Ogromny strach przed DRUGIM porodem... - Netkobiety.pl

sorki, że się wtrace... nie stać Cie na prywatny poród, a stac Cie na drugie dziecko?

Czemu bede miala druga cesarke? Znam osoby, ktore po cc urodzily naturalnie..
Sorry ale porownywac koszt porodu z kosztem utrzymania dziecka jest moim zdaniem nie na miejscu. Utrzymanie dziecka nie koszuje 5-10 tyś. na miesiac, a porod w prywatnej klinice tyle kosztuje. Po drugie czemu mam płacic za poród, przecież każdemu należy się godny poród na NFZ, tylko czasami trzeba znalezc sposób żeby on tak przebiegł. Mam sporo czasu żeby się przygotowac. I jeszcze jedno, tak stać mnie na drugie dziecko, nawet bez 500 plus, na które nawet nie liczę, bo myśle że to nie będzie trwac wiecznie. Obecnie też nie otrzymuję ani 1 zł od Państwa. Proszę skupic sie na problemie...

poród to jednorazowy wydatek, a utrzymanie dziecka to kwota rzędu dobrego mieszkania - do  18 roku zycia.

MamaMajki nie pyta czy stać ją na dziecko czy nie, więc tego typu komentarze są chyba po prostu złośliwie z nudów. Kochana z tego co mówisz rozumiem, że lekarze mimo wszystko i personel starali się Ci pomóc. Zdarza się niestety , że akcja nie postępuje.. nie rozumiem dlaczego tak długo się czeka na poród sn, ale wiem też, że taki jest najlepszy dla dziecka, więc może o to chodzi w tym wszystkim.. no teraz to już nieistotne, najważniejsze że masz zdrowe dziecko Wiesz sama musisz ocenić czy strach jest na tyle silniejszy, że nie dasz rady cieszyć się z ciąży i podjąć próby urodzenia kolejnego dziecka. Możesz oczywiście gdzieś poszukać lekarza, dać "pod stołem" kasę i umówić się na cesarkę, ale nigdy nie ma gwarancji czy wszystko pójdzie gładko. Trudno tu jest cokolwiek Ci doradzić. Natomiast bardzo współczuję ciężkich przeżyć :* pomyślcie z mężem o tym na spokojnie.

MamaMajki, wrócę jednak do tego co napisała V - nie stać cię na poród w prywatnej klinice, a stać cię na drugie dziecko? To znaczy ILE jesteś w stanie wydac maksymalnie na dziecko na miesiac?  100 zl? 200?

Skoro nie stać cię na poród to nie macie oszczędności - bo gdybyś miała to 5 tyś nie stanowiloby problemu.

Czyli nie masz zabezpieczenia, nie masz perspektyw żeby to zabezpieczenie mieć ( gdyby cię bylo STAĆ na dziecko to odłozenie 10 tys w ciagu 2 lat nie powinno stanowić problemu - po prostu TERAZ odkladasz na ten cel pieniądze, które za 2 lata bedziesz musiala wydawać na dziecko - to jest banalnie prosta matematyka)

A jezeli nie stac cie na odlozenie 5 tys w rok to twoje "stanie" balansuje na krawędzi wydolności finansowej. W przypadku kiedy którekolwiek z dzieci zachoruje nie bedzie cie stać na leczenie tak jak teraz na porod.

Dziecko to nie szczeniaczek - twoje starsze dziecko pójdzie niedługo do szkoły, twoje wydatki WZROSNA. Czy bedzie cię stać na jakiekolwiek zajęcia dodatkowe, czy wszystkie twoje możliwości pochłonie drugie dziecko?

I co ? Tak do konca życia?...

Mnie też nie stać na jednorazowy wydatek rzędu 10 tys za poród w prywatnej klinice, więc co - może oddam teraz dziecko do adopcji? co innego wydać 300 - 500 zł miesięcznie, a co innego od razu 10 tysi. A jak dziecko zachoruje tfu tfu to wtedy szuka się rozwiązania. Jakby tak każdy miał kilkadziesiąt tysięcy oszczędności to życie byłoby piękniejsze. I te moralizatorskie tony, o które nikt tu nie prosił.
Autorko, zresztą jeśli coś dzieje się nie tak, to z prywatnej kliniki i tak przewożą do państwowego.., gwarancji nigdy nie ma niestety. Decyzję trzeba uzależnić od tego czy Ty dasz radę i na ile strach jest silniejszy.

