Dziewczyny, pomóżcie mi zrozumieć jej logikę - Netkobiety.pl

Jasne, że byłem w niej zakochany. I to pewne, że wybaczałem jej wiele z powodu uczucia. Szukałem związku z miłości, a ta kobieta potrafiła tworzyć jej aurę przez długi czas. Naturalnie, nie chciałem przekreślać miłości, choć dziś wszystko wskazuje na to, że tylko ja coś w tym wszystkim czułem.

Po jakimś 1,5 roku zaczęła tracić cierpliwość. Nie szło jej realizowanie hienich planów. W głębi wyczuwałem, że coś nie gra, choć nie potrafiłem tego jasno sfromułować. I tak opierałem się przed wspólnym mieszkaniem, małżeństwem, o którym przebąkiwała, czy dzieckiem, którego temat czasami podnosiła, czy - i tutaj wtopiłbym najbardziej - zakupem domu na wsi, w którym mielibyśmy stworzyć nie wiadomo jaką sielankę, a tak naprawdę zapewne chodziło o odcięcie mnie od przyjaciół z miasta, którzy mogliby szybciej przejrzeć jej hienie zamiary.

Jest świetna książka "Hieny, modliszki, czarne wdowy" Pawła Śląskiego. Akurat w temacie.

Dysfunkcja mózgu, o której piszesz, to pewien rodzaj "niedorozwoju" płatu czołowego. Ale znać psychopatę z teorii, a poznać go w życiu to zupełnie inna para kaloszy.

Tak, hieny polują na obiecujących gości. Moja zaczęła się za mną bardziej kręcić - dziś to widzę! - gdy jako 27-latek kupiłem spore mieszkanie w dobrej dzielnicy dużego miasta z gotówkę. Potem trochę awansowałem, zmieniłem samochód i to wszystko musiało ją upewnić, że może uda się coś ze mnie wyssać.

W naszej ostatniej rozmowie, bardzo zręcznie ujęła swoje podejście do naszej relacji, kwitując: "Ale co Ty mi możesz zaoferować? Wyjazdy na działkę?" (chodziło o działkę z domkiem letniskowym nad jeziorem, na którą głównie jeździliśmy z tytułu oszczędności poczynionych na remont ). Wtedy dotarło do mnie bez najmniejszych wątpliwości, że nowy gość jest albo przynajmniej wydaje się jej bardziej majętny. Także tutaj masz rację: Myślę, że trwale polowała na lepszą okazję, będąc u mojego boku. Ale nic się nie pojawiało do niedawna - zresztą zrozumiałe, faceci niechętnie sięgają po kobiety w związkach, chyba że chodzi o romans. Moja hiena urabiala mnie przez 2 lata, żebym złamał tę niepisaną zasadę męskiej lojalności.

Zastanawiam się, czy hienizm jest genetyczny. Więc jeśli mozesz, proszę podziel się wiedzą, czy Twoja mama, tata, albo ktoś z wcześniejszych pokoleń zdradzał cechy hienizmu?

Dokładnie.
I prawdą jest, że o etyce się nie myśli zazwyczaj do momentu, aż ktoś nam nie "zrobi koło pióra" i jest to ktoś, kto za nic ma pewne ogólnie przyjęte normy Bezradność pcha nas ku poszukiwaniu informacji jak sobie z takim fantem radzić i przede wszystkim, jakie to ma źródło, ta pozorna przewaga.

No to masz odpowiedź, całkiem 'straightforward' w tym zdaniu

Nie wydaje mi się żeby 'hienizm' był genetyczny Bo ja miałam 3kę rodzeństwa. 2 siostry. Każda z nas jest zupełnie inna. Zupełnie.
Tylko starsza siostra była/jest materialistką i egoistką - skrajną. Porzucała (emocjonalnie) swoje dzieci wielokrotnie. Nie chcę tutaj o tym pisać. Generalnie to typ kobiety że jak już złapie męską nogawkę, to tylko przy pomocy imadła można ja oderwać. To się nasiliło gdy poszukiwała faceta jako młoda samotna matka (tylko uważaj - nie rób z tego reguły, bo to było by niesprawiedliwe).
Mojej Mamie i reszcie rodzeństwa też daleko do materialistycznego podejścia.
Na pewno nie "po trupach do celu".

