Czy sama odpowiadam sobie na moje wątpliwości? - Netkobiety.pl

Podejrzewam, że pierwsze zakochanie już minęło, różowe okulary spadły z oczu i teraz zaczynasz widzieć u chłopaka cechy, które niekoniecznie Ci odpowiadają, lub których nie chcesz już tolerować.

Na jakiej płaszczyźnie mogłabyś sobie bez niego nie poradzić? Może po prostu przyzwyczaiłaś się tego chłopaka?

Zazdrość to BARDZO poważny problem, a z tego co piszesz chłopak ma z tym problemy. Nie wiem, jak to wytrzymujesz, bo ja zazdrości oraz zazdrośników nie trawię i unikam za wszelką cenę.

Nie jesteś zagubiona. Po prostu w końcu zaczęłaś zdawać sobie sprawę, że ten chłopak nie jest dla Ciebie.

Trzymam kciuki za odpowiednią decyzję.

Dokładnie - na zagubioną nie wyglądasz. Dobrze, że dostrzegasz problem. A zazdrość to spory problem, ma też tendencję do eskalacji. Ile czasu jesteście razem?

Jesteśmy razem 1,5 roku. Na początku nie chciałam zauważyć lub nie zdawałam sobie powagi z sytuacji i jak mówił po co się przytula na pozegnanie z kolegami z klasy to przestałam, poswiecalam mu dużo czasu. Zdjęcia czemu dodaje sama a nie z nim. Chvial żebym zablokowala opcje komentowania. Tutaj aż tak nie uległam i niby temat ucichl ale jak dodam zdjęcie to spodziewam się kłótni gdyby skomentowal mu je jakis facet. Z drugiej strony dużo mu zawdzięczam i mam wrażenie, że może jestem zbyt surowa i ze jest okej tylko czasami mu coś odbije. Ale to już chyba myślenie jakieś ofiary. Nie wiem..

Kurcze dzięki dziewczyny pomaga mi to spojrzeć na to z realnej perspektywy

Na początku tego chyba nie chciałam widzieć, albo uważałam za normalne, że nie chce żebym miała kontakt z ex, że mój internetowy przyjaciel ma złe intencje. Duuuuzo czasu spedzalismy razem. Zaczął się sezon imprez no i nie było mowy żeby jakiś chłopak ze mną zatańczyl. Praktycznie zleeawsze kłótnia po imprezie. Jak trochę spadły te różowe okulary to zauważyłam ze nie wszystkie decyzje są kierowane moim dobrem. On uważa, że to ja go powinnam upewnić i on wtedy nie będzie zazdrosny. Ja tak nie uważam. No i teraz gdy niedługo zacznę dorosłe życie obawiam się, że przy nim sobie je zmarnuje. I w życiu będę tylko siedziała z nim. Rozmawiałam na ten temat z najblizsza ciocia powiedział ze na spotkaniu rodzinnym było widać, że moje i koniec.  A to tylko spotkanie rodzinne.

Flood, zaczelas juz dzialac?

To nie ty siebie ranisz, ale on Ciebie. Ty mu "tylko" na to pozwalasz trwajac w tym zwiazku.

Jakie to ma znaczenie?

A teraz masz co do tego watpliwosci? Jakich dowodow Ci jeszcze potrzeba?

Brawo dla Twojego chlopaka Ladnie Cie wytresowal. Myslisz dokladnie tak, jak on by tego sobie zyczyl.

Zastanow sie, czego w zwiazku NIE chcesz. Czy chcesz takiej zazdrosci i ograniczen jakie on teraz Ci funduje? Czy to przyjemne uczucie, gdy widzisz, ze nawet Twoi znajomi i rodzina postrzegac Cie, jak jego teren/ wlasnosc? Czy chcesz za kazdym razem obawiac sie wyjscia z kolezanka na piwo? Czy chcesz ukladac sobie "awaryjne" tlumaczenia tak w razie czego, gdyby zaczal sie czepiac o cokolwiek? Czy chcesz stracic wszystkich swoich znajomych? 

Czy jest choc jedno "tak"?

Przypomnij sobie te pytania (albo odpowiedzi na nie), za kazdym razem, gdy najda Cie watpliwosci.

