Kryzys w małżeństwie z mojej strony - Netkobiety.pl

Hmm generalnie mąż od jakiegoś czasu bardzo dużo poświęca się pracy. Ten list był substytutem rozmowy, na odbycie której jakoś nie było sposobności, czasu... Zresztą mąż sam przyznał w odpowiedzi, że nie jest zwolennikiem rozmów w ogóle i ja to wiem i niełatwo mi z nim po raz setny podejmować ciężkie tematy, na które On zazwyczaj reaguje atakiem.. Napisałam Mu w liście w dużym skrócie, że czuję się niekochana, że brakuje mi czułości z Jego strony.. Czułości, którą w dużym stopniu potrafi okazać dziecku a mnie nie.. Pytałam Go co On właściwie czuję i czy naprawdę jeszcze mnie kocha. Bo ja znalazłam się w krytycznym punkcie poczucia beznadziejności sytuacji. I że tak naprawdę nie wiem po co w ogóle to piszę bo pewni niczego to nie zmieni. Napisałam, że w moim odczuciu łączy Nas już tylko dziecko i że jak Ono dorośnie to pewnie każde pójdzie w swoją stronę. Że nasz związek jest "przechodzony" i że z pracą powinien się ożenić a nie ze mną. Że funduje mi to samo, co w ciąży, czyli brak czasu dla mnie a tylko poświęcenie się dla pracy. Zapytałam czy satysfakcjonuje Go takie życie uczuciowe? Czy niczego Mu nie brakuje? Pisałam też, że zatracił w sobie wszystko to, za co mi się spodobał. Poczucie humoru, romantyczna dusza itp. Wspomniałam też o seksie. Że chyba też nie jest spełniony mimo, że ja się bardziej otworzyłam na tę sferę i mam dużą satysfakcję, ale właśnie taką fizyczną. Nie czuję natomiast takiej więzi między nami, małżonkami, wtedy. Pisałam, że jak wraca z pracy, zje obiad to pobawi się z dzieckiem, potem praca, a mnie nie widzi..  Ojcem jest wspaniałym.. natomiast Mężem.. zależy w których kwestiach. Jest na pewno bardzo dobrym człowiekiem. =

Problemem dla mnie jest upadające uczucie..
Ratować chcę chyba rodzinę i uczucia.
Seks jest satysfakcjonujący, namiętność ostatnio też jest fajna więc tu raczej ok. Choć nie ukrywam, ze z racji tego, że to mój jedyny partner seksualny i w ogóle coraz częściej nachodzą mnie myśli jak by to było z kimś innym...

barrakuda Ty masz zdecydowanie zbyt wiele czasu na rozmyślania.

w małżeństwie czasem tak bywa, że są małe kryzysy. W codzienne życie wkrada się rutyna i to jest nieuniknione. Nie ma tak, jak na początku, bo początki mają to do siebie, że samo poznawanie człowieka jest podniecające. Randki i ten cały okres godowy mija i faza fascynacji przechodzi, masz człowieka na co dzień ze wszystkimi wadami i niedogodnościami, zaczynają się obowiązki i zwyczajne życie, już nie tak ekscytujące w emocje. A kiedy pojawiają się dzieci, ludzie wchodzą w rolę rodziców, nie są już tylko romantycznymi kochankami. Swoja uwagę dzielą na trzy albo cztery. No w ogóle, co będę pisać, wiadomo, że zmienia się wszystko. W takiej codzienności łatwo zgubić wzajemną troskę i zainteresowanie.
Związek to nie jest perpetum mobile. Że jak już jest to dalej, sam z siebie się kręci. Trzeba go pielęgnować i poświęcać mu uwagę. Mu, czyli sobie nawzajem. Faceci zazwyczaj mają inne podejście niż kobiety, on uważa, że skoro jest z Tobą, troszczy się o wasz byt, to oczywiste, że kocha, więc nie powinnaś mieć powodów do niepokoju. Kobieta zazwyczaj potrzebuje szeregu drobnych gestow na co dzień świadczących o tym, że wciąż jest kochana i pożądana przez faceta, po prostu potrzebuje większej uwagi z jego strony, żeby poczuć się jak kobieta a nie tylko żona, matka i piastunka domowego ogniska. Tobie ewidentnie brakuje takiej uwagi. Napisałaś zresztą o tym mężowi. I bardzo dobrze. Należy ze sobą rozmawiać o swoich potrzebach. List też jest formą rozmowy.
Nie zamartwiaj się na zapas. To, co czujesz może być przejściowe. Postaraj się spojrzeć na męża tak, jak patrzyłaś na niego, kiedy się poznaliście. Co Cię w nim zauroczyło, co sprawiło, że postanowiłas wybrać właśnie jego... Pomyśl o nim z czułością i spróbuj mu tę czułość okazać. Nie tylko w łóżku ale i poza.
Mam nadzieję, że to tylko przejściowy kryzys i wszystko się ułoży.

