Pełno jest tematów dotyczących organizacji wesela, całej tej oprawy, dekoracji, stroju, jedzenia, alkoholu, forumowicze piszą o dylematach związanych z zapraszaniem gości, samym zawarciem małżeństwa..natomiast co do samej ceremonii kościelnej - czy zawierając ją zastanawialiście się nad jej sensem? po co bierzecie/wzięliście ślub kościelny? skupiamy się na weselu=imprezie, a przecież ślub kościelny to także ogromne zobowiązanie wzajemne małżonków. Przytoczę kilkanaście zdań zaciągniętych ze stron katolickich:
"Istotę małżeństwa stanowi fakt, że jest ono związkiem między dwiema osobami – mężczyzną i kobietą – dającym im prawo i obowiązki w kwestii współżycia biologicznego i społecznego w celu zrodzenia potomstwa, wzajemnego dopełniania i doskonalenia swych osobowości.
Małżeństwo jest kontraktem, czyli oficjalną umową prawnie zawartą przez mężczyznę i kobietę dla osiągnięcia celów małżeństwa i nabycia jego praw oraz obowiązków. Ten kontrakt jest osobowym aktem obojga małżonków, wyrażonym przez nich na zewnątrz. Wolą Chrystusa ważny kontrakt małżeński zawarty między ochrzczonymi jest skutecznym znakiem dobra nadprzyrodzonego, udzielonego małżonkom przez Boga, a także znakiem miłości Chrystusa i Jego Kościoła – jest więc sakramentem.
W drugim znaczeniu małżeństwo jest stanem. Jest to umowa, która trwa jako więź z jej prawami i obowiązkami. Małżeństwo jest umową szczególnego rodzaju:
- może być zawarte tylko między jednym mężczyzną a jedną kobietą;
- treść i istotne warunki są z góry określone i nie mogą podlegać dobrowolności stron;
- jest to kontrakt trwający do końca życia.
Do istoty kontraktu należy zgoda. Miłość istniejąca między partnerami jeszcze nie tworzy małżeństwa, miłość jest podwaliną małżeństwa; małżeństwo staje się ważne przez wyrażenie zgody na zaistnienie związku małżeńskiego. Ponieważ kontrakt małżeński jest równocześnie sakramentem, zaliczanym do tak zwanych sakramentów żywych, a więc przyjmowanych w stanie łaski uświęcającej, taki stan duszy jest konieczny do godnego zawarcia małżeństwa."
To ogromne zobowiązanie w świetle wiary.. a zawierając ślub kościelny zakładam, że jesteście wierzący 
zastanawialiście się kiedyś nad tym? braliście to tak na poważnie przed zawarciem aktu małżeństwa?
jestem przeciwna ratowaniu zwiazku kiedy facet np. regularnie bije swoja kobiete i doprowadza do ruiny cala rodzine. Ale pomijajac te skrajne sytuacje, wielu ludzi rozstaje sie bez wiekszych przeslanek, z braku emocji pomiedzy nimi. Nie musi nastapic zdrada, nie musi byc patologia w rodzinie ale ot tak zwyczajny brak zainteresowania pomiedzy malzonkami, takie 'wypalenie'. I to mnie dziwi, bo jesli kiedykolwiek ludzie sie kochali szczerze i swiadomie to powinni ratowac malzenstwo, zadbac o wzajemna relacje a nie sie od razu poddawac. Niestety tak jest czesto w dzisiejszych czasach, a czasami wystarczy rozmowa, wieksze skupienie na tej drugiej osobie, wylaczenie telewizora, odlozenie telefonu, wczesniejsze wyjscie z pracy. Takie proste a wielu ludzi o tym zapomina. Kiedys kolezanki smialy sie ze mnie, ze celebruje z narzeczonym a potem z mezem kazda drobna i glupia okazje, walentynki, dzien kobiet, mezczyzn, urodziny, imieniny, rocznice, swieta. Ze one maja tyle wydatkow, ze nie chce im sie kupowac prezentow ani nigdzie wychodzic bo to bez sensu. Albo na swieta umowili sie, ze zamiast drobnych upominkow zloza sie na np. nowy odkurzacz. Wiadomo, ze kazdy robi jak uwaza, ale to takie oszukiwanie sie, ze otrzymanie kwiatow czy chocby czekoladek nie sprawi przyjemnosci. Moja kolezanka z pracy, ktora najbardziej kpila ze mnie i meza jak po 11 latach zwiazku pierwszy raz od x czasu dostala kwiaty w tym roku na walentynki to wrzucila zdjecie na fejsa, nastepnego dnia wszystkim opowiadala jaki to jej maz jest romantyczny i od razu widac bylo, ze czuje sie bardziej doceniona. 