Ona odkąd pamiętam rywalizowała ze mną i po latach to przyznała, że jest zazdrosna o uwagę rodziców (co było jej subiektywnym odczuciem), a potem była zazdrosna o uwagę facetów. Zawsze "wszystko do siebie, do siebie" - taka była jako siostra, żona i matka i nic się nie zmieniło.

To 'ewenement' w naszej rodzinie, bo poprzednie pokolenie to była bieda i nie było mowy w ogóle żeby ktoś o coś się szarpał w sensie finansowym bo nie było o co Dopiero pokolenie mojego Ojca, a konkretnie to on - dorobił się. Tak więc wszyscy (ja i moje rodzeństwo) jesteśmy z tzw. 'dobrego domu' już, ale każde jest inne. Przy czym w tej 'inności' w pozytywnym sensie, jest jeszcze "inność" mojej siostry..zupełnie inny kontekst i kaliber
Myślę, że bardziej masz na myśli kwestie wychowawcze, doświadczenia z dzieciństwa itp. , jak to się przekłada na podejście do  pieniędzy i życia potem. To ja uważam, że w jakichś 30% się istotnie przekłada ale reszta to charakter/osobowość czyli pewne 'skłonności', które mamy w sobie od urodzenia. Potem wychowanie i środowisko może je tylko wzmocnić lub złagodzić, ale nigdy całkowicie wyplenić. To jak 'matryca' - zawsze tam jest.
Wszyscy mieliśmy tych samych Rodziców i byliśmy podobnie traktowani, a każdy jest totalnie inny. Tyle, że z pozostałym rodzeństwem można było dość łatwo sie porozumieć i czuło się troskę, empatię i życzliwość, a tylko z tą jedną heterą nie

Od razu przyznaje sie bez bicia ze nie doczytalam wszystkich postow ktore pojawily sie " w miedzyczasie" bo udzialalam sie glownie na poczatku watku ale uderzylo mnie jedno a mianowicie tlumaczenie sie Autora ze mial prawo nie wiedziec ze ma do czynienia z hiena bo sie dobrze maskowala.
Zooonk  jak najbardziej miales prawo byc tego swiadomy a nawet powinienies byc tego swiadomy  bo jak sam napisales jeszcze jako kolega wiedziales ze ta kobieta miala kilku kochankow bedac mezatka. Czy troskliwa kochajaca ciepla osobka (jak przedstawiasz ja w pierwszej fazie waszego zwiazku)  puszcza sie z roznymi facetami na boku majac meza?? No raczej nie i naprawde nie wazne jaki ten maz jest. Skoro zly i toksyczny to sie zbiera manele i odchodzi a nie daje d... innym. W zaden sposob jej to nie usprawiedliwialo  i nie pisz czasem prosze ze zostawala z nim dla dobra dziecka  bo gdyby z niej taka matka polka byla to owszem trwalaby ale grzecznie i bez wyskokow nawet ze strachu ze w razie wpadki z istnieniem kochanka maz odbierze jej np dziecko. Ona trwala bo chociaz moze i nienawidzila meza jako czlowieka to bylo jej wygodnie z z gosciem ktory mial firme i kase z niej.Zostawila go dopiero w momencie jak finanse meza zaczely podupadac. Harpia w czystej postaci. Wiedziales o tym a  mimo to poszedles w ten uklad wiec swiadomie zdecydowales  sie na zwiazek z wyrachowana baba a nie slodkim  kwiatuszkiem ktory dopiero z czasem pokazal swe prawdziwe oblicze.

Priority  nawet Cię rozumiem... :-)

Jakby nie patrzeć takie cross-checki ,flashbacki "zeznań" potrafią dużo odsłonic.Szczególnie kiedy czerwona lampka się zapali.
Moje crosscheki po kilku miesiacach potwierdziły moje podejrzenia.Tak samo jak to że jako IT-guy wiem jakich braków w danych szukać, jakich anomalii .Czasem wystarczy jeden rzut oka w przeglądarkę, i zgranie do kupy faktów dat.
'Moja' miała krótką pamięć, więc z czasem detale się odsłaniały.A ona potwierdzała - nie świadoma chyba wcześniejszych swoich 'zeznań'... ;-)

Rozumiem też że teraz tak naprawdę przedstawiasz swoje myśli,bo pogodziłeś się z faktem że Cię rozegrała.
Szczerze i z dobrą intencją dałeś jej wszystkie informacje o sobie itp a ona to po prostu wykorzystała.