No tak... tematów takich coraz więcej. Czasami jednak można powołać się na 'czynniki higieniczne'. Tak nazywają w pracy (można swobodnie też i generalizować na życie) pewne czynniki, których nie zauważamy i traktujemy, że muszą być. Bo jak je zabieramy to jest spory problem. Psychologowie mówią tak np. o dostępie do toalety w pracy. Po prostu musi być, bo... no właśnie - bo co? Jak jest to norma, jak nie ma to wielki problem. Porównanie może 'niestosowne' jednak tłumaczy ideę. Jest coś bo to 'powinno być', tracimy to 'ból w ...'. I tu nie chodzi o takie podstawy jak zdrowie. Tu chodzi o pewne czynniki zewnętrzne. Takim czynnikiem może być czyjś sposób traktowania nas. Co wtedy robić? Znowu twierdzę, że po prostu przemyśleć co jesteśmy w stanie zaakceptować a co nie. Nie znaczy to, że mamy się poddawać i nie walczyć. Tylko wiedzieć czego 'muszę' oczekiwać od drugiej strony, a co 'mógłbym'. Od nas zależy, temat indywidualny - dla jednych kryzys dla innych sprawa do przepracowania bo jednak wiedzą co robić i mają przeczucie, że dojdą do kompromisu. Kompromisu napisałem? Upppsss... Może kompromis próbować wypracować? On trochę w lewo, Ty trochę w prawo i będzie lepiej bo nawet oboje zobaczycie, że się staracie a nie tylko listy. Też mam nadzieję, że się jednak ułoży.

EDIT: a musisz przekreślać od razu to, że on jedyny partner? przecież to może być cenne... właśnie, bo coś znaczy. Chyba w obecnych czasach określenie kogoś, że 'dobry człowiek' to jakby obelgę rzucić...

To nie jest tak, że ja leżę i pachnę i tylko wymagam. Staram się nam co jakiś czas zorganizować jakieś wyjście (w zasadzie tylko ja o to dbam). Ostatnio rozmawiałam z Nim, że pojawił się u mnie duży apetyt na seks i starał się, że tak powiem sprostać wyzwaniu Ja kupiłam sobie 2 seksowne komplety z pończochami żeby nieco podgrzać atmosferę. Robiliśmy wiele rzeczy, o których wiem, że dawniej marzył, a ja byłam w tym temacie raczej chłodna niestety.
W weekend często robię nam jakąś dobrą kolację, pijemy winko, oglądamy film.. I niby wszystko fajnie, ale dlaczego nie czuję, że kocham?? Ostatnio ze 2 razy mi to powiedział. Wcześniej nie pamiętam kiedy słyszałam, bo jest bardzo oszczędny w uczuciach i mało wylewny. A ja nie odpowiedziałam na to nic, bo nie umiałam powiedzieć, że ja też.. Poczułam ścisk w gardle i nie mogło mi przejść to po prostu przez usta..

Dlaczego "dobry człowiek" to niby obelga?