.

i tym samym wygrałaś........ siebie!.

teraz możesz być już tylko dumna z siebie

i wcale nie z powodów li tylko własnych ale także, że zadbałaś o dobrostan swojego ex. usuwając się odjełaś mu wielu cierpień i niedogodności psychicznych, które był zwykł przeżywać z powodów Twojego upartego dbania o swą przestrzeń psychiczną co się zwie wolnością osobistą połączoną z nieskrywaną i nieugiętą wręcz z sadystyczną determinacją ochroną godności osobistej co Arystoteles cnotą ją zwał, a która między innymi wyrażana jest w szacunku. jak widzisz nawet o tym nie wiedziałaś ile empatii w Tobie i odpowiedzialności :-)))).

każda emocja, która w Tobie powstaje jest normalna. pytanie dlaczego powstaje i czemu ulegasz?

przeczytałam raz jeszcze Twój pierwszy post. myślisz bardzo schematycznie i zdecydowanie nieprawdziwie i blokująco. oczywiście ja znam ten schemat do bólu bo bedąc w Twoim wieku zapewne myślałam podobnie jeśli nie o wiele gorzej. wiek i zdobyte doświadczenie spowodowało oczyszczenie się z pewnych stereotypów. zaraz krok po kroku zobrazuję Ci o co mi chodzi.

"Od ostatniego czasu mam wiele wątpliwości co do mojego związku. Często o tym myślę. Jestem młoda zaraz zacznę wchodzić w dorosłe życie na własny rachunek i nie wiem czy chce w nie wejść z moim partnerem." - znaczy się, że związek nie zaspokaja Twoich naturalnych potrzeb i psychika dała o sobie znać. wątpliwość jest sygnałem od psychiki, że jest coś na rzeczy, że nasze dobra są naruszane a my nie czujemy się z tym komfortowo. to objaw troski o własne życie. ale jakie przez to decyzje podejmiemy to już kompilacja dojrzałości i odpowiedzialności.

"Z jednej strony boje się, że sobie bez niego nie poradze mimo, że nie jestem w żaden sposób od niego zależna." - równie dobrze mogłaś napisać sucha woda. lęk wywołany obawą, że nie poradisz sobie bez jakiegoś człowieka jest rodzajem uzależnienia i zależności od jego osoby. za bardzo nie trzeba tego przedstawiać i tłumaczyć bo jest przejrzyście logiczne. czyli jestem zależna od mojego partnera dlatego boję się, że sobie nie poradzę gdy go zabraknie. przyczyna i skutek. a w środku czynnik uzależniający. oczywiście z perspektywy prawdy bujda na resorach do kwadratu. nie ma na świecie takiej osoby, która byłaby w stanie swoją obecnością tudzież jej brakiem powodować u Ciebie lęk czy też inne strachy na lachy bez Twojego osobistego zaangażowania i wolnej woli. i oczywiście to wszystko jest czysto subiektywne i wielu przypadkach niemalże 100% (piszę o ludziach zdrowych itp. itd) mija się totalnie z prawdą a jest podtrzymywane lub wzbudzane by zaspokajać potrzeby manipulanta bądź służy osobie zlęknionej do nie brania odpowiedzialności za własne życie i wówczas taka osoba przypisuje partnerowi/partnerce kosmiczne moce.

" Z drugiej strony jest on zazdrsony. Może nie jest to taka zazdrość jak w zespole Otella, ale po woli mam dość pytań jak się ubierzesz żeby przypadkiem nic nie było widać,  dlaczego spojrzałas na chłopaka. " - to nie jest zazdrość to jest zniewolenie niedopuszczalne w zdrowym zrównoważonym związku. temat rzeka. obija się o hasła takie jak: zaufanie, szacunek, miłość, wolność osobista, odpowiedzialność.

"Ogólnie widzę, że gdy obok pojawi się jakiś chłopak on zaraz go neguje za coś.  Dostane normalny  komentarz pod zdjęciem zaraz jest dochodzenie." - mam wrażenie, że stanowisz własność Pana Chłopaka.

"Chciałabym mu też dać szansę wyjazdu, ale nie wiem czy dam radę z nim wyjechać." - nie. nie masz prawa mu dawać szansy w kontekście wyjazdu. on jest wolnym człowiekiem. Ty możesz dawać szansę sobie na wyjazd z nim. i możesz chcieć bądź nie z nim wyjechać i ewentualnie go na ten wyjazd zaprosić bądź oznajmić, że podjęłaś decyzję o samotnym wyjeździe. 

