Nieśmiałość czyli jak dorosnąć - Netkobiety.pl

Witam wszystkie Panie które goszczą tutaj na forum, przez przypadek w poszukiwaniu pewnego tematu trafiłem na to forum, dlatego postanowie przybliżyć nieco moją osobę i przede wszystkim problemem z jakim borykam się wiele lat. Jak sama nazwa tematu wskazuje jest to nieśmiałość która mnie męczy i sprawia że jestem nieszczęśliwy gdyż nie pozwala mi to na nawiązywanie znajomości z kobietami, a kolejny dzień za dniem pogłębia mnie w tym przekonaniu że mogę być do końca życia sam. Chciałbym zacząć od samego początku i zoobrazować jak wyglądało moje życie od najmłodszych lat do teraz. Z waszej strony bardzo liczę na sensowne komentarze i porady co robić żeby z tego marazmu wyjsć. Już od najmłodszych lat byłem bardzo nieśmiały ale wtedy nie przykładałem do tego wielkiej uwagi, większość czasu spędzałem z kolegami, a rozmowy z koleżankami ograniczały się do powiedzenia sobie cześć. Wtedy wiadomo nie myślałem jeszcze o dziewczynach tylko nauce i tak było przez dłuższy czas, również dłuższy czas grałem w beznadziejne gry na komputerze po kilkanaście godzin niekiedy potrafiłem siedzieć od rana do nocy nie mówiąc o weekendach. To wszystko sprawiło że izolowało mnie od świata i ludzi, dodam że byłem otyły dzieckiem i w wieku 14-15 lat waga wskazywała ponad 100kg, również słyszałem niechlubne komentarze z tego względu od swoich rówieśników pod moim adresem, ale nie przejmowałem się zbytnio tym, wszystko rozładowywało jedzenie i gry. W tym okresie większa uwagę przykładałem do płci pięknej, zacząłem patrzeć na swój wygląd i ubiór, jednak i tak nie rozmawiałem z dziewczynami gdyż uważałem że zostanę wyśmiany. Mijał rok za rokiem, a ja coraz bardziej się zamykałem w sobie,nie rozmawiałem nawet ze swoją rodziną przez dluższy czas ale nie chcę rozwijać tego wątku dalej i odrazu dodam że ze strony rodziców nie spotkała mnie żadna krzywda tylko po prostu czułem się załamany byciem ciągle sam i to odbiło się na najważniejszych mi osobach. Gdy poszedłem do technikum, wszystko było po staremu skupiłem się na nauce i graniu na komputerze. Wracając ze szkoły do domu odpalałem komputer i od razu grałem do wieczora, tak było do bodajże trzeciej klasy technikum, wtedy powiedziałem sobie że czas wsiąść się w garść, odłożyłem tą rozrywkę na bok i zacząłem walczyć ze swoją otyłością, od tej pory zamieniłem klawiaturę na piłkę nożną, bieganie i rower z takim skutkiem że zrzuciłem sam ponad dwadzieścia kilo co bardzo mnie podbudowało i dało więcej pewności siebie. To doświadczenie uświadomiło mi że jest to najgorsza rozrywka XXI w. i jeśli będzie mi dane założyć rodzinę nie pozwolę by moje dzieci spędzały w taki sposób czas. Wracając do mojej osoby to skończyłem technikum i zdałem maturę, więc za namową rodziców poszedłem na studia mimo że wolałem iść juz do pracy, jednak zdałem sobie sprawę że papierek zawsze się kiedyś przyda do znalezienia lepszej pracy. Z drugiej strony byłem pełny nadziei, gdyż nowe otoczenie równało się z poznaniem nowych koleżanek, których do obecnej chwili nie było. Rozpocząłem studia na kierunku ekonomia, rok nasz liczył prawie 200 osób więc było grubo, jeśli chodzi o płeć piękną nie można było narzekać solidne przebicie grupy chłopaków. Zaczęły się imprezy integracyjne, nigdy nie lubiłem chodzić do klubów ale tym razem się wybrałem, od pierwszych zajęć w mojej grupie była piękna czarnowłosa dziewczyna która sprawiła że serce moje mocniej biło gdy zerkałem na nią z ukradka, od samego początku zmieniłem nastawienie wcześniej siedziałem cicho nic się nie odzywałem, a tutaj można powiedzieć że byłem duszą towarzystwa, na pierwszych zajęciach w grupie wywiązała się między mną a