Dziewczyny, pomóżcie mi zrozumieć jej logikę - Netkobiety.pl

Tak, jest mi ciężko i to bardzo. Co innego gdybym jej nie kochał, ale ją nadal kocham. Nie da się tak kogoś wyrzucić z głowy, kto był dla mnie do niedawna wszystkim.
To, że nie chciałem mieć dziecka, było spowodowane naszą sytuacją i czułem, że jest coś między nami nie tak, nalegałem aby poczekać aż wezwą nas na terapię,byliśmy zapisani, ale ona to olała. Jak się dochodziła ze mną o to że nie chcę teraz dziecka, to jej mówiłem, że nie chcę bo nie czuje tego, nie moglem jej powiedzieć wprost, że jak będziesz mnie kochać, będziesz dobra dla mnie, zaczniesz szanować, a nie drwić ze mnie,  to postaramy się o dziecko, bo wiadomo że wtedy zaczęłaby grać i robić wszystko abym uwierzył, że się zmieniła.
Wszystko jej we mnie przeszkadzało jak tylko kupiliśmy to mieszkanie, nawet to że stanąłem w kuchni w tym miejscu do którego ona chciała właśnie podejść, taka bzdura wzbudzała w niej niesamowitą złość. Podobnych przypadków było bardzo dużo i można by je wymieniać długo. Zawsze w kłótniach podkreślała, że jej przyjaciółka będzie dla niej zawsze najważniejsza w życiu, a nie ja.
Takie sytuacje zapalały mi lampkę w głowie, że miłość i wzajemny szacunek do ukochanej osoby nie wygląda w ten sposób.
Nieraz było tak, że nie chciało mi się wracać do domu po pracy, bo wiedziałem że znów wymyśli jakiś powód aby się kłócić. Z resztą po rozwodzie wyznała mi, że specjalnie szukała pretekstów do kłótni, aby się wyżyć na mnie.
Jak zauważyłem, że ma konto na portalu randkowym i trzyma cały czas tel przy sobie i nagle znacznie częściej wychodzi do "koleżanki" wieczorem, to się odsunąłem i nie chciałem żadnych zbliżeń, zakładając, że może się okazać, że to nie będzie moje dziecko. To mi przyprawiła łatkę impotenta. Co nie jest prawdą.
Teraz musimy się nadal widywać w naszym domu, bo nie został jeszcze sprzedany. Najbardziej boli jak widzę, że gach dzwoni,a ta lecie biegiem do niego. Zaczęła nawet opowiadać, że ich znajomość popsuła się i sprowadza się tylko do sexu, oczywiście jak on ma ochotę. O mnie natomiast wyrażą się w samych negatywach.   
Skwitowała w sądzie i w rozmowie ze mną również, że jedynym powodem rozwodu było to, ze nie chciałem mieć dziecka.
Myślę, że nawet jakby się pojawiło dziecko, to i tak zostawiłaby mnie, a mi zostałyby alimenty i długi, nie wspominając o ograniczonych kontaktach z dzieckiem.

Dobrze, że udało Ci się wykaraskać z tego małżeństwa i masz z nią dziecka! Sprzedasz mieszkanie i będziesz mógł się od niej odciąć. Gdybyś miał dziecko, zawsze miałaby powód, aby mataczyć w Twoim życiu.

Pytasz, jak to możliwe, że przekreśliła tyle lat związku i małżeństwa? Też sobie zadaję podobne pytanie i coraz częściej dochodzę do wniosku, że to kwestia ich priorytetów. Takie kobiety nie szukają w związkach wyższych uczuć, choć właśnie to deklarują. Związki, małżeństwa, dzieci mają zapewnić im wygodne życie, w którym ciągle będą dostawały, praktycznie nic nie dając od siebie. Najgorsze jest to, że wszystkie związki tych kobiet kończą się w ten sam sposób: kłotnie, zdrady, brak szacunku, dramatyczne rozstanie, wrogość.