Dziewczyny, bądźcie mniej ostre dla niego... :-)
Nie jest naiwny.Po prostu dobroduszny... :-)

O, właśnie! Feniks :* zwróciła uwagę na coś, co mi umknęło..ale [pisałam o tym niejako wcześniej kiedy mówiłam, że sygnały NA BANK były.
Ha ha, okazuje się, że przyprawiała rogi ślubnemu od dawna z randomowymi kochankami i szukała następnego w osobie autora i on twierdzi, że "nic nie wskazywało", że jest wyrachowana.. Trzymajta mnie!

ale dziewczyny, to że ktoś zdradza, nie oznacza, że od razu jest psychopatą
tak to by wszyscy byli hienami i psychopatami, poza drobnymi wyjątkami osób, które nigdy nawet emocjonalnie nikogo nie zdradziły.

Skażcie nas za to i naznaczcie...:D
Za wiarę w ludzi też

a tak poważnie:
Ja np. odpowiedni timeline wydarzeń odkryłem dopiero poźno :-)
Za piknie to wygladało :-)

Lubicie się pastwić ok. Pisałem, że jej romanse w czasie małżeństwa odkryłem już po tym, jak się zeszliśmy. Jakieś 1,5 roku po, mniej więcej w czasie po tym, jak dopuściła się zdrady mnie. Gdy romansowała ze mną jako mężatka, nie pytałem o nic. Na początku sądziłem, że będzie tylko moją kochanką. Wyszło inaczej.

Nie przesadzaj z tym pastwieniem.. To giglanie zaledwie

Ok, na początku nie wiedziałeś. Ale potem łatwo przełknąłeś tego zielonego gila (zdradę) i przeszedłeś do porządku dziennego.
To było słabe strasznie. I pokazałeś, że nie trzeba cię jako faceta szanować. Dałeś przyzwolenie.

Powiedz co musiała zrobić żebyś jej zdradę 'przebaczył'? Lodzik się nie liczy

Drogie Panie i drodzy Panowie, dziękuję serdecznie za wszystkie cenne wskazówki i uwagi, bez wątpienia wezmę je sobie do serca. Myślę, że powiedzieliśmy już sobie, co było do powiedzenia w mojej sprawie. Także temat można uznać za zamknięty. Niech wątek będzie przestrogą dla innych.

feniksie, to priorty potwierdził moj tekst, że "hiena" -rodzaj żeński to to samo co "psychopata" - rodzaj męski.

i cały czas używamy tutaj określenia hiena
a nie każdy zdradzający jest psychopatą - tak tylko chciałam doprecyzować

Spoko dla mnie to akurat oczywiste

Jako przykładna hiena, umiała rozpoznać momenty zwątpienia i łagodzić je. Często użalała się nad swoim losem, a treść tych żali była mniej więcej taka: skoro już wiem, jak wyglądało jej małżeństwo, to już nigdy nie uwierzę, że jest w stanie stworzyć normalny związek, a ona jest zupełnie normalną dziewczyną, której nikt nie dał w życiu szansy na normalny związek. I zapewne ja też jej nie dam. Wszystko to jeszcze zalewała sosem trudnego dzieciństwa, kiedy to na początku wieku nastoletniego została pozostawiona przez matkę emigrującą za pieniędzmi.

I tymi żalami żerowała na współczuciu dla jej "niedoli", jakie nosiłem w sobie. Sprawia, ze nie dając jej szansy, czułem się jak kolejny cham, który właśnie odbiera "normalnej dziewczynie" szanse na normalne życie. W rzeczywistości byłem kolejnym baranem do golenia.

