Zdardzilam i moje zycie leglo w gruzach - Netkobiety.pl

Skoro zdradzony przez Ciebie człowiek poinformował o tym, że nie macie żadnych szans na odbudowanie związku, skoro wykasował Twój adres mail'owy, numer telefonu, zablokował Cię na portalach, to jasna i oczywista jest jego decyzja: nie chce mieć z Tobą nic wspólnego. Co masz zrobić? Uszanować jego decyzję i... uwolnić go od siebie na zawsze.

Ja uwazam, ze po 6-letnim zwiazku, o ile byl szczery i prawdziwy, nie ma opcji zeby tak szybko sie kims zainteresowac na powaznie. Raczej nowa kolezanka to odskocznia, forma dowartosciowanie sie po zdradzie plus seks. Roznie ludzie reaguja.
A moze byc tez tak, ze kolezanka pojawila sie zacznie wczesniej, niz jest to oficjalnie powiedziane. Osobiscie znam przypadek gdzie dziewczyna skoczyla jednorazowo w bok, wszyscy na niej psy wieszali, rodzina sie odsunela, ona z depresja i poczuciem winy gotowa wziac wszystko podczas rozwodu na siebie. I zupelny przypadek sprawil, ze na jak wyszlo podwojne zycie biednego zdradzonego malzonka, ktore prowadzil od dluzszego czasu oraz to, ze juz wczesniej w wyrachowany sposob planowal rozwod. A ze majatek wspolny byl spory, do tego dzieci, to bylo o co walczyc.

Tak sobie oczywiscie rozmyslam, bo mi sie ta sytuacja przypomniala. O przypadku autorki to co mialo zostac powiedziane, zostalo powiedziane. Zajmij sie soba, wyjasniliscie sobie wszystko (godzinna wspomniana rozmowa to bardzo duzo) i zostaw go w spokoju, bo wyraznie sobie tego nie zyczy. Bedziesz bogatsza o kolejne doswiadczenie i byc moze uchroni Cie to przed kolejnymi podobnym bledem.

Wiesz, nawet jesli on poznał nową dziewczynę i wybierze ją po kilkudniowej znajomosci a nie Ciebie po 6 latach to ma do tego prawo. Zdradziłas wiec on mówiąc ze woli dać szanse nowej ma takie prawo. Tak naprawde nikt nie chce byc zdradzony. Po co brac na siebie taki ciężar ?
Skup się na własnym zyciu i daj mu spokoj a nastepnym razem zastanow, czy kilka nocy z innym jest wart zniszczenia zwiazku ktory był wazny dla Ciebie. Warto było, naprawde?

Ale na co liczysz? na głaskanie po główce i słowa, że będzie dobrze? nie?
ale Wiesz, że to może zaboleć?

 
Ślepe zauroczenie? nieee.. to Ty tak sobie sama tłumaczysz, ale to nie było ślepe. To było celowe. Podjęłaś decyzję o zaocznym zakończeniu 6 letniego związku bez próby jego naprawienia. Z resztą sama piszesz:

To co wytłuściłem wskazuje, że zakochanie było obustronne. To, że siebie oszukujesz, to jest normalne, starasz się przed sobą usprawiedliwić. To była Twoja decyzja o eutanazji tamtego związku.

Ciekawe dlaczego... może dlatego, że żadnego z nich nie potraktowałaś na poważnie?

No właśnie, w tym punkcie... Kręci Cie takie przeskakiwanie?

Niepoprawna marzycielka... Wsadzić nóż w plecy i liczyć na podziękowania i otwarte ramiona...

Łączyło Was sześć lat, a Ty wybrałaś faceta którego ile znałaś?
Teraz ani Ty jego nie kochasz, bo chyba nie byłaś w nim zakochana idąc z innym do łózka, ani on Ciebie. To uczucie jest do wspomnień o tym, jacy kiedyś byliście. Gdyby była wola obustronna, na bazie tego można, przy pomocy psychologa od terapii par, zbudować coś nowego. Ale potrzebna jest dobra wola OBU stron i wybaczenie. A do wybaczenia w normalnych warunkach jest daleka i wyboista droga. On nie chce tego przerabiać, to nie pozostaje Ci nic innego, jak się z jego decyzją pogodzić.

Wykasował Ciebie ze swojego życia, fakt. Teraz będzie przechodził żałobę po Waszym związku w obecności innej kobiety. Ma do tego prawo, chociaż to zbyt dobrze dla niej nie wróży. Ale może jestem w błędzie...

Podjęłaś decyzję, ponosisz jej skutki. Takie jest życie... Teraz Jesteś potencjalnym partnerem podwyższonego ryzyka... Ale nie wyklucza to, że nie spotkasz kogoś, kto zajmie wolne miejsce w Twoim sercu.

Minimalne, prawie zerowe, przez najbliższy rok, dwa lata...