Dlatego, że wielu ludzi pisze, iż mają 'dobrych ludzi' a tacy z nich niezadowoleni... więc słowo dobry oznacza coś innego, niż piszą. Dobry to dobry. Nie redefiniujmy jeśli ktoś ma braki wg nas...

Jeśli chodzi o nasze zbliżenia to też mi brakuje tego, żeby coś wtedy mówił.. Nie mówi mi np. że Mu się podobam, że mnie uwielbia czy coś w tym stylu.. Generalnie cisza zazwyczaj

ale rzadko który facet lubi mówić o uczuciach, Twój nie jest jakimś wyjątkiem w tej materii.
Jesteś pewne, że zrzuca Cię z kolan? Czy po prostu nie dostrzega, że krążysz wokoł bo oczekujesz konkretnych rzeczy? Facetowi trzeba prosto mówić o swoich potrzebach, on patrząc Ci w oczy nie odczyta co Ci chodzi po głowie. Są tacy, co mają ten dar, to jasnowidze
Usiądź mu na tych kolanach bez żadnych podchodów, przytul mocno i powiedz wprost i bezwstydnie, czego pragniesz. Nie sądzę, żeby Cię zrzucił. Jeśli tak, to rzeczywiście macie problem i dzieli was duża przepaść emocjonalna.

Hahahahahah dobra jestes barrakudai nick tez do ciebie pasuje jak ulal.

Tak mysla lmwlasnie od poczatku ale nie chcialam cie zle ocenic , ciebie poprostu swedzi pipka bo jest za dobrze a dobrze to dla niektorych pan synonim nudno.

No to szukaj nowego ksiecia niech cie tam podrapie, tylko nie zdziw sie jak to bedzie koniec twojego malzenstwa a bedzie to ci moge obiecac i wtedy to naprawde bedziesz miala problem

=ZlaKobieta33

Wiesz co, nie wim o co Ci chodzi, ale po Twoich odpowiedziach i tekstach do mnie tez musze stwierdzić, ze Twoj nick swietnie do Ciebie pasuje

No cóż.. Rozmawiałam z mężem i ... lipa totalna. W ogóle się nie rozumiemy. Ja swoje, On swoje. Ogólnie to nie zaskoczyłam Go, był tego wszystkiego świadomy itp. Początek rozmowy znów był w formie listu, po przeczytaniu którego tak naprawdę to nie miał nic do powiedzenia, poza tym że jest tam dużo prawdy. Ale najlepiej żebym ja dalej mówiła coś jeszcze, On w sumie nie wie co itd. A w ogóle to po przeczytaniu uśmiechał się Zapytałam czy to takie śmieszne? Już nawet nie pamiętam co odpowiedział, ale ogólnie jakąś głupotę. Patrzyłam tak na Niego i zastanawiałam się co ja w Nim kiedyś widziałam i ile lat zmarnowałam. Ma grubo po 30stce a zachowywał się jak.. eh szkoda gadać..
Po Jego poprzedniej odpowiedzi na mój list wysmarowałam Mu kolejny mój "poemat" na bodajże 13 stron a On nawet przez m-ąc nie spojrzał na to. A przypominałam Mu wiele razy. Generalnie ma moje uczucia gdzieś.