"W ogóle czy chce w nowy rozdział z nim wchodzić. Jestem kompletnie zagubiona, nie wiem co robić.  Może macie jakieś rady kiedy bylyscie w moim wielu o przszywalyscie pierwsze miłości?" - jak na swój wiek jesteś bardzo dojrzała. myślisz racjonalnie i przyszłościowo. wiążesz fakty z mogącymi się pojawić konsekwencjami. dbasz o swój dobrobyt zarówno psychiczny jak i fizyczny. stoisz na straży własnej wolności i pilnujesz godności. budujesz własne nieprzekraczalne granice które mają za zadanie Cię chronić a to jest objaw odpowiedzialności.

pojawiające wątpliwości są objawem wrażliwości i tego ze jesteś refleksyjna. dopuszczasz własny błąd i starasz się to rozważyć. to bardzo cenna cecha i bardzo pomocna. choć utrudnia ona nam życie jest wartością, która przybliża nas do nas samych i jest związana z empatią. poza tym chroni nas przed zamknięciem się na innych gdzie króluje pycha i nieomylność. jednakowoż może być też spowodowana manpulajcjom jakim zostałaś poddana. i nie jest Twoją wewnętrzą rozterką a reakcją na potrzeby innych.  jeśli czujesz poczucie winy i to takie dojmujące skłaniam się ku drugiej opcji. poczucie winy to potężne narzędzie często używane przez manipulatorów do osiągnięcia własnych cełów. do przemyślenia.

Znam chłopaka, który bił swoją dziewczynę, ta go zostawiała, a on za każdym razem płakał, obiecywał poprawę, a ona wierzyła. Raz pobił ją przy mnie (rozwalił jej łuk brwiowy), zadzwoniłam po policję, zawiozłam na pogotowie. Dziewczyna została u mnie. Chłopak na drugi dzień znów przylazł zaplakany, ona nie chciała go widzieć, to wyszedł za bramkę i ukląkł. Twierdził, że będzie klęczeć, dopóki ona mu nie wybaczy. Ona wytrzymała w swojej decyzji tydzień. Potem znów do niego wróciła. I historia powtórzyła się jeszcze kilka razy...

Nie wierz we łzy i słowa poprawy. On miał wystarczająco dużo czasu na poprawę.

Tzn. żeby pozbyć się zazdrości starczy mieć czas do przemyśleń? Interesujące.

Próbujesz go usprawiedliwiać i umniejszać jego błędy szukając swoich.

Przypomnę Ci Twój pierwszy wpis:

Powyższe zachowania były spowodowane Twoimi "błędami"?

Heh, skąd ja to znam. Mój facet jak sie poznaliśmy wiele lat temu był chorobliwie zazdrosny. Nie podobało mu sie ze mam jakiegos kolege, jak mi chłopak powiedział czesc na ulicy to od razu było kto to, skąd go znasz itp, z czasem zaczęło mnie to męczyć. Kiedy poczułąm ze mam dość ale nie chce odchodzić od niego bo go kocham dałam mu tym razem prawdziwe powody do zazdrosći. Nie uwierzycie, od tego momentu chłop mi się odmienił o 180 stopni Wątpie, żeby to na każdego podziałało, na niego podziałało bo nie był głupi i pewnie sobie uzmysłowił, że o co on tak na prawdę był wcześniej zazdrosny. Już więcej nie miałam problemów z jego przesadną zazdrością. Faceci to jednak potrafią być dziwniejsi czasem niż my

Zapomniałam o jednym - warto się starać odmienić sytuację TYLKO jeśli masz pewność że kochasz tego mężczyznę i on Ciebie. jeśli masz więcej wątpliwości niż pewności, może nie warto się męczyć, jesteś za młoda żeby dać się tłamsić. spójrz, nawet kobiety w trudnych sytuacjach, z dziecmi, bez oparcia rodziny odchodzą od mężów/partnerow i idą np. do domów samotnej matki i mają cieżko ale sobie radzą. Ty nie jesteś od niego zależna - DBAJ O SIEBIE!

Otóż to! Nie możesz mu dać kolejnej szansy. Ja kiedyś byłam naiwna i dałam takich szans o kilka za dużo, bo za każdym razem był płacz, błaganie , szantaż, że sobie coś zrobi.
Też tak było, jak u Ciebie. ,, Za ładnie się ubralas. A po co się malujesz do pracy? Czemu mówisz ,,cześć " sąsiadowi?" Itd, itp. Zazdrość o nic, awantury o nic. I najgłupszy tekst świata: ,,Tobie ufam, ale nie ufam wszystkim facetom".

To już od wielu lat za mną, ale nadal pamiętam, jak okropnie czułam się w tym związku, jak w więzieniu, jak długo musiałam potem to odchorowywac.

Nie wracaj do tego. W chwilach tęsknoty przypominaj sobie o jego chorej zazdrości,  pisz tutaj, zajmij się czymś, pobiegaj, idź na rower, na basen. Dasz radę!  Z każdym tygodniem będzie lepiej.