Gdy już uznają, że wyssały z gościa, co wyssać się dało, nie mają żadnych hamulców ani sentymentów. Moja przyprowadziła mięśniaka, pewnie żeby mnie obił. Twoja zadaje Ci ostatnie ciosy, opowiadając o zdradach, których dopuszcza się na Tobie. Inne manipulują dziećmi, nastawiając je przeciwko ojcom, dziadkom itd. Nigdy przy tym nie liczą się z konsekwencjami swoich czynów. Nigdy niczego nie żałują. Nie odczuwają wstydu (moja jest w stanie pisać do mnie po tym wszystkim). I nigdy się nie zmieniają. Tak, tak, Twoja kobieta powtórzy ten sam cykl z kolejnymi partnerami. Co do tego nie ma wątpliwości! Bo problem leży w niej, choć - tak jak moja - usilnie chciała Ci wmówić, że całe zło jest Twoją winą.

Ostatnio trochę przypadkiem poznałem kulisy związku jednego ze związków mojej ex, zanim jeszcze była mężatką. Spotykała się z gościem, z którym dawniej współpracowałem. Byli razem jakieś 2 lata. Na początku była sielanka, z czasem zaczęły kłótnie, wyzwiska z jej strony i rosnący nacisk na małżeństwo. Gdy doszła do wniosku, że jednak nie wymusi na delikwencie małżeństwa, zaczęła szukać nowego partnera za pomocą serwisów randkowych. Jako że jest bardzo ładna, nawijał się kandydat za kandydatem, a poroże kolegi rosło i rosło. W końcu pojawiła się odpowiednia partia. Dobrze rokujący właściciel dwóch restauracji. Młody człowiek, którego szybko zaciągnęła do łóżka. Po miesiącu była w ciąży. Błyskawiczny ślub i zaczęło się piekło. Dziewczyna próbowała manipulować nowym mężem, ale ten okazał się jeszcze bardziej skrzywiony od niej. Wycofał się, podobno stosował wobec niej przemoc psychiczną i ekonomiczną. W każdym razie bała się go, ale nie na tyle, żeby zaprzestać poszukiwań i nie przeskoczyć do lepszej partii.

I tak miała kochanka za kochankiem, a czasami zdarzało się nawet, że kilku kochanków jednocześnie. Niestety żaden nie składał jej wielkich propozycji, nie chciał pomóc przy rozwodzie z mężem, wziąć na siebie odpowiedzialności za jej życie. Wyjątkiem był ów kolega, ktorego porzuciła, gdy zaplanowała wplątać się w małżeństwo. On dawał jej wszystko, ale dla niej było to za mało. Szukała lepszej oferty i ostatecznie dostała ją ode mnie. Nasze losy potoczyły się według podobnego schematu co jej pierwsza relacja. Chciała wymusić wspólne mieszkanie i małżeństwo, ale resztki rozsądku podpowiadały mi, żeby nie stawiać kolejnego kroku. Gdy już doszła do wniosku, że nic więcej ze mnie nie wyciśnie, rozstaliśmy sie w najgorszym stylu.

Naprawdę Ci współczuję. Przykro czytać rzeczy, jakie mówi na Twój temat, a co dopiero słuchać ich na swój temat. Pewnie to marne pocieszenie, ale dla mojej ex również byłem środkiem do osiągnięcia czegoś innego. Zapewne chodziło o mieszkanie i lepszy status materialny.

Mam nadzieję, że nie bierzesz jej słów do siebie. Fakt,że to mówi pokazuje tylko, że jest słaba psychicznie i wymknąłeś sie jej spod kontroli. Jedyne co jej teraz zostało to Ci ubliżyć. Wciąż uważam, że powinieneś to jak najszybciej uciąć. Może nawet powinieneś zacząć traktować ją trochę jak powietrze. W necie możesz poczytać o metodzie 34 kroków. Żaden cudowny lek, ale jeśli spróbujesz się do niej zastosować, zyskasz trochę godności we własnych oczach. Może ona również spuści z tonu.

Pamiętaj, im dłużej to wszystko trwa, tym dłuższym cieniem kładzie się na Twojej psychice. U mnie to wciąż świeża sprawa, ale niestety obserwuję w sobie rosnącą nieufność do kobiet i ich intencji. Niby ciągle powtarzam sobie, że gdzieś są normalne dziewczyny, ale już sam nie wiem, czy naprawdę w to wierzę. U Ciebie niestety jest lub za chwilę będzie podobnie. Im dłużej to trwa, tym trudniej będzie Ci budować nowe relacje.

Jeśli można zapytać, to mieszkanie zostało już wystawione na sprzedaż, czy dobijasz jakiś ostatnich formalności?

