Błędny schemat w wyborze partnera/partnerki - Netkobiety.pl

Każdy ze związków z typem A cechowały silne, skrajne emocje i dużo konfliktowych sytuacji.
Wchodziłem w te związki urzeczony ciepłem i kobiecością tych dziewczyn.
Jednak one po czasie okazały się być dla mnie bardzo krytyczne, pozbawione empatii i zimne w uczuciach, nierzadko opryskliwe.

No dobrze, ale musimy rozróżnić:
1. po czasie okazały się...
vs.
2. po czasie okazało się, że od początku były pozbawione empatii itd... ale nie od razu dało się to wyłapać.

Punkt 2 jest w sumie zupełnie oczywisty, naturalny proces poznawania, odkrywania cech drugiego człowieka. Punkt 1 wskazywałby, że być może Twoje zachowania wzbudziły w nich taką a nie inną reakcję

hej fourviatos trochę kojarzę Twoje posty z wątku juhn.doe80:) nie wiem czy tego typu odpowiedzi oczekujesz, ale czy na pewno jest to błędny schemat? podajesz zestaw ogólnych cech które dla jednych osób mogą być pozytywne, dla innych negatywne, dla innych neutralne. Raczej próbowałbym odejść od klasyfikowania na podstawie historii rodziny (chociaż może uwzględnianie takich rzeczy też ma sens?) i na bieżąco reagować w zależności od potrzeb. Np. jeśli widzisz że przestajecie się dobrze dogadywać a powodem są kłótnie z mało istotnych powodów, to już możesz z wysokim prawdopodobieństwem przypuszczać jaka będzie przyszłość.

Beyondblackie, nie przesadzaj, bo zaraz wyjdzie na to, że 90% kobiet to patologia

Weźmy np. dziewczynę A. Co Twoim zdaniem jest w niej takiego patologicznego wyłączając oczywiście pochodzenie z rodziny dysfunkcyjnej, bo na to akurat wielkiego wpływu nie miała?

Twój opis to mocna nadinterpretacja, a już w ogóle nie widzę tam ani słowa o urządzaniu awantur. Silne emocje to nie tylko złość...

Dzięki za ciekawą dyskusje. Rzeczywiście jest tak jak mowi BeyondBlackie. Typ A zwiastuje burzliwy, kłótliwy związek  który mimo alarmujących sygnałów na początku, decyduje się rozpocząć.
Kiedy kurz opada i zaczynam dostrzegać jaka ta osoba była naprawdę, wtedy uświadamiam sobie, że znowu zrobiłem to samo.
Ja tak naprawdę nie chce kłótni ani awantur, ale kończy się tak, że kiedy one się pojawiają, z automatu wchodzę w rolę "peacemakara", zamiast jasno postawić granicę i się zmywać.
Tak jakbym ciągle miał nadzieje, że tym razem będzie inaczej, że moją postawą coś zmienie - jak w dzieciństwie,

Sprostuje tylko, że związki z typem B konczyłem głównie ja. Podświadomie wyczuwałem, że partnerka za bardzo się do mnie dostosowuje i zwiewałem. Nie były to związki "konfliktowe".
Z dziewczyna typu B którą mylnie zaklasyfikowałem jako A, mieszkałem przez 2 lata. Zdarzały się między nami kłótnie, ale raczej o "czynniki" zewnętrzne; nigdy nie było "tarcia" charakterów.
W tym związku ja byłem stroną dominującą. Choć na początku ona wydawała mi się "silniejsza"

To jest forum. Każda opinia się liczy. To co opisałeś to właśnie "stan" który chciałbym osiągnąć. Tak to działa u normalnych jednostek .
Niestety mając ponad 30 dychy na karku, patrząc wstecz widzę, że nie pojąłem jeszcze sztuki "przewidzenia przyszłości" co do zachowania partnera.
Zawsze wydaje mi się, że jak się postaram to coś się zmieni. Z wiekiem staram się coraz mniej, bo coraz więcej rozumiem ale ciągle podejmuje "próbę".
Zdaje sobie sprawę, że dla kogoś kto nie podąża za schematem, może to brzmieć co najmniej dziwnie, ale tak właśnie jest.

Zgadzam się w 80%. Często jest tak, że typ A w jakiś tam sposób "się stara", więc to nie jest tak, że one po mnie jeżdzą a ja czerpie z tego 100% przyjemność.
Myślę raczej, że błędnie postrzegam te "starania" jako zwiastun powrotu mojej partnerki do jej "pierwotnego obrazu" osadzonego w mojej głowie.
Wiem, że to błąd.

Najczęstszy błąd rodziców. Nazywam to "sprzedawaniem sposobu na życie". I jak tu teraz znaleźć w dorosłym życiu zdrową równowagę między swoimi potrzebami a potrzebami innych.
Można stawiać zawsze siebie na pierwszym miejscu (zdrowy egoizm), tylko życie nie polega jedynie na realizacji własnych potrzeb.

Nie znam szczegółów. Być może trafiłaś na nieodpowiednich partnerów. Nie chce generalizować, ale są takie typy Kobiet które podświadomie wysyłają sygnały, że chcą być traktowane jak "księżniczki".
Być może, z Tobą jest podobnie. Zastanawiałaś się?  Niestety, płeć męska bardzo często takie sygnały nadinterpretuje bo faceci są nauczeni przez własne matki, że Kobiecie trzeba zapewnić "to i to". I jakoś się pomija fakt, że ona też ma swoje potrzeby, pasje, marzenia - bo jest autonomiczną jednostką.
To są dla mnie związki "symbiotyczne". Wiele Kobiet w takich układach funkcjonuje bardzo dobrze i zawsze będą tacy faceci.

