Nie potrafię wyjść z tej sytuacji - Netkobiety.pl

Sytuacja prawie jak moja z tym, że to ja teraz walczę o nią. Mamy dwójkę małych dzieci. W skrócie Ci napiszę że walczyła o nas długo, a ja dopiero teraz przejrzałem na oczy kiedy ona już zrezygnowała - rozstaliśmy się. ( więcej w moim wątku jeśli byś chciała wiedzieć więcej )
I właśnie teraz jest czas "zawieszenia" widzimy się prawie codziennie, bo są dzieci. Niby się z kimś spotyka, niby nie, sama nie wie co robić, jest dziwnie.
U nas w związku było burzliwie ( brak zaufania itp. ) jak u Was ?
I teraz ja - postanowiłem walczyć, postawiłem wszystko na jedną kartę. Być może odbije się to na mnie z olbrzymimi skutkami. Jeżdżę do dzieci ile się da, widuje się z nią i spędzam z nią czas ile się tylko da, jeżeli bym się poddał wszystko się rozleci na 100%. Teraz jest nadzieja i pewne jest jedno że przypominam o sobie cały czas w tym wymiarze "lepsze ja" Może po pewnym czasie to zauważy...

U nas był ten sam problem łóżkowy - ona walczyła, przytulała, całowała, chciała sexu a ja to wszystko odtrącałem aż wreszcie powiedziała dość. Też mam wrażenie, że chce ciągnąć dwie sroki za ogon. Mówi mi prosto w oczy, że tamten to kolega, że nic ich nie łączy, że ja dopisuje sobie bajkę itp.
Mówi, że poprostu zrobiła się znimną suką, że straciła przeze mnie wszystkie uczucia i narazie chce być sama i że nie wie co będzie.
Decyzję musisz podjąć Ty - ja podjąłem walkę ile się da, bo taki poprostu zawsze byłem. Gdzieś z tyłu głowy wiem, że może się to źle dla mnie skończyć, ale narazie nie myślę o konsekwencjach i zamiast się oddalać to się przybliżam.

Moim zdanie jak bym zaczął czekać to "zrobiłbym miejsce". U mnie też to nic nie dało. Doszliśmy wreszcie do momentu gdzie nie rozmawiamy o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Widujemy się prawie codziennie, czasami krócej, czasami dłużej, czasami razem oglądniemy film, pożartujemy, pogadamy, pośmiejemy się, czasami ja biorę dzieci do siebie, czasami przebywam u nich. Wszystko dokładnie jest takie "zawieszone"
A tamten... hmm... nie może być to wielka miłość, bo wtedy by się chcieli widywać codziennie, zamieszkać razem itp. a widują się raptem 2-3 razy w ciągu 2 tygodni więc ja robię swoje.
Wiem, że ten okres będzie bardzo żmudny i ciężki dla mnie, ale tak jak piszę - muszę schować emocje do kieszeni i robić swoje, to co założyłem. Idą moje urodziny, idą święta, urodziny dziecka - za miesiąc mniej więcej będę miał obraz tego jak to działa i wygląda, czy coś się zmienia.
Nie naprawimy tego w tydzień, ja zakładam, że to może być nawet rok męczarni...

Każdy związek jest inny. Widzisz ja ostatnio usiadłem do rozmowy sam ze sobą i znalazłem odpowiedzi na wszystkie Twoje pytania. Otóż w moim związku zabrakło poprostu ZAUFANIA. Przez to zaczęły się jakieś dziwne akcje sprawdzania telefonów nawzajem, nieufności, oddalania się aż w końcu u mnie obojętności która doprowadziła do tego, że moja partnerka przeze mnie wypaliła się, straciła uczucie i to nie tylko do mnie ale do wszystkich jak to mi powiedziała. A teraz co ? - teraz się obudziłem, nie potrafie powiedzieć co mną kierowało, co się ze mną działo przez ponad rok... Ona kiedyś o mnie walczyła strasznie, a ja tego nie widziałem i nie doceniałem. Jestem jej to winien - teraz ja walczę o nią i o marzenia... bo tylko raz w życiu możemy stworzyć prawdziwą rodzinę gdzie mama, tata i dzieci są razem ! Chyba dorosłem...

Włączył mu się pies ogrodnika. Ma dwie gałęzie, ale na razie nie wie na którą wskoczyć, która lepiej rokuje dla niego. Tymczasowo więc potrząsa obydwoma. Lubisz takie wstrząsy? To pozwalaj mu na nie dalej i bujaj się na tej huśtawce emocji, przyglądaj się uważnie każdemu gestowi, a każde słowo analizuj tysiąc razy...
...albo krótko powiedz, że wóz, albo przewóz. Decyzja ma być ostateczna. Albo wracacie do siebie, zamieszkujecie razem, budujecie od nowa związek, albo niech robi to, ale już nie z Tobą, a to co Ty robisz to już nie jego sprawa. Albo, albo, bo wszystko co pomiędzy wprowadzi burdel do Twojego życia.
Z tego co pisałaś powody rozstania były złożone. Trochę winy Twojej, trochę winy jego. Poczucie winy nie jest jednak powodem dla którego teraz miałabyś poświęcać wszystko po to by odkupić jakieś tam winy. On nie wykazuje podobnej gotowości do odkupywania swoich win, czy tak po prostu po ludzku szczerego powiedzenia czego chce. Otrzeźwiej trochę i trzeźwo spójrz na siebie, jego i do czego konkretne decyzje prowadzą, jakie niosą konsekwencje.