mąż kocha inną kobietę - Netkobiety.pl

Ja bym nie była w stanie mu zaufać.
On jest po prostu gnojkiem dlatego ,że bawił się wiedząc jak się męczysz w ciąży i oszukiwał tą drugą dziewczynę.
Nie jest być łatwo samotną matką ale to też nie koniec świata. Lepiej zająć się dzieckiem na początku skupić myśli na nim a kiedyś znaleźć sobie dojrzałego partnera , który będzie Cię kochał mimo wszystko.
Niech płaci alimenty, interesuje się dzieckiem i spada może się w niej też odkocha jak zajdzie w ciąże lub będą inne problemy.
Nie czekaj do porodu bo Twój spokój jest najważniejszy a podejrzenia , brak zaufania i pomoc jego na siłę będzie budzić Tobie złość ,żal.
Bez miłości nie da zbudować się czegoś na stałe, taki związek nie ma sensu

Współczuję bardzo.Mogę sobie tylko wyobrazić co czujesz.Nie mam pojęcia co bym zrobiła?Jak potrafisz żyć z kimś komu nie ufasz to spróbuj może wam się uda ale ja osobiście nie umialabym.Jesteś w ciąży A kobieta w takim czasie powinna być pod ochroną A to ze twój mąż zrobił to co zrobił niestety stawia go dla mnie w najgorszym świetle.Bo gdyby był odpowiedzialny i kochał Ciebie to zdiecia robił by Tobie i waszemu dziecku.A on zafundował wam stres wiedząc jak ciężko znosisz ciążę.Czyli on nie będzie dobrym tatusiem bo jak robił zdjęcia koleżance to miał w .... swoje dziecko i Ciebie też.A jego wyznanie ze kocha inną dla mnie przepraszam jest żałosne bo on nikogo nie kocha.Jemu się tylko wydaje bo z miłością to co on robi nie ma nic wspólnego.A jeśli chodzi o samotną matkę to prawda nie będzie lekko Ale czy nie lżej? Bo tak naprawdę po co komu ktoś komu nie ufasz i masz wieczny stres.Napewno masz rodziców i rodzinę która pomoże.A może się mylę  I twój mąż będzie dobrym tatą dla waszego dziecka Ale dobrym mężem to już przestał być .Chociaż to tylko moja opinia.Jedno wiem na pewno musisz teraz dbać o siebie i dziecko a cała reszta jest mniej ważna.Maleństwo da Ci siłę zobaczysz sama.Pozdrawiam milutko.

dziękuję Wam bardzo za odzew. Jeśli chodzi o mieszkanie z kimś niestety moja siostra też jest w ciąży, więc nie chcę jej zatruwać głowy swoimi problemami, rodzice pracują i mieszkają kawałek, ale wiem że gdyby coś zawsze mogę do nich w ostatnim miesiącu pojechać i na pewno by mi pomogli.

Tamta kobieta niestety jest w jego życiu bo pracują razem, mówił, że chce zmienić pracę i szuka, ale nie będę ukrywać, że ma świetną prace i bardzo dobre warunki, super szefa, więc nie wiem czy to będzie takie proste. Mówi, że stara się już mniej rozmawiać z nią na prywatne sprawy, ale zastanawiam się jak ona to odebrała. Podobno nic nie wie o jego uczuciu ( ona ma męża i dziecko) , ale skoro on przez pewien czas poświęcał jej czas, wychodzili razem , interesował się jej sprawami ( czytałam rozmowy na fejsie) to czy ona nie zauważy że nagle coś jest nie tak? Podobno mu się zwierzała że jej się nie układa w małżeństwie, może jednak oczekuje czegoś od niego.

Boje się że jak go wyrzuce teraz to ostatnie 2,5 misiąca będe ryczeć i analizować wszystko. Z drugiej strony wcale nie jestem jakaś super szczęśliwa jak on jest, chociaż uwielbiam momenty kiedy on rozmawia do brzucha, głaszcze go itp.

Boje się jak się dzidziuś urodzi, że nie poradzę sobie sama, on niby powiedział, że jakbym go jednak wyrzuciła to on będzie do nas przyjeżdżał, pomagał nam. Więc wsumie będzie obecny w moim życiu i to dużo, więc nie wiem czy dam radę na początku się pozbierać.