Mieszkanie jest nasze wspólne i kredyt też wspólny, ale za wkład własny i inne koszty płaciłem ja.Teraz mamy takie same prawa do tego domu. Tak, wystawione na sprzedaż.

Pracę później miała, więc płaciliśmy wszystko po równo.
Tak to miłość wielka, a za sprawą jakby jednego kliknięcia zmiana nastawienia do mnie o 180 stopni, traktowanie mnie gorzej niż nieznajomego na ulicy, robienie ze mnie tego najgorszego wśród swojej rodziny o znajomych. I to wszystko w ciągu 2miesięcy, taka odmiana.
Zapewne musiała się męczyć przez te 6 lat udając zupełnie inną osobę niż jest.
Bardzo się boję nadchodzących świąt. To będzie dla mnie ciężkie przeżycie. Bo to nie ja poleciałem do sądu po rozwód,i to nie ja zniszczyłem to co udało nam się wspólnie zbudować.
Wiedziałem, że jest między nami źle, ale chciałem walczyć o nasze małżeństwo,chciałem iść na wspólną terapię.

A może po prostu liczyła tylko na dziecko i mieszkanie, a ja byłem potrzebny do spełnienia marzeń. Później tak jak ktoś tu już napisał, zrobiłaby mi z życia koszmar.

Niestety, wszystkie Twoje najgorsze obawy zapewne są prawdziwe. Prawdopodobnie byłeś jej potrzebny do zrealizowania celów, jakie sobie postawiła w życiu. To może być wszystko - od własnego samochodu, po mieszkanie, z którego nikt jej nie wyrzuci. Gdybyś miał z nią dziecko, dla Ciebie byłaby to pewnie miłość życia, dla niej narzędzie wpływu na Ciebie. Niestety ten typ kobiet tak ma.

W ramach autoterapii polecam poczytać książkę Pawła Ślązaka "Hieny, modliszki i czarne wdowy". Nie jest to naukowy wywód, ale znajdziesz tam sporo przykładów takich kobiet, poznasz losy związanych z nimi mężczyzn. Dosadny język auta sprzyja również nazywaniu rzeczy po imieniu. Nie mówię, że masz operować zastaną tam terminologią wobec ex. W ten sposób okażesz jej słabość. W tej chwili jedyne na co zasłużyła to Twoja oboejętność.

Pamiętaj również, żeby nie wchodzić z nią w żadne gry ani nie łapać się wielką przemianę i krokodyle łzy. To mogłoby się zdarzyć, gdyby ona żywiła głębsze uczucia do Ciebie. Ale sam wiesz, że takich uczuć w niej nie ma.

Co do Świąt, jedyna słuszna droga to wyjechać/pójść do swojej rodziny, a ex zostawić w domu. Niech sobie radzi. Mam nadzieję, że nie chcesz udawać, że wszystko jest w porządku. Jeśli dopadnie Cię nawet u Twojej rodziny, rozważ wyjazd w góry, nad morze... Gdziekolwiek, byle się odciąć. Generalnie powinieneś się odciąć na jakis czas. Ex cały czas rujnuje Ci psychikę. Myślałeś o jakiś wczasach? Może wybierz się do Hiszpanii na tydzień. W takiej Barcelonie teraz jest ciepło, ceny są niskie (porównywalne z polskimi), loty tanie. Odetniesz się, a ona zacznie sobie zadawać pytania. Może przynajmniej spuści trochę z tonu.

Ksiazkę przeczytalem całą i widzę wiele identycznych sytuacji opisanych w tej książce i moim życiu. Identyczny schemat dzialania. Widzę też jak teraz wychodzi moja naiwność i łatwowierność. Sam wybielałem jej dziwne zachowania i tym samym idealizowałem jej osobę. Szkoda,że w drugą stronę to nie dzialalo tak samo. Ale jak się szczerze kocha,to się nie widzi wielu rzeczy. W rodzinie najbliższej mam mega oparcie i wiem że mogę na nich liczyć. Święta bedę u mojej rodziny spędzal tylko że juz nie bedzie jej obok mnie przy stole. Nie będzie się do kogo przytulić... bardzo mi brakuje teraz takiej bliskości i ciepła. Ale jak to mówią, co nie zabije,to wzmocni. Ważne aby zdrowie bylo, a reszta się ułoży, chociaz myślę, że nie potrafię w przyszłości zaufać jakiej kolwiek dziewczynie. Nawet jeśli będzie mieć dobre intencje wobec mnie, to zawsze będzie nutka zastanowienia i jakaś blokada. Póki co muszę się wyleczyć z mojej byłej żony.