Mnie też nikt nie wykładał podstaw związku partnerskiego. Nauczyłem się z czasem akceptować i szanować potrzeby drugiej osoby.
Mi tam z księżniczkami nie po drodze, więc nie bój się - nie zakochasz się

Zastanawia mnie jakie "błędy" popełniłaś po ucieczce od swoich facetów. Kolejne związki gdzie miało być "inaczej" a wyszło jak zwykle?
Zakładam, że zaczęłaś je nie tylko dlatego, że dawały Ci złudne poczucie wyboru. Coś w tych facetach musiało być..

Mój ostatni związek z A. Pisanie on-line akurat szło nam dobrze. Była spora chemia słowna. W realu też bardzo dobrze nam się rozmawiało.
Zgrzyty pojawiły się kiedy zaczęliśmy się spotykać. Mam 2 takie pierwsze alarmujące sytuacje (na samym początku) i pare innych.

1. Idzie z córką do restauracji bo ma oddać dziecko byłemu mężowi. To blisko mnie więc pyta czy wpadnę. Odbieram wiadomość na telefonie i idę w biegu. Nie mam przy sobie portfela, tylko karte.
Siedzimy, czekamy aż kolo odbierze dziecko. Pijemy herbatę. Przychodzi do płacenia. Mowię, że mam tylko kartę. Niestety terminal nie działa. Ona płaci. Kelnerka coś tam komentuje.
Widzę, że się wkurza. Lądujemy u mnie. Pytam o powód i po czasie się dowiaduje, że nigdy za faceta nie zapłaciła.

2. Prosi mnie żebym jej wyprał spodnie. Wrzucam do pralki. Mówię. Będzie ok w 40 C?. Potwierdza. Pranie się kończy. Nastawiam suszarkę. Pralka kończy. Okazuje się, że takich spodni się nie suszy.
Wkurza się na maksa. Dała za nie 5 stów. Lecą teksty:  "zjebałeś etc". Idę sprawdzić te spodnie. Pytam co im jest. Ona mówi, że się do niczego nie nadają teraz.  Ja tego nie widzę.
W głowie już wiem, że zaraz oddam jej te 5 stów bo mi głupio. Mówię "Przepraszam, niechcący to zrobiłem. Nie wiedziałem, że ich się nie suszy. Ja wszystkie swoje rzeczy susze".
Pytam czy musi być aż tak wulgarna. Czy na innych facetów też tak krzyczała. Proszę żeby się uspokoiła, bo to jednak było niechcący. Lecą teksty, że "jej były by jej od razu kasę oddał", więc nigdy by na niego nie krzyknęła, a nie się dopytywał co nie tak ze spodniami. (Zabawne, że podobnym tekstem uraczyła mnie 3 miesiące po rozstaniu, kiedy to oznajmiła, że z kimś jest a "obecnego faceta by tak nigdy nie potraktowała bo go kocha i akceptuje"). Tadam

Oczywiście, poszedłem do bankomatu i przyniosłem kasę. Już nie chciała całości bo "pójdziemy" na wyprzedaż to kupimy. Oczywiście, oddałem kasę i zaproponowałem żebyśmy zapomnieli o sprawie.

Ja bym jej tą kasę oddał i tak. Rozumiem emocje, ale ten jej wulgarny wybuch, teksty "Zjebałeś", porównywanie do byłych...to był sygnał, że trza wiać.
Ja wiedziałem, że na jej miejscu nigdy bym tak nikogo nie zjechał. Przecież druga strona i tak oddałaby mi kasę. Dorośli ludzie nie potrzebują wszczynać o takie rzeczy awantur.

3. Przyjeżdża w odwiedziny mój brat. Ma nowy samochód który dostali ze swoją dziewczyną od jej ojca. Fajna bryka, model amerykański. Tylko pare sztuk w Europie.
Mój brat zajmuje się serwisem samochodu, przeprowadza wszystkie naprawy, jeździ nim do pracy.
Wysyłam jej zdjęcie, podpisane "auto młodego" a ona odpisuje, że wkurza ją takie określanie bo to nie jego auto tylko jego dziewczyny.

4. Pare lat temu jak ze sobą jeszcze kręciliśmy (powód, że nie wyszło dalej) odwiedzam ją u niej. Pech chciał że sklepy były zamknięte więc nie mam nic ze sobą.

Pare lat później gadamy o tych odwiedzinach bo temat akurat kręcił się wokół starych czasów.
Mówi, że odechciało jej się ze mną spotykać bo przyszedłem bez niczego i wypiłem jej prawie całe whisky.

Ja tego nie pamiętam zupełnie, ale mi glupio za tą knajpe i to whiskey. Ponieważ temat wyszedł pare lat później, przelewam jej jakąś tam kasę żeby zapomnieć o sprawie.
Informuje ją o tym, mówiąc że chciałbym zatrzeć złe wrażenie bo nie jestem taki żeby nadużywać czyjejś gościnności czy naciągać na knajpę.
Ona odpowiada "Po co?" Ze to "teraz bez sensu".....
Jakiś taki niesmak pozostał mi po tej odpowiedzi. Można to było ująć inaczej.

Znalazłbym jeszcze pare innych sytuacji, ale wniosek jest taki, że sygnały były a ja ignorowałem.