I racja hormony mi tu utrudniają wszystko, bo nigdy nie płakałam tak dużo:)

dziękuję Ci bardzo:) też słyszałam radę, ze "rozwód zawsze mogę wziąć", będę się starała i tak dzięki synkowi trzymam się bo wiem, że jemu stres nie służy i potrzebuje wesołej mamy:)
dziękuję za słowa otuchy

Gobo życzę Ci powodzenia i dużo siły będziesz tego potrzebowała, wiele decyzji i trudnych chwil przed Tobą. Wiem co mówię kilka miesięcy temu przezywałam dokładnie to samo co Ty teraz. Mój mąż zaczął mnie zdradzać w 4 miesiącu ciąży a zostawił nas dwa tygodnie po porodzie. Zostałam samotna mamą z dwójką dzieci (dziewczynki mają teraz 4 lata i 9 miesięcy). Jedyne czego żałuje to tego, że nie wyrzuciłam mojego męża od razu kiedy się dowiedziałam. Tyle i ile nocy/dni przepłakałam tylko ja wiem . . .  Wmawiałam sobie, że kiedy nasza córeczka się urodzi mój maż się ogarnie, zostawi kochankę, codziennie powtarzałam sobie, że to hormony, że to jest niemożliwe(bo przecież nie zdradza się kobiety w ciąży). Ten człowiek sprawił, że najpiękniejszy okres w moim życiu stał się piekłem. Chwil z porodówki i wzroku mojego męża do końca życia nie zapomnę "obojętności" wobec własnego dziecka.
Powiem Ci jedno nie wierz w żadne jego słowo, dla swojego dobra. Będzie ci tak łatwiej.
Czy jest ciężko być samotną matką- Tak i to choler. . . . ale teraz przynajmniej nikt mnie nie okłamuje, zdradza.

Ja do postu madoi dodam tylko tyle, że zakochanie a miłość to dwie zupełnie różne sprawy. Pewnie zauroczyl się nią bo jest inna, bez problemów. Ale nie kocha jej. Mimo wszystko wydaje mi się że kocha Ciebie. Bo robi co może żeby to naprawić. Żeby zapomnieć o tym zakochaniu.
Nie podejmuj narazie żadnych decyzji, niech Twój mąż działa. Naprawdę myślę że możecie wyjść z tego silniejsi a sama byłam zdradzona i emocjonalnie i fizycznie.

Estera3
Poryczałam się jak przeczytałam Twój post. Faceci są jednak podli. Niby mój mąż mnie nie zdradził , ale z drugiej strony powiedzcie mi czy jeśli oszukiwał mnie przez jakiś czas to czy np nie oszukuje mnie w tym, że np mnie nie ranić teraz? Niby zapewnia mnie że chce dziecka i nigdy się go nie wyrzeknie i jak się nam nie ułoży on chce go wychowywać, pomagać być przy nim. Mam nadzieję, że to prawda i nie spadnie mu zapał jak będzie płakało 24/h.

madoja
Z drugiej strony myślę tak jak Ty, ale ciężko jest bo patrzę sie na niego i wiem, że on myśli o niej a nie o mnie, zwłaszcza teraz kiedy mam cellulit wielki brzuch i hormony ona wydaje mu się atrakcyjniejsza.
"I na koniec napiszę Ci jeszcze że znam kilka super małżeństw które wyszły zwycięsko z takich prób jak zakochanie się w kimś innym. Gdyby ci ludzie wtedy się poddali i rozwiedli, popełniliby wielki błąd" tylko wiesz trzeba chcieć pracować nad związkiem, on nie chce nas zostawiać teraz, ale nie powiedział że nie odejdzie, pytałam się go co mam robić, bo nie wiem czy walczyć czy odpuścić, to nie umiał mi na dzień dzisiejszy odpowiedzieć. Powiedział jeszcze, że ma nadzieję, ze jak się syn urodzi to zwriuje na jego punkcie i świata poza nim nie będzie widział. Szczerze nie wiem czy faceci tak mają to chyba kobiety wariują;) oni wprost przeciwnie uciekają od tego w pracę....i czy tu koło się nie zamyka?

