Życie z pedantem - Netkobiety.pl

Po pierwsze to ty NIE MUSISZtego robic.
Co z tego, że mąż robi ci awanturę? Dlaczego mu ulegasz?
Co sie stanie jezeli ci tę awanturę zrobi? Jezeli sie poddasz jego presji to bedziesz sie cala trzęsła.

A czy pomyslalas nad tym co się stanie jeżeli nie ulegniesz? Twoj strach to jego bron. Co sie stanie jeżeli mu tę broń wytrącisz z ręki?

Przestań się bać.
Poszukaj porady psychologa czy psyxhoterapeuty.

nie, nie mam takiego życia. Z wariatem bym nie wytrzymała. U mnie czasem kurz leży tydzień na parapecie aż sobie o nim przypomnę a naczynia w zlewie 2 dni, aż ktoś się zlituje i wstawi je do zmywarki.
Pytasz, co o tym myślimy? Matko! to jest jeden, wielki koszmar!  Nie mieszkacie przypadkiem na ulicy Wiązów?

Ja  lubię  porządek i też  mam  na  pewnym  punkcie  hopla  co  do  niektórych  sprzętów  w domu  ale to co  ty  opisujesz  to  znęcanie  psychiczne, despotyzm  i patologia. Całe  życie marnujecie  myślą  o sprzątaniu, dla  Twojego  męża  to jakiś  kult albo  nie  macie  żadnych  innych  zajęć  co  by  wam  czas  zajmowały, jakieś  pasje czy  coś. Jak  on  wytrzymuje  u rodziny, znajomych  gdzie  domy  nie  są  takie  idealne? Myślę  że  mąż  musi  poddać  się  terapii  ,proponuję  dla  własnego  bezpieczeństwa  czy  nawet  zbierania  dowodów  nagrywać  te  kłótnie. Nie  będzies z nim  szczęśliwa w dodatku  dziecko  zrobicie krzywdę  w postaci  zaburzenia  osobowości,lęków hustawek  emocjonalnych  i nie  wiadomo  co  jeszcze. Mąż  na  terapię  albo terapia  szokowa  porzucić  i zobaczyć  czy  coś się  zmieni.

On sprząta przeważnie sam, bo wtedy centymetr po centymetrze może sprawdzić, czy wszystko jest czyste, czy czasem nigdzie nie widać jakiegoś odcisku palca, czy na panelu nie ma jakiejś wyciśniętej kropeczki (o to tez robił mi nie małe awantury). Woli sprzątać niż zajmować się dzieckiem. A przy pierwszej lepszej okazji krzyczy, że ja nic nie robię... Kiedy ja posprzątam, on po mnie poprawia, bo ja na pewno zrobiłam to niedokładnie...
Wczoraj odkrył ryskę na folii na oknie (dosłownie 1 cm, nie widać gołym okiem). Zdarł całą folię z okna kwitując to stwierdzeniem: jak zaczniesz płacić za naprawę to nauczysz się szanować rzeczy... Aż boję się pomyśleć co będzie, gdy Mała podrośnie i będą pomalowane ściany czy rozlane farby na podłodze... :-( Nikt nas nie odwiedza, oprócz jego rodziców nikt nie ma prawa przekroczyć progu naszego domu. Gdy kiedyś odwiedzili nas jego znajomi, stał w progu z odkurzaczem i odkurzał im skarpetki. Myślałam, ze spale się ze wstydu... Wczesniej mu ulegałam, teraz mam już coraz bardziej dość takiego życia i nie ulegam, wiec ciagle dochodzi do kłótni...
Najbardziej boje się tego, ze on po rozstaniu będzie miał prawo zabierać córeczkę, bez mojej obecności. A wtedy, gdy ona narozrabia lub coś zepsuje albo pobrudzi, to on ja za to uderzy albo strasznie nakrzyczy...
Trudna decyzja, ale nie mam siły już żyć w takich warunkach... :-(

Z całą pewnością powinien go obejrzeć lekarz. Co za życie. I tak przez 8 lat?

Musisz go zostawić z ograniczeniem praw. Najlepiej jak się da ,żeby sąd czy ktoś skierował go na obserwację psychologiczną ,żeby było podparcie iż ten człowiek jest nienormalny i przebywanie w jego towarzystwie jest patologiczne.

