Miłość po rozwodzie. - Netkobiety.pl

Witaj.
Po rozwodzie spróbowałam z portalem Badoo, zdarzało mi się też bywać na regionalnym czacie. Podeszłam do sprawy na zasadzie "pożyjemy, zobaczymy, a co będę w domu siedzieć"
Efekty? Dwóch żonatych szukających przygód. Oczywiście zrezygnowałam, ale że w sumie sympatyczni byli, a mnie było smutno w pustym domu (syn na własne życzenie mieszkał z ukochanym ojcem), pogadałam jeszcze trochę przez internet, po czym umarło to śmiercią naturalną ; kilku nudnych jak flaki z olejem, nie było o czym rozmawiać ; paru "napalonych", a ja lubię i chcę się trochę dłużej poznawać. W końcu uznałam portal za stratę czasu i dałam sobie spokój. W międzyczasie zdążyłam dojść do równowagi psychicznej i życie singla nie było dla mnie udręką.
Jakieś 2 lata po rozwodzie spotkałam PP, a było to czystym przypadkiem. W nowym mieszkaniu potrzebowałam kogoś, kto podłączy mi coś z elektryki. Trafił się znajomy z dawnych lat, znajomy bardzo powierzchowny. Trochę mi podpadł, miałam odprawić z kwitkiem, ale potem się zrehabilitował, a w międzyczasie spodobaliśmy się sobie Byłam z nim pół roku i wspominam ciepło, ale że okazał się alkoholikiem, zakończyłam tę historię. Jeszcze się koło mnie kręci, wpada na pogawędki pod domem, ale odsunęłam się na bezpieczną odległość, chociaż łatwo nie było, bo on bardzo zabiegał, a ja mimo wszystko czułam sentyment.
Teraz jestem sobie sama, ale nie samotna. Mam krewnych, przyjaciół, koleżanki, lubię ludzi, choć nie wszystkich i żyje mi się całkiem fajnie. Były mąż zmarł, więc syn jest znowu ze mną.

Bez męża jestem już 7 lat, wyprowadziłam się 3 lata przed rozwodem. Rozwód był w r. 2016. Syn ma 15 lat.

Aniu,
Założyłaś bardzo ciekawy wątek i tak sobie myślę, że może lepiej rozwijałby się w dziale "Miłość, związki, partnerstwo". Sama chętnie poczytałabym odpowiedzi, bo wciąż jestem przed rozwodem...

Jest też wątek "Moje szczęśliwe życie po rozwodzie" w dziale "Nasza społeczność". Zajrzyj w wolnej chwili

Dziękuję.Tak, mały tu ruch w tym temacie

Dziękuję.Tak, mały tu ruch w tym temacie a szkoda, poczytałabym o doświadczeniach innych.

Rozumiem Ciebie bardzo dobrze. Ja tez zawsze potrafiłam zorganizować sobie czas i lubilam przebywać sama ze sobą, filmem czy książką, dlatego też nie miałam i nie mam parcia na faceta. A na pewno nie na zasadzie,aby tylko był.Dlatego, jeśli się nie wydarzy cud , to wolę być sama.
Faceci szybciej organizują się w tych sprawach. Moj byly mąż jest juz obecnie w 2 związku.
Pozdrawiam.

Prawda.
Albo mają wieksze wymagania... niż faceci...:)

Ja jestem tuż przed 40. Po rozwodzie 1,5 roku. Kilka razy w akcie desperacji zapisywałam się na badoo, sympatię, mydwoje,  edarling. Dramat i tragedia. Płakać się chce. Zwykle po tygodniu, góra dwóch opadają mi ręce. U wielu facetów widać, że mocno zaniżyli wiek. Z większości opisów wyziera brak jakiegokolwik IQ, często nawet deklinacja przerasta wielu panów.
Nie mam dużych wymagań - niech by mi się wizualnie w miarę podobał, znał świetnie polski chociaż, był inteligentny, wiedział co to książka i czasem jakąś czytał... ech...

A gdzie tu jazdy, bagiennik? Bo ja nie widzę. Stwierdzam fakt. To są NASZE własne obserwacje z portali. I nic Ci, z całym szacunkiem do nich. Internet jest głównym oknem na swiat, jak się ma małe dzieci, a dzień człowiekowi wypełnia praca a potem opieka nad tymi dziećmi. Serio, nie wiem czego tu nie można zrozumieć. Chciałabym móc ci napisać, że te portale są super, albo że idąc do pracy potknęłam.się o dziesięciu Książąt z Bajki, którzy zapałali do mnie dozgonnym uczuciem, no ale cóż. Jest jak jest. Nikt tu nikogo nie wyzywa, nie unoś się.
A co do tekstów - no tak, za to twoje są głębokie jak diabli.
A jak ci się czytać odechciewa, to też spoko - nie czytaj i po problemie.