Ola_la ona właśnie mu narzekała że jej się nie układa. Ja ją trochę znam pare razy miałyśmy okazję rozmawiać ( i niestety polubiłam ją) i wiem, że chyba ona jest całymi dniami sama z dzieckiem i na to narzeka, że męża nie ma w domu. Nie wiem jaka jest naprawdę czy byłaby zdolna żeby uwieść żonatego faceta "w ciąży"...cicha woda brzegi rwie.

Wiem, że to głupie, ale ja się boję zostać teraz sama. Z natury jestem silną kobietą i wiele w życiu wycierpiałam, to raczej ja w związku byłąm tą co pomaga wspiera a sama nigdy nie byłam słaba. Ale teraz jest okres że potrzebuję kogoś, tylko kogoś kto coś do mnie czuje, kto mnie nie zawiedzie, kto wiem, że będzie przy mnie, komu zaufam. Boje się nowego etapu w życiu to chyba normalne....?

gobo.1983, po pierwsze, trzymaj się, Dziewczyno, bo Ty i dziecko teraz jesteście najważniejsze. Kobiecie w ciąży potrzebny jest spokój i tego Ci przede wszystkim życzę.

Po drugie, ile lat ma Twój mąż? To bardzo istotna informacja.

Po trzecie, hormony homonami, Dziewczyny mają rację, jednak zachowanie Twojego męża, w mojej ocenie, jest PASKUDNE.

Przykro mi to stwierdzić, ale część chłopców zabierających się za zakładanie rodzin nie zdaje egzaminu. "Fajny" z niego facet, nie ma co, PRAWDZIWE OPARCIE dla kobiety i dziecka. On NIE WIE, MOŻE od Ciebie odejdzie, MOŻE NIE, MOŻE zeświruje na punkcie dziecka, jak się urodzi, MOŻE NIE... Ehh! Przykro się robi, jak to się czyta, po prostu przykro i bardzo Ci współczuję, że musisz to akurat przechodzić w sytuacji, kiedy wreszcie jesteś w upragnionej, wyczekanej, jak piszesz, ciąży.

Słaba ta męska płeć bywa jak nie wiem co...

Wystarczy trudniejsza sytuacja, kobieta, której ciało się zmienia lub która przez urodzenie JEGO WŁASNEGO dziecka przez jakiś czas nie odpowiada na jego potrzeby seksualne i taki już, FRRUU! do życzliwej koleżanki z pracy. Pozwierzać się i pobawić w szczeniackie zdjęcia i rozmowy na fejsie.

Skarbie, to, że "te trzecie" to są wszystko miłe dziewczyny, to ja wiem. I jakie chętne do wysłuchania takiego żonkosia. A jaki on czuje się WAŻNY i WYRÓŻNIONY, że ona się JEMU WŁAŚNIE z tych problemów małżeńskich zwierza. Szkoda tylko, że on nie widzi problemów w swojej własnej rodzinie.

Z dobrze płatnej pracy, super szefa i warunków on nie zrezygnuje. ZAPOMNIJ.

Moje stanowisko w sprawie Twojego męża już znasz. Nie wzbudził mojego zachwytu. Jednak jestem tego samego zdania co przedmówczynie, że hormony i emocje są złym doradcą. Popłacz ile wlezie, "wygadaj się" tu na forum, natomiast nie składaj jeszcze pozwu o rozwód. Bądź czujna, tyle Ci powiem, to nie zaszkodzi.

Może faktycznie kiedy Wasz syn się urodzi, chłopiec, którego wzięłaś sobie za męża, stanie się mężczyzną i go ojcostwo trochę podrasuje. Piszę może, gdyż nie mało takich historii jak przytoczona tutaj historia Estery3. Niektórzy, choć są biologicznymi ojcami, niestety nigdy nie dojrzewają do tej odpowiedzialnej roli.

W każdym razie wszystkiego dobrego! Dasz radę, sama czy bez niego. Kobiety OD ZAWSZE dają sobie radę ze wszystkim.