prowadzącą panią zajęcia śmieszna dyskusja nie pamietam już dobrze co to było ale coś o kwiatku który stał na jej biurku, grupa miała niezły ubaw a ja tak naprawdę chciałem zwrócić na siebie uwagę tylke jednej z nich, gdy spojrzałem się w jej stronę i zobaczyłem uśmiech poczułem się wyjątkowo. Przyszedł czas na pierwszą imprezę, oczywiście wybrałem się tam mając nadzieje że ją zobaczę i nie myliłem się wyglądała obłędnie, przez chwilę stałem jak kołek przywitałem się i wróciłem do swojej loży. Trochę popiłem, a jestem z nie pijących więc nogi czułem były gotowe do pójścia na parkiet, czekałem na jakiś fajny numer żeby krokiem John Travolty udać się na parkiet, wtem akurat leciała jedna z moich ulubionych piosenek no to ogień patrzę w poszukiwaniu mojego obiektu westchnień i co widzę tańczy z koleżanką, po malutku skrupulatnie przecisnąłem się przez tłum i tańczyłem blisko nich aż znalazłem się za nią, ona wcześniej mnie zauważyła i tańczyła blisko mnie tylnią częścią ciała co mnie mocno speszyło i zamiast pięknego zakończenia wróciłem do swojej loży. Tak naprawdę to mały zalążek moich nieudanych relacji z kobietami, ale nie ma sensu dalej kolejnych historii tutaj opisywać. Mam obecnie 25 lat i nigdy jeszcze nie miałem dziewczyny, jestem przystojny tak słyszałem od koleżanek i nie koleżanek, dobrze zbudowany bo wziąłem się za siebie od technikum. Myślałem że jeśli zmienię swój wygląd to znajdę dziewczynę, tylko żeby tak było muszę się do niej odezwać i zrobić pierwszy krok którego nie jestem w stanie zrobić, ciagle mam w głowie myśli że mnie wyśmieje albo ma chłopaka itp. nie wiem czemu tak się dzieje mimo to że wiele kobiet jest bardzo sympatycznych i o tym wiem bo na kilkunastu randkach już byłem mimo że okazywały się nie udane to wiem że to była moja winna bo nadal jestem skryty i nieśmiały i nie jestem w stanie się otworzyć,wiele dziewczyn zauważyłem przez to mnie skreśla oceniając mnie po jednym spotkaniu, a ja zauważyłem po sobie im dłużej z kimś przebywam tym się bardziej otwieram i czuje się dobrze w jego towarzystwie, dlatego to jest krzywdzące że wiele kobiet tak robi i wrzuca po pierwszym spotkaniu nas do szufladki nudziarz itp. Jestem w stanie porozmawiać z dziewczyna na każdy temat również ją rozśmieszyć ale żeby tak było muszę czuć się swobodnie, a jak spotykam się z nią pierwszy raz to się denerwuje i mam pustkę w głowie, nieraz miałem tak że bez powodu się trzęsłem co trudno mi wyjaśnić ale te pewnie z nerwów. Założyłem ten temat żeby tak naprawdę dowiedzieć się od was drogie Panie, co uważacie o chłopakach którzy do was podchodzą i zagadują, załóżmy że jesteście wolne, a delikwent wam wpadł w oko umawiacie się wtedy z nim czy zbywacie ? Mam teraz taki problem bo jestem na magisterce i są kompletne nowe osoby i ta dziewczyna też jest z innej uczelni bardzo mi się podoba z wyglądu i charakteru bo miałem przyjemność na jednym z wykładzie trochę z nią porozmawiać, ale nie jestem w stanie zrobić kroku dalej bo gdyby zdarzyło się że odmówi to będę palił się ze wstydu gdy ją tylko zobaczę na uczelni, a dodam że w grupie mojej również jest więc to nieuniknione. Sprawdzałem już fb i insta nie widzę nigdzie statusu że jest w związku, w sumkę robię to już dłuższy czas aż w końcu taki status się pojawi i będę bardzo żałował że nie spróbowałem do niej zagadać. Macie może jakiś pomysł jak mógłbym zainicjować z nią spotkanie ?  Zaprosić ją na kawę czy spacer, nigdy nie zagadywałem do dziewczyn i nie wiem jak to zrobić by było dobrze, a nie prostacko. Przepraszam wszystkich za tak długi wpis, tak naprawdę wątpię żeby ktoś doczytał do końca, a może jednak pozytywnie się zaskoczę Czekam na waszą pomoc i rady w tej kwesti.