Cię z zaskoczenia i bezmyślnie podpisałaś, co Ci dała.  Uważam, że pracodawca ma prawo pożegnać się z pracownikiem z którego pracy jest niezadowolony lub z którym zwyczajnie się nie dogaduje, ale to wszystko musi jakoś wyglądać. Rozumiem nawet te wydumane żale pani pracodawczyni  ale rozstać  się z pracownikiem należało po ludzku. Ona natomiast "odwaliła zwykła chamówę " i  usprawiedliwieniem dla takiego zachowania nie mogą być jakieś Wasze prywatne rozgrywki.
Osobiście osobie  jej pokroju nie odpuściłabym nawet 5 złotych i nie pozwoliłabym sobie nie wypłacić wynagrodzenia wraz z ekwiwalentem za niewykorzystany urlop. Działaj.