To jest przykre:( Twoje przeżycia są smutne.  Powiem Ci, że Wychowywanie dziecka w takiej atmosferze jest, totalnym absurdem.Jest, to bycie z rozsądku .Dla mężczyzny kochającego kobieta ciężarna jest istotą nad, którą otacza wyjątkową troską.On jakoś nie chętnie...brak z jego strony zaangażowania spowodował skierowanie zainteresowania na inną:( Nie popieram, tego aby został.przy Twoim boku nie darząc Cię miłością.Oczywiście po narodzinach dziecka wdróż go w opiekę.Coś mi tu nie pasuje...mhmm...prawdopodobnie On zostaje przy Tobie, bo tamta dziewczyna konkretnie nie dała mu powodu, aby mogli zostać parą.Więc On jak widzisz jest z Tobą z przymusu.Jeśli ma się między Wami ułożyć, to dojdzie do tego, nawet gdy On się wyprowadzi.Szanuj siebie poprzez właściwą decyzję.Miałaś prawo być w gorszym stanie i samopoczuciu, gdyby jego miłość była szczera i odpowiednio silna wspomagałby.

Ola_la ta trzecia ma dziecko, ze swoich opowiadań chciałaby mieć drugie, nie wiem czy z mężem czy nie:) ja nie wiem jakie ona ma problemy i czy chce coś z nimi zrobić i czy wysyła jakies sygnały mojemu mężowi. Nie mam pojęcia:(

I_see_beyond mój mąż ma 34 lata. Małżeństwem jesteśmy 2 lata, parą 11 lat. Jak rozmawialiśmy mówił, że przez tyle czasu nic takiego mu się nie zdażyło a mógł zakochać się na studiach, w innych pracach, a jednak jakoś się to nie stało, nie wie dlaczego. Ja mu powiedziałąm, że mógł w porę się wycofać ze spotkań, rozmów itp...jak już zaczynało coś w nim rosnąć, to może by się nie przerodziło w jakieś uczucie. Też mu to powiedziałam, że ona jest uśmiechnięta, wypoczęta, bo nie przechodziła pierwszego trymestru ciąży, bo nie biegnie do domu robić obiadu mężowi.
Też sobie w pierwszej chwili myślałąm, że on nie dorósł, że mu w głowie piwo z kolegami, ciągłe wychodzenia, latanie tu&tam ( on lubi takie życie), a tu nagle żona leży, nie ma na nic ochoty...nudno. I boje się jak dziecko przyjdzie na świat przecież wszystko się zmienia. On sie mnie spytał czy będzie mógł chodzić na swoje zajęcia sportowe. On się teraz martwi czy będzie miał wieczory wolne....boje się, ale wierzę że MOŻE zmienią mu się priorytety.

Iceni nie to nie tak. Dziwne , ale to on pierwszy zaczął nabomkiwać o dziecku, on naciskał. Kiedy zrobiłam wszystkie badania i stwierdziliśmy że się staramy to był zawiedziony, że po pierwszym razie nie wyszło...jak to? Ja byłam nastawiona na kilka prób, ale jego podejście że tak brzydko się wyraże do robienia dziecka czasami mnie doprowadzało do płaczu...ja zaczęłam się przez to stresować, że może coś ze mną jest nie tak, bo on tylko się pytał...robiłaś test...robiłaś test...a kiedy wkońcu pojawiły się dwie kreseczki to nie zareagował jakoś szczególnie. Teraz już wiem czemu....może przeraził się co teraz przecież się zakochał i tak mu dobrze...? nie wiem gdybam sobie, absolutnie nigdy nie powiedział nic złego na dzidziusia.

Ja mu powiedziałąm że zostawił mnie w najgorszym momencie, kiedy potrzebowałam wsparcia, kiedy moje życie zaczynało sie zmieniać, kiedy też byłam wystraszona zmianami. On wie o tym i przepraszał za to, prosi zaawsze żebyśmy ten ostatni okres ciąży przeżyli właśnie radoścnie...da dziecka. Z moimi emocjami jest trochę lepiej, ale potrafię nagle rozpłakać sie i widzę, że on wtedy jest zdziwiony....( przeciez cały tydzień już tak dobrze się trzymałaś?), ale ja często płaczę jak go nie am w domu:).....

zamiast myśleć o porodzie i o nowym życiu....ja się boję, że zostaną sama .....przeraża mnie to....nie tak miało to być, mieliśmy stworzyć rodzinę, przecież sam tego chciał.....