Oczywiście. Miałem nadzieje, że jak zachowam spokój to ona sama dojdzie do tego że wyolbrzymia i zachowuje się nieodpowiednio.
Momentem krytycznym był punkt kiedy "zaistniała" w mojej głowie jako osoba a nie potencjalna partnerka.
Tj. zacząłem widzieć jej wady i je akceptować. Czy powodem były "radosne święta"? Pewnie tak..
Wracając do samych sygnałów. W późniejszej fazie relacji, zacząłem się zastanawiać czy ktoś kto mówi tylko o sobie (a tak było), mógłby być "matką moich dzieci".
I tutaj znowu wszedł obraz jej dobrej relacji z córką, któremu dałem się omamić wierząc, że napewno się zmieni.
Na tym przykładzie widać to o czym pisała Magda i Blackie - czyli mój naiwny powrót do " pierwotnego obrazu"

Właśnie jest to element, który mnie silnie zastanawia. Każdy człowiek, w miarę uczuciowy, tworząc związek wiąże go z jakimiś nadziejami a jednak realne cierpienie czy dyskomfort powinno stawać się przesłanką, żeby tę wizję zweryfikować. Nie przekonuje mnie tak w stu procentach, że osoby z zadrami z dzieciństwa po prostu klasyfikują cierpienie jako "znane" i tylko dlatego "z rozpędu" przy tym tkwią. Coś dzieje się na poziomie rozumowania. Kładąc na szali realny dyskomfort związany z układem w jakim są i z drugiej strony przekonanie jak miało być to nierealne staje się bardziej wiarygodne. Może to jakiś wykształcony mechanizm obronny, który powoduje ucieczkę od realnego stanu rzeczy w wyimaginowany.
Standardowo - nie wiem, głośno myślę

zdenerwowanie z błahego powodu na który w dodatku nie miałeś wpływu, oraz brak równowagi, komentarz że nigdy nie zapłaciła może wiązać się z oczekiwaniem że będziesz zawsze ponosić wszystkie koszty

czyli wyraźny komunikat, że jeśli dostanie pieniądze od razu, to wtedy będzie sympatyczna. Nawiązanie do byłego - można by doradzić, że jeśli z nim było dobrze, może warto rozważyć powrót:) art. 415 kodeksu cywilnego "Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia." art. 363 precyzuje sposoby naprawienia szkody. Tutaj możemy mówić o działaniu nieumyślnym, dodatkowo wynikającym z niewiedzy, gdyż właściciel rzeczy nie poinformował o wskazaniach dla prawidłowego użytkowania. Można by też zastanawiać się, czy szkoda rzeczywiście wystąpiła, jeśli nie było żadnej różnicy w porównaniu ze stanem poprzednim. Zatem to dyskusyjna sprawa czy zwrot pieniędzy należałby się:) dyplomatycznie można by zgodzić się na to, ale Twoje działanie wiązało się z dobrą wolą i niewiedzą na temat właściwego użytkowania rzeczy, zatem reakcja niewspółmierna do okoliczności, już na tym etapie można by kwestionować zasadność dalszego bycia w związku.

to również może być bardziej skomplikowana sytuacja, ale ustalanie właściciela samochodu obcej osoby, to również nie powinno być zmartwienie Twojej partnerki

czyli również Twoje pozytywne zachowanie które nie spotkało się z przyjazną reakcją, wprawdzie na temat ne bis in idem można by dyskutować:) ale tutaj w międzyczasie nie wyszły na jaw żadne nowe okoliczności. Taki argument można też odwrócić, jeśli ona była u Ciebie albo u siebie i jadła rzeczy kupione przez Ciebie, to wtedy ona zjadła Tobie. Tylko że nie o to w związku chodzi, żeby tak sobie wyliczać. Można by wprowadzić liczbową skalę od 0 do 100 gdzie 0 oznacza że Ty dla niej robisz wszystko, a 100 że ona wszystko dla Ciebie. Twoja partnerka, jak wnioskuję z tekstu, oczekiwała czegoś w granicach 0-10. Tutaj https://www.netkobiety.pl/t112819.html mielibyśmy liczbę większą od 90 (czyli dziewczyna płaci za niemal wszystko) a pomiędzy tymi skrajnościami jest jakaś niepisana równowaga której u Ciebie zdecydowanie zabrakło

rzeczywiście bardzo znaczące sytuacje i mam nadzieję że moje odpowiedzi pomogą Ci w przyszłym wnioskowaniu i dyskutowaniu:)

to chyba jest ta legendarna kropka nienawiści!:D

Beyondblackie, na pewno jest tak w bardzo jeśli nie najbardziej znaczącym stopniu. Innym czynnikiem jest  powtarzanie głęboko zakorzenionej walki o to by "niekochająca" osoba "pokochała" (tu motyw "dopisania innego zakończenia").
Z ósmej strony patrzę też  (bardzo silnie z własnej perspektywy) na to, co po latach przemyśleń i ukształtowanych wniosków było czynnikiem utrudniającym emocjonalne wyplątanie się z pewnych sytuacji pomimo dokonania korekty na obszarach wspomnianych wcześniej.
Trochę z tym jest jak z obieraniem cebuli. Po zdjęciu jednej warstwy pojawia się kolejna.

Tak, to było naiwne - przyznaje. Dlatego widząc, że "im dalej w las" tym gorzej, odbyliśmy poważną rozmowę o szacunku.
Musiałem wskazać na konkretne sytuacje bo ona sama nie potrafiła.
Po tej rozmowie jakby było lepiej. Chyba czuła, że mam wątpliwości i problem by jej zaufać.
Jak pomyślę o tym co było później, widzę, że chyba sam chciałem w tą zmianę wierzyć.

Co do powodów. Była totalnie rozpieszczona przez ex-męża, który nieba jej uchylał i spełniał wszystkie jej zachcianki.
Chciała gdzieś jechać to jechała. Chciała czegoś to miała...
Kasiasty koleś, taki trochę cwaniak, traktował ją jak "Księżniczkę". Pare razy wspominała jak to "koleżanki zazdrościły".
Wielokrotnie mówiłem, że takie rozpieszczanie to nie sposób na życie. Ona twierdziła, że on też miał z tego korzyści
Poza tym, wg niej nabożne traktowanie Kobiet to "dobre wychowanie" i norma dla niektórych facetów.
Ona w tym tkwiła a on wymykał się na panienki. W końcu od niego odeszła.
Na nic moje tłumaczenia, że jego zdrady były największym brakiem szacunku a ten cały "blichtr" to tylko sposób na to, żeby "klatka" była wygodniejsza.
W tym związku miała pełną kontrolę. Nigdy się nie pokłócili dopóki nie pojawiła się córka; wtedy wyszły różnice poglądów, charakterów etc..

