Lekki twist w temacie seksu przed slubem... - Netkobiety.pl

Zwłaszcza, że najpierw był najprawdopodobniej wychowany w wierze katolickiej, potem stał się ateistą, a teraz neofitą pełną gębą. Sceptycznie podchodzę do dorosłych ludzi, którzy tak lekką ręką przewartościowują wszystko w swoim życiu, swoje wierzenia, swoją wiedzę, wsio... Trąci to niedojrzałością i rozchwianiem, któremu potrzebna jest jakaś doktryna, bo inaczej wszystko runie. Dlatego tak bardzo nie skupiałabym się teraz na kwestii seksu. Raczej potraktowałabym to jako element układanki. Zwróć baczną uwagę na to jak daleko sięga jego nowo odkryty zapał religijny i jak widzi Ciebie w swoim nowym życiu. Tak dalekie przewartościowania, nie pozostają bez wpływu na każdą sferę relacji. Doradzałabym baczną uwagę teraz i nie przymykanie oczu na rzeczy, które nie są dla Ciebie do zaakceptowania. Zamieciesz pod dywan teraz, spod dywanu wyjdzie ze zdwojoną siłą później...

... albo autorka w niedługim czasie zacznie się aktywnie udzielać w tematach dotyczących braku seksu w związku. Taka zmiana jak dla mnie jest podyktowana niedojrzałym podejściem do religii i związanym z tym niezrozumieniem jej zasad. Jeżeli zdrowy facet dziś uprawia seks z dziewczyną a jutro mówi, że nie chce grzeszyć i potrzebuje do tego ślubu to czytelny sygnał, że trzeba się zacząć martwić o przyszłość związku...

Myslisz, ze to powaznie jest zapowiedz problemow? Tylko nie wiem, na co zwracac uwage. Nie chce ranic jego uczuc tudziez przekonan (z Bogiem przeciez nie bede konkurowac)..

Na początek zastanów się skąd u niego tak poważna zmiana - czy jest szczera? Piszesz, że długo nie uprawiacie seksu choć do tej pory było z tym w miarę ok. Nie masz z Bogiem konkurować - wydaje mi się, że to Twój facet pomylił priorytety i nie zostaniecie potępieni za seks przedślubny;) Jeżeli nie chcesz żałować to daj sobie na wstrzymanie z postanowieniem ślubu. Teraz nie chcesz go zranić ale pewności nie masz, że po ślubie będziesz w nocy coś się działo. Myślę, że jeżeli na siłowni czy też gdziekolwiek znajdzie się facet, który Ci zawróci w głowie znaczy, że ten obecny nie jest Ci pisany a od braku seksu niejeden związek upadł.

Poczytaj wątek o żonach aseksualnych mężczyzn i im pokrewne. Tam jest wiele takich historii.

Dlaczego teraz nie ma miejsca na czułość miedzy wami? Religia w tym przecież nie przeszkadza. Jeżeli on nie wychodzi z inicjatywą, to zrób to Ty. Wprowadź więcej dotyku, więcej uwagi, czułości. On dołączy być może. Jeżeli nie, to możesz wyraźnie powiedzieć czego Ci brakuje, jakie uczucia wywołuje w Tobie wasza sytuacja, wasza wspólna oziębłość, brak seksu i intymności. Oczywiście nie w formie pretensji bo z tego co piszesz do obecnej sytuacji przyczyniliście się wspólnie plus czynniki zewnętrzne. Zresztą pretensje zawsze wywołują jedynie zamknięcie się strony „atakowanej”. Raczej postaraj się porozmawiać na spokojnie, nie oskarżając, nie pokazując palcem. Po prostu o uczuciach i obawach. Jeżeli nie uda się na spokojnie porozmawiać za pierwszym razem, spróbuj i drugi i trzeci. Jeżeli jednak spotkasz się wyłącznie z negatywną reakcją, to już masz pole do wnioskowania...