Amen

Przykład z mojego podwórka - i to zupełnie pozainternetowego. Trafił się jeden absztyfikant. Po szkole zawodowej (i absolutnie nie uważam,że to jakiś gorszy sort. Inny po prostu i tyle. Z jakiegoś powodu nie poszedł do szkoły średniej ani na studia.) No i co? Sklecenie jednego zdania trwało wieki  - o czym ja bym miała z nim rozmawiać? Chodzi o to, że w pary dobieramy się również pod względem intelektualnym. No przykro mi bardzo - najwyraźniej jestem płytka. Już nawet jestem w stanie spasować jeśli chodzi o 1,90 m wzrostu, i kratę na brzuchu ale chciałabym, żebyśmy mieli o czym rozmawiać... nawet wykształcenie nie musi być koniecznie wyższe - byleby IQ było normalne.

Znam wiele przykładów panów ze swojego otoczenia, którzy po rozwodzie dosyć szybko wchodzili w nowe związki. Jedyne wytłumaczenie - wolnych kobiet jest więcej niż wolnych mężczyzn.

Co do miłości po rozwodzie... pewnie takową należy praktykować - głównie do siebie, żeby się po tym wypadku rozwodowym pokochać, podnieść, przytulić. Nie ma sensu na łapu-capu rzucać się na jakiekolwiek portki.
Może i będę do końca życia sama, ale nigdy już nie pozwolę się traktować nikomu byle jak.
Reasumując - z miłością po rozwodzie jest jak z miłością przed rozwodem. Trzeba mieć sporo szczęścia. Jedni mają go więcej niż inni. Portale są niezbyt dobrym miejscem na poszukiwania.

A ja przewrotnie powiem, że najlepiej poznawać w tak zwanym realu. Nie jestem po rozwodzie ale nie najmłodsza i tak faceta poznałam. Koleżanka po rozwodzie też długo nie mogła kogoś znaleźć i też trafiła na jakiś portal - porażka.
Swego obecnego faceta z kolei poznała w parku. Tak na zwykłym spacerze. Zupełnie niepotrzebnie takie znajomości niby z przypadku stały się tak bardzo nieatrakcyjne.
Sama poznałam swego faceta w sklepie.
Oczywiście są zaczepki i 'zaczepki' ale odnoszę wrażenie że ludzie się zamykają na kontakty personalne. Wręcz źle jest postrzegane, że ktoś ot tak kogoś zaczepi i zagada bo lepiej przez net. No nie. Moim zdaniem nie. O ile wiadomo nie jakiś natręt ale często zwykłe zagadanie tak jest odbierane. No nie wiem czy to pisanie internetowe jest lepsze, te wszystkie kłamstwa, retusze itd.
Dlatego radzę nie ograniczać do Internetu tylko  mieć oczy i uszy szeroko otwarte

Z tym wybieraniem młodszych, to się zastanawiam co jest popytem a co podażą. Jakby jednak spojrzeć na to jednocześnie to i facet wybierze częściej młodszą z wiadomych powodów, jak i kobieta wybierze starszego z wiadomych powodów. Związek kobiety i faceta młodszego od niej o więcej, niż powiedzmy 5 lat to chyba wciąż temat tabu. Zaraz można podać chlubny wyjątek Nicolasa Sarkozego i jego żony Tylko ile jest takich przykładów? Ile jest par, gzie facet jest starszy o te 10 lat a ile takich, gdzie jest odwrotnie? Każda ze stron ma swoje powody, żeby w taki związek wchodzić lub nie. Dlatego warto brać pod uwagę potrzeby i oczekiwania drugiej strony. Skoro kobiety wola nieco starszych, zaradnych i doświadczonych mężczyzn, to dlaczego mają się dziwić, że ci wybierają właśnie te młodsze. Każda ze stron ma chyba pewne korzyści z takiego związku.
Co do Internetu to ma dziwne wrażenie, że już całkiem przesiąknęło nim nasze życie. Pomijając na chwilę kwestię czasu, to z jakiej racji mam uważać, że odezwanie się do kogoś obcego w realu jest mniej taktowne niż napisanie do obcej osoby w sieci? Skoro potrafimy się przełamać w stosunku do zdjęcia profilowego, to już stajemy się niemi mając żywego człowieka przed oczami? Dożyliśmy już do tych wariackich czasów, że zagadanie do kogoś jest odbierane jako natręctwo lub nękanie? Dla mnie to jest po prostu czysta paranoja!
Co do czasu, to tez dochodzimy do wniosku, że na czatowanie czy szukanie w sieci zawsze się chwila znajdzie a na spotkania czy wyjście już nie. Człowiek pracuje te powiedzmy 8 -9 godzin dziennie, potem codzienne obowiązki, opieka nad dziećmi, inne zajęcia, pasje itp. To kiedy on ma w tej sieci czatować? W nocy?