Jej kolejny traktował ją podobnie. Twierdziła, że szybką ją od siebie uzależnił bo doradzał jej w rozwodzie z mężem.
Ponieważ gość po czasie był bardzo kontrolujący, też im nie wyszło.
Następny gość był bardzo mało zaangażowany a  kiedy już zaczął się starać to też się rozstali bo był traktowany jak śmieć.
Kiedy oznajmiłem, że przegina, pokazała mi właśnie rozmowę w której on to napisał.
Zapytałem o powód. Powiedziała, że o coś tam poszło. Nie do końca jej uwierzyłem bo nikt się tak nie wkurza o jedną sytuacje; to musiała być jakaś "kondensacja" złych emocji.
Pod koniec dowiedziałem się, że jemu też brakowało przejawów zaangażowania z jej strony bo powiedział jej dokładnie to samo co ja.
Poza tym, miała głównie facetów typu lekarz, prawnik etc...
Jasno było widać jakich wybiera. Wiedziałem o tym.

Wracając do zasadniczego pytania. Myślę, że ona potrzebuje mieć w pewien sposób kontrolę nad partnerem.
Kiedyś usłyszałem, że "facetem trzeba rządzić tak żeby on myślał, że rządzi".
Nie brzmi to jak zdrowa relacja tylko raczej wyrachowany sposób na zachowanie "pozycji" w układzie.
To też był kolejny sygnał żeby wiać.

Ja to wiem. Możesz się w duchu śmiać. Ja mówiłem co było nie tak, bez wszczynania awantur.
Pierwszy raz podniosłem glos wtedy kiedy rozmawialiśmy o szacunku bo za dużo się tego nagromadziło.

.

Nie wiem jakie "sygnały" wysyłasz, ale często jest tak, że atrakcyjna, młoda, zadbana Kobieta lubiąca adoracje,
łapie się na te wszystkie "cudowne" męskie gesty jaka to ona nie jest ważna. Nie wiem czy tak było w Twoim przypadku.

Związek z facetem o 10 lat starszym ma nikłe szanse przetrwania , bo partnerka dorasta i rola "mentora- opiekuna" się kończy
Wtedy zaczynają wychodzić różnice, pojawia się kontrola, niezrozumienie etc..
Chęć kontroli i ustawienia partnera pod siebie, świadczy właśnie o tym, że  ktoś nie wie jak Cię zatrzymać bo ty już jesteś o krok dalej.
Sztuka polega na tym żeby z kimś "być" a nie go "mieć". Niestety niektórzy faceci nigdy się tego nie nauczą.
Osobiście uważam, że oczekiwania niektórych Kobiet są po części powodem takiego stanu rzeczy.

Jeśli popełniłem nadinterpretację, to sorry.

No widzisz a ja myślę zupełnie przeciwnie ; nie ma nic lepszego niż przyglądać się jak ktoś rozwija skrzydła i go w tym dopingować.

Zastanawia mnie jak u Ciebie wygląda, "wyłapywanie schematu". Tzn. Kiedy dokładnie wyczuwasz, że właśnie pakujesz się w coś co będzie mialo podobny przebieg i zakończenie.
Jakie sygnały i na jakim etapie wzbudzają u Ciebie alarm?

Tutaj akurat była granica. Powiedziałem, że nie będę za wszystkie wyjścia płacił jak jej mąż.
Ona twierdziła, że ma tyle własnych kosztów, że jak facet chce żeby zawsze była atrakcyjna, to musi koszty"rozrywek" brać na siebie.
Zdecydowałem, że możemy też czas spędzać w domu, bo najważniejsze jest dobrze się ze sobą czuć, nieważne gdzie.
Mimo to pare razy jak wyszliśmy, płaciłem ja bo akurat miała ciężką sytuacje finansową. To był mój wybór.

Nie chodzi o awantury. Ja naprawdę nie szukam sytuacji konfiktowych. Kłopot w tym, że mam mocny charakter i typ B "angażuje" się ze mną z tego powodu.
W takim związku to ja najczęściej decyduje a partnerka się dostosowuje.
Często są to dziewczyny które w jakiś sposób "dominuje". Im to odpowiada a mnie po czasie nudzi.
W łóżku też po czasie wieje nudą.

.

Z tym akurat nie mam problemu. Ważne jest dla mnie poznanie potrzeb/świata/motywacji partnera.
Często słyszę, od swoich dziewczyn, że podoba im się to, że mogą ze mną swobodnie rozmawiać, że mam pasje, życie wewnętrzne.
(zarówno typ A i B)

.

To akurat Machiavelli . Masz racje. Nigdy nie kierowałem się określonym typem "partnerki".
Kobiety poznawałem w różnych okolicznościach; nie pochodziły z żadnego konkretnego środowiska.
Coś mi się w nich podobało, to w to szedłem.
Może czas pomyśleć o jakimś konkretnym profilu?

Nie przesadzajmy. Każda z Kobiet z którą byłem czuła się ze mną dobrze i blisko.
Przede wszystkim, czuła się akceptowana.
Może opisz czym dla Ciebie jest "bliskość" i "poruszanie się w wyższych rejestrach" bo przecież każdy postrzega to inaczej.

No niezupełnie bliskość i wyższe rejestry dla każdego znaczą coś innego.
Jest tam sfera emocjonalna- wzajemna tęsknota, czułość, itd. ale to wszystko moim zdaniem za mało, jeśli nie ma podbudowy dodatkowej w postaci podobnego pojmowania świata i poziomu intelektualnego- przynajmniej jeśli chodzi o związek partnerski w pełnym tego słowa znaczeniu.