Iceni-nie wszyscy są na tyle zamożni , żeby wyłożyć kilka tysiaków naraz...i to znaczy , że ta kobieta nie powinna mieć dzieci??bo nie stać ją na prywatne wizyty, na ewentualne leczenie rehabilitacyjne w razie choroby dziecka itp...??
V-czy Tobie się wydaje , że jeśli wydasz "majątek" na komfortowy poród to znaczy że wszystko pójdzie gładko tylko dlatego bo opłacisz sobie wspaniałego -NIE-katolickiego lekarza??większej bzdury nie słyszałam...bladego pojęcia chyba nie wiesz o czym piszesz...jesteś uprzedzona i tyle...
Ja chodzę do ginelkologa prywatnie ale rodzę na fundusz w wojewódzkim szpitalu gdzie przyjmuje mój lekarz....przy pierwszym porodzie ani się nie zawahał cesarki zrobić ze względu na ułożenie  a klauzulę sumienia też podpisał ,choć są lekarze co potrafią zmusić kobietę do rodzenia dziecka nieprawidłowo ułożonego-a potem kaleki-tak kaleki..w imię czego??
Moja siostra nie miała postępu porodu tak jak autorka ale nie czekała 10 godzin na cesarkę..zrobili ją od razu..dzięki temu mała jest dotleniona i zdrowa...
Moim zdaniem autorka trafiła na konowała o tyle

Kolejny przykład ..u nas również jest prywatna klinika..sam poród 2000 zł a prowadzenie ciąży przez lekarza z tej kliniki kolejne 2000 tys. plus badania prywatne..musiałabym obliczyć ile ale coś kolo 500 zł plus prenatalne itp różnie ale około 700 zł przez całą ciążę.....przy czym jeśli poród przechodzi bez żadnych komplikacji to git a jak coś się dzieje przewożą właśnie do wojewódzkiego....więc sorry jaki to sens??

Mam jedno dziecko w domu..drugie w drodze i też nie byłoby mnie stać wydac tyle kasa NARAZ....inaczej budżet odczuwa kilka stówek miesiecznie a inaczej kilka tysięcy....

Autorko również  radzę Ci się udać do specjalisty i jak radzi Krejzolka znaleźć lekarza i z nim porozmawiać o swoich obawach

Ja bym po prostu wybrała się do lekarza, który pracuje również w szpitalu, w którym będę rodzić. Gwarancji nie ma czy coś to da - ale zawsze to jakaś szansa na protekcję jest. Porozmawiaj Autorko o swoich obawach z takim lekarzem, i wtedy może on coś sam zaproponuje.

A ja uważam, że _v_ oraz Iceni mają sto procent racji.

Gdybym była na miejscu Autorki i panicznie bała się drugiego porodu, to zapewniłabym sobie najlepszą opiekę w najlepszej prywatnej klinice, żeby czuć się pewnie, komfortowo i zminimalizować wystąpienie jakichś ewentualnych komplikacji. A gdyby mnie nie było na to stać, to darowałabym sobie kolejne dziecko, bo trzeba myśleć racjonalnie. Jeśli mnie nie stać na leczenie, to jakim cudem będzie mnie stać na utrzymanie kolejnego członka rodziny? Różne tragedie chodzą po ludziach, dziecko może urodzić się chore, albo może zachorować - ono, albo inny członek rodziny.