Bardzo dobrze mu powiedziałaś. Samą prawdę.

Jeśli on się martwi o swoje wolne wieczory i zajęcia sportowe, to mu powiedz, że Ty też się martwisz o swoje i że masz nadzieję takowe mieć. Dziecko ma mamę i tatę, odpowiedzialność za nie i opieka nad nim rozkłada się po równo.

Nie zakładaj od razu najczarniejszego scenariusza, że zostaniesz sama. To wszystko jest takie przykre, bo tak jak napisałam, mąż powinien być oparciem dla Ciebie w tych chwilach, więc rozumiem Twoje łzy i rozgoryczenie.  Jednak część facetów jest słabych po prostu. Tacy są i tak się właśnie zachowują. Nie przeskoczysz pewnych rzeczy.

Może żeby trochę ten stres złagodzić - zrób sobie jakąś przyjemność? Niewielkie zakupy, masaż dla kobiet w ciąży, spotkanie z przyjaciółką. Wiadomo, to nie zlikwiduje Twojego problemu, ale chociaż pozwoli Ci się odrobinkę odprężyć.

Głowa do góry, dasz radę!

Witam. Mam nadzieję, że trafiłam w dobre miejsce. Nie jestem w ciąży, ale dzisiaj po 24 latach małżeństwa dowiedziałam się, że mój mąż kocha inną kobietę ( mnie oczywiście też), ale nie chciał nigdy rezygnować z rodziny, ani mnie krzywdzić. Niemniej od ok. 7 lat ma kochankę, która była naszą wspólną przyjaciółką. Poprosiłam go, aby nie nocował dzisiaj w domu. Na urodziny córki w sobotę może przyjść, ale nie chcę go oglądać przez kilka dni, bo potrzebuję czasu, aby nie napluć mu w twarz. Ale czuję sie zagubiona, oszukana...
Nie wiem co począć.
POMOCY!!

izunia ....miałabym ochotę skopać go tak że hej:) ale pamiętaj, że on będzie w moim życiu bo jest ojcem mojego dziecka i nie chcę się z nim żreć.

I_see_beyond mam takie wrażenie że ja zawsze zakładam najgorsze, żeby potem ewentualnie się nie rozczarować. I dlatego moze już myślę jak to będzie w przyszłości.

Neko713 wiem o tym samym myślałąm, dlaczego on nie martwił się o moje samopoczucie albo to co siedzi w mojej głowie, wkońcu dowiedziałam sie że noszę w sobie dzieciątko. Ja z nim rozmawiałam o jego odczuciach, chciałam się dopytywać, wiedzieć co sobie myśli, ale on zawsze cos odburknął. Myslałąm że faceci tak mają, ale widocznie jego myśli były wtedy przy niej.

Wiecie co jest dla mnie najdziwniejsze, że on czasami cos mówi to mówi przyszłościowo, tak jakby wogóle nie czuł tego co się stało. Ostatnio kupił bilety na koncert dla nas na czerwiec 2017 że pójdziemy we dwoje. Pomijam fakt, że będzie małe dziecko, ale to ze nie pomyśła, ze nie będziemy razem w tym czerwcu? Ostatnio przy znajomych coś mówił o drugim dziecku??? zwróciłam mu na to uwagę, bo to nie jest przyjemne. Ja jestem w rozsypce a on snuje wizje o przyszłości. A potem za ół roku przyjdzie i powie, ze on jednak spóróbuje walczyć o tamtą?
Tego się boje....

bahart Twój mąż kocha Was obie. Mój powiedział, że może kochac tylko jedną i narazie jest to pani J. Chyba bym wolała żeby kochał nas dwie:)

Podobno karma wraca?....

dziękuję Wam za słowa otuchy i wsparcia. Oraz za te mocniejsze:)

eni.lij dzięki:) wiem właśnie mój synek sprawia, ze jeszcze się uśmiecham:) i mam cel wychować go na dobrego faceta;) Też nie rozumiem jego zachowania, poprostu mam wrażenie że jemu w głowie chyba jeszcze życie kawalerskie, najlepiej bez żadnych obowiązków, ale żona i dziecko niech będą bo wszyscy koledzy tak mają.....

