Zaręczyny, mam wątpliwości... Opinie. - Netkobiety.pl

Pierwsza rzecz, oczekiwania co do standardu zycia.
Mozesz doprezycowac o co dokładnie chodzi? Wiesz, fakt ze Ty pochodzisz z biedniejszej rodziny niczego nie przesadza. Ona oczekuje zagranicznych wyjazdów itp, a wiec wysokiego standardu zycia. Czy Ty tez będziesz do tego dążył czy zadowoli Cię średnia pensja i wakacje nad Bałtykiem i nie będziesz dążył do tego by było Was stać na wiecej?Nie twierdzę ze któreś z Was ma lepszy pogląd na zycie. Uwazam ze to po prostu kwestia potrzeb i tego czego oczekujecie od zycia. Akurat kwestie finansowe sa wazne.
Co do watpliwosci co do jej partnerów - z czym masz problem? Miała przygodnych partnerów a Ty nie i to Cię razi? Co do tgo to nie powiem Ci nic odkrywczego - albo to akceptujesz albo nie i odchodzisz. Niestety nie ma nic pomiędzy, ponieważ nic nie da sie w tym zakresie zmienić.
Aha co do wyjazdów - wiesz, skoro nigdy daleko od domy nie byłeś to nie mozesz wiedzieć czy lubisz czy nie. Musisz sie przekonać. Świat jest piękny uwierz i naprawde jesli ma sie ku temu możliwości, to warto go poznawać

Nie sztuką jest wziąć ślub z powodu zauroczenia i za kilka lat się rozwieść. Myślę ,że Twoje analizowanie i zastanawianie się jest słuszne bo wydaje mi się ,że osoba , która ma pieniądze lub jest utrzymywana przez rodziców nie zrozumie obniżonego standardu ,życia lub też ciężko jej się będzie do tego przyzwyczaić. Rozwiązaniem jest gonienie króliczka czyli podnoszenie kwalifikacji, szukanie lepszej pracy ale skoro ty z góry zapewniasz ,że nie jesteś w stanie sprostać jej wymaganiom to poważnie się nad związkiem zastanów dlatego ,że życie w ciągłych kłótniach, pretensjach o pieniądze, wypominaniu przeznaczenia ich na jakieś wydatki to nie jest zdrowy układ.
Nie podoba mi się Twoje podejście odnośnie jej związków. Ona liczbą Cię pobiła i ilością facetów ,że masz problem?Zdecydowałeś się na bycie z  nią  więc nie powinieneś poruszać więcej tego tematu i pogodzić się z jej przeszłością.
Zastanów się faktycznie czy twoje niepokoje są możliwe do przeskoczenia, bo niestety ale nie samą miłością żyje człowiek a ślub to tylko jeden dzień imprezy i potem zaczyna się prawdziwa realna rzeczywistość.

Czyli przez trzy lata nigdy nie byliście razem na wyjeździe?

Następny co nie rozumie, że z przeszłością partnera się sobie nie radzi, tylko albo się ją akceptuje i temat raz na zawsze znika z powierzchni ziemi, albo się jej nie akceptuje i wtedy od czasu do czasu żal dupę ściska na myśl o tym, co było zanim luba czy luby wpadli w nasze ramiona. I że opcja druga prowadzi wyłącznie do narastającej frustracji, która prędzej czy później rozwali związek od środka. Także zanim się zaręczysz, chłopcze, zdecyduj się co do tej kwestii raz a dobrze i więcej sobie krwi nie psuj.

Co do standardu życia, wspólnych wakacji, tego typu spraw - podejście masz rozsądne. W tym sensie, że zdajesz sobie sprawę, że to może być potencjalne źródło zgrzytów, przepychanek i pretensji i nie zadowalasz się wytartym frazesem o tym, jak to "zależy nam na sobie, więc się dogadamy". Rada jest prosta, zamieńcie to podejście na "zależy nam na sobie, więc się dogadajmy". Teraz, przed zaręczynami, bo to jest moment na planowanie wspólnej przyszłości, ustalanie priorytetów i planów. A nie jak już pierścionek (albo i obrączka) na palcu i "trzeba się dogadać". Porozmawiaj ze swoją dziewczyną, zapytaj o jej oczekiwania, ale i o to, z czego jest gotowa zrezygnować - jak w ogóle wyobraża sobie wasze wspólne życie (poza tym, że będą wokół was fruwać motylki i będziecie się unosić na obłoczkach waty cukrowej).

Byliśmy, ale to były krótkie max 3 dniowe wyjazdy blisko domu z czego nigdy nie była zadowolona bo blisko i krótko...