Marvie, czy oprócz tego, że od jakiegoś czasu zaczęłaś się buntować i w związku z tym kłócicie się coraz częściej wyłożyłaś mu wprost, że stosuje wobec Was przemoc psychiczną, że dręczy Ciebie i dziecko, że to co robi nie jest normalne?
Jego zachowania, jakie opisałaś, faktycznie kwalifikują się do terapii.
Domyślam się, że on nie widzi nic złego we własnym postępowaniu, jak większość osób ze spaczoną psychiką, uważa się za jak najbardziej normalnego.
Może wizja rozstania podziała na niego jak kubeł zimnej wody. Chodzi mi o to, żeby mu najpierw uświadomić, zanim podejmiesz kroki dotyczące rozwodu,  koszmar jaki Wam zgotował z życia.

On już od dawna przy każdej kłótni wykrzykuje mi, żebym się pakowała i wynosiła stad. Wiec to dla niego raczej nie będzie niespodzianka. On oczywiście mnie uważa za bałaganiarza, ale uwierzcie mi, ze ja lubię porządek, ale zdrowy porządek... Na terapie on nigdy się nie zgodzi, bo to przecież ja jestem nienormalna... W przedostatnia niedziele przeprowadziliśmy rozmowę i postanowiliśmy dać sobie jeszcze jedna szanse. Wysłuchał mnie, ja wysłuchałam jego i postanowiliśmy spróbować od nowa. Wytrzymał 4 dni. Piątego dnia zrobił awanturę o jakaś kropkę na ścianie... Której normalny człowiek nigdy by nie zauważył

Najpierw musisz go zostawić, wyprowadzić siebie albo jego i potem ograniczyć prawa. Kredyt pewnie też jedno z was musi wziąć na siebie  spłacić drugiego albo sprzedać ten dom z hipoteką ,żeby go spłacić. Trudna sytuacja ale nie do nie rozwiązania.

Ale na jakiej podstawie mogę ograniczyć mu prawa? Bo jest czysciochem i lubi porządek? To jeszcze nie powód... :-/

Tylko nie mam na to żadnych dowodów... jedyne co mogę zrobić, to sprowokować następna kłótnie i go nagrywać...

Marvie, przeczytałam (pobieżnie) Twoje wątki sprzed lat. To przerażające, co przeszłaś. Wybacz, ale jego pedantyzm jest tylko jedną z wielu  toksyn, jakimi on niszczy Cię od lat, nawet jeszcze przed ślubem.
Jesteś tragicznym przykładem KKZB. Wybacz, ale Tobie także przydałaby się terapia.
Ile lat zamierzasz jeszcze zmarnować  z tym potworem? Teraz jesteś odpowiedzialna także za dziecko. On się nie zmieni, próbowałaś już chyba wszystkiego i dobrze wiesz, że nawet jeśli z jego strony następuje zmiana na lepsze, to trwa tylko chwilę.
Jestem podobnego zdania co _v_, żebyś nie zdziwiła się jego reakcją, gdy faktycznie zechcesz odejść.
Nie bierz tak na serio jego słów, gdy  mówi, że możesz się wyprowadzić kiedy chcesz i nawet Ci w tym pomoże.
On ma Cię za nic i jest przekonany, że cokolwiek Ci nie zrobi, Ty i tak zostaniesz.
Przekonał się o tym, przez wszystkie Wasze wspólne lata.
Jakiekolwiek podejmiesz działania w kwestii rozwodu, zrób to w tajemnicy, bo gdy on się dowie że zaczęłaś działać, zrobi Ci piekło z życia (bił już Cię kiedyś, czy może nadal to robi?). Pomyśl o dziecku. Przemyśl sobie wszystko, zaplanuj, a gdy już podejmiesz ostateczną decyzję o odejściu, zrób to podczas jego nieobecności, dla dobra własnego i dziecka.
Nie licz na to, że gdy zaczniesz przy nim pakować się, albo zdradzisz, że byłaś u adwokata, on nagle się opamięta. Może poprawi się  na chwilę, jak zwykle, albo zrobi coś okropnego.
Nie wiem, czy nadal mieszkacie w Niemczech, ale w Polsce trudno będzie Ci ograniczyć mu prawa rodzicielskie, bez konkretnych dowodów.

Tak, nadal mieszkamy w Niemczech. Często jadę z Mała sama w odwiedziny na 5 tygodni do moich rodziców, jemu jest to na rękę. Nie musi po nikim sprzątać. Tak wiec myśle, ze i nasza wyprowadzka byłaby mu bardzo na rękę.
Tak, oprócz jego pedantyzmu dochodzi jeszcze to, ze jest w stanie mnie uderzyć, kopnąć... Analizując ostatnie 10 lat to był koszmar... Skóra nawet moja mama radzi mi się z nim rozstać, to coś w tym już musi być...

Więc dlaczego skazujesz je na tak nieszczęśliwe życie?

Pierwszy krok zrobiony. Którego się tak bałam i odkładałam z dnia na dzień. Termin u adwokata. A w międzyczasie szukanie mieszkania... uwolnię się od niego...

Sąd o tym decyduje.

Chyba za bardzo wybiegasz do przodu. Na razie zrobiłaś dopiero pół kroku w przód.  Trudno będzie Ci udowodnić przemoc domową na podstawie swojej historii choroby. To będzie Twoje słowo przeciw jego słowu. Ewentualne zeznania byłej dziewczyny, to już jakiś konkret, może masz jeszcze innych świadków?
Dobrze byłoby go nagrać, jak wrzeszczy na Ciebie, ale jak udowodnisz, że on jest złym ojcem?
Myślę, że w tej kwestii mogłabyś zacząć działać dopiero po rozwodzie, gdy sąd ustali jego kontakty z dzieckiem.
On prawdopodobnie będzie miał prawo wziąć córkę do siebie i dopiero wtedy, będziesz mogła zaobserwować jak dziecko się zachowuje. Twoja córeczka będzie już starsza i z pewnością opowie psychologowi jak tatuś się zachowuje. Jeżeli uznasz, że dziecko jest zestresowane, boi się ojca, będziesz mogła zacząć działać, chyba, że już teraz możesz to udowodnić.

Jeżeli mieszkasz w Polsce, dzwoń na policję już teraz. Jeśli w Niemczech...? Nie wiem, czy Jugendamt nie wyciągnie łap po dziecko, żeby chronić je przed "patologią".
Polskie dzieci cieszą się u nich "szczególnym powodzeniem".

Dasz radę jesteś dzielna , powodzenia i daj znać co Ci powiedzieli

adiaphora,czy myślisz, ze jakby facet mial napisane na czole "damski bokser",to jakakolwiek kobieta by go wybrala?
zastanow sie nad tym, co piszesz

_v_ ma racje. Łudziłam się, miałam nadzieje, próbowałam nie zauważać, tłumaczyłam go. A tak naprawdę on był taki zawsze, tylko teraz ja mu się sprzeciwiam, a wcześniej jeszcze jako tako było bo chodziłam koło niego pokorniutko...
U lekarza byłam, obdukcja jest, zdjęcia porobione. Chłopak mojej koleżanki jest policjantem, ma dowiedzieć się o wszystkich konsekwencjach zgłoszenia na policję. Również o możliwych konsekwencjach dla mojej córeczki (Jugendamt?). Mieszkania szukam, do przeprowadzki orientuje się, kto mógłby mi pomoc... Mam wsparcie mojej rodziny (choć daleko), znajomych i wasze.... Powiedzcie, że dam radę!!!!

nie o to chodzi, ze lubie miec racje, ale to nie v pisala o tym, tylko ja

Pewnie, że dasz radę, jak już zostawić tego psychola, to już tylko lepiej będzie dla ciebie i dla dziecka. Nawet jeśli na początku będzie ciężko, bo będziesz musiała budować swoje miejsce na nowo, to łatwiej - bo będziesz miała święty spokój, będziesz mogła bawić się z dzieckiem, spotykać się ze znajomymi w domu i będziesz robić co będziesz chciała w ciszy i spokoju.

Swoją drogą nie umiem sobie wyobrazić, że ktoś może być tak popiep*** żeby znęcać się nad drugim człowiekiem z powodu małej ryski na oknie, czy uderzyć kobietę, bo nie jest w stanie kontrolować swojej złości, agresji, całego syfu jaki w nim zalega.

Gdy czytam opisy takiej przemocy, to przychodzą mi na myśl równie agresywne riposty. Jemu ktoś powinien spuścić łomot, ktoś silniejszy, przed kim nie mógłby się obronić.
Wiem, że to nierealne, ale przysłowiowy nóż w kieszeni się otwiera.
Jakim trzeba być bydlakiem, żeby kopać drugiego człowieka (to już nie pierwszy raz on Cię kopie), do tego leżącego i znacznie słabszego, żonę, matkę swojego dziecka, brrr
Bandzior!

Dasz radę!
Dasz radę, bo przestałaś okłamywać samą siebie i dałaś dojść do głosu swej, długo i dokładnie ukrywanej, złości. A złość (by nie nazwać jej dosadniej, choć to nieparlamentarne wyrażenie) ma mnóstwo energii, korzystaj z niej.

Dziękuję Wam za Wasze wsparcie!

Nie przeczę, ludzie, którzy napawają się swoją "wielkością" wobec słabszego, na ogół sami są tchórzami wobec nieco większego. Druga prawda o tych ludziach jest taka, że oni potrzebują mieć ofiarę, by móc się nad nią znęcać, gdy zostają sami... mają problem ze zniesieniem swojego podłego charakteru.

Marvie - już samo twoje odejście będzie dla niego karą, zabierzesz mu jego ulubioną rozrywkę, będzie mógł sprzątać do woli i dać sobie w pysk, jeśli upadnie mu okruszek.

Życzę ci dużo siły, by poradzić sobie z tym psycholem!

Bzdura i mity prawda jest taka iż statystyki pokazują jasno przemoc u cudzoziemców w tym Polaków jest wysoka. nie ma co się oszukiwać większość jedzie za chlebem i socjalami. najważniejsze by wpierw uwolnić się od niego a potem wszystko załatwić. Jest takie dobre stare niemieckie przysłowie eile mit Weile - spiesz się powoli.

aannaa - wiem, masz racje. Ja to wszystko wiem! A mimo tego brnęłam w to bagno dalej. To było toksyczne! Ale gdy toksyny w mieszance zaczynają zabierać 100% całości, nawet ktoś tak uległy jak ja musi powiedzieć: dość. Nie chce, żeby moje dziecko dorastało w takim domu, jaki opisujesz. Dlatego zrywam z tym. Muszę. Dam radę. Najcięższe są noce, kiedy leżę w łóżku i wszystko wydaje mi się snem, myśle, ze zaraz uszczypnę się i wszystko będzie fajnie. Ale wstaje rano i spoglądam na siniaki na mojej ręce... One są realne... Gdy tylko pomyśle, jak on bije mnie z powodu takiego, ze jestem za głośno gdy sprzątam, bo on nie może spać, wraca do mnie motywacja do walki. Za chwile jadę do jego ciotki i wujka, oni znają trochę nasza sytuacje i zawsze stali po mojej stronie. Opowiem im o wszystkim i poproszę o pomoc w przeprowadzce....

Jak on się zachowuje? Wczoraj wszedł na strych, żeby naprawić kamerę na dachu (tak, mamy na podwórku dookoła domu kamery! niby na złodziei....). Mała skakała na trampolinie, w butach. Krzyczał do niej z okna, żeby ściągnęła buty, bo trampolina się zniszczy.... Więcej jej wczoraj nie widział...

Dam radę, dam radę, dam rade... Bo ani ja, ani tym bardziej moja córka nie zasluzylysmy sobie na takie traktowanie.

Marve czy próbowałaś się wcześniej wyprowadzać chociaż na chwilę po tym jego zachowaniu?bo jeżeli nie to musisz w sobie znaleźć siłę bo być może on będzie Cię nagabywał, przepraszał prosił o szansę a ty nie możesz się ugiąć.

Poza pracą zawodową, po moich doświadczeniach (alkoholizm) pomagam kobietom wyjść z nałogu. Kiedy już tak siedzimy i babrzemy się w różnym życiowym gownie i dochodzimy do dzieciństwa to widzę jak te dorosłe kobiety pękają i zaczynają przywoływać dzieciństwo. I uwierz mi, że potrafię odróżnić manipulacje od prawdziwej tragedii.