Jeśli byś to miał Z B- bo dziewczyna A nie nadaje się do tego- a piszesz nadal długie rozkmniny tu- to nie byłoby nudno.

ale Ty tego nie szukasz. a na moje pytania odpowiedziałeś 1 zdaniem, a poemat o "Karynie" sorry .
Ty chyba cały czas liczysz na to, że znajdziemy w Karynie jakiś cudowny wytrych, który Ty przegapiłeś, a ją zamieni w kobietę marzeń.
Nie ma go
Ale może ktoś pomoże Ci szukać w tym wątku.

Po tym co opisałeś jako sygnały ostrzegawcze a ja bym nazwała zachowaniem tak jaskrawym  i łatwo klasyfikowalnym  jako toksyczne tudno mówić o jakimś niedostrzeganiu. To jest raczej trzymanie się takich dziwnych  i wulgarnych kobiet. Zapytaj siebie nie czego nie dostrzegasz, ale dlaczego nie uciekasz?
Bo nikt nie jest jasnowidzem i bedziesz na takie trafiał. Tylko że małe sygnały na pewno wystapiły wcześniej niż awatura o spodnie. Za 1 razem, przy 1 kobiecie mogłeś nie zorientować się, ale potem? No chociażby krzywa mina z powodu bzdury  musiała być..

Coś było chyba jeszcze o tym, że kłótnie z B pojawiały się tylko o czynniki zewnętrzne.

Mnie się wydaje, choć jak zwykle nie wiem , że dużo jest na rzeczy w tym co pisze Ela. Bliskość z B nawet jeżeli zaczynała być budowana na zasadzie otwartości i wzajemnej czułości stawała się nieatrakcyjna, bo nie był tarć. Zastanawiające jest, że - jak w cytowanym fragmencie - niby tych awantur nie chcesz a jednak wygląda na to, że stają się warunkiem koniecznym utrzymania Twojego zainteresowania daną osobą. Chyba, że czegoś nie rozumiem. Jaka "bardziej" musiałaby być B, żeby była bardziej 'stymulująca' ? Co rozumiesz przez nudę, którą ona wnosi ?

Tam, gdzie nie powinieneś, czyli w KIM konkretnie. Wiesz fourviatos mimo tego, że tak dość szczegółowo opisałeś typ A, to mnie wciąż brakuje kropki nad i. Wiesz, jak nazwałabym ten typ, który reprezentuje Twoja ex? Typ ROSZCZENIOWY.
Taki typ, który oczekuje finansowego wspierania (opłacanie wyjść itp.), brania odpowiedzialności za jej sprawy (myślenie za nią, co się stanie, gdy wrzucisz spodnie do suszarki) i pewnie jeszcze odpowiedzialność za życiowe decyzje, żeby ona mogła robić to, co chce zamiast tego, co trzeba.
Jej cechą jest pasywność. Jak opisywałeś jej niektóre reakcje, to wydaje się, że ona autentycznie czuła się ofiarą tego, że Ty nie zdołałeś o nią zadbać. Z tym, że ona złości z tego powodu nie wyrażała wprost (a przynajmniej nie jak dorosły człowiek  tylko bardziej jak dziecko), ale wyrażała złość sposób bierno-agresywny czyli poprzez obrażanie i krytykowanie.

Pamiętam jak pisałeś o jej ojcu, który przekazał jej „receptę na życie”.  Według mnie Ciebie na nieświadomym poziomie ciągnie do typu kobiet, które są roszczeniowe, chociaż na świadomym poziomie chciałbyś kogoś, kto będzie więcej dawał od siebie.

To co piszesz o B w "dodatkowo" wydaje się być zupełnie OK, nawet określiłabym to jako cenne, bo to nie tylko zrozumiałe, że potrzebujesz osoby autonomicznej, ale też bardzo wartościowe, że potrafisz uszanować czyjąś odrębność i odmienność w przeciwieństwie do gąszczu ludzi, którzy chcą sobie partnerów urabiać pod własne wyobrażenie. Interesujące jest może dlaczego B jest nie dość ciekawa by związek był satysfakcjonujący ale jednak wystarczająco ciekawa by w niego wchodzić. Może to to, że "urabia się" pod Ciebie się wraz z rozwojem relacji i to właśnie czynnik czasu uwydatnia ten "mankament".
Samo upodobanie do osób nietuzinkowych nie jest chyba jeszcze złe. Gorzej, że to przy tym (z opisu sytuacji z A) osoby bez ogłady i szacunku dla drugiej osoby. Jesteś może w stanie skonkretyzować jakich emocji oczekujesz, przynajmniej na świadomym poziomie ?
Jakoś trochę się to rozjeżdża, bo chcesz emocji no i je dostajesz a mimo wszystko te emocje Cię nie satysfakcjonują, bo zakładasz o tym wątek a w dalszym ciągu to właśnie ten typ pozostaje pociągający, bo emocje.

P.S. Ci, którzy zostali przykuci do komputera zazdraszczają wolności

„Nietuzinkowość” w Twoim wykonaniu kojarzy mi się z silnymi emocjami, które Ci daje taka „nietuzinkowa” kobieta. Po prostu.

Właśnie, właśnie.
Jakie emocje zwiastuje? Co w Tobie aktywuje?

Czyli w sumie wychodzi, że kobiety Typu B też są ROSZCZENIOWE, bo od Ciebie oczekują >>inicjatywy<< różnie pojmowanej.
Z drugiej strony, gdyby Ci zależało na danej partnerce jako człowieku, zamiast na emocjach, których oczekujesz, to wszelkie niedociągnięcia w łóżku moglibyście sobie dopracować i w sumie dość szybko miałbyś seks, jaki lubisz

No, jakiej? Takiej z którą nigdy nie będzie musiał być blisko

On dlatego tak szybko nudzi się kobietą spokojną i poukładaną, bo ona oczekuje od niego wspólnego życia i zaangażowania. Nie ma jak odwrócić uwagi od tego, że go to nie interesuje. Przy toksycznej harpii jest za to tyle akcji o pierdoły, że nikt nie zauważa braku jakiejkolwiek więzi.