Jak nie jesteś niczego pewny, to nie podejmuj decyzji, których potem pożałujesz. Gdybyś był tego pewny, to byś wiedział to od razu. Nie ma co się spieszyć. A decyzja podejmowana pod presją "bo dziewczyna na to czeka", może się źle dla Ciebie skończyć.

A ja ci powiem kolego, że dogadywanie się przed zaręczynami czy po zaręczynach, to pisanie po wodzie patykiem.
Ja przez rok czasu się dogadywałem w różnych kwestiach, zaznaczając że zdania nie zmienię i jak coś nie gra,
to chcę to wiedzieć teraz, a nie później się o to kłócić. Ale weź przestań no co ty jakoś to będzie to dla mnie żaden problem...
Owszem, żaden problem, przez pierwsze dwa trzy lata po ślubie. Później jak zaczęły się pierwsze zgrzyty w związku,
nagle wszystko stało się problemem rangi niemal życia i śmierci, a początkowe ustalenia przedmałżeńskie gówno warte.
Nawet te głupie wakacje (u nas było dokładnie identycznie jak u was) któregoś roku prawie doprowadziły do rozwodu.
Ostatecznie i tak się rozeszliśmy, ale z trochę innego powodu, chociaż ja twierdzę, że nie ma skutku bez przyczyny,
a więc moja rada - nie wierz w nic co słyszysz przed ślubem, bo za kilka lat to nie będzie miało żadnego znaczenia.

A co wy z tymi wspólnymi wyjazdami jakby to sens życia był? Przecież ona spokojnie może sobie lecieć np do Hiszpanii z koleżanką, a Ty np z kumplami w Bieszczady i wilk syty i owca cała.

To, co moim zdaniem jest największym problemem, to Twoja postawa polegająca na wymyślaniu (bo myśleniem tego nie nazwę) utrudnień, które mogą stanąć na wasze drodze. A jeśli ktoś chce coś znaleźć, to znajdzie i... skoncentruje swoja uwagę na tym właśnie. Za taka postawa idzie kolejne działanie, a raczej jego brak, bo zamiast swa energie koncentrować na rozwijaniu związku, na jego ulepszaniu, przeznaczać ja będziesz na wymyślanie.

Kolejnym utrudnieniem jest Twój lęk przed rozstaniem. On już teraz powoduje to, co napisałam wyżej: wystawienie antenek na to, co was różni i wyolbrzymianie tego. Recepta na unikniecie rozwodu jest... wspólne dbanie o związek, bo jak głosi powiedzenie "Niepodlewane kwiaty więdną. Zamiast więc ustępować, zamiast bać się i na tym lęku koncentrować naucz się rozmawiać i negocjować.

I wszelkie próby rozmowy zostaw w spokoju, albo coś zrób, albo w ogóle nie ruszaj tematu. Dlaczego? Hasło 'spróbuję' zakłada od razu porażkę, jest też parawanem dla faktycznej motywacji, a raczej jej braku. To przygotowanie miękkiego materaca do wylądowania. A później w spokoju ducha można sobie i innym mówić: Przecież spróbowałem. To ona nie chciała. Rzecz w tym, że ten spokój jest pozorny, bo siebie samego oszukać na dłuższą metę nie można (na krótszą też nie).

Masakra chłopie. Z Tobą będą same problemy.

Ona nie lubi zwiedzać tylko leżeć dwa tyg na plaży?przecież w Hiszpanii też można zwiedzać tak jak w Polsce.
Jeżeli leżenie ją tylko satysfakcjonuje też bym zwariowała smażyć się dwa tyg.
Musisz sam sobie odpowiedzieć na pytanie kogo chcesz mięć za żonę księżniczkę leżącą , pachnącą od roboty stroniącą i czy Tobie to odpowiada.

Zamiast się martwić i wymyślać scenariusze, trzeba popracować nad związkiem i uczyć się kompromisów. Napisałeś, że do tej pory zawsze ktoś komuś ustępował (zwykle Ty jej), a gdzie są kompromisy? Im szybciej przestaniesz jej ustępować, tym szybciej zobaczysz na czym stoisz, bo może się okazać, że księżniczka jest zainteresowana tylko wtedy, kiedy tańczy się tak, jak ona zagra. Jeśli jej zależy, to niech się wysili i pokombinuje z wakacjami, żeby wyszło taniej niż 4 tys. do Hiszpanii. Da się. Sama znam ludzi, którzy potrafią wyszukiwać takie okazje, że można się złapać za głowę. Trzeba tylko chcieć i poświęcić na to czas. Taki widzę tu kompromis, bo przepuszczanie 4 tys. na wakacje, których się nie lubi, jest zwykłym idiotyzmem. Natomiast gdyby znalazła coś tańszego i bardziej w Twoim guście, to nie zachowuj się jak sztywniak i mruk, tylko znajdź sobie na tych wakacjach coś, co Cię ucieszy i miło spędzaj czas. Dzięki temu oboje będziecie zadowoleni.