Swojego jm poznałam przez Internet, ale to było 20 lat temu, portale raczkowały i był chyba trzecią osobą, z którą się spotkałam i zaskoczyło od razu. Mam w swoim otoczeniu dwie kobiety, bardziej 50+ niż 40+, które w czasie epidemii poznały kogoś przez portal randkowy i powoli budują z nimi związki. To oczywiście nie jest reguła, też szukały na portalach od kilku lat.
Nie wiem, co zrobię jak będę już po rozwodzie i sama. Nie ukrywam, że chciałabym być w związku, dobrze mi w relacji z drugim człowiekiem, ale nic na siłę. Wolałabym poznanie w realu

Tak bagiennik. Zwykle czatuje się późnym wieczorem, w nocy (kiedy dzieci już są "ogarnięte") albo w czasie krótkich przerw w pracy.
Te 1,90 to była taka ironia, której celem było wyjaśnienie, ze jednak sprawy natury intelektualnej są bardziej istotne. Nie dziękuj za wyczerpujące wyjaśnienie.

Faktem jest, że target kobiet w okolicach czterdziechy tj mężczyźni powiedzmy w wieku 38-47 ma nieco inne oczekiwania np wielu  panów w tym wieku, o ile są jeszcze bezdzietni chce mieć swoje dzieci. Panie zaś w wieku, o którym wspominam , raczej nie fikają koziołków w powietrzu na myśl o ciążach i porodach.

Wielu panów tuż po rozwodzie (wiek 38-47) wymiksowawszy się z jednego poważnego związku raczej niechętnie myśli o kolejnym poważnym, tym bardziej z cudzymi dziećmi w pakiecie.

Wyjścia widzę takie  (zakładając, że podziękuje się tym panom, którzy chcą mieć własne dzieci, a my już niekoniecznie) - liczyć na łut szczęścia (bo co innego w sumie pozostaje), żyć - jeśli się da, to gdzieś wychodzić, nie zamykać się na świat i ludzi. Odczekać do wieku 50-60, liczba wolnych panów chcących zawierać poważniejsze  związki powinna się zwiększyć (wszak kto chce na tzw "stare" lata być sam jak palec, a i towarzyszko-opiekunka by się przydała).
Ja już generalnie nie szukam. Co ma być, to będzie. W singielstwie jest trochę plusów - np oglądamw TV co chcę i nikt mi popcornu nie wyżera.
Co do natykania się na absztyfikantów w realu, to jakoś się nie natykam. Może sie do natykania nie nadaję? Trudno powiedzieć.

Ale czy to jest coś złego, że facet chce mieć swoje dzieci? Albo nie chce się pakować tam, gdzie są dzieci? Mam wrażenie, że to częściowo takie uczucie zawodu, że jednak ktoś się nie dostosował do naszych ram albo, mając swoje własne oczekiwania, wzbudza niechęć.

Bagiennik, no ręce opadają - a gdzieżeś to wyczytał, że to źle? Chce mieć swoje - ok. Ale wtedy jako partner dla mnie odpada, bo wg mnie 40 to nie wiek na rodzenie dzieci. Nie akceptuje tego, że ja dzieci mam? No to też odpada, bo nikt swoich dzieci ze skały nie strąci. Automatycznie zatem tacy panowie odpadają, bo zwyczajnie mijamy się z potrzebami. Nie wymyślaj, ok? Żadna z nas tu nie praktykuje uczucia zawodu do takowych panów, jak sądzę.

Czterema kończynami się podpiszę i jeszcze nosem
Wszędzie są ludzie i ludziska, ale na portalach wszelkiej maści palanteria ma ułatwione polowanie i/lub wykorzystywania cudzej desperacji i naiwności albo po prostu tęsknoty za uczuciem.

Nawiążę jeszcze do matek małych dzieci. Ja wprawdzie gdy odeszłam od męża, bylam już matką ośmiolatka, a więc dziecka dość samodzielnego, ale wciąż absorbującego. Na tyle, że zupełnie nie czułam potrzeby szukania faceta, bo głowa i ręce były mocno zajęte, a wolnego czasu wciąż było za mało, by nacieszyć się książką, spacerem czy spotkaniem z koleżanką.