Jeszcze tak myślę o tym całym naszym związku i może to ze mną coś jest nie tak? Może to faktycznie moja wina, że odeszła ode mnie, znalazła sobie kogoś i nam się nie ułożyło? Może gdybym się teraz zgodził na to dziecko, to bylibyśmy nadal razem?

Tak jak pisze Trump: Nie szukaj winy w sobie. Ten typ kobiet zrobi wszystko, żeby wmówić Ci, że problem leży właśnie w Tobie. Zastanów się, ile już razy brałeś na siebie odpowiedzialność za sceny, które Ci zrobiła, bo potem ze łzami w oczach tłumaczyla, że tak się zachowała, bo zrobiłeś lub powiedziałeś coś, co ją bardzo skrzywdziło. A Ty owszem, powiedziałeś coś niemiłego, ale głównie dlatego, że wcześniej zrobiła Ci wielką scenę o nic. Nie daj się wplątać w ten schemat ponownie. Nic nie mogłeś zrobić, bo ona wiecznie poluje, wiecznie szuka lepszej okazji.

Gdybyś miał z nią dziecko, byłoby ono tylko narzędziem wpływu na Ciebie. Teraz sprzedasz mieszkanie i uwolnisz się od niej. Gdyby bylo dziecko, miałaby na Ciebie wpływ prawdopodobnie do końca życia. Gdyby uznała, że zakręcił się wokół niej samiec z lepszymi perspektywami niż Ty, nie wahałaby się i rzuciłaby Cię. Poszłaby do niego, a Ciebie rozgrywałaby dzieckiem. Walczyłaby o alimenty, ograniczała widzenia itp. i dawała na wstrzymanie, gdy będziesz jej posłuszny. Samo dziecko oglądałoby to wszystko. Nauczyłoby się, że nie ma trwałych relacji, że nie ma mowy o partnerstwie w związkach, a szacunek i zaufanie nie należą do fundamentów, na których buduje się relację. Naprawdę daj sobie spokój z takimi przemyśleniami. Zapomnij o niej i ciesz się, że łączy Was tylko wspólne mieszkanie.

Uwierz mi, dziecko nic nie zmieniłoby. To kolejna manipulacja w jej wykonaniu. Zapewne powtarzała Ci wiele razy, że gdyby miała dziecko, wreszcie byłaby szczęśliwa. Guzik prawda. Cieszyłaby się może przez miesiąc, a potem byłoby to samo. Znowu pojawiałoby się coś, co ją unieszczęśliwia - jakieś żądanie, które musisz spełnić. A gdy już spełnisz, pojawi się kolejne. I tak w kółko.

Ona potrzebuje takich akcji głównie z dwóch powodów. Pierwszy to wzbudzenie w Tobie poczucia winy. Przekonanie Ciebie, że jesteś złym człowiekiem, obojętnym na jej cierpienie. Gdy już wyhoduje w Tpbie takie poczucie winy, z łatwością skłoni Cię do kolejnych działań na jej rzecz, bo wtedy nie myślisz już o tym, że jesteś wykorzystywany, tylko o tym, że musisz udowodnić jej swoją miłość; miłość, którą nieustannie kwestionuje, zarzucając Ci egoizm, brak empatii itp. Brzmi znajomo?

Drugi powód to znalezienie usprawiedliwienia dla swoich wybryków. Przecież to Ty jesteś zły, a ona porzucona, zgruzgotana Twoją apatią, nie wytrzymała i z rozpaczy zrobiła, cokolwiek zechciała zrobić. Przykładowo, gdy moja ex zdradzała mnie, najpierw odsuwała mnie od siebie i swojego życia. Budowała uczuciową przepaść między nami. Gdy wreszcie to zrobiła, usprawiedliwiała się, że była samotna, że ją zaniedbałem itd. Wtedy dałem jej wiarę. Dziś widzę, jak byłem naiwny.

Także podsumowując, nie możesz zrobić nic, co zmieniłoby naturę tego związku. Bo nie w Tobie, a w niej jest problem, a ona zapewne zmienić się nie chce. Zresztą w ogóle nie wiadomo, czy jest w stanie się zmienić.