Zła wiadomość jest taka, że po ślubie sytuacja z seksem też się zmieni. Może nie od razu, ani nie gwałtownie, ale się zmieni. Bo zawsze się zmienia. Niestety...
Myślę, że Glido chodziło może o to, że jeśli Twój facet przy nawróceniu się poszedł w stronę ekstremum to, jeśli np. Ty jesteś osobą generalnie bardziej liberalną w różnych poglądach, to będzie Ci się z nim coraz trudniej żyło. Konflikty będą się generować na różnych polach. Niestety z fanatyzmem religijnym, zresztą z każdym, jest ten problem, że nie da się z nim praktycznie dyskutować. Dlatego musisz obserwować w jakim stopniu nawrócił się Twój facet. Kto go w ogóle w tym nawróceniu "moderuje" ? Takie rewolucje raczej rzadko dzieją się same z siebie. Chodzi na jakieś "kółko różańcowe" ?

Nie chodzi na zadne kolka, jedynie na niedzielna msze. Na poczatku bylo to znacznie bardziej intensywne (proces nawrocenia), a to o czym piszesz, ze to raczej watpliwe, aby bylo spowodowane samoistnie, pewnie sie zgadza, natomiast ja ciagle zastanawiam sie, czy jest cos, o czym nie wiem? Czy moze istniec jakis problem, ktorego nie znam?
Owszem, akceptuje, ze sytuacja z seksem po slubie na pewno sie zmieni, ale skoro teraz nie uprawiamy seksu, to w jaki sposob moze sie jeszcze zmienic, oprocz tego, ze jednak bedziemy go uprawiac? Sory, jesli to co pisze jest malo skladne, ale uwierzcie mi, mam totalny metlik w glowie. Z jednej strony nie chce wyjsc na samoluba, albo sprawic wrazenie, ze seks jest najwazniejszy.  Z drugiej strony, boje sie, ze moje potrzeby zejda na ostatni plan, bo tak jak piszesz, z fanatyzmem, czy ogolnie religia nie da sie praktycznie dyskutowac...

Co może się zmienić w seksie jeszcze ? Stosujesz antykoncepcję ? Wiesz chyba jakie Kościół ma stanowisko w tej sprawie ? Jesteś w razie czego poprzestać na tzw. "metodzie naturalnej" ? A co jeśli zaczniecie się starać o dziecko, a z tym zaczną się problemy ? Tu też Kościół stawia pewne ograniczenia w kwestii leczenia. Jeżeli dla Ciebie seks jest ważny to nie ma co się samu oszukiwać, że tak nie jest. Masz prawo do własnego poglądu. Do ślubu owszem, można jakoś wytrzymać lub poszukać jakiegoś substytutu (petting itp.) Ale nie jest oczywiste co będzie potem.
Pytanie zasadnicze jest takie jak żarliwym wyznawcą nowej wiary chce być Twój facet ? Co lub kto go do tego pchnęło ? Znasz go, czy nie kojarzysz tego nawrócenia z czymś co się zdarzyło w jego życiu ?

Hoho... szykują się do ślubu, a wcale nie mają seksu. Wg mnie Was już nie ma. Nie ma seksu, nie ma związku, nie ma bliskości. Rozpadacie się... zauważysz to pewnie po ślubie jak poczytasz wątek "ŻONY aseksualnych mężczyzn".

Twoje delikatne jeszcze przeczucia o braku seksu nasilą się. To będzie twój dramat.

Po ślubie klamka zapadła. Seksu nie będzie.

Jeśli jesteś jak kwiatek... to teraz czujesz, że nie jesteś podlewana, więdniesz pomału. Minie jeszcze trochę czasu i będziesz umierać. Wtedy będziesz jak w wątku "żony aseksualnych mężczyzn".

Nie ma szans. Co jak co, ale na to nie ma po prostu szans. On jest tak wierny, jak zaden inny czlowiek, ktorego znam. Poza tym, spedza czas glownie w domu, jak wychodzi, to jedynie na spacery, albo z synem. Wiem, bo znamy sie juz na tyle dobrze, ze JESLI cos takiego mialoby miejsce kiedykolwiek, to on nie poradzilby sobie z wyrzutami sumienia. Poza tym nie umie klamac. Wyczulabym to i moze nie jestem pewna przyszlosci, ale tego akurt jestem pewna na 100%.

