jak nauczyć się patrzeć terapeucie w oczy podczas sesji - Netkobiety.pl

Kiedyś uslyszlam ze patrzenie podczas rozmowy w cztery oczy to wyraz szacunku ,zainteresowania i uwagi do drugiej osoby..Chodzę na terapię psychodynamiczna jedyne co mnie niekiedy męczy to milczenie ,wiem że to trudny nurt ale niekiedy jestem tak zdolowana że chcialabym rzucić to..wszystko jest takie trudne...

Nie zawracaj sobie głowy takim aspektem na terapii. To nie ma znaczenia, czy patrzysz w oczy terapeucie. Ja też nie zawsze patrzę. Chyba częściej kiedy terapeuta do mnie mówi, niż kiedy ja mówię. Jak mówię na terapii to przeważnie intensywnie myślę, a wtedy wodzę wzrokiem wszędzie, na ściany, na sufit :-)

Jestem po kilkuletniej psychodynamicznej. Najczęściej bylo tak, ze patrzyłam w oczy terapeutce gdy ona do mnie mowila, gdy mówiłam ja- rzadko. Wodzilam wtedy wzrokiem po ścianach, podlogach, biurku itp. Wydaje mi się, ze łatwiej sie wtedy skoncentrować na swoich myślach. Mysle, ze dla nikogo to nie bylo problemem, w sumie nigdy nawet tak tego nie odbieralam i sie nad tym nie zastanawiałam. Wątpię, ze to ma jakikolwiek wpływ. A bylam szczera wobec niej i otwarta w 100% wiec patrzenie w oczy nie ma nic do tego.

Glowa do góry!:)

Ja dopiero chodzę pół roku  na terapię i wiem ze przede mną dluuga droga ale nie żałuję że podjęłam ten krok.na pewno przepracuje ten temat ze swoją t erapeutka bo to siedzi mi w głowie i mimo że aspekt maloznaczacy to warto zagłębić się .Dzięki

Uwierz mi terapeutka zauważył, że patrzysz w ziemię. Powodów dla którego nie zwróciła na to uwagi może być pełno np. uznała to za formę terapii (nie chce niczego wymuszać, chce abyś sama zmieniła swoją postawę), doszukuje się w tym pewnych aspektów i chce je zdefiniować.
Jeśli masz potrzebę przedyskutowania twojego zachowania to zrób to - po to jest terapeutka, aby pomóc ci z problemem.

Podbudowalas mnie tym  komentarzem,dziękuję  Mam też inny problem czy przyznać się terapeutce do czegoś co zrobiłam głupiego wobec niej ,nie wiem czy podejrzewa mnie ale chce być szczera i gryzie mnie sumienie..

Nie,nic z tych rzeczy ze jest złą t erapeutka..boję się ze przez takie moje głupie,wręcz niedojrzałe zachowanie może zrezygnować z dalszego prowadzenia terapii ze mną..za dużo pochopnie myślę ,działam i tym samym wszystko psuje w relacjach itp.Czasami wydaje mi się że jestem do niczego..

Tu już nie chodzi o to ze nie patrzę  W oczy podczas rozmowy ,coś trochę  głupiego zrobiłam wobec terapeutki i jak sie do tego przyznam to moze zrezygnować ze wspólnej terapi ze mną.czy powiedzieć prawdę czy przemilczeć tą  sprawę.oto jest pytanie..

nie no "po latach"??, trochę czarnowidzctwo

to ja powiem, od siebie
po kilku miesiącach spotkań,  przeprosiłem terapeutę
że od początku kłamałem w pewnych aspektach, powodowany byłem czymś co mocniejsze, na tamten czas, było ode mnie,
przecież po to terapia, aby coś "zepsute" naprawiać, porządkować, układać, omawiać,

a może tylko siebie usłyszeć tylko mówić trzeba
i dobre miejsce do "otwarcia" się

nie wiem czy On wiedział, czy nie, nie pytałem,
nie było już to ważne gdy o tym mu zakomunikowałem

całkowicie się zmieniło moje podejście od tamtego czasu

wiary i odwagi dla Ciebie

co to za wybryk? podziel sie

No dobra napiszę ten mój "wybryk" względem terapeutki..miałam 2 tygodniową przerwę w terapii przez majowe święta i jakoś  było dużo w tymczasie emocji a ze moja terapeutka nie uznaje żadnych kontaktów między sesjami tzn żadnych smsów,maili czy telefonów więc podając się za inną osobę napisałam maila z prośbą o pierwszą konsultację..nie wiem po co ,dlaczego coś takiego zrobiłam i teraz mam wyrzuty sumienia i w ogóle źle mi z tym ..