Zbliżam się do 50 i szukanie kogoś na stałe zostawiam sobie na czas za jeszcze kilka lat, po menopauzie.:) dlaczego? Bo jeśli ktoś znów ma  wkroczyć w moje życie to chcę by był to ktoś do końca życia po prostu.
Wyglądam dużo mlodziej niż wskazuje metryka, więc zwracają na mnie uwagę dużo młodsi Panowie. Bez sensu byłoby dla mnie wchodzić w taki związek, ze znakiem zapytania  co bedzie za 5,10 lat.
Wymagania co do samego związku wzrosły,  nie potrzebuję byle portek.:)

W kwestii wchodzenia w relację, gdzie partner ma już dzieci z poprzedniego związku, zawsze mogą zaistnieć jakieś problemy cz konflikty. Chyba najgorzej, jak dochodzi do rozłamu i wejścia w nową relację, kiedy dziecko jest w wieku nastoletnim..

Natomiast zawsze podziwiałem "magię" działania portali, gdzie ludzie potrafią budować ze sobą specyficzny rodzaj więzi, dzięki której czują, że już prawie złapały Boga za nogi. Może ja jestem jakiś dziwny, ale ciężko mi sobie wyobrazić budowanie więzi czy poczucia, że dobrze się z kimś dogaduję, dopóki nie mam przed sobą żywego człowieka, razem z jego emocjami, widokiem, zapachem, zachowaniem itp. Co mi przyjdzie po samym tekście, uśmieszkach czy emotkach a nawet samej kamerce? Raz, że buduje sobie o kimś odrealnione wyobrażenie i tworzę sobie w myślach ideał, który i tak będzie co najmniej nieco inny od realnej postaci, to jeszcze stwarzam sobie wrażenie, że znam tego człowieka na wylot, bo spędziłem z nim ileś tam godzin na czatowaniu. Nie tędy droga..

Skoro temat dotyczy związków czy miłości po rozwodzie to siłą rzeczy mówimy tu o osobach odpowiednio starszych, raczej po 30-stce czy nawet 40-stce itd. W tym przedziale wiekowym mimo wszystko wiele osób jest zajętych mniej lub bardziej formalnie a internet jest (niestety) łatwym sposobem by pewne fakty ukryć. Szczególnie w dużych miastach albo jak ktoś mieszka dalej.
Zatem poznanie czy złapanie tej nici porozumienia w świecie wirtualnym to jedno, drugie to weryfikacja faktów. Nawet nie mówię o wyglądzie bo powiedzmy, że kamerkę można użyć ale choćby stan cywilny czy ogólnie związkowy.
Wydaje mi się, że jednak faceci 40+ na portalach nie szukają związku tylko łatwego seksu na boku.
Także poznanie to jedno, drugie to ryzyko, że ktoś nie jest z nami szczery.
W realu też takie ryzyko istnieje ale chyba mniejsze i łatwiej o szybką weryfikację.

To raczej męskie wyobrażenie o tych barach , szczece itd.
Akurat niewiele kobiet to kręci, ale męzczyżni mają taką teorię na podstawie własnych wyobrażeń.
Co więcej, ponieważ to męskie mózgi bardziej głupieją od tych zewnętrznych cech kandydatki, to im polecam najpierw poznawanie bez wizji, a póżniej konfrontację na żywo
No chyba że chodzi tylko o seks.

Raczej można, wręcz nie jest to takie odosobnione zjawisko ale.... taka więź jest zwykle tylko projekcją, wyobrażeniem o danej osobie i w nim ktoś zakochuje. Potem zwykle przychodzi brutalna wersyfikacja. Podobnie zresztą jest ze związkami na odległość.

Mam tak samo. Coraz częsciej dochodzę do wniosku, że nie mam znowu tak najgorzej. Lepiej być samej niż z kimś, kto by ranił. Lepiej dać sobie czas. Ostatecznie jeśli coś zgubię (np dokumenty), to nigdy nie znajduję tego jak szukam jak dzika, tylko jak sobie odpuszczę. Wtedy "samo" się znajduje...
Może do faceta ma zastosowanie to samo prawo?

Ja w to wierzę. Co ma być, to będzie. A jeśli nie - kto wie, może tak lepiej?
Spotkałam PP, gdy  zupełnie tego nie oczekiwałam.
Dokładnnie tak uważam:

Lubię ten wątek. Co nowego u Was? Ja nadal sama i jednak coraz bardziej mimo tego zadowolona. Nikogo nie szukam. Cenię sobie stabilnośc i spokój swojej egzystencji. Wiem, brzmi nudnawo, ale trudno

Brawo, za przytomny głos rozsądku.