Ty chyba też nie bardzo rozumiesz na czym polegają kompromisy.

Aktywny wypoczynek zawsze można sobie zapewnić, niezależnie od miejsca. Wystarczy ruszyć tyłek. Co za problem, żeby ona była skwarką na plaży, a Ty w tym czasie uprawiałbyś jakąś aktywność fizyczną?

To czy nie wypoczniesz tkwi tylko i wyłącznie w Twojej głowie. Może zwyczajnie nie umiesz wypoczywać? Argument finansowy naprawdę rozumiem, bo gdybym mało zarabiała, to absolutnie nie wydawałabym 4 tys. na wakacje i to jest rozsądne podejście. Jednak pisanie cały czas o tym, że wakacje za granicą są be i że na pewno będzie źle i nie wypoczniesz, jest dziecinne. Jesteś dorosłym człowiekiem, więc zakładam, że potrafisz zająć się sobą i organizować sobie czas, aby było przyjemne i relaksująco? Koniecznie popracuj nad swoją postawą, bo jak piszesz o wakacjach, to mam przed oczami dziecko tupiące nogami, że przecież ono nie chce do Hiszpanii, bo tak. Dziwię się trochę, że w takiej sytuacji ona wyciąga Cię na siłę, bo osobiście nie chciałabym mieć obok siebie upierdliwego, marudnego faceta. Oboje macie nad czym pracować. Życzę powodzenia.

Rozumiem Mateusz twoje rozterki.

Czy jechać do Hiszpanii na wakacje, czy do Zakopanego -- to tylko kwestia pieniędzy. Również kwestią pieniędzy jest standard życia. Jest to bardzo ważne, bo jeśli dziewczyna w pewnym momencie będzie uważać, że nie zarabiasz dużo aby dać rodzinie odpowiedni komfort życia, to na tym tle powstaną problemy.

Drugim problemem jest seks. Rozumiem, że u Was w tej kwestii wszystko w porządku, mimo, że boli Cię iż ona miała 5-cu chłopców, a Ty "tylko" jedną dziewczynę. Trudno -- musisz to zaakceptować. Trzeba się było starać mieć wiele dziewczyn.

Aby podjąć dobrą decyzję, to musicie razem zamieszkać na 2 lata. Spróbuj utrzymać ją i siebie z twojej pracy. Zobaczysz jak ona się zachowuj na co dzień, gdy pieniędzy jest mniej niż u jej taty. Zobaczysz jak Wam się bycie razem dzień w dzień układa. NIE wyobrażam sobie zaręczać się z osobą, z którą nie mieszkałem razem, nie spałem z nią każdego dnia, nie widziałem jej rano, wieczór, w porze obiadu, nie widziałem smutnej i wesołej, nie dzieliliśmy razem pieniędzy.

A wydanie 4 tysięcy na pieluchy, łóżeczko, wózek, podgrzewacz, ciuszki dla dziecka? To dobre spożytkowanie? A na pieluchy 500zł to dobre spożytkowanie? A na lekarstwa 1000zł w sezonie grypowym?

wstrzymaj się z tymi zaręczynami. za dużo masz wątpliwości. pieniądze, no niby tylko pieniądze ale chyba od nich wszystko zaczyna się często psuć. po 2gie to, że ona w większości stawiała na swoim a ty i tak się zgodziłeś, choć czegoś nie chciałeś.
możesz z nią zamieszkać, tak jak radzi Gary. zobaczysz wtedy jak się zachowuje, gdy będziecie musiała chodzić do pracy, dzielić się obowiązkami i będą wspólne pieniądze. gorzej jak rodzice zaczną jej finansowo pomagać ale tylko jej.

ale to właśnie o to chodzi, żeby tego typu niezgodności charakteru wyszły najpóźniej przed ślubem a najlepiej jak najwcześniej, bo po co marnować czas.
a to pewnie wszystko by zależało od tego czy byłoby ich stać czy nie.

nie zawsze się idzie dogadać w każdej sprawie. jeśli tak, to nie byłoby rozwodów, bo przecież ludzie gdy się pobierali to się kochali. a kwestia pieniędzy i ich zarządzaniem, moim zdaniem, jest jedną z najbardziej spornych, w sumie zaraz obok relacji z rodzinami.
co innego jeśli chodzi o to co lubimy jeść, jaką muzykę lubimy, bo to są te fajne małe różnice, które chcemy poznać i akceptować.
są też kwestie, które czasami są plusami a czasami minusami w drugiej osobie, np. ja jestem typowym skowronkiem, a np. mój potencjalny facet byłby sową. jeśli chodzi o pracę byłby to plus, bo byśmy sobie nie wchodzili w drogę [ja bym wstawała o 6 i robiła co mam zrobić a wieczór wolny a on by wstawał o 12 i pracował do 24]. ale w kwestii zaplanowania czasu wolnego mógłby być mały problem [ale taki do przeskoczenia, bo to nie zaburza gospodarstwa domowego].