Iwona40.
Czy można z tym żyć? Mąż nie posłuchał\mnie i wrócił dzisiaj rano i twierdzi, że wie czego chce. Chce być ze mną, a przede wszystkim chce być z dziećmi. Próbował mi wmówić, że to ja jestem winna, bo nie mógł w małżeństwie się rozwinąć i coś mu się od życia należy (nadmieniam, że 2x w tygodniu znika na "meczyk", raz w miesiącu na karty, Przez ponad 22 lata chodził regularnie na siłoniępo 3 razy w tygodniu, jeździł na szkolenia (minimum 2 w miesiącu po nie mniej niż 3 dni) i nie martwił się o dzieci czy o mnie, bo "Ty sobie poradzisz!".
Teraz informuje mnie, że nie zamierza zerwać kontaktów z kochanką, bo "ona może się załamać" i zrobić sobie krzywdę. Jej mąż, kiedy się dowiedział i zdobył dowody podzielił się nimi ze mną, ale odwrócił się od żony. Mój mąż dzisiaj wygłosił mowę typu: "no cóż zdarza się i trzeba z tym żyć dalej". Jakoś zabrzmiało to w moich uszach, jakby nie zamierzał nawet udawać skruszonego.
To normalne?
Ja zażądałam zerwania kontaktów z tą kobietą jeśli chce zostać z nami, ale on się w ogóle tym nie prajmuje i straszy mnie, że sama nie poradzę sobie i ludzie będą się tylko ze mnie śmiać jak wyjawię, że miał romans. Mnie to trąci perfidią. Ale już sama nie wiem czy nie jestem przewrażliwiona. Może powinnam powiedzieć: OK, bierz manele swojej panienki i żyjmy w komunie"
Jestem zupełnie ogłupiała.
Boli mnie, że "przyjaciółka" wkradła się w nasze życie i potem podstępnie oboje mnie oszukali. Ludzie wokół mówili mi, że coś jest nie tak, a ja wierzyłam w "siostrzaną miłość" między nimi. Jeszcze kiedy dzwonił mąż tej kobiety z informacją, że ma dowody, ja pozwalałam mężowi tego słuchać, bo żal mi było B., że ma męża takiego oszołoma.
Jaki człowiek jest naiwny!!!

Bahart nie zazdroszcze sytuacji. Im wiecej czytam na tym forum tym mniej rozumiem facetow przynajmniej tych co sa tu opisywani no i tych co opisuja jak to strasznie sie mecza bo zone zdradzaja. Zieje od nich egoizmem,bezczelnoscia i glupimi tekstami jak bardzo martwia sie o samopoczucie kochanki .Samopoczucie zony jakos kompletnie ich nie interesuje.  Moze pytanie nie bylo do mnie ale ja tez po przejsciach to cos Ci podpowiem . Pytasz czy mozna po tym zyc.No jakos sie zyje ale latwo nie jest. Kazdy przypadek jest inny wiec pewnie zalezy troche od sytuacji. W Twojej sytuacji raczej sobie tego nie wyobrazam zeby dalej z nim zyc bo on bezczelnie Ci mowi prosto w oczy ze chce ciagnac na dwa fronty martwi sie o kochanke a Ciebie ma w glebokim powazaniu. Raczej na Twoim miejscu bym mu powiedziala "ja albo ona jezeli ona to miedzy nami koniec". Tylko koniecznie sie wczesniej dobrze zabezpiecz wlacznie z dowodami na temat zdrady. Lepiej byc samemu niz zyc w jakims chorym trojkacie.

Jak się czujesz Gobo1983 ?Wiesz czytam co piszesz o mężu i mam wrażenie ,ze on jest takim trochę małym chłopcem.Być może nie miał młodszego rodzeństwa i nie ma takiej świadomości jak dojrzali ludzie jak wygląda wychowanie dziecka.Wiem też z życia ze niektórzy faceci tak mają całe życie ze czują się małymi chłopcami i to ze są dorośli to nie znaczy dojrzali.Ja jednak mam nadzieje i wiem ze jest to możliwe ze będzie dobrym tatą a kobietę która urodzi mu taki skarb będzie jeszcze nosił na rękach.Pozdrawiam milutko.

