Zmienił zdanie... - Netkobiety.pl

Oszukana? Oszukana mogłabyś się czuć, gdyby Twój narzeczony zmienił zdanie, a jednak Cię o tym nie poinformował, on jest po prostu szczery. Kwestie macierzyństwa/tacierzyństwa to bardzo ważne, żeby nie powiedzieć kluczowe, tematy, co do których nie powinno być w związku żadnych niedomówień, a jednak zawsze należy wziąć pod uwagę, że pod wpływem różnych czynników nasze podejście do tego tematu ma prawo się zmieniać i często zmienia się. To jest naturalne.

Być może miał nadzieję, że z czasem Twój stosunek, co do macierzyństwa się zmieni.
Jeśli będziesz trwała przy swoim, nie bądź zdziwiona jak zerwie zaręczyny. Dał Ci czas na przemyślenia. Ma do tego prawo i nie powinnaś się czuć z tego powodu oszukana.
Na razie był tylko  pierścionek, zakładam, ze żadnych organizacyjnych przygotowań do ślubu nie było, więc rodzinnego skandalu nie będzie jak je zerwie.

Znam kilka małżeństw, które z jakiegoś tam powodu nie mają dzieci, są to ludzie na ogół około czterdziestki. Jedni zaspali i już ich mieć nie mogą, inni starali się z marnym skutkiem. Zarówno u jednych jak i drugich jeden z partnerów popadał albo w pracoholizm, uzależnienia albo  związki pozamałżeńskie, często z osobą, która samotnie wychowuje dziecko.  Znam też takie małżeństwa, które żyją życiem swoich najbliższych, którzy te dzieci posiadają. Inne zaś rozpadają się jak klocki lego w przeciągu paru lat.
Z czasem zrozumiesz - o ile decyzji nie zmienisz, że nie jesteś w stanie zaspokoić pragnień partnera, który nie czuje się w pełni  spełniony jako mężczyzna, nawet poświęcając mu 100% swojego czasu. Ba, nawet myślę, że go to zmęczy wcześniej, niż się tego spodziewasz.
Swoja drogą to powiem Ci, że szkoda, ze na własne życzenie pozbawiasz się tak pięknego uczucia jakim jest miłość matki do dziecka.
Cóż, Twoje życie i jakąkolwiek decyzję podejmiesz poniesiesz tego konsekwencje.

Nie wiem, czy za późno, wiem że jest to ze szkodą dla dzieci, które są pozbawiane relacji dziadkami. Decydując się na dziecko w wieku 40 lat idziesz na wywiadówki w wieku od 50-60 lat. Sama to oceń.

Może bez przesady ja też relacji z dziadkami nie miałam, bo byli uprzejmi wcześnie umrzeć i jakoś żyję
Nie uważam, żeby "koło 40" było za późno na dzieci. Może jest mniej "bezpiecznie", bo mogą występować wady genetyczne, ale przecież nie w 100% przypadków. Moja koleżanka urodziła córkę w wieku lat 46, a ja leżałam w szpitalu z babką 47l. w ciąży Jak ktoś chce mieć dziecko, to go wiek nie powstrzyma i nie uważam, żeby te dzieci miały jakoś gorzej... czasem gorzej jest, jak trafią na młodych, niewybawionych życiem rodziców...

Dziewczyny, skoro uważacie, ze rodzenie dzieci w wieku 47 lat jest czyś normalnym, to ja nie zamierzam was w żaden sposób uświadamiać, że jest inaczej.
Po prostu przeżyjecie to co ja, mając 20 lat więcej.

SanatPiertuszka, czy ty czytasz to co komentujesz, czy tylko skaczesz z tematu na temat. Bo mam wątpliwości.
Myślałam, że nie mówimy tu o granicy wieku rodzenia dzieci, lecz o ich rozpoczęciu.
Nie jestem za aborcją, źle mnie zrozumiałaś. Miałam na myśli, że ludzie młodzi długo odwlekają z tą decyzję a potem okazuje się, że nie mogą ich mieć. Ponadto dzieci tracą na kontakcie z dziadkami.

Ósemka, coś się tak tej utraty kontaktu z dziadkami uczepiła? Moja ciocia córkę urodziła w wieku 40 lat (wcześniej syna w wieku 32). I syn i córka z dziadkami mieli taki sam kontakt - poznali 3 z 4 (jeden z dziadków popełnił faux pas i zostawił babcię jeszcze w czasie, gdy o wnukach mowy nie było, bo ojciec tychże wnuków jeszcze dobrze od ziemi nie odrósł. Do tej pory ostała im się 1 babcia. I jakoś traum im to nie przysporzyło.

Dziękuję za Wasze odpowiedzi. Dzięki Vesper w szczególności za Twoją wypowiedź i życzę Ci szczęśliwego rozwiązania i wiele radości z maluszka.

Jestem po rozmowie z moim. Powiedział, że kocha i że nie będzie tragedii jak tego dziecka nie będzie.  Ale z drugiej strony dodał też, że on jest pewny, że ja kiedyś też będę chciała mieć z nim dziecko i że kiedyś będzie mnie na to bardzo namawiał.
Więc co mam dalej myśleć o tym? Ja tymczasem sobie nie wyobrażam, że mi się to kiedyś może zmienić.  Widzę swoje szczęśliwe życie bez dziecka w wieku 60 lat.

Kochana nie bój się - co ma być to będzie. Przez potencjalne kilkadziesiąt lat Waszego związku zmieni się wiele rzeczy i życzę Wam żebyście wyszli z tych zmian obronną ręką. Wszystkiego nie przewidzisz.