Zgadzam się. Aczkolwiek być może patrzę przez pryzmat mojego byłego męża, z którym rozwiodłam się zaraz po pierwszych wakacjach w Grecji.
Przy czym - zaznaczam - ja nie lubię smażyć się na plaży, chociaż czasem czemu nie. On ponoć podobnie, a przynajmniej tak twierdził. I 100 pkt dla tego, kto zgadnie, kto bardziej ciągnął na plażę zamiast na zwiedzanie, a potem narzekał, że takie wczasy to nuda... I kto potem twierdził, że "musiał" smażyć się na plaży i to bez sensu... No, ale skoro szkoda było 2 euro na samochód, żeby pozwiedzać...
Nic to, nadrobiłam w następnym roku, pojechałam sama

Underdog, on raz tych wakacji zagranica powinien sprobowac by moc sie wypowiadac w temacie.

Poza tym, Autor nie pisze, ze go nie stac, ale ze mu szkoda pieniedzy, bo to bo siamto bo plaza, bo on by najlepiej do Wolki Malej pojechal. I tak zdaje sobie sprawe, ze Jego wybranka jest z bogatej rodziny, w ktorej wszystko jej zawsze bylo fundowane, tylko to wcale nie oznacza, ze jezdzi na takie wakacje dla szpanu i ze nie zdaje sobie sprawy ile kosztuja. Przeciez w tych rozmowach z nia, on jej nie klaruje, ze nie stac go by jezdzic do Hiszpanii (co zreszta nie byloby prawda), nie mowi, ze martwi sie o finanse i jak ich sytuacja przez to bedzie sie ukladac na przyszlosc ("Czy bedziesz mogla miec taki sam standard zycia?"), ale jak male dziecko tupie nozka i wymysla powody z ksiezyca. Nie dziwie sie, ze ona patrzy sie na niego i mowi, ze sie jakos ulozy, bo chyba wychodzi z zalozenie, ze jej facet robi z igly widly.

Oni potrzebuja szczerej pogadanki na temat finansow. A jak sie okaze, ze ani bogata ksiezniczka nie ma kontaktu z planeta ziemia ani jej facet nie potrafi sie pozbyc swoich kompleksow i weza z kieszeni, to ja to slabo widze.

Miło mi, ja również.

Naturalna reakcja, tylko że teraz być może ustępujesz za bardzo. Spróbuj o tym poważnie porozmawiać ze swoją kobietą. Nie może być tak że w 90% przypadków to Ty będziesz ustępował. Związek to kompromis w miłości ich nie ma.

O wątpliwościach się rozmawia, i to poważnie.

Mam dokładnie to samo i doskonale rozumiem Twoje podejście.

Twoje obawy nie są bezpodstawne, zwłaszcza jeśli tak często jej ustępujesz. Kolejna sprawa o której bardzo poważnie powinieneś z nią porozmawiać. Nie jest trudno znalezc złoty środek jak się chce.

Bardzo mnie martwi fakt, że mimo takiego stażu związkowego nie podzieliłeś się z nią swoimi obawami i z nią o tym nie porozmawiałeś a to są bardzo poważne tematy, w których niewiedza potrafi moim zdaniem zatruć relacje między ludzmi.
Fakt a raczej sposób w jaki o tym mówisz świadczy moim zdaniem, że to Cię męczy i nie do końca sobie z tym radzisz. Ale to moje zdanie.
Jąk już obgadacie sprawą to zostaje Ci albo zaakceptować przeszłość albo odejść.

Naturalne i jak widać masz bardzo dobre i właściwe wątpliwości przez podjęciem tej poważnej decyzji. Jak widać macie również kilka poważnych rozmów przed sobą o sprawach łóżkowych i nie tylko.

A mieszkacie razem? Bo to wiele pozwala ustalić. Musisz dalej próbować z nią porozmawiać a jeśli tak odpowiada to zrób wokół tego atmosferę poważnej rozmowy i uargumentuj to tym że masz wątpliwości ale jedncoześnie jest dla Ciebie wszystkim i bardzo Ci na niej zależy. Jeśli dziewczyna jest naprawdę ok - zrozumie bez trudu i dojrzale z Tobą porozmawia. Jeśli nie - będzie to dla Ciebie poważny sygnał.

No to masz chłopie wiele a zarazem niewiele czasu żeby te poważne rozmowy przeprowadzić, moim zdaniem i podjąć decyzję.