Hmm wiesz, może z moich postów wynikać jakiś egoizm, ale nie sposób w paru wypowiedziach opisać sytuację między Nami na przestrzeni tylu lat. Wiadomo, że ja skoro ja mam jakiś problem to staram się przedstawić swój punkt widzenia i dlatego skupiam się na sobie. Nie mogę wypowiadać się za Męża, który w dodatku niewiele mi uzewnętrznia. Wierz mi, że przez te wszystkie lata to ja byłam bardziej zaangażowana w Nasz związek jeżeli chodzi o "dawanie z siebie". I Mąż we wczorajszej rozmowie mi to przyznał. I sam stwierdził, że wie, że ta sytuacja, która jest teraz to wynik Jego zaniedbań i że też Mu przykro, że tak Nasz związek teraz wygląda.
Przyszedł po prostu moment, w którym w końcu zaczynam bardziej dostrzegać swoje potrzeby. Kiedyś też robiłam wszystko pod Niego. Ciągle jakieś niespodzianki wymyślałam, romantyczne wieczory, kolacje, kąpiele z fondue itd. Kulinarnie to już w ogóle ciągle coś wymyślałam. Jakiś czas temu załatwiłam nam wypad na weekend tylko we dwoje.
Napisałeś, że widać, że Jemu zależy. A mogę wiedzieć skąd takie wnioski? Bo ja uważam, że na każdym kroku pokazuje, że Mu właśnie nie zależy. Olewa wszelkie moje próby uzdrowienia sytuacji.
A co filmów nie zmuszam Go. Często On proponował, a dzięki temu listowi dowiedziałam się, że robił to głównie dla mnie. Ale jeżeli On ze mną nie rozmawia to skąd mogę wiedzieć? Przez tyle lat obejrzeliśmy mnóstwo filmów i teraz okazuje się, że głównie ze względu na mnie

To nie jest tak, że ja nie doceniam Jego chęci oglądania filmów. Ale jak mogłam do tej pory jakoś szczególnie to doceniać skoro uznawałam, że dla Niego jest to również przyjemna forma rozrywki jak dla mnie. Akurat nie jestem jakąś maniaczką komedii romantycznych. Czasem mogę zobaczyć, ale bardziej lubię dramaty czy thrillery psychologiczne i wydawało mi się, że mamy tu podobny gust, a teraz w sumie nie wiem do  końca jak jest naprawdę. Teraz wiedząc, że często robił to dla mnie to owszem mogę spojrzeć na to jak na hmm "poświęcenie" z Jego strony i docenić to. Ale z drugiej strony jakbym wiedziała, że robi coś nie do końca w zgodzie ze sobą to nie musielibyśmy tego robić weekend w weekend. Powiedziałam Mu wczoraj, że jeśli ma ochotę np. obejrzeć mecz to żaden problem. Ja sobie sama w tym czasie obejrzę jakiś poważny film typu "Manchester by the Sea"..

Co do "poematu".. napisałam to co czuję, odnosząc się do wszystkich poruszonych przez Niego kwestii. Uśmiechnął się nie po ich przeczytaniu, bo tego nie zrobił niestety do dziś. Wczoraj jako wstęp do rozmowy miał do przeczytania raptem 2 strony. Napisałam tam po raz pierwszy w zasadzie, może niedosłownie, ale nie dało się nie domyśleć, że Go nie kocham.. A On po przeczytaniu tych 2 stron się po prostu uśmiechał.
On ma bardzo absorbującą pracę i nie wiedziałam kiedy będzie sposobność żeby odpowiedzieć na Jego poprzedni list. Poza tym na świeżo miałam najwięcej do "powiedzenia". Zresztą podczas naszych rozmów często emocje biorą górę, On na wszystko reaguje atakiem i zazwyczaj nie mogę powiedzieć wszystkiego co bym chciała albo przez te ataki wybija mnie ciągle, przerywa.. Dlatego w naszym przypadku ta listowna forma dialogu czasem się sprawdza. Już raz była podobna "akcja", jak byłam w ciąży.. Tylko, że wtedy jeszcze Go kochałam.. A On faktycznie podjął próby zmiany pewnych rzeczy.

Jak rozumiem Zła Kobieta została zbanowana za wielki obrazek- ale akurat trafiła w sedno! A ja podobno dobra kobieta zasmiałam sie tak samo, jak przeczytałam wypowiedź o tym że mąż się chociaż wcześniej całował itp..
Jeżeli czujesz się niedowartosciowana jako kobieta, kochanek tego nie rozwiąże, ani też nie męża zadaniem jest podnoszenie Tobie samooceny,
zadbaj o siebie z każdej strony od stóp do głów. I intelektualnie i fizycznie. całowanie męża na tysiące sposobów innych niż dotychczas też bezpieczniejsze i może być fajniejsze...
Ale jeżeli chcesz zobaczyć jak to jest przebiec na czerwonym swietle przez drogę szybkiego ruchu- nikt Ci nie zabroni. Tylko się nie dziw, że moze nie być co zbierać. I ty NAPRAWDĘ dobrego faceta masz. Zmieniaj siebie, nie jego.