Cześć Priority, muszę się wypowiedzieć, bo uważam za niesprawiedliwe twierdzenie, że mogłeś dostrzec sygnały, że baba to wampir i hiena. Jedyne, co mogę Ci zarzucić to to, że nie powinieneś wchodzić w romans z mężatką. Najpierw rozwód potem nowy zwiazek. Ale co się stało, to się nie odstanie. Natomiast sądzę, że każdy, kto wcześniej nie naciął się na taką pijawkę, ma ogromne szanse ulec jej wpływom. Już mówię dlaczego - wspomniano tu, że takie osoby manipulują. Stosują skuteczne techniki, które sprawiają, że chcesz w to bagno brnąć i nie widzisz, w co się wikłasz. Mianowicie po pierwsze dają i zabierają swoją uwagę/uczucia. To jak z jazdą próbną autem; raz sprobujesz, to się przyzwyczajasz do tego auta i chcesz je kupić. Ona Ci dawała super uczucia a potem zaczynała być niefajna. Chciałeś powrotu pierwotnego stanu, co przywiązywało Cię do niej mocniej. I do tego zabiegałeś o poprawę relacji. Zauważ, że ona dopiero zabrała swoje ciepło i czułość, gdy wiedziała, że Ci zależy.
Druga rzecz: jeśli ulegniesz małej prośbie, to łatwiej spełniasz dużą. Jak komuś pożyczysz 10zł, to gdy poprosi ponownie o pożyczkę 50zł, to trudniej Ci odmówić. W końcu jesteś konsekwentnym człowiekiem, a ta osoba zdobyła punkcik zaufania i sympatii, bo poprzez pomaganie komuś zaczynamy go bardziej lubić. Hiena poprosi najpierw o 10zł, potem o 100zl a potem o wszystko. Cwana hiena poprosi najpierw o rzeczy niematerialne, potem o materialne, w końcu chce samochód :-). To takie dwa małe przykłady, że pijawa bazuje na skutecznych technikach wpływu. Raczej nieświadomie, ale wiele można się dowiedzieć z "wywierania wplywu na ludzi" Cialdiniego, chociaż on odwoluje się do technik sprzedaży. Więc powiem jeszcze raz: uczciwy i dobry facet, jak pierwszy raz trafi na hienę, to ma duże szanse jej ulec. Dopiero gdy hiena trafi na ofiarę, ktora myśli w sposob podobny do niej, to wtedy ofiara szybciej załapie w czym rzecz i wymiksuje się z tego układu :-)

Czytałeś "odtrutki na toksycznych" ? Jesteś klasycznym przykładem ofiary. Najlepsze jak zagrała na twoim ego mówiąc, że nie potrafi zbudować normalnego związku. Powiedziała prawdę, łącznie z przyczynami.

Dlaczego tak zrobiła? Bo mogła. Dawałeś jej się wykorzystywać, ponieważ byłeś zakochany, a ona najwyraźniej nie. Jeśli mężczyzna nie stawia wyraźnych granic i jest na każde skinienie to ciężko go szanować. Szczególnie kiedy jest się piękną kobietą, która ma na pęczki adoratorów. To, że pojechałeś za nią na wakacje, to było ostre przegięcie. Była chłodna, bo pewnie straciłeś wtedy resztki szacunku w jej oczach. Kobiety wcale nie chcą faceta, który zrezygnuje z całego swojego życia dla nich i będzie za nimi latał jak głupi. W związku potrzebna jest równowaga, obie strony dają i obie biorą. Mężczyzna, gdy widzi, że jest nieszanowany, powinien stanowczo zaprotestować. Nie można histeryzować, dawać się ponosić emocją i biec w te pędy na drugi koniec Polski, bo koniecznie musisz coś wyjaśnić...Adorator, który daje sobie wejść na głowę ma dla pięknej kobiety dużo mniejszą wartość niż partner, który nie tylko się troszczy, ale również wymaga. Możliwe, że jest dokładnie tak jak powiedziała: znużyło jej nadskakiwanie facetom, po nieudanym małżeństwie, teraz skupia się na sobie i swoich potrzebach. A zatrzyma ją tylko facet, który zaoferuje jej partnerstwo, który wzbudzi jej szacunek.

Ja widzę tyle ile przedstawiłeś, dopiero teraz napisałeś, że jednocześnie miałeś swoje życie a pani, jak ją nazywasz, "hiena" nie stała w centrum twojego wszechświata.

Masz racje, że ta kobieta ma nikłe szanse na normalny związek, na szczęście to nie jest problem ani mój ani twój, więc można zlać temat.

