Brak pewności siebie - Netkobiety.pl

milka, dobrze byłoby abyś poczytała trochę wątków w tym dziale, bo większość dotyczy tego problemu. Znajdziesz tam wiele rad i wskazówek.

Pozwolę sobie nie zgodzić się z żadnym stwierdzeń.
Po pierwsze, co to za tekst "eee tam, bez przesady, nie jest tak źle z twoją pewnością siebie, inni mają gorzej"?
Absolutnie nie jest tak, że pewność siebie jest wrodzona. (Kto ci to wmówił??)
Moja pewność siebie zmieniła się na przestrzeni lat. Dorastałam w miejscu, gdzie mi ciągle powtarzano, że o niczego się nie nadaję, nic nie umiem, byłam wyśmiewana za błędy (mimo że im się wydawało, że to przecież "żarty"), otrzymywałam dość brutalne oceny swojego zachowania, wyglądu etc. Moja pewność siebie nie istniała - bo tak zostałam wychowana. Do tego doszedł fakt, że podobnie jak ty, nie umiałam rozmawiać z ludźmi - rodzice z nikim się nie spotykali, nie zapraszali, nigdzie nie wychodziliśmy, mi nie wolno było zapraszać znajomych do domu. Miałam bardzo ograniczone kontakty społeczne, nie nauczyłam się z kim i o czym się gada.
Skąd wzięła się moja pewność siebie? Trafiłam do fajnego środowiska, nieoceniającego, otwartego, przyjaznego i wspierającego. Stało się to na początku liceum. To była organizacja przykościelna dla młodzieży. I mimo że już od Kościoła odeszłam, to pozostało poczucie, że dla tych ludzi coś znaczę - to oni o mnie zadbali, pytali, pokazali mi że jestem ważna. Stopniowo też otrzymałam tam jakąś funkcję, a że mi zależało, żeby ich nie zawieść, to spełniałam te zadania, mimo że nie raz musiałam ze sobą walczyć, żeby pójść z kimś porozmawiać, coś załatwić. Na szczęście byli tam wspaniali ludzie, którzy nie oceniali tego, że mi coś nie wyszło, że gadałam bzdury.
Potem na studiach moja praca nad pewnością siebie była celowym wysiłkiem. Sama sobie stwarzałam sytuacje, żeby coś musieć zrobić (zgłaszałam się do głupich zadań, typu skserować dla wszystkich materiały, komuś pomóc itd). I im więcej tych rzeczy mi się udawało (nie perfekcyjnie, ale w końcu wychodziło) i nie otrzymywałam za nieidealne wykonanie zadania ośmieszenia ani złośliwych komentarzy, tym pewniej czułam się robiąc różne rzeczy.
W końcu też zaczęłam pracę - to było mega wyzwanie, bo miałam poczucie, że zaraz wszyscy się dowiedzą, że ich oszukałam, że przecież nic nie umiem, nie nadaję się itd. Ale znów trafiłam na super ludzi, którzy pozwalali mi stopniowo wdrażać się w nową rolę i pokazali, że błędy nie są niczym strasznym.

Więc rozumiem, że jest ci ciężko z brakiem pewności siebie. Moim zdaniem jednym ze sposobów na wyrobienie jej w sobie jest podejmowanie nowych i nowych zadań bez końca. I wtedy, kiedy udaje ci się osiągnąć cel, np. coś załatwić, nawet jeśli było to trudne i pojawiły się jakieś problemy, czy stres, to sam fakt wykonania zadania pokazuje, że potrafisz, że możesz, że masz te zdolności i że dajesz radę. Życzę też dużo wyrozumiałości dla siebie - problemy z pewnością nie biorą się znikąd, i choć to ktoś inny w nas je wywołał, to teraz ty masz tę moc, żeby to zmienić. Zauważaj te wszystkie rzeczy, które ci wychodzą - przede wszystkim te małe. Zauważ, że pewnie kiedy coś ci nie wychodzi, sama siebie ochrzaniasz ("no i znów źle", "ale teraz to zwaliłaś", "jesteś beznadziejna"), zauważ, kiedy to się dzieje i temu głosowi co tak mówi, zaprzecz. Weź się na te myśli wkurz, że ci psują wszystko.

Drugim sposobem jest wizyta u psychologa, być może jakaś grupa, terapia, albo choćby poradniki, jeśli uznasz, że to ci może pomóc.

Wszystko w twoich rękach.

Tak jak dziewczyny - pewność siebie nie jest cechą wrodzoną.
Generalnie jestem dość pewną siebie osobą, ale miewałam okresy, gdy rezygnowałam z wielu rzeczy, gdy była we mnie taka blokada, że trudno byłoby uwierzyć, że to ta sama osoba, raz gotowa na najtrudniejsze zadania, a kiedy indziej całkowicie zamknięta. Bardziej powiedziałabym, że u mnie pewność siebie jest związana z depresją.

Poza tym pewność siebie inaczej kształtuje się w relacjach z przyjaciółmi, z rodziną, w miejscu pracy, w szkole, a inaczej w relacjach intymnych. Nie jest to coś z czym się rodzi, tylko co wykształca w sobie przez całe życie

ja proponuję zapisać się na jakieś warsztaty taneczne, teatralne, śpiewu. coś w tym stylu. człowiek wtedy uwalnia wszystkie emocje i jest mu łatwiej w normalnym zyciu. gwarantuje, ze nabierzesz pewności siebie

Szkoda ,że nie wynaleziono leku na nieśmiałość ;(

Mi pomogło udawanie pewności siebie. Wbrew pozorom to bardzo pomocne, prawdziwa pewność siebie przyjdzie z czasem

O to ciekawe, będe musiał o tym poczytać.

dwubiegunówka może? albo rozszczepienie osobowości, co najwyżej jestes po prostu fałszywa, przy jednych których uważasz za gorszych od siebie jesteś tą w twoim mniemaniu lepszą a jak się trafi osoba, która ci imponuje to zamykasz się w sobie bo boisz się, że się wyda, że nie jesteś taka mądra jak ci się wydaje. Popracuj nad tym, żeby nie oceniać ludzi i wiedz, że niczym się od innych nie różnisz, czytaj więcej i pracuj więcej, staraj się bardziej i serio  wiedz, że na świecie nie ma mądrych i głupich bo ludzie nauki ciągle podważają postawione w przeszłości tezy, każde zdanie można podważyć, każdą myśl wyśmiać - nie bój się tego

Ludzie tacy się rodzą, to jest genetycznie uwarunkowane, jedne dzieci są ciche, nieśmiałe, wycofane, inne żywiołowe, pewne siebie, zuchwałe. Nie wszyscy ludzie muszą być pewni siebie, bo nie wszyscy muszą być tacy sami.

Jak pracujecie nad pewnością siebie? Ja dopiero w gabinecie u psychoterapeuty zrozumiałam, że mam niską samoocenę i musze to ogarnąć, bo to mi komplikuje Zycie.

tak można wyeliminować tą paraliżującą nieśmiałość na poziomie osobowości tym samym eksplodować swoją pewność siebie. Już na pierwszy rzut oka rzuca się przekonanie "bycia głupią" które masz zarejestrowane w podświadomości. Jest to typowe dla osób bojących się wyrażać swoje opinie w obawie przed krytyką. Co prawda nie jest to jedyne przekonanie bo prawdopodobnie jest ich dużo inaczej nie miało by to tak silnego efektu na Ciebie...

A to ten sklep gdzie oszukują kleintki sprzedając podrobiony towar i potem nie respektując reklamacji i zwrotów?