Możesz bardzo wiele zrobić.
Przede wszystkim badania na paskudne wirusy HPV, WZW, HIV, grzyby i bakterie, żeby mieć pewność.
Udać się na konsultacje z psychologiem, bo Twój stan wykazuje syndrom porzucenia, a to przecież Ty porzuciłaś... ewentualnie zając się lekturą wątku: http://www.netkobiety.pl/t67911.html  moze to czegoś Ciebie nauczy. Zwracaj szczególną uwagę na wpisy: autora, a także thepass, zyczliwego i Elle88.
Może to włączy u Ciebie empatię... Albo i jedno i drugie.

To fakt, czasu nie cofniesz, a znasz powiedzenie: Padłas, powstań, popraw koronę i zapie***laj?. Idź do lustra, przyjrzyj się i pomyśl: chciałabyś żeby taką zobaczył Ciebie na ulicy? Nie?
to działaj... nie dla pierwszego, nie dla drugiego ale dla siebie. Bo teraz powinnaś sobie dać maksymalnie dużo czasu na życie ze sobą, dla siebie...

Fantastyczne ale dla mnie za trudne

  Moze tez powinnam zdradzic tego swojego ? To zart...

Piszesz, ze byliscie razem 6 lat, a on wybral inna, ktora zna niedlugo.
A Ty co zrobilas ? Przeciez tez go znalas szesc lat, a zdradzilas go z wspollokatorem.
Nie ma co ratowac, ta zdrada bedzie Was dzielila na zawsze.Jak go kochasz, to pozwol mu spokojnie zyc.

Warto to zbadać.

Andzia, wyprowadż się, znajdż inną robotę, zacznij w innym miejscu od zera. Zero facetów, rozwijaj się, pracuj, zajmij sportem lub czymś innym. I przestań mieszać w głowie byłemu, jego już nie ma. Odpocznij od facetów, bo ewidentnie jak na razie nie masz o tym pojęcia. Może to przykre, ale swoje musisz przecierpieć, a teraz to raczej powinnaś się charytatywnie udzielać, żeby sumienie oczyścić. Poważnie piszę.

Problem w tym, ze jak juz wczesniej wspomnialam koszty utrzymywania pustego domu i do tego koszty przy nawet wynajeciu drugiego sa kolosalne i niestety na dzien dzisiejszy nie jestem w stanie sobie na to pozwolic. To po pierwsze. Po drugie kwestia znalezienia nawet pokoju zajmuje troche czasu. Do tego dochodzi ilosc rzeczy: meble, sprzety itd. Przeraza mnie sam mysl o tym. Nie wiem czy wspomnialam wczesniej, ale mieszkam w Londynie, nie w Polsce, a tu pewnych spraw czasami nie da sie przyspieszyc. Niestety....

Dla facetów zdrada jest bardziej bolesna niż dla Nas kobiet.

Skoro Ty potrafiłaś się zauroczyć jak dziecko 15 letnie to dlaczego dziwi Cię fakt, że On już kogoś ma? Może też tak samo jak Ty się zauroczył i woli mieć czystą kartę niż próbować naprawiać relacje z Tobą  ,które Ty zniszczyłaś nie On.

On ma świadomość, że wina leży po Twojej stronie i wątpię, abyś go uprosiła i aby wrócił do Ciebie.

Skoro nie stać Cię na wynajęcie domu - wynajmij pokój.
Wyjaśnij z byłym jak najszybciej kwestie formalne, podejrzewam, że nie ma ich zbyt wiele i nie są zbyt skomplikowane, bo tylko wynajmowaliście wspólnie jakieś lokum, a nie jesteście jego właścicielami.
Wypowiedzcie umowę i będziesz wiedziała il masz czasu na znalezienie dla siebie nowego miejsca do mieszkania.
To nie jest takie trudne.

Jeśli znalezienie pokoju - co zrozumiałe - zajmie trochę czasu - to zabierz się za to jak najszybciej.

O ile nie zmieścisz wszystkich posiadanych rzeczy w nowym mieszkaniu / pokoju - to musisz część z nich sprzedać, a te które się nie sprzedadzą oddać komuś potrzebującemu.
Zabierz ze sobą to, co będzie Ci naprawdę niezbędne i na co znajdziesz miejsce.

I w Polsce i w Londynie sposób postępowania z szukaniem nowego mieszkania i z przeprowadzką jest taki sam. To nie są jakieś dwie odmienne planety.

Dla mnie nieważne ile lat trwa związek, zdrady się nie wybacza. Poza tym zawsze jest ta myśl, ze to się może powtórzyć. Jeśli się kogoś szczerze kocha to się go nie zdradza.

Może uraz głowy w dzieciństwie trochę mi natentegował, ale ja to widzę tak. Zdradziłaś - stało się. Pytanie, dlaczego się stało? Gdyby wszystko było między Wami OK, to pewnie by do tego nie doszło. Twoje refleksje post coitum są naturalne. W tej jednej konkretnej sytuacji, myślenie boli. Przestań więc roztrząsać, to co się stało, bo to czas przeszły. Czy warto walczyć o byłego? Oczywiście, że NIE.

Zgadza się.. wyjaśnijcie sprawę mieszkania i się rozejdźcie jak dorośli ludzie..