Gary, jak pisalam, seksu nie ma, bo jest to kwestia jego wiary. Wczesniej bywalo roznie, poniewaz miedzy nami sie nie ukladalo. Ale oboje postanowilismy zawalczyc o nasz zwiazek, niefortunnie to stalo sie juz po jego "nawroceniu".
Hmm przypomnialo mi sie cos jeszcze (teraz jestem juz bardziej skonfundowana..), jak zdecydowalismy sie jednak byc razem (to bylo 2 tygodnie temu), to tak sobie gadalismy o tym, co powinnismy ulepszyc w naszych relacjach itp. i on mnie spytal, czy bede sobie dla niego czasami robic seksowny makijaz...
No to ku.. o co kaman, 2 tyg temu mnie pyta o takie rzeczy, a wczoraj juz zupelnie inna gadka? O co chodzi, bo ja szczerze juz po prostu nie wiem..

Tak, przeczytalam kilka watkow z "zon aseksualnych mezczyzn" i skala problemu jest zastraszajaca! Widac historie sa rozne, o roznym podlozu i ja na pewno nie chce byc jedna z tych kobiet.. Slubu jeszcze nie planujemy, on ma zrobic wstepne rozeznanie, poniewaz mieszkamy za granica, ale czy zrobi- tego nie wiem. A jak juz zrobi, to to jednak chwile potrwa..

Ja sie z Toba zgadzam na 1000% i uwierz mi- probowalam z nim rozmawiac na ten temat, ale on zwyczajnie mnie nie slucha. Ja jestem osoba wierzaca, ale nie przynaleze do zadnej religii- takze wiem o czym mowisz. On jednak wydaje sie potrzebuje kosciola, nie ma niedzieli, zeby pominal msze. Na rozmowie o tym wszystkim spedzilismy ostatnie 2-3 miesiace i wydaje mi sie, rozumiem, jak to u niego przebiegalo, przyznam tez, ze nie potrzeba mi juz wiecej wiedziec.. Jest to temat dla mnie meczacy, poniewaz ja nie zgadzam sie z dygmatami kosciola, a z nim nie ma polemiki (jak wczesniej pisalam, jak on w cos wierzy, to wierzy i juz)- wiec czesto z tego powodu dochodzilo do klotni. Sprawy ulegly zdecydowanemu polepszeniu (nie widze juz takiego fanatyzmu w nim) i on tez raczej zaakceptowal fakt, ze nie chodze do kosciola (zreszta tu postawilam kwestie jasno). Antykoncepcja nie jest dla mnie tematem w ogole, poniewaz chcialabym miec drugie dziecko, a poza tym zegar tyka...

A kto osobnikiem omega?
Wilczysko powiało teraz wilkiem
Co do reszty to zgadzam się. Światopogląd to właśnie światopogląd, dotyczy wszystkiego. Jemu się zmienił i trzeba sprawdzić dokładnie te zmiany w różnych sferach.

I w czym ta alfowość się objawia? Ma szczególne zamiłowanie do kotów?

Sorki dziewczyno, ale tego nie kupuję, nie wierzę w to.

No widzisz... więc lepiej może tego ślubu nie bierz. Już lepiej żyć bez ślubu. Nie widzę Was razem niestety.