To podam może inny przykład. Moja córka miała latem zabieg usuwania trzeciego migdałka. Państwowo trzeba czekać 1,5 roku na zabieg wiec zdecydowalismy sie isc na zabieg prywatnie... i co z tego ze na dzien zabiegu corka miała super opieke, jak wieczorem powiedzieli nam ze w razie komplikacji mamy udac sie do panstwowego szpitala. Ja po tym przykladzie nie UFAM prywatnym placówkom. Co z tego, że będę tam prowadzić ciąże, zapłacę za poród, czy mam pewność że dzieki tym 10 tyś. zł oni zrobią wszystko żeby moje dziecko się urodziło zdrowe? A może też będą oczszędzać i czekać do ostatniej minuty z cesarką?? To nie jest nawet kwestia tego czy stać mnie czy nie. Po drugie uważam, że mam prawo do pełnej opieki i specjalistów na NFZ.
A po trzecie wiem dokadnie ile kosztuje dziecko i jest to z mojej strony i mojego męża bardzo przemyślana decyzja.
Ja bardzo marzę o porodzie naturalnym, ale boję się, że znowu będą to przeciągać... Nie wiem czy już w mojej sytuacji nie byłoby bezpieczniejsze naciskanie na cesraskie cięcie. Sama nie wiem...
A co myślicie o prywatnej położnej. Może jakbym znalazła taką swoją położną, to też byłoby lepiej... Czy w ogóle jest możliwość korzystania z prywatnej opieki połóżnej, czy ona wtedy jest przy porodzie?
Szukałam w internecie o szpitalach w pomorskim i są różne opinie. To chyba też zależy na jaką zmianę, lekarzy i pielęgniarki się trafi...
Trudne to wszystko jest...

A ja właśnie nie stawiałabym na prywatne kliniki, bo przecież Autorka obawia się ewentualnych komplikacji i tego, jak sobie z nimi poradzą. W przypadku ewentualnych komplikacji prywatna klinika odeśle gdzie indziej. Wybrałabym po prostu dobry szpital, a następnie zaczęłabym prywatnie chodzić do ordynatora danego oddziału. Porozmawiałabym z nim o swoich obawach i zobaczyłabym, jakie on ma podejście. Jeśli mieszka się w małym mieście, to pewnie jest gorzej, bo nie bardzo jest w czym wybierać, ale myślę, że wszędzie można znaleźć dobrych lekarzy.

W każdy razie nie pozwoliłabym, żeby strach odebrał mi coś, czego chcę. Za kilka lat można bardzo żałować takiej decyzji, a czasu już się nie cofnie. Jest bardzo mało prawdopodobne, że kolejny poród będzie równie ciężki i że lekarz nie będzie umiał poradzić sobie z komplikacjami. Wszystko siedzi w głowie.

Cyngli każdy ma inne przeżycia z porodu i wspomnienia. Zawsze współczuję kobietom tych traumatycznych. Zrobisz tak jak będziesz uważała za słuszne.
Natomiast nie uważam, żeby było dobrze nastawiać się na koszmar z tytułu tego, że to szpital na NFZ.

Autorka ma problem z komfortem psychicznym - w prywatnej klinice mozna miec lepszy komfort, bardziej przyjazna opieke = wiekszy spokoj. Zamiast prywatnej opieki mozna sie postarac o lekarza podczas porodu - wtedy jest przez 100% czasu. Ale za to trzeba mu zaplacic bo nikt za friko nie bedzie pracowal.
Mozna sobie zafundowac psychologa  by pozbyc sie czesci lękow. Za to tez trzeba zaplacic.

I coz to za argument, ze za porod placi sie jednorazowo? Nie spotkalyscie sie z pojeciem "oszczedzanie"?
Na wakacje tez nigdy z dziecmi nie pojedziecie bo JEDNORAZOWO nie bedzie was stac na wydatek rzedu 2 czy 3 tysiecy?
Samochod jak kupujecie to tez taki, na ktory was stac zaplacic jednorazowo?

No na milosc boska....

Autorko myślę, że pomimo wielu tutaj komenatarzy sugerujących że NIE STAĆ Cię na dziecko masz swój rozum i intuicję....kieruj się nią...ja na Twoim miejscu już teraz zapisałabym się do psychologa na NFZ jeśli są terminy niedalekie(starania o dziecko mogą trwać długo lub udać się za pierwszym razem)
Jeśli mieszkasz w małej miejscowości to może dojeżdżaj(jeśli masz taką możliwość) do ginekologa-ordynatora szpitala tak jak radzi cslady...
jeśli nie...poszukaj opinii na forum o lekarzach w Twojej okolicy i wybierz się do jednego czy to prywatnie czy na NFZ(ja bym poleciła wizytę prywatnie w celu skonsultowania się z nim , porady i przekonania się jak on widzi tą sytuację.