Nie mówię, ze nie szanowałeś się, bo dbałeś o swoją kobietę, ale że nie szanowałeś się, bo, angażowałeś się w relacje, kiedy ona wyraźnie powiedziała ci, że sama nie ma zamiaru się angażować i ci to okazywała na różne sposoby, poprzez zdradę, kłótnie, niedocenianie tego co robiłeś, wytykanie, obrażanie itd. Można dbać o "swoją kobietę", kiedy to jest naprawdę twoja kobieta i kiedy to jest normalny związek, a nie relacja, w której tak cię traktują. Teraz ją obrażasz na forum i wygrażasz wszystkim kobietom, że je będziesz "olewał", ale sorry, sam dałeś się tak traktować.

cyt.: "Naprawdę zaczynam podzielać opinię wielu moich kolegów: "Olewaj i nie rób dla nich nic". Testuję i to działa na nowopoznanych kobietach fantastycznie."

Czyli jednak uległeś pokusie odreagowania na innych kobietach Szkoda, bo jak sam wcześniej zauważyłeś, możesz stracić zupełnie fajną, potencjalną relację Z Tobą jest wszystko w porządku, naprawdę Każdy czasem daje się ogłupić, oszukać, wykorzystać. Nieważne ilu byś spotkał na tym forum moralizatorów, żaden z nich nie jest jasnowidzący Mogło lub może i jemu się kiedyś przytrafić Bardzo ciepło wyrażasz się o swoich wcześniejszych relacjach z innymi kobietami. Nie odbierz tego za wścibstwo z mojej strony, ale nakreśl z jakiego powodu te relacje się kończyły. Może na tej podstawie okreśłimy dlaczego tak bardzo zaangażowałeś się w nierokujący związek?

Bardzo podoba mi się w jaki sposób rozwinął się ten temat
Fajnie że zabrałeś się za lekturę książki Pawła Śląskiego - uczulisz się na przyszłość by wyczuć taką kobietę za nim cokolwiek się rozpocznie.
Autorze wątku, gratuluje, że szybko dochodzisz co i jak zadziałało w tym związku i że był to toksyk. A w sumie jest i będzie, ale to już nie twoja toksyczna piaskownica Nie, tacy ludzie się nie zmieniają, a tym bardziej nie zmieni ich "partnerski" związek jak ktoś tu napisał, oni nie rozumieją czegoś takego jak "wspólnie" i "razem", działają tylko w obrębie "zwycięzca/przegrany"

Czasami się nie sprawdza z tymi babkami, hehe, swoją hiene poznałem przez moją babcie (wiecie, babcia, klub seniora, koleżanka z klubu ma problem kompem, a tam u koleżanki ona i BUM!). Babka nie wyczuła, aaaale moi rodzice czuli, że coś jest nie tak. Też nie chcieli mówić, bo to moje życie - za co ich bardzo cenie. Po wszystkim pomogli wygramolić się z tego bagna i żygania piaskiem (Słynna scena z "Jarhead" - fajnie opisuje jak to jest).

O,o właśnie. Tacy ludzie wyczuwają, że albo masz problem z wytyczaniem granic, albo jesteś na tyle empatyczny i mający w sobie "małego ratownika" (tak to nazywam), by przy odpowiednich technikach manipulacji (zazwyczaj chłodno / ciepło, nagroda / kara) i długiej kreciej robocie, wojnie podjazdowej pod granice, w końcu puszczasz, mimo woli. Oni wręcz czerpią z tego dziką radość i dzięki temu czują, że żyją, że zwyciężają (jak to ktoś tu napisał - jest tylko relacja zwycięzca/przegrany). Po przekroczeniu x-dziesiątej granicy, mając już przed sobą śmierdzącą, sflaczałą, skołowaną rybę, zgadzającą się już prawie na wszystko (co cięższe przypadki hien) porzucają, mając już nowy cel na oku To jak długo z hieną byłeś w sumie jest tylko wyznacznikiem jak mocne granice posiadałeś.
Może i dobrze, można je odbudować z mocniejszego kamienia i z wysoko wysuniętymi wieżami obserwacyjnymi

Też tak miałem. Tak podobno zachowują się ludzie będący podczas prania mózgu, nie rozróżniający kto już mówi prawdę, czy twój umysł czy pracz, jest to któraś z faz tej czynności. Podobno ostatnia z której ofiara ma szanse się jeszcze wydostać i powrócić do żywych.