W ogóle nie przejmuj się tym, co mówi do ludzi. Ona Cię oczernia, bo ma po temu swoje powody i żaden z nich nie jest związany z Twoją winą. Pierwszy powód to zrzucenie z siebie winy za rozpad małżeństwa. Zauważyłeś, że ten typ kobiet prawie nigdy nie przeprasza? Prawie nigdy nie bierze za nic odpowiedzialności? One po prostu tak fukcjonują, że ktoś inny musi odpowiadać za ich winy. Drugi powód przerzucania winy na Ciebie to to, że ona teraz poluje na nowego faceta albo usidla już złapanego. Doskonale przy tym wie, że ma szanse u wrażliwych typów, którzy przejmą się jej nieszczęściem. Tylko u takiego gościa stopniowo uda jej się zbudować przekonanie, że nie jest wystarczająco czuły dla niej. Wtedy znowu będzie mogła manipulować nim, bazując na jego współczuciu dla jej nieszcżęścia.

Moja też oczernia mnie w oczach znajomych. Nie ma dnia, żeby komuś nie napisała, jaki to byłem toksyczny czy fałszywy. Ale towarzysko ma pecha, bo próbuje zdyskredytować mnie w oczach ludzi, którzy znają mnie od kilkunastu lat. Dobrze wiedzą, kim jestem i dobrze wiedzą, jaki ma interes w oczernianiu mnie.

Co do innych kobiet, też mam wątpliwości, czy zdołam jakąś pokochać. Tyle że już nie uważam, że moja ex była tą jedyną i z inną niczego nie zbuduję, co raczej przestalem ufać kobietom. Wątpię w ich szczere intencje.

Ad. 1. Wątpię, żeby mniej pieskowania cokolwiek zmieniło. Osobiście żyję na dość duzych obrotach: regularnie trenuję kolarstwo i dla żadnej kobiety nie zrezygnowałem jeszcze z treningów, mam czas dla znajomych, sporo też wyjeżdżam w delegację. Trochę jej pieskowałem przez dłuższy czas, ale też często zwyczajnie nie miałem dla niej czasu i olewałem jej prośby. Robiła mi wtedy straszne sceny, ale schemat jej działania się nie zmieniał. Ciągle czuła się porzucona/skrzywdzona i tymże uczuciem uzasadniała wszystkie swoje wybryki. Gdy wreszcie znajdowałem dla niej więcej czasu, zaczynało się, że nie spędzamy go tak jak powinniśmy itd. Także nie łudź się, jakkolwiek nie zachowywałbyś się, nie dogodziłbyś tej kobiecie i tak znalazłaby powód, żeby na Ciebie narzekać i zrobić z Ciebie największą świnię, jaką spotkała. One są tak skonstruowane i robią to z powodów, o których pisałem wcześniej.

Jedyne co sobie możesz zarzucić, to to, że ciągnąłeś to tak długo. Serio. Nie byleś w stanie zrobić nic, co zmieniłoby jej postawę. Każdy kolejny związek Twojej kobiety będzie wyglądał dokładnie tak samo. Każdy poprzedni też tak wyglądał.

Ad. 2. Też czasami się łapię na tym, ze wspominam dobre chwile. Ale jak już się złapię, to zaczynam wracać do tych złych. Przypomnij sobie, co rujnowało na codzień Twój związek i zawsze to wspominaj, gdy zaczeniesz myśleć o niej z sentymentem. Zrobiłem sobie nawet listę jej wybryków, żeby latwiej było mi kontrolować te "czarujące" wspomnienia. Jak się dobrze temu przyjrzysz, wyjdzie, że wspominasz momenty z Twojego związku, a jego szara codzienność to prześladowania w wykonaniu Twojej byłej. Ocalając ten związek, ocaliłbyś właśnie do tę szarą codzienność. Chcesz tego?

Co do Twojej sytuacji: zacznij traktować ją jak powietrze. O nic nie pytaj, odpowiadaj tylko tyle, ile musisz. Mów grzecznie i bez większych emocji. Nic nie mów o sobie i nie zastanawiaj się, dokąd chodzi. Ciesz się, że prawie masz ją za sobą. Jeszcze trochę, stary, i pożegnasz się z nią na dobre!