Co do porodu siłami natury...nie ma reguły..miałaś ciężki poród w dodatku był to pierwszy poród...drugi nie musi być taki, a może..tego nie wiesz nigdy...ja osobiście wybrałabym cesarkę po takim przeżyciu...tylko i wyłącznie dla bezpieczeństwa dziecka..za cesarkę płacić nie musisz bo ona Ci się należy po pierwszej cesarce..masz o tyle dobrze, że masz wybór..możesz rodzić SN I CC...wybierz to co będzie dla Ciebie bardziej komfortowe...

Cyngil współczuję porodu...pewnie miałaś na myśli personel??
Niestety ale są lekarze  i lekarze-konowały, położne i położne-konowałki(zwłaszcza te starsze) w każdym szpitalu na takich można trafić...
Ja jestem bardzo zadowolona z porodu na fundusz..położne tak samo były ok-nikt mnie nie olewał..choć było kilka niezbyt miłych ale to normalne wśród tak licznego personelu...lekarze tez ok z małymi wyjątkami a mój lekarz przeprowadzał CC i potem również interesował się moim stanem...
Autorka trafiła na kiepskiego lekarza i tyle....
Autorko a powiedz czy lekarz który Cię przyjmował i tak długo męczył to ten sam co na końcu zrobił CC??

Super, tylko pozazdrościć, ale pamiętaj, że nie każdy ma takie możliwości, a też chce zostać rodzicem.

Tak, jak pisałam wcześniej, nigdy nie można mieć pewności co się wydarzy.
Niestety Ty wspominasz poród na NFZ źle i masz do tego prawo, czego oczywiście Ci współczuję.
Tamta Kobieta nie ma Dziecka przez opieszałość personelu opłaconego z prywatnych swoich pieniędzy.

Żadne możliwości. Odkładałam te pieniądze bardzo długo, a mąż dostał spadek po babci. Chyba mi nie napiszesz, że nie da się odłożyć 20-50zl miesięcznie.

Źle mnie zrozumiałaś, miałam pieniądze na opłacenie, ale zaufałam funduszowi zdrowia - w moim przypadku to był błąd, ale nie mogłam tego przewidzieć. Ciążę prowadzoną miałam wzorowo, poród był koszmarem.

Nic Ci nie napiszę, bo wiem, że są ludzie biedni, którym i te 20 zł brakuje.
Ale ja Cię dobrze zrozumiałam.
Miałaś pieniądze, ale poszłaś rodzić do szpitala na NFZ, i miałaś do tego prawo.

Właśnie, nigdy nie przewidzisz co się stanie.

Autorkę spotkała straszna trauma, którą wydaje mi się, że może wyleczyć specjalista i od zapisania się do specjalisty bym zaczęła.
Możliwe, że terapia pomoże Autorce pozbierać się po koszmarze porodu, jak i pozwoli znowu zdecydować się na dzidziusia bez strachu.

Oczywiście, że tak.

Ale powtarzam nigdy też nie dają 100% pewności, że wszystko się uda.

Krejzi, gdybyś miała chore dziecko i 0 oszczędności, uwierz mi, że plułabyś sobie w brodę.
I już nie piszę o chorobach typu ADHD, czy autyzm, ale np. nowotworach. Teściowa miała raka, wiem, jak sprawa wygląda. Bez kasy byśmy NIC nie załatwili. Trzeba było dać w łapę kilka razy, żeby mogła jak najszybciej dostać chemię i termin u lekarza specjalisty. A leczenie oczywiście na NFZ. Chorych tysiące, możliwości funduszu są ograniczone.

Kiedy to się ściśle ze sobą łączy. Poczucie bezpieczeństwa, którego potrzebuje Autorka, jest niestety ściśle związane z posiadaniem zaplecza finansowego.

Przynajmniej ja to tak widzę. No i nie tylko ja.

Ze zdziwieniem przeczytałam wątek, a raczej posty niektórych, którym rola 'pomagacza' pomyliła się z rolą sędziego Sądu Najwyższego, i które zamiast udzielić wsparcia/rady (lub milczeć, gdy tego uczynić nie potrafią), ferują wyroki.

Wobec tegp MamoMajki, pominę kwestię oszczędności, które 'powinna' mieć rodzina (także bezdzietna), pominę twierdzenie o obowiązku posiadania oszczędności przed poczęciem dziecka, pominę opinię o tym, że osoba nie mająca zaoszczędzonych przynajmniej 5 tysięcy jest nieodpowiedzialna, uwagę skupię na Twoim doświadczeniu związanym z ciążą i porodem oraz odpowiedzi na zadane przez Ciebie pytania.