.

Zanim zacząłem z nią być, długo się przyjaźniliśmy. Nie widziałem cech o których piszesz.
Wszystkie te rzeczy zauważyłem dopiero jak byliśmy parą. Wcześniej poznałem ją jako matkę i samodzielną dziewczynę która wzięła odpowiedzialność za swoje życie odchodząc od mężą.
Nie potrafię powiedzieć jednoznacznie czemu jej związkowa przeszłość, sposób traktowania przez ex-męża nie spowodowały u mnie ewakuacji.
Dzieliłem się z nią wątpliwościami. Mówiłem, że będzie dobrze traktowana przez szacunek jaki mam do niej, ale żeby nie oczekiwała, że będę na każde skinienie jak jej poprzedni faceci i mąż.
I co? Sama stwierdziła, że jest "rozpieszczona przez poprzednich", więc znowu uwierzyłem, że skoro ma tego świadomość to się w końcu zmieni.
Zupełnie zignorowałem fakt, że jej ojciec był zamożnym alkoholikiem, który wiele od niej wymagał i dawał kasę na wszystko.
Ten sam ojciec założył rodzinę w innym kraju i zwinął manatki kiedy mała 12 lat.
Dużo rozmawialiśmy o jej dzieciństwie. Sam nie wiem czemu nie chciałem poskładać tych wszystkich elementów w jedną całość.
Przecież to jak była traktowana przez ojca i jakich facetów wybierała, jasno  definiowało jej oczekiwania uwidaczniało "model".
Poza tym. Jest do tej pory w kontakcie ze swoimi eks: prawnik, lekarz etc.
Kiedy pytałem czemu ich nie odcięła jak się skończyło, sama mówiła, że każdy "jest od czegoś".
Wystarczyło się nad tym pochylić. Coś mi jednak podpowiadało, że nie powinienem jej oceniać, tylko zaakceptować.

Pierwszy zgrzyt był o walizkę którą ostentacyjnie zostawiła mi przed drzwiami.
Zapytałem kulturalnie czy nie mogłaby zapytać czy ją wezmę, zamiast tak zostawiać.
W odpowiedzi usłyszałem, że ona nie musi tego mówić bo to normalne, że facet "ma ją wziąć i znieść"
Dla mnie naturalną rzeczą jest noszenie Kobiecie ciężarów, ale niesmakiem napawa mnie takie roszczeniowe podejście.
Zupełnie się człowiekowi odechciewa wtedy podobnych gestów.
To samo z otwieraniem drzwi w samochodzie.
Miło się to robi i jakoś tak "przyjemniej" kiedy wychodzi naturalnie a nie dlatego, że ktoś oczekuje.

Myślę, że powód już podałaś. To chęć "walki" o poprawę stosunków/relacji pomimo tego, że sam nie jestem w 100% akceptowany.
Jakbym łudził się, że jeśli dam z siebie jeszcze odrobinkę to druga strona nagle się "ocknie".

B jest naogół ciekawa jako osoba; zawsze na początku. To najczęściej ciepła, dobra, dziewczyna z poukładanymi wartościami.
Tak jak pisałem wcześniej, niestety jest bardzo uległa, nie przejawia inicjatywy, wybiera rutyne, ślepo się podporządkowuje.
Najczęściej ma problem w komunikacji własnych potrzeb; i to ja staje się stroną która pyta czego ona chce bo ona sama nie wie.
Często nie potrafi rozmawiać na trudne tematy, zamyka się w sobie. Oddaje mi zbyt dużą kontrolę.
Z dziewczyną typu A która po czasie okazała się B związałem się bo:

A. Podobała mi się fizycznie
B. Była wyśmiewana i nielubiana w moim ówczesnym środowisku a ja widziałem w niej fajną osobę.
C. Była wychowana w podobnym domu

Po czasie odkryłem, że jest z bardzo ciężkiej rodziny.
Miała duże problemy ze sobą; alkohol, samookaleczenia. Oczywiście, jak większość żyła na autopilocie i z wielu rzeczy nie zdawała sobie sprawy.
(Mój poprzedni związek trwał 3 lata. Byłem z dziewczyną z podobnymi problemami choć alkoholu nie było)
Nauczony doświadczeniem postawiłem ultimatum, że musi z tym kończyć. Zmieniła się bardzo. Stała się uległa i poddana mojej woli.
Poróżniły nas później inne problemy, ale tak się zaczęło.
Co istotne, nie uciekłem z tej relacji; wycofałem się, ale nie uciekłem.

Nie do końca. Inicjatywa jest zazwyczaj po mojej stronie bo zawsze byłem w raczej dominującym typem w związkach.
Typowi B to po prostu odpowiada.
Niestety nie z każdą dziewczyną można "pracować" nad łóżkiem. Wiele samych nie wie czego chce.
Rozumiem, że można odnieść wrażenie, że wybieram najpierw emocje a później osoby, ale tak nie jest.
Tutaj bardziej chodzi o to, że wiąże się trwalej i boleśniej z A która mi ich dostarcza, bo swoim wahaniem, niepewnością sprawia, że zaczynam się starać.
Zauważ, że pisałem, że z każdą z dziewczyn chciałem stworzyć "strefę komfortu" tak żeby dobrze się ze mną czuła bo potrafię zaakceptować partnerkę i jej inność.
Problem w tym, że z ostatnią Panią totalnie przeskalowałem.

Racja. Po ostatnim związku jestem świadom tego, że moja definicja "nietuzinkowości" jest totalnie zachwiana.
Słusznie zauważyliście, że w opisie A dodałem pare cech które stoją w zupełnej sprzeczności z resztą.

Rzeczywiście Burzowy. Twój komentarz jak zawsze wiele wnosi do dyskusji.
Wiadomo - łatwiej generalizować i wrzucać wszystkie Kobiety do jednego wora niż pochylić się nad sobą.
Gdzieś tutaj mignął mi Twój wątek o podobnej tematyce. Wniosków tam niewiele.