Ci co przebadali całą ludzkość.

Najpierw trzeba określić skalę  takiej wartosciowosci kobiet i mężczyzn pi rozwodzie:)
Jak wiemy Panowie po rozwodach, Ci co chcą związku  polują na młode kobiety, a na te o co za pech polują także ich rówieśnicy.
Jak chcą tylko seksu wolą starsze, chociaż wiem że wielu Panów  się nie zgodzi z tym,  ale to będą Panowie szukający związku i patrzący że swojej perspektywy.
Więc nie masz racji, Szeptem,  wolnych wartościowych w świetle męskiego myslenia: Czyli młoda i bezdzietna wolna jest mniej znacząco.
A co jest wartościowe u kobiet 40 plus w mężczyznach, czyli wolny, bez nałogów, zrównoważony i inteligentny też pewnie towar deficytowy.
Więc nie ma się co kłócić kto ma rację.
Skądinąd  głosy od tych młodych kobiet są takie, że wbrew pozorom nie szukają starszych Panów na życie, więc Panowie w frustracji.
A młode kobiety w frustracji że rówieśnicy nie zapewnią im takiego poziomu życia jak starsi.
Starsi Panowie w frustracji że mają jedną i tę samą żonę  i ona się starzeje,  że razem z nimi to szczegół, też w frustracji
Co za sfrustrowany świat
Dlatego pewnie gość co napisze że chce stałego związku A jest po 40 i nie ma nałogów  ma wielkie wzięcie, niezależnie od charakteru.
Co prowadzi znowu do wniosku że fajnych facetów jest mniej
Taka zagwozdka logiczna:)

Przykro mi Witold, zapomniałam dodać czynnil ten który jest kilerem i u kobiet i u mężczyzn: dziecko na wychowaniu niepełnoletnie,  a chyba tak u Ciebie jest?
Sam możesz szukać kobiety z dziećmi młodszej,  tak jak Kaszpir  i u niego to działa.
Natomiast jak chcesz kobiety w swoim wieku lub młodszej bez dzieci, to będzie trudniej.
* dla jasnosci: wyrażam tu swoje obserwacje, a nie przekonania że  ludzie są z jakiegoś powodu niepełnowartościowi

Jak szukasz przez portale, to jaki problem wyraźnie napisać o wieku i preferowanej figurze.?
I to najlepiej dokładnie, bo ludzie różne rzeczy rozumieją  pod hasłem szczupły  czy nadwaga

No to czym się przejmować? Jak ktoś nie czyta  to sam sobie winien.
Napisz że szukasz kobiety plus minus 3 lata też z dwójką dzieci nastolatków do stworzenia dużej rodziny.
I daj znać co wyszlo
Jakoś trudno mi uwierzyć że kobieta 55 lat pisze do młodszego 14 lat faceta z dziećmi do wychowania..chyba ze sugerujesz ze szukasz odskoczni, a na zdjęciach gola klata..
Napisałeś w jakim celu szukasz?

Stąd moje pytanie czy Twoje ogłoszenie jest wystarczająco precyzyjne.

Fatalnie...
Po pierwsze, mocno agresywnie.
Po drugie: sprawiasz wrażenie że świat się zawali jak kobieta będzie miała 42 lata?
Sorry, ale jakbym miała 40 lat i idealną figurę,  to i tak bym się zastanawiała czy wystarczająco idealną i czy za 2 lata nie uznasz, że jestem za stara, bo przecież wyraźnie piszesz że młodsze preferujesz.
Riwnolatek dokładnie 41 lat będzie ile na portalu.
Nie piszesz że chodzi Ci  o kogoś do związku,  ja bym pomyślała raczej, że do seksu.
Sam fakt posiadania dzieci o niczym nie świadczy, tym bardziej że nastolatki mogą być przy mamie.
Pierwsza myśl, facet chce się wyżyć po rozwodzie.Nic o tym jakim ma być człowiekiem ta kobieta ..
I to młoda że odstraszy, bo chcą rodziny,  a starsze przyciągnie.
Ale to moje odczucie, może koleżanki inaczej.
Zwłaszcza te 35 latki co na to?

Po tym kawałku boję  się myśleć  co tam jeszcze wymyslileś.
Kobiety czytają między wierszami, czytają emocje. Więc to co napiszesz to nie jest lista zakupów,  to informacja o Tobie