Chcesz mieć drugie dziecko. Rozumiem.
Boisz się, po wcześniejszych traumatycznych przeżyciach, drugiej ciąży/porodu. Rozumiem.
Chcesz uczynić wszystko, co jest dla Ciebie możliwe, by kolejna ciąża i kolejny poród były spokojne, a dziecko zdrowe. Rozumiem.
Kilka osób napisało swe propozycje dotyczące opieki lekarskiej/położniczej (i to w ramach NFZ-u, bo przecież tam też pracują doświadczeni fachowcy). Poczta pantoflowa (jest sporo różnych for poświęconych ocenie szpitali położniczych) należy do najbardziej wiarygodnych - korzystaj z niej. Ufaj też sobie, swoim uczuciom i swej intuicji podczas kontaktu z ginekologiem/położnikiem/położną. Wiesz. Tak, wiesz, co i kto Ci odpowiada, kto nie, wobec kogo zachowujesz rezerwę, komu masz ochotę, niemal od pierwszego wrażenie, zaufać.

Niemniej istotnym jest to, co zrobiłaś ze swymi uczuciami związanymi z pierwszą ciążą, porodem i zdrowiem dziecka. Co zrobiłaś ze swym strachem? Co zrobiłaś z rozpaczą? Poradziłaś sobie z nimi czy też głęboko ukryłaś? Sądząc z Twych pytań, by wówczas nie oszaleć, schowałaś je starannie, a one teraz, bezczelne, wychodzą na powierzchnię. Może pomyślałabyś o kilku sesjach z terapeutą, by w bezpiecznych warunkach poradzić sobie z trudną przeszłością?

Jest wielce prawdopodobne, że będziesz miała cesarkę, ponieważ pierwszy Twój poród tak wyglądał.

Osoba o której pisałam, miała właśnie CC przy każdej ciąży, ponieważ pierwsza ciąża zakończyła się CC.

Przepraszam, ale jak Ty nawet nie chcesz spróbować porozmawiać ze specjalistą no to nie wiem czego Ty oczekujesz.
Cudu?

Liczę na to, że znajdę odpowiedzialnego lekarza, który odbuduje we mnie zaufanie. Myślę, że to jest droga do mojego spokoju.

No to o tym też Ci pisaliśmy.

Wiem, załóż może temat z zapytaniem jakiego lekarza, szpital ludzie polecają z Twojego regionu.