Co do Ciebie, szybko z tego wyjdziesz. Ze swojego doświadczenia potrzebowałem ~ 0,5 roku studiowania książek, wizyt u specjalisty by dojść, że to nie do końca jam jest ostatnie g.... chodzące po ziemi (byłem wersją sflaczałej, śmierdzącej rybki) ~ 1,5 roku by normalnie funkcjonować, ~ 2 lata  by znów cieszyć się życiem. No ale młodszy jestem dużo, mój pierwszy serio poważny związek, moje DDRD w tle, i kilka innych pobocznych problemów.Dlatego też spytałem się wcześniej czy problemy z rodzicami były, a Elle88 bezpośrednio spytała też o DDA, bo serio, tacy ludzie potrafią się wyczuć nosem na kilometry i stworzyć swoje toksyczne tango, nie wiem jak to jest.

Pisze to, bo w sumie sam jestem jednego ciekaw, jak to jest w nowych związkach po hienie i po swej "kuracji"? Mówiłeś o kolegach mających to za sobą, będących w nowych zdrowych relacjach. Wiadomo, że intensywność przeżyć i emocji dużo niższa, ale stabilność i ogólne zadowolenie związku zdecydowanie lepsze. Osobiście ciężko mi przywyknąć do tej normalności, braku ciągłej gry w tle, łapie się na tym, że tam z tyłu głowy wewnętrzny głos mówi mi "uważaj, to nie jest normalne, że ktoś coś od serca i bezinteresownie, bądź gotowy do kontry w razie co i obserwuj", choć wiem (?), że nie mam po co . Takie związki, co by nie było, zostawiają w tobie jakieś czarne ziarno, które chyba nie da się wyplewić.

P.S. Ktoś tu pisał o książkach na ten temat - fajno poczytać książki Melody Pia, o toksycznych związkach, rodzajach "nałogowca miłości" i nałogowca unikania bliskości" jak to działa itp. i gdzie mają podłoże takie wzorce zachowań. Dalsza część książek jest oczywiście jak zadbać o to, by braki które wywołały takie wzorce zachowań załatać.

@aksamitny:

Bardzo Ci współczuję. Cztery lata dochodzenia do siebie! Im więcej czytam o hienach, tym bardziej jestem przekonany, że mi się udało wyjść z tego obronną ręką. Nie ożeniłem sie, nie przepisalem na nią połowy majątku itd. Teraz sądzę, że uratował mnie przypadek, a raczej moje refleksyjne podjście do rzeczywistości, którego nienawidziła moja hiena. Zawsze powtarzała mi, że jej nie szanuję, bo... wchodzę z nią w dyskusje.

Przykładowo, idziemy sobie na spacer w słoneczny dzień, wszystko jest fajnie i moja hiena nagle zaczyna warczeć (twoja też musiała warczeć), że wszyskim się przelewa, że spójrz, ile to nowych aut jeździ ulicami, a mój ma już 6 lat, jej 8 lat. I to Fordy, a nie nowy Mercedes, co własnie nas minął. Myślę "Dobra, dobra, trochę robię w branży i moje zarobki są zależne od sprzedaży jednej z czołowych marek i wiem, ile rocznie rejestruje się nowych aut, a ile np. takich 16-latków". I dawaj hienie te statystyki przytaczam i umieszczam nas na skali samochodowego dobrobytu. I bach, okazuje się, że wypadamy dobrze. Hiena wściekła, coś tam jeszcze gada, a ja z uporem maniaka swoje.

Mi naprawdę przez długi czas wydawało się, że jej nieszczęście bierze się ze złego rozpoznania jej, mojej, naszej sytuacji. Że ma fałszywe wyobrażenie o rzeczywistości i ja ją przekonam, że życie jest fajne. Nie przypuszczałem, że to była manipulacja i tutaj nie dałem się złapać. Łapała mnie - jak już pisałem - na mieszankę poczucia winy i współczucia. Ale przynajmniej byłem na tyle rozsądny, że odsiewałem jej naprawdę chore żądania (dom na wsi, sprzedaż mojego samochodu (bo po co nam dwa, a ten twój tyle pali itd.)) i rzeczowo na nie odpowiadałem "Nie" plus uzasadnienie.

O hienach trzeba czytać, żeby poznać ich mechanizmy działania. Wtedy masz szansę zorientować odpowiednio wcześnie. Do Twojego księgozbioru dorzuciłbym jