Samotne święta a zaproszenie od obcego - Netkobiety.pl

no way

ja sie bardzo cieeze, ze bede spędzać swieta sama i jak ktos mnie zaprasza to odmawiam.
pierwszy raz od 34 lat ciesze sie życiem i nie zamierzamtego zmieniać, bo cos wypada czy trzeba.

Znalazłam się własnie w takiej sytuacji. Tak się złożyło, że w tym roku przypadną mi samotne święta i mam wrażenie, że ten fakt bardziej boli ludzi w moim otoczeniu niż mnie samą. Kilka osób proponowało mi żebym przyszła do nich, że przecież miejsca nie zabraknie.
Za każdym razem jednak odmówiłam. To jest dla mnie czas który spędza się z rodziną, najbliższymi. Przyjmując takie zaproszenie czułabym, że ktoś się nade mną lituje, rozczula, użala, a przecież są większe tragedie niż samotne Boże Narodzenie. Poza tym myślę, że i jedna i druga strona czuła by się niezręcznie, a takie odczucia z pewnością nie powinny mieć miejsca w święta.
Wigilia we własnym towarzystwie wcale nie musi mieć negatywnego wymiaru. To idealny czas, żeby w spokoju i ciszy zastanowić się czego tak naprawdę oczekuje od życia i co zrobić, aby z tego życia czerpać garściami to co pozytywne. To taki czas żeby narodzić się no nowo

Lubię spędzać święta samotnie, lubię i z ludźmi, ale do obcych bym nie poszła.  Źle się czuję w towarzystwie nieznanych mi osób.  Kiepsko widzę też święta jeżeli byłaby to jedna bliska rodzina i ja na doczepkę. Wtedy to tak trochę jak piąte koło u wozu. Ale w towarzystwie mieszanym, kilku rodzin, zdarzało mi sie spedzac święta  (nawet z dwoma muzułmanami ) i było miło.

Mnie wcale nie boli to, że spedzam święta sama, raczej źle się czuję z tym, że mnie w ogole do rodziny nie ciągnie. Odwykłam od nich tak bardzo, że nawet w swieta mi ich nie brakuje...

Myślę, że nie chciałabym spędzić świąt samotnie, ale nie dlatego, że psychicznie czułabym się z tym źle. Dla mnie istotą świąt jest właśnie to, że można spędzić trochę czasu z innymi ludźmi. Myślę, że nie miałabym problemu z przyjęciem zaproszenia od kogoś obcego pod warunkiem, że zaproszenie byłoby szczere, a nie z litości. Kiedy urządzałam Wigilię u siebie w domu, zawsze zapraszałam ludzi, którzy nie mieli planów na ten dzień. Nie robiłam tego z litości, ale dlatego, że w kupie weselej. I rzeczywiście były święta, które spędzaliśmy wspólnie z sąsiadami lub znajomymi z pracy, z którymi do tej pory nie mieliśmy za bardzo kontaktu. Atmosfera zawsze była swobodna, nikt nie czuł się niezręcznie.

Co do niespodziewanego gościa, to wydaje mi się, że sporo zależy od tego, kto nim jest. To żaden problem zaprosić sąsiada czy osobę, którą zna się z widzenia, ale gdyby kompletnie obcy facet stanął w moich drzwiach, raczej nie wpuściłabym go (to oczywiście zależy od wielu różnych rzeczy) ze względów bezpieczeństwa. Chęć dzielenia się to jedno, ale wpuszczanie do domu kogo popadnie to inna rzecz.

Z Sylwestrem jest chyba podobnie, bo jego z kolei zawsze uwielbiałam spędzać sama, gdyż nie przepadam za imprezami i przymusem zabawy. Ludzie często się dziwili i było im mnie szkoda, że siedzę sama w domu.

O ile pamiętam, to na Wigilię jest tradycja że powinien być talerz dla kogoś nieznajomego. I w tym sens jest świąt, by nie spędzać ich samotnie a w gronie ludzi. Samotność to często bywa na co dzień, a święta to czas radości. Ktoś powie - ja się cieszę z samotnych świąt... bo one nudne, bo zawsze to samo, bo zawsze się je i odwiedza. Tylko że ten czas można spędzać tak jak się chce a nie bo coś trzeba... Można na spacer iść, można wyjechać, można znaleźć czas na to by spędzić jak się chce... Ktoś napisał - pierwszy raz od 34 lat cieszę się życiem więc odmawiam zaproszeń na święta - ok. Też tak można. Tylko, że sens świąt to przeżycie duchowe jednak po części. i nie ma nic wspólnego z tym, że kiedyś było źle.
Gdybym miał spędzić sam święta? Hmm, no miałem taką sytuację i przyjąłem zaproszenie od koleżanki i jej rodziny i spędziłem naprawdę fajny czas.

Przeżycia duchowe spokojnie mogą nie mieć nic wspólnego z żadną religią...

Ok. Ale czy ateiści nie mają tradycji, nie lubią miłych spraw? Zawsze myślałem, że każdy człowiek, jeśli chce to odnajduje to co dobre. Nikt nie każe do Kościoła iść, ale przeżyciem duchowym jest i refleksja nad sobą, nad tym, że gdzieś tam ludzi cieszy czas spędzany razem, bo tak mało go....

Znów nadchodzą najtrudniejsze dla mnie chwile..Zbliżają się bowiem nieuchronnie święta BN i znów trzeba będzie się modlić żeby jak najprędzej minęły..W ciszy i samotności..Wiem,że nie ja jeden jestem w podobnej sytuacji ale wielu jeszcze nie wie,że też kiedyś w takiej się znajdzie.. Przypomniało mi się jak to w ubiegłych latach przed nadchodzącymi świętami napisałem na jakimś portalu społecznościowym taką prośbę z opisaniem pokrótce siebie i swojej sytuacji,żeby może jakaś dobra dusza zaprosiła mnie na wieczerzę wigilijną ,lub chociażby w inny dzień zbliżających się świąt.Wierzyłem w to,że ludzie przed świętami po spowiedziach,komuniach,raczący się uprzejmościami na ulicy,podczas prowadzenia pojazdów,będący w łasce uświęcającej,wreszcie znający od pokoleń tradycje związane z wolnym krzesłem podczas wieczerzy wigilijnej,jak przeczytają tak błagalny list to na pewno na wyścigi będą się starać mnie zaprosić i tylko miałem dylemat jak mam postąpić,kogo wybrać,jak innym podziękować,lecz odmówić.Jestem człowiekiem bez nałogów,jeść też za dużo nie jem,więc zbytnim obciążeniem moja osoba nie byłaby dla nikogo gdyby chwilę posiedziała w gronie osób mających dach nad głową i poczucie ciepła rodzinnego.Jednak jakoś człowiekowi głupio było w tamtych,ubiegłych latach wpraszać się do kogokolwiek..jednak zapewne coś we mnie się zmieniło,pękło skoro postanowiłem to puścić do sieci..Coraz trudniej zresztą z roku na rok znosić w samotności te czy inne święta,to jest nie do wytrzymania.. Tak więc stało się wysłałem..i czekałem na miłe pozdrowienia,bądź zaproszenia..Och,jaki ja głupi i naiwny byłem..! W co ja wierzyłem!! W dobroć ,serdeczność i miłość tego chrześcijańskiego narodu? Przywiązanego tak bardzo do pielęgnowania rodzinnych ,katolickich tradycji?? Minął prawie rok od tamtych odpowiedzi na mój proszący list ,ale do dzisiaj mam wszystkie obelżywe słowa jakie padały pod moim adresem.."Tak,chcesz nam chałupę okraść złodzieju,ty łajdaku,kanalio,menelu niedopity,zdechnij tam pod płotem,niech cię tam szlag trafi,won od naszego domku,zebys nam naniósł pcheł.." itd,itp. Zrozumiałem..och dużo zrozumiałem jak wyglądają w rzeczywistości serca tych miłujących święta,domowy mir,tradycje Bożonarodzeniowe.Już teraz wiem że tradycja nakazuje że wolne krzesło podczas Wigilii ma być wolne, koniecznie WOLNE! Z okazji zbliżających się więc Swiąt,życzę Wszystkim miłującym ten wyjątkowy i szczególny czas żeby pilnowali wolnego krzesła,a psy to najlepiej spuścić z łańcuchów,niech żaden zabłąkany nawet nie ma szans na zbliżene się do naszej twierdzy..

Co cię zaskoczyło? Nieżyjący ojciec mojej koleżanki mawiał "im większy świętoch tym większa kanalia". Napisałbym tu o moich doświadczeniach, ty chciałeś się "najeść za darmo" ja proponowałem wymianę, ale nie na święta, więc  chyba nie na temat i w nie w tym wątku. Może u siebie opiszę. Pozdrawiam

Ja za to bede spedzac w Anglii w tym roku nie jade do rodziny(musze byc na miejscu ze wzgledow urzedowych)

Tylko z corka, 2 kumpelami, ich dziecmi

No nie, ale chcialam bym z rodzina tym bardziej, ze dawno nie widzialam na zywo

Moim zdaniem warto jest zapraszać osoby samotne na święta, nawet powiem więcej, że warto jest przełamać tą niezręczność o której piszesz, dużo osób po prostu w pewnym etapie życia nie ma nikogo, a takie święta psychicznie wywierają uczucie pustki i samotności dla nich. Osobiście nigdy nie miałam takiej sytuacji ale moja rodzina nie raz zapraszała osoby, które mogły spędzić  ten dzień same bo nie miały z kim i to właśnie mnie nauczyło, że nasz komfort czasem jest przeszkodą aby komuś pomóc poczuć się wartościowym człowiekiem. Uważam że każdy inaczej czuję święta, jedni wolą być sami ze sobą inni w dużym gronie, ale dla mnie święta to właśnie większa możliwość komuś pomóc i idealny moment żeby dodać komuś bliskości. Ostatnio utworzyła się we mnie nowa refleksja apropo osób samotnych, że często to są ludzie tak zagubieni, że jest to przerażające, ale każdy z nich ma historię i błędy które właśnie tam ich w życiu postawiły, warto dać im wsparcie. Osobiście zachęcam wszystkich do takiego postanowienia oczywiście jeśli jest do tego możliwość.

Czasami wystarczy po prostu jej pragnąć.
Obejmować, jak siostrę, której się nigdy nie miało.

Prawie zadnych. Duzo przeprowadzek mialem w zyciu.