Droga autorko ja miałam ciezki poród i bałam się panicznie drugiego porodu ze względu na obawy dotyczące zdrowia dziecka i żeby się wszystko udało. Pierwsza córke urodziłam w końcu naturalnie ale została dosłownie wypchana przez położną, która położyla mi się na brzuchu. Dostała mimo wszytsko 9 punktów, ale w 6 minucie zycia musieli mi dziecko ratować, zleciał się wtedy cały oddział lacznie z ordynatorem bo przestala oddychać. Wczesniej całe 13 godzin nie było nikogo oprócz dwóch poloznych (wypadła nad ranem zmiana na ta drugą położną). Moja pani ginekolog (na nfz) wieczorem, gdy zaczęła się akcja porodowa zerknela na mnie i poszla...a poród był wywołany podaniem ocytoksyny, bo wody płodowe sączyły się mi już od kilku dni. W sumie córka często mi choruje i chyba ma to związek z porodem, moim strachem, bo młodsza jest dużo bardziej odporna.
Chciałam mieć drugie dziecko, ale bałam się panicznie, bardzo się bałam. To trwało 3 lata. Czułam pewnien rodzaj wstydu, ze nie umiałam sobie poradzić, urodzić dziecko normalnie. Akcja porodowa trwała 13 godzin, miałam bóle krzyżowe, bylam już zmeczona, sama, i tak dalej, i gdy nad ranem pojawiła się głowka dziecka, przyszły dwie pielęgniarki od dziecka i miało się dziecko urodzić w ciągu 15 minut, ale całość trwała 1.5 godziny! Nie mam pojęcia, gdzie była wtedy moja pani ginekolog, zapewne nie było lekarza cala tą noc az do przyjcia rano ordynatora!
Nikt mi nic nie wytłumaczyl, nikt z personelu nie powiedział nic nawet o tym niedotlenieniu. Jedynie co ordynator chodzil i mówił o korzyściach z karmienia naturalnie, żeby nie było alergii:) Córka urodzila się dwa tygodnie po termnie.
Sama poradziłam sobie, powiedziałam sama sobie ze dam rade pokonać ten strach i zdecydowałam się na drugie dziecko. Poszlam do dobrego ginekologa na nfz, który wprawdzie już nie pracował w tym szpitalu, ale miał bardzo duże doświadczenie i opinie dobrego ginekolga. Mialan mozliowsc załatwienia cesarki na zyczenie za bodajże 2 tysiące już nie pamiętam ile to miało kosztowac (dla mnie wtedy duza suma), ale on mi odradził, przekonał, choć nie wiem czy podjelabym ta decyzje o operacji, nie wiem. Pamietam, że się wtedy dużo modliłam, żeby było wszystko dobrze. Potem wynikły problemy w ciąży, było podejrzenie wielowodzia, miałam ogromny brzuch, potem tez od 8 miesiaca rozwarcie na 1 cm i lekarz mnie uczulil, ze jeśli się zacznie a napewno będzie wcześniejszy poród, to tylko wzywac karetkę, bron boze samochodem. Bardzo mu dużo zawdzięczam, bo mnie uspokajal, wysylal na potrzebne badania. Trafilam do szpitala w nocy bo zaczelam krwawic, ale ze nic się nie dzialo to leżałam kilka dni i podali mi znowu kroplówke żeby wywolac porod, tradycyjnie było ich pare. Porod był latwieszy, szybszy niż pierwszy, ja tez bardziej swiadoma i mąz był w pobliżu, na korytarzu, miałam wspracie, to był dzień, były dwie polozne, bo rodzila na sali jeszcze inna dziewczyna. Kiedy odeszly mi wody, wypadla tez pepowina i dziekowac Bogu, że bylam w szpitalu, zlecieli się wszyscy, w tym dwóch lekarzy, blyskawiczna akcja, zrobili mi cesarkę, jak się obudziłam było po wszystkim.
Jednak nigdy więcej ciąży, porodu, tego strachu o dziecko. Nigdy więcej.
Nie wiem czy bym to przezyła znowu. Nie wiedziałam zanim to opisałam, ze to siedzi we mnie jeszcze tak gleboko. Najgorsza to przekonanie o mojej niemocy, bezslinosci. Ani mamy ani teściowej nie było tez obok, czy siostry czy innej kobiety bliskiej, oprócz takiej znajomej poloznej, przy drugim porodzie, która ponagłila lekarza do tej cesarki, bo stał chwile i patrzył jak druga pani doktor podtrzymuje pępowinę.  Nie wiem dlaczego tak lekarze boją się podjąc decyzje o cesarce, kto wogole wymyślił te limity wykonywanych zabiegow, a nie patrzy na dobro dziecka i matki.

Na pewno ,,pomożecie,, dziewczynie deskredytując ją jako matkę i jaką osobę, pytając o zarobki i status materialny.
Wiadomo jest to bardzo ważne, ale nie sądze ze tak wiele dzieliło matkę rodzącą w wypasionej prywatnej klinice, od tej która rodzi dziecko np. na dalekiej Syberii mając do pomocy tylko akuszerkę. Kazda matka tak samo odczuwa obawy i chce urodzić zdrowe dziecko.

Co do tej cesarki na zyczenie, to ja sama pytałam lekarza, drążyłam temat, bo u mnie nie ma w sumie czegos takiego. Choć jakas tam możliwość była, miałam mieć spotkanie z anestozjolgiem i mieć te pieniądze, ale temat upadł bo miałam potem przykaz uważania na siebie, robienia badan itd. a w domu miałam tez 3 latke. Co do znieczulenia wogole nie było tematu. Nikt z moich znajomych tez nie miał ani cearski na zyczenie ani znieczulenia. Wiem tylko, ze co niektóre osoby z rodziny rodzących potrafiły dac lekarzowi już na porodówce kopertę i rzeczywiście miały lepsza opieke ale to tez nie zawsze reguła. Powiem, że rodzac drugi raz (rowne 4 lata później) była o wiele lepsza opieka medyczna, milsze i bardziej kompetente położne i pielęgniarki od dzieci, wyremontowany oddział. I co ważne tez nie było wtedy takie przepełnienia jak przy pierwszym porodzie, bo wtedy było bardzo dużo porodów, a mało personelu. Przy drugim porodzie trafiłam akurat na taki czas, że jak leżałam z córka tydzień na oddziale to było może 10 porodów.