Tak, Ela. Ja nie potrafię stworzyć konkretnego profilu partnerki. Szukam ciepła, zaangażowania, ale potrzebuje też silnych bodzców: Jak autonomia, charakter, samoświadomość seksualna.
Być może szukam "miksu" którego nie ma.

Nie, nie tych przykrych. Aż takim masochistą nie jestem . Na podstawie ostatniego związku dochodzę do wniosku, że w odróżnieniu od "normalnych jednostek" jestem w stanie przyjąć na siebie o wiele więcej.
Ja wiem, że typ A traktuje mnie źle. Tylko, że kiedy przeplata się to z jakimiś staraniami, chęcią pracy nad związkiem to powstaje taki emocjonalny koktajl który zamienia się w złudną nadzieje, że tym razem będzie inaczej i dlatego nie zwiewam.

Nie potrzebuje nikomu imponować. Masz takie samo prawo do głosu w dyskusji jak inne Kobiety.
Szukam innego spojrzenia na swoją sprawę a nie jedynie potwierdzenia własnych tez jak Ty.
Gdybyś był trochę bardziej rozumny, to wyciągnąłbyś z tego coś dla siebie bo czytając Twoje wątki widać, że sam tkwisz w chorym schemacie

A ja mam wrażenie ze w swoich związkach usiłujesz naprawiać wadliwe egzemplarze - ustawiasz się w roli najstarszego - dominującego samca, któremu emocji dostarcza ustawianie/budowanie partnerki pod swoje wyobrażenie - może to budowanie jest tylko w Twojej głowie. Typ A jest bardziej oporny, trudniejszy więc stanowi większe wyzwanie, więcej emocji wyzwala, typ B zbyt szybko ulega więc te emocje kończą się bo już nie wiele możesz zrobić.
Może nie naprawiaj a akceptuj (lub nie i kończ relację). Nastawiasz się za bardzo odpowiedzialnie a za mało autonomicznie. Tworzysz lub próbujesz tworzyć relacje nierealne bo oparte na fałszywych założeniach. Przenosisz misję z dzieciństwa na swoje obecne relacje. A skoro tak to zawsze będziesz wybierać partnerki które w jakiś sposób będziesz czuł że możesz naprawić.
Dla mnie zdrowa relacja opiera się na wzajemnej akceptacji i szacunku. Skoro nie wyczuwasz od samego początku (w sobie) że w pełni akceptujesz tą drugą osobę to już to jest ten sygnał że to nie jest to. Akceptacja powinna być całkowita, bezwarunkowa. Bez szukania w tej osobie tych elementów, nad którymi ewentualnie trzeba popracować.
Może przyjrzyj się tym pierwszym chwilom - w jaki sposób oceniasz w pierwszym momencie atrakcyjność potencjalnej partnerki (oprócz fizyczności)

PS - ja też działam według schematu a raczej działałam - teraz znając swój problem dość skutecznie się przed nim bronię co prawda na razie według metody MagdaLeny ale to działa

cześć fuorviatos:D taki zagraniczny nick;) po polsku byłoby hmm cztery wiaty? ale nie wiem:PP mam rozwiązanie na większość z tych rzeczy:D i wprawdzie głupio mi doradzać 35-40 latkom ze znacznie większym doświadczeniem życiowym od mojego, ale duża część moich pomysłów działa w praktyce i nie narzekam:D więc spróbuj tak samo:D

Nie zapowiadałbym że będzie dobrze traktowana, ani że nie będę na każde skinienie, nie porównywałbym się do poprzednich mężów. Dobre traktowanie to coś co staram się robić, zamiast mówić, aczkolwiek z wątpliwym skutkiem. Tak samo nie widzę sensu w takim werbalnym zabezpieczaniu się przed jakąś roszczeniowością w nieokreślonej przyszłości. Raczej informuję na bieżąco jeśli nie chcę się na coś zgodzić, albo nie mam możliwości żeby coś spełniać

Chyba nie zaczynałbym tematu, zbyt mało ważna sprawa. Możliwe że nie zrozumiałbym "ostentacyjnego zostawienia pod drzwiami"

Zawsze byłeś dominujący, ale gdy ktoś się tej dominacji poddaje, to już jest źle? w przeciwnym wypadku byłaby Twoja dominacja i niepodporządkowanie się dziewczyny, to już potencjalna okazja do konfliktu.

pojęcie pracy wcale mi nie pasuje, ale tu już zupełnie głupio żebym o tym pisał

proponowałbym tak. oprócz oceniania całokształtu brać pod uwagę tylko pozytywne rzeczy z osobna, i tylko negatywne z osobna. jeśli tych drugich jest zbyt wiele i są takie zachowania których nie możesz zaakceptować, to nie ma sensu dalej cierpieć

a może jest:D

Burzowy fajnie pisze;) pomijając że prawie nigdy się nie zgadzam:PP

hahahaha autor to jeszcze ma fajnie;) gorzej jest gdy samemu jest się do niczego:DD to właśnie ja<33 akurat piszę z dziewczyną w wieku autora i zastanawiam się jak tu uciec, bo to jest mezalians intelektualny o którym pisał john.doe i udawanie mądrego nie ma sensu, nawet zaangażowanie 95% intelektu nie pomoże:D ale o tym napiszę już w moim temacie:D

Tylko, że oczekujesz niemożliwego.

Jeżeli ktoś ma swoje zdanie i jest stanowczy, to logicznie myśląc, będzie to prowadziło do konfliktów w związku z podobnie dominującą osobą, szczególnie jeżeli wiele was różni. Z szacunkiem, w najlepszym wypadku, ale będą spiny w różnych tematach.

Zresztą, co Ty rozumiesz pod określeniem "niekonfliktowa"? Bo z definicji będzie to osoba unikająca konfrontacji, spolegliwa, idąca na ugodę- czyli- taka, którą uważasz za ciepłe kluchy i nudy na pudy.

Ty chcesz zjeść ciastko i mieć ciastko.

To mnie więc zastanawia DLACZEGO nie jesteś w stanie zauważyć czyjegoś normalnego chamstwa? Jak również fochów o pierdoły, które miały na celu wyłącznie wybadać na ile można Cię popchnąć (bo to co opisywałeś, to było zawracanie gitary o nic, a nie dyskusja w jakimś temacie)?

Chyba łatwo zauważyć jak kobieta z Tobą rozmawia. Ja się tam wielokrotnie nie zgadzam z partnerem jeżeli chodzi o politykę, ale to nie prowadzi do wrzasków, wyzwisk czy trzaskania drzwiami. On przedstawi swoje argumenty, ja swoje, poprztykamy się, pousiłujemy przekonać, a na koniec, nawet jak nikt zdania nie zmienił, to po prostu mówimy: masz prawo do własnych opinii. W bardziej prywatnych sprawach oczywiście (zakup samochodu, mebli, domu..itd) musimy wypracować jakiś kompromis, lub jednej stronie daje się przekonać drugą, w oparciu o fakty. Jesteśmy razem blisko 8 lat i poważna awantura zdarzyła się nam chyba tylko ze dwa- trzy razy, a oboje jesteśmy zdecydowanymi, czasem nawet upartymi osobami o krewkim temperamencie.

Ja bym się więc przyjrzała dlaczego nie zauważasz różnicy pomiędzy posiadaniem własnego zdania, a fochami mającymi na celu manipulację Tobą.

Pisales, ze miales wiele związków. Czy byly wsród nich dziewczyny bez problemów, swietnie sobie radzące?

Myślę, że typ B nigdy silny nie był.
Nie sądzę, byś miał taką dominującą osobowość, jak myślisz. Przynajmniej ja Cię tak nie odbieram.
Dobrze, że starasz się wgłębić, zrozumieć swoje wybory, bo jest jakiś "szum" który zakłóca Ci trzeżwy osąd.
Ps.
Sfera intymna odbija układ między ludżmi- osobowosciami- technikę i komunikację można poprawić- podstawowego "układu nie..

Widzisz Fourviatos, a mnie by się od razu czerwona lampka zapaliła, jakby facet z którym się spotykam, zwracał mi ciągle uwagę na bzdety i robił aferę z każdej pieroły. Nie tylko jest to upierdliwe, ale daje dobry wyznacznik tego jaki ma do mnie stosunek.

W jednym zdaniu: stara się mnie sobie podporządkować i testuje jak daleko może się posunąć. I to Twój typ A robił od POCZĄTKU. A Ty sie podkładałeś jak dywanik. Księżniczka za herbatę musiała wybulić- foch i Twoje przeprosiny, księżniczce gacie się źle wysuszyły- lecisz z kasą w zębach. Co ona sobie wtedy o Tobie pomyślała? Ano, że jesteś jeleniem i może Cię doić i pomiatać Tobą jak jej się zachce.

Dla mnie nie do wiary jest to, że tego nie byłeś w stanie zauważyć.

Nie chodziło mi o takie przeniesienie wprost jaki związek taki seks. Tu mogę potwierdzić ze złe związki mogą długo podpierac się i ratować w sferze intymnej. Co wcale dobre nie jest.
Bardziej chodziło mi o to. ze takiego podstawowego układu odniesienia miedzy kobkretną kobietą a danym męzczyzną.  nie da się zmienic.  Jak  B oczekiwala przejecia przez niego inicjatywy w lozku to wiedziala czego chciala raczej. Tylko On tego nie chcial albo nie chcial w takim stopniu jak Ona  i nie bylo balansu. Tu by nic w tych podstawach nie wypracowali wiecej. Do stworzenia dobrego związku jak widać to za malo.

Ona szanuje tylko mężczyzn którzy traktują ją tak jak nauczył ją mąź. czyt. Jak "księżniczkę".
W dodatku nie potrafi rozgraniczyć zdrady jako braku szacunku bo uważa, że traktowanie Kobiet to zupełnie inny temat.
Za nic w świecie nie chciała tego zrozumieć. Powodem jest tu wychowanie i ojciec dla którego była oczkiem w głowie od najmłodszych lat.
Ostatni jej facet dostał np "po głowie" za to, że zamówił jej złe jedzenie kiedy coś tam razem gotowali i słabo wyszło.
A później się dziwiła, że napisał, iż traktuje go jak "smieć".
Kiedyś rozmawialiśmy o tym, że jej przyszły szef przyjął je dlatego, że mu się podobała.
Żaliła się, że to tylko z tego powodu, że czemu nikt nie zauważa jej umiejętności.
Ponieważ zrobiło mi się szkoda mówię: "Docenianie Ciebie jako osoby to moja rola, nim się nie przejmuj". Jej odpowiedź: "Tylko ty mi życia i pracy nie zapewnisz".
Masz również racje z tym kruchym ego. Teraz wszystko składa się w całość.
Jej inni faceci byli dla niej zawsze super mili, na każde zawołanie, nie było spięć.
Kiedy pojawiłem się ja, nagle poczuła, że jej ego jest atakowane i jej "bajka" runęła.
A te wszystkie "opryskliwe wybuchy' to kiepska próba jego obrony.
Zresztą ja też broniłem swojego tylko w innej formie.

I nawet bym się pod tym podpisał. Choć moje doświadczenia z dziewczynami typu B są takie, że one się po prostu dostosowują do mnie.
A ja czasem chciałbym np spełnić jakaś ich fantazje. Tylko, że one najczęściej nie wiedzą czego chcą i nie umieją o tym rozmawiać.
A ja po czasie przestaje próbować bo widzę, że to nic nie wnosi.