Jakie to wiele mówiące: ja "poważny" film a Ty " (niepoważny) mecz
Voxpopuli - ja tu widzę tylko jedną poważną duchową potrzebę pt " może stać mnie na lepszego faceta? Czy postawne to pytanie okaże się. I coś czuję, że wstępne rozeznanie wśród kandydatów odbyło się już.... Żadnej troski o męża tu nie widzę.

Barrakudo, usmiałam się, nie dlatego, że to jest śmieszne, tylko dlatego że ujawniły się ukryte motywy. Często dzieje się to na tym forum, i za to to forum kocham, za tę atmosferę, która na taką szczerość nawet mimo woli pozwala. To nie jest śmiech ze złośliwości. Jesteś w małżeństwie 8 lat, ja 22lata więc coś tam wiem o byciu z jedną osobą długo. Poczytaj wiele różnych historii tutaj od deski do deski, wiele rzeczy poukłada Ci się w głowie, jak włożysz trochę wysiłku, zwłaszcza jesli masz duchowe niezaspokojone potrzeby.
Z odległości widać czasem więcej, więc warto zastanowić się chociażby nad zdaniem innych, a nie doszukiwać złych intencji.
Większość osób doradzajacych opisuje tu również swoje własne doświadczenia, a tylko stawia się w pozycji Guru.
Dużo przed Tobą, ale decyzje tylko Twoje. I pamiętaj że w Twoich relacjach z mężem ma znaczenie każde słowo, każda rzecz która się wydarzy ma konsekwencje.
Nie skupiamy się tu na zachowaniu męża, bo to nie On założył wątek, tylko na Tobie.
I powiem Ci co ja widzę- moje zdanie- inni mogą idzieć co innego

1. Po pierwsze- nie jest tak, że mąż nie bierze pod uwagę Twojego zdania- na list co opisujesz na początku- odpowiedział całkiem rzeczowo i spokojnie.
2. Istnieje problem komunikacji między Wami- skoro denerwujecie się przy rozmowie- tu przydałyby się wskazówki techniczne ws komunikowania asertywnego swoich potrzeb.
3. Mam wrażenie, że trochę za bardzo skupiasz się na mężu by przystosować go do swoich wyobrażeń- nie trzeba lubić tych samych filmów by się szanować. Można mieć różne potrzeby duchowe, ale również wspaniałą sferę tylko dla mnie i męża. Twoje potrzeby nie potrzebują potwierdzenia w sensie akceptacji czy zainteresowania męża tym samym. Nie mozna stawiać tych potrzeb na wadze- moje większe, Twoje przyziemne. a jak nie takie same to fatalnie. Tu jest miejsce na SZACUNEK. Nie możesz przyciąć męża jako indywidualnej osoby do swoich potrzeb
4. Nie jesteś lekko przewrażliwiona na swoim punkcie? Czasami uśmiechamy się do czegoś co przeczytamy wcale nie z braku szacunku, ale po prostu coś tam nas bawi, jakieś sformułowanie jest śmieszne, co nie znaczy do wyśmiania. Mam na mysli i mnie i Zła Kobietę i męża który coś przeczytał..

Czegoś Ci brakuje w życiu i absolutnie tego nie lekceważę. Tylko że to może mieć mniejszy związek z Twoim mężem, a większy z Tobą...

PS. I nie matkuj mu za bardzo, nie organizuj, bo moze wcale tego nie potrzebuje i mozecie okazać sobie troskę w inny sposób. To częsty błąd który się mści..