Ola la poruszyłaś tu bardzo ważną kwestię, by mieć obok kogoś kto będzie nas wspierał, i walczył o nasze prawa podczas gdy my nie mamy siły...

Odniosę się do Zdania , że być może przez ciężki poród córka dużo choruje...nie można tego wykluczyć..ale bardzo dużo dzieci rodzi się z obniżoną odpornością...niestety w szpitalu u noworodka nie da się tego wykryć..to wychodzi po jakimś czasie..nawet po latach właśnie gdy dzieci dużo chorują....ja się urodziłam z obniżoną odpornoscią...pobytów w szpitalu nie zliczę, na szczepionki reagowałam źle z resztą mam powikłania po nich trwałe do dziś...a na zapalenie oskrzeli chorowałam kilkanaście razy w roku...Moja córka rodzona przez CC nie choruje prawie wcale póki co..odpukać...lekko gardło złapie ale to przez ząbkowanie...nie ma reguły na to....

Z problemem należy się zmierzyć, a nie zamieść pod dywan.

To publicz w forum, dopóki się nikomu nie ubliża i trzyma się tematu, to można pisać do woli.
Aczkolwiek zgodzę się, że szczegóły są raczej zbędne.

Przede wszystkim jeśli szukasz dobrego szpitala to nie będzie to raczej prywatną klinika. Biorąc pod uwagę twoje przejścia i obawy wybierałabym szpital o najwyższym stopniu referencji..... Z prywatnej kliniki jeżeli dzieje się coś złego przewoza do najbliższego szpitala o drugim lub trzecim stopniu referencji (nie pamiętam dokładnie Ale w dwójce mogą przyjmować porodu od 32 tc - mogę kłamać trochę Ale są konkretne wytyczne). Trauma z pierwszego porodu może być wskazaniem do cc ale to zależy od lekarza. To czy po pierwszej cc pozwolą ci drugie dziecko rodzic sn to te decyzja lekarza... Więc tak na prawdę wybrać musisz dobrego lekarza prowadzącego i szpital który w razie czego będzie mógł tobie i dziecku zapewnic opiekę. Prywatne kliniki często nadają sie tylko do bezproblemowych porodów (nie mówię ze wszystkie)

Niestety ja mieszkam w poblizu Trojmiasta i nie slyszalam nawet o zadnym prywatnym szpitalu w mojej okolicy. Czy dobrze rozumiem, ze powinno byc tak: ze jak mialo sie juz cc, to drugi porod tez powinien byc przez cc?

Czegoś tak durnego to już dawno nie czytałam.
Co ma piernik do wiatraka ,poza tym jak można wyliczać ile "kosztuje" dziecko w utrzymaniu. Autorka poza tym skupia się na zupełnie innym problemmie, pragnie drugiego dziecka,chce je urodzić zdrowe. Fakt lepiej nie wtrącaj się w temat.

Mamomajki nie dam rady przeczytać wszystkich komentarzy a więc jeśli ktoś już coś podobnego pisał to sorki.
Rozumiem twój niepokój. Myślę jednak że nie powinnaś aż tak bardzo obwiniac lekarzy,no chyba że jesteś na 100% pewna że to oni zawinili.
Często się zdarza że czekają na wywyłanie porodu do ostatnich dni. U mnie też tak było urodziłam w 13 dniu już po terminie. Czyli czekałam dwa tygodnie. Zakończyło się cc. Na szczęście wszystko było ok.
Myślę że powinnaś się skupić na tym aby wybrać jakiegoś dobrago lekarza prowadzącego i to powinno wystarczyć.
Bądź dobrej myśli.
A ile teraz ma MAJECZKA? U nas w szpitalu zawsze robią cc jak pierwszy poród taki był.

Autorko ja myślę że nie ma znaczenia ani to w jaki sposób rodzisz ani to w jakiej klinice.
Są sytuacje które po prostu się zdarzają no i już. Znam wiele przypadków mam które całą ciążę miały "zdrową"a potem coś się zdarzało.