Potrzebuję pomocy... - Netkobiety.pl

Witam. Piszę bo potrzebuję rady. Właśnie przeżywam utratę przyjaciółki, która niedawno zerwała ze mną przyjaźń. Nie wiem czemu, według niej nie ma to już sensu i nie chce żadnego kontaktu. Tak po prostu. Przyjaźniłyśmy się kilka lat, od początku było to dla mnie bardzo ważne, ale z czasem zaczęła się zmieniać, była taka... Oschła, bez emocji? Przestała ze mną wychodzić, ze wszystkich znajomych unikała tylko mnie, przez długi czas potrafiła się nie odzywać do tego pomiatała moimi uczuciami, tym jak się czuję. Powodowało to we mnie zazdrość, zdenerwowanie, na moich oczach zamieniała mnie na nowego przyjaciela i spędzała z nim większość czasu ( choć wcale go nie kocha, a większość czasu spędzają grając w durne gry )...  Ciągle się na mnie złościła a ja przepraszam za każdym razem... Najpierw mieliśmy jedną kłótnię, potem nie odzywała się przez tydzień i chciała przerwy... Potem zaczęła się odzywać, ale miała do mnie dość duży dystans... Pierwszego dnia po rozmowie wydawało się ok, powiedziała że wciąż się przyjaźnimy, a dwa dni później że nic z tego nie będzie i ma dość, że najlepiej będzie jak dam sobie spokój i że nie chce mnie widzieć...( Brak mi słów po prostu ) Dałam z siebie wiele dla tej przyjaźni, rezygnowałam z własnych potrzeb, zaniedbywałam szkołę i innych znajomych żeby była szczęśliwa i mi ufała wiedząc że może na mnie liczyć. Czułam na początku że to było coś wyjątkowego, byłyśmy sobie takie bliskie a z czasem wszystko zaczęło ją we mnie denerwować, to że się martwiłam, że byłam w stanie chora wyjść z domu żeby z nią porozmawiać , albo chciałam spędzać z nią więcej czasu którego poświęcała na gry i spotkania z  innymi.  Za nami jest tyle chwil, dobrych i złych, zerwała to wszystko z dnia na dzień i nawet niezbyt wysilała się na tłumaczenie Próbowałam zabić się dwa razy, nigdy się tym nie przejęła, nie wiem co będzie teraz gdy zerwała kontakt, przywiązałam się... Cały czas można powiedzieć, miałam klapki na oczach. wciąż widziałam w niej tą samą pełną ciepła i zaangażowania osobę, a potem to wszystko szlag trafił,  za nim to rzuciła byłam dla niej powietrzem, miała gdzieś jak się czułam nie próbowała się zmienić, to ja miałam się podporządkować i robić wszystko żeby jej nie denerwować... Skasowała mnie ze znajomych na wszystkich portalach, nie odpowiada na smsy, próbowałam odzyskać ważny dla mnie naszyjnik który pożyczyłam jej na urodziny koleżanki ale bezskutecznie ( Dostałam go od ważnej dla mnie osoby) . Wpadłam w depresję, przestałam ufać ludziom, wychodzę jedynie z osobami które znam baardzo długo, żyje na tabletkach, fajkach i muzyce, bez skutku. Nie mogę jeść, spać... Nic mi nie pomaga, ciągle mam przed oczami okres kiedy było na prawdę cudownie, jak zamykam oczy to widzę te wszystkie wspomnienia, widzę cudowny czas którego nie da się zapomnieć. Mam taką emocjonalną karuzelę, raz cieszę się że mam to za sobą i że w końcu nie muszę się niczym martwić, a za chwilę wracam do domu i czuję że tęsknie i zastanawiam się czy między nami uda się wszystko naprawić... Rozmawiałam z psychologiem, chyba się załamał Nie potrafię teraz zaufać komuś na nowo, co prawda pojawiło się jakiś czas temu kilka fajnych osób ale... co jak za jakiś czas skończy się podobnie? Chciałabym jakoś zapomnieć, wyleczyć się z tego bólu, pogodzić się z tym tyle że nie wiem jak...  Mam swoje zainteresowania, którymi zajmuje się w wolnych chwilach ale nawet to nie pomaga.