obśmiałam się jak norka
Klio, jesteś świetna

Jest to ciekawe, o czym piszecie.
Wydawalo mi sie, ze do tej pory to ja bylam osobnikiem alfa.. Ale szczerze, nie zalezy mi na tym, wole scisle partnerstwo, poza tym czesto w przeszlosci przy tej mojej alfowosci doprowadzalam do naszego nieszczescia- bylam typem zdecudowanie dominujacym, ale na to sie zlozylo cale moje zycie- pochodze z rozbitej rodziny (ojciec odszedl od mojej mamy, jak byla jeszcze w ciazy ze mna), w dziecinstwie (jako mala dziewczynka) bylam ofiara sasiada pedofila, potem moja matka zwiazala sie z typem, ktory kilkakrotnie stwarzal sytuacje niejednoznaczne (kiedy juz bylam nastolatka). Dorastalam w przekonaniu, ze trzeba byc silna kobieta i niezalezna od faceta, ze w gruncie rzeczy faceci sa gorsi od nas, kobiet, ze sa zli z natury, co w pozniejszym, doroslym zyciu zaowocowalo uporem, bezkompromisowoscia itp. Mam swoje za uszami, ale stanelam twarza w twarz ze swoimi slabosciami i od miesiecy pracuje nad tym, zeby to zmienic. Mysle, ze mi sie udaje.
Nie sadze, ze on chcialby miec az tyle dzieci! Poza tym, ja mam prace, w ktorej sie spelniam i nie jestem typem matki polki wychowujacej gromadke dzieci w domu. Zreszta przy takiej czestotliwosci naszych zblizen raczej jest watpliwe, zebym jeszcze zaszla w ciaze a jesli sie zdarzy, to cudownie. Nie mam jednak zamiaru rezygnowac ze swoich planow, marzen itd.
Syn chodzi do szkoly katolickiej i ma 10 lat. On (moj facet) chcialby, zeby syn chodzil z nim do kosciola- powiedzialam, ze jesli bedzie chcial z nim chodzic- to niech chodzi. Zreszta, sama jako dziecko chodzilam do kosciola i wydaje mi sie, ze dziecko w tym wieku i tak sobie nie zdaje sprawy z tego, w czym uczestniczy. Wolalabym, zeby syn, czy przyszle dzieci same podejmowaly takie decyzje juz jako dojrzale, swiadome osoby. W koncu ja tez do czegos sobie doszlam po latach- i tak kazdy sobie dojdzie.

Tos mnie, Gary, pocieszyl
Nie no dobrze, jest mi to potrzebne, bo sama juz chyba dobrze na oczy nie widze. Poza tym dobrze znac opinie facetow na ten temat.
Czyli co, mam odejsc???

No on może nie chcieć tyle dzieci, ale jak to mówią "człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi ". Częstotliwość zbliżeń nie musi być duża. Wystarczy raz Gościu może mieć "skuteczność" jak Lewandowski. Powiem Ci tak, też kiedyś myślałem, że seks nie jest taki ważny w związku i że bez niego też jakoś to się wszystko może ułożyć. Oczywiście kobiety w tej kwestii postrzegają inaczej niż faceci. Ale faktem jest, że problem z seksem potrafi być tą cholerną drzazgą w związku, która z czasem uwiera coraz bardziej i nie lekceważ tego. Jak "opary" zakochania mijają to cholernie ciężko jest coś poprawić w tym temacie.

Powinnaś się w rozmowie z nim zaakcentować, że masz takie potrzeby. No chyba musisz tu być trochę egoistyczna W razie czego zagroź mu, że będziesz chodzić po domu na okrągło nago, albo w seksownej bieliźnie Niech się cholera męczy

Normalnie. Szczerze, na spokojnie o wszystkim jak stara i nowa sytuacja wyglądają z Twojej perspektywy, jakie budzi obawy, jakie uczucia, co chciałabyś dla was, w jakim kierunku chciałabyś abyście zmierzali itd. Zresztą będzie to rozmowa, a nie monolog, więc wsłuchuj się również w to co powie w tych kwestiach Twój partner. Daruj sobie zawoalowane komunikaty, bo i on ich nie zrozumie i Ty możesz opacznie zrozumieć to czego on nie zrozumie Mów w prosty sposób o prostych w gruncie rzeczy realiach waszego związku.

Ateistą bym się nie określił, ale nie identyfikuję się z żadną religią.
W moim małżeństwie seks stanowi problem. Zresztą w ogóle bliskość stanowi problem. Myślałem, że może się dostosuję, ale idzie mi to ciężko. To mnie po prostu uwiera i boli. Jestem z tych, którzy w kwestii seksu zaczynali późno i nie mieli okazji, żeby się "wyszumieć".

Żona nie odczuwa potrzeby.

Oj... Jak sobie z tym radzisz? O ile radzisz!

No wlasnie.. ja tez proponowalam terapie, ale on uznal, ze nie jest mu cos takiego potrzebne (on nie ma problemu z samym soba, z akceptacja siebie, wiec nie sadzi, ze w jakimkolwiek stopniu potrzebuje pomocy specjalisty).
W przeszlosci czesto sama go odrzucalam... Ale jak napisalam, stanelam twarza w twarz ze swoimi bledami i teraz, kiedy postanowilam je naprawic, on mi wyskakuje z czyms takim... Nie sadzilam, ze kiedykolwiek bedziemy mieli takie problemy. Jak tak sobie czytam tutaj, plus Wasze komentarze, to jednak stwierdzam, ze to wszystko chyba nie ma sensu.. Ja wiem, ze jego zdania nie zmienie, z drugiej strony nie mam pewnosci, ze sytuacja zmieni sie na lepsze po slubie (wyglada na to, ze zazwyczaj wszystko zmienia sie na gorsze!). Moze sprobuje mu to jakos spokojnie wytlumaczyc dzisiaj, bo okropnie mnie to meczy (nie moge przestac o tym myslec).. Chyba faktycznie w calym tym bigosie planowanie slubu jest paradoksem.. A ja nie mam zamiaru zyc w cierpieniu i totalnej abstynencji, zwlaszcza z wlasnym mezem.

Alicjanna
Mam dwie teorie, przyznam że nawet mi wydają się dość mało pradwopodobne, ale sama ocenisz...

1. Jego "Odkrycie Boga" może wiązać się z Twoją dominującą pozycją w związku. Wcześniej to moglo go uwierać, ale nie potrafił sobie z tym poradzić i reagować tak jakby chciał.
Teraz ma Boga- "tarczę", którą może się osłaniać przed Twoimi "ofensywnymi ruchami w jego stronę, lub wręcz zacząć przejmować inicjatywę korzystając z dogmatów, które dostarcza mu religia.

2. Brak seksu a religia.
Może być odwrotnie niż się wydaje na pozór. Tzn. on mając od jakiegoś czasu problemy natury seksualnej, lub doszedłwszy do konkluzji że go nie pociągasz (zbytnio) uciekł w religię, żeby mieć wytłumaczenie dlaczego nie ma seksu.

Klio -ale dlaczego od razu te stereotypy? Ja się wychowałem w lesie, a Alfa znam

Te plany to zupelnie cos nowego. Zaczelo sie od rozmowy o seksie wlasnie... Ale z kazda chwila ja mam wiecej watpliwosci. Nie zaczelismy jeszcze calego procesu. Wiem, ze nauki w kosciele zaczynaja sie 1go kwietnia. Teoretycznie jest miesiac na zastanowienie sie. Ale to chyba zdecydowanie za szybko. Nie wytrzymam, bo mi to spokoju nie da, musze z nim porozmawiac i powiedziec, co mi lezy i czego sie obawiam- a obaw mam tak naprawde wiecej i to wszystkie, o ktorych napisaliscie (zwiazane z roznicami pogladow, wychowaniem dzieci itd, nie chce juz wiecej klotni lub cichych dni, a cos mi pachnie tym, ze to bedzie tylko seria konfliktow).
Masakra.

No to fajna literka.
A co do Alfów i Betów to nie wywołuj wilka z lasu... Ile to już było tłumaczeń na tym forum i teorii stadnych. Na samą myśl się odechciewa. Ale jak każda moda i ta przeminie i umrze śmiercią naturalną.

Oczywiście, że przeminie. Przy czym kiedy idzie o modę w kwestii ubioru to zmienia się co sezon, a mody intelektualne (tu pseudointelektualne ) mają nieco dłuższą datę ważności.

Wiesz, ze podobne mialam mysli? Ze tak wlasnie moze sie okazac? Od wczoraj metlik w glowie, uznalam, ze nie moge sie zgodzic na slub, skoro mam tyle watpliwosci i obaw. Dam temu troche czasu moze, chce zobaczyc, jakie sa jego intencje, jak w ogole bedzie sie ukladac miedzy nami. Nie moge sie ladowac w malzenstwo glowa w dol nie wiedzac o co kaman tak naprawde, a poniewaz z religia nie mozna polemizowac, to jest dosc prawdopodobne, ze bedzie tak, jak piszesz..