hej:)

josz myślałam o tym bardzo intensywnie, ale wiesz co chciałam, żeby to on sam z siebie się wyprowadził, bo wiesz jak ja go wyrzucę z domu to będzie biedny chodził i mówił, że ja go wyrzuciłam, ale sam jak odejdzie to będzie musiał powiedzieć, że opuscił żonę w ciązy i wszyscy będą traktowali go jak potwora. Powiedziałam mu to, że jest dorosły i ma podjąć decyzję. I wytłumaczyłam mu, że został tylko dlatego, że nie chcę mu zabierać obecnie kontaktu z dzieckiem, bo chcę zeby mówił do brzuszka, żeby dziecko znało głos, chcę żeby widział jak kopie.
Ale to prawda ciężko mi jest bo myślę, czy nie gada z nią na fejsie, albo wychodząc niby na papierosa nie gada z nią przez telefon. A jakby go nie było to nie myslałabym o tym.

malczy1967 bez zmian, czasem słońce czasem deszcz:) dzisiaj jadę na weekend do rodziców, bo nie chcę z nim spędzać weekendu. Będę musiała trochę opowiedzieć mamie, a wiem że będzie dla niej to przykre. Jest małym chłopcem też tak myślę i zastanawiam się czy jak będzie chciał z tamta coś stworzyć to też po paru latach nie znudzi się bo to będzie zwykła codzienność a nie wspaniałe letnie wieczory.

bahart ja bym nie dała rady tak, nie dość że Cię zdradził to teraz traktuję Cię podle, zero skruchy, zero chęci. To jest twój dom/mieszkanie? ja bym wyrzuciła i to migiem. nie daj się tak traktować.

malczy1967 moja mama była zszokowana. Widziałam po niej, że nie może tego pojąć i chyba ją bardzo zesmuciłam:( Ale wiem że jest ze mną. tacie to nie pozwoliłam mówić, bo wiem że jeszcze by jakaś awanturka z zięciem była;)

Mam nadzieję, że dam radę , chociaż jest ciężko, często chce mi się płakać poprostu....Czasami patrzę się na niego i zastanawiam się czy myśli teraz o niej itp. Czasami on się tak zachowuje i mówi przyszłościowo, że głupieje.

Myślałam o separacji, ale dam jeszcze sobie czas....teraz święta, czas na zwolnienie już z pracy, więc może na spokojnie w domu przemyślę pare spraw:)

dziękuję za wszystkie słowa:)

malczy1967 bardzo Ci dziekuję za te kilka słów na forum naprawdę odrazu człowiekowi robi się cieplej:)

Pani położna opowiadała o tym jak to przy porodzie całą pracę do wykonania ma mama i dziecko i tak pomyślałam sobie, że jestesmy silni z synkiem i na pewno we dwoje damy radę

truskaweczko tak właśnie ( chyba bo nigdy nic nie wiadomo) tak zrobię. Jestem silna ( mam nadzieję;) ) więc jakoś to wytrzymam. Ja wiem, że jak on wychodził to spotykał się z nią, własnie to boli najbardziej, że to jej poświęcał czas, a nie mi ( nawet nie o mnie już tu chodzi tylko o dziecko). Już mu kilka razy mówiłam jak się czułam i że wogóle z jego strony nie dostałam pomocy w ciąży. To też nie jest tak że on na 100 chce być z nami. On biedny nie wie, jak to mówi " mam pierdolnik w głowie". Zachowuje się normalnie, interesuje się teraz, głaszcze brzuch, pyta jak się czuje, ale nie wiem czy to szczere czy wymuszone. Jesli chodzi o bycie ojcem zobaczymy, narazie pięknie mówi, ale powiedziałąm mu że to ze będzie ojcem wie od początku czerwca i jakoś narazie nic dobrego nie pokazał, wiec niech nie opowiada mi pięknych historii bo zobaczymy co wyjdzie w rzeczywistości.

Ja jestem coraz bardziej zmęczona, a chodze jeszcze do pracy, więc szczerze poprostu już chyba nie mam siły myśleć o tym. Wszystko co chciałam wiedzieć spytałam, czy odpowiedział mi prawdę do końca nie wiem, ale chyba już nic więcej mnie nie zaskoczy:) Muszę zacząć odpoczywać i przygotować się do porodu i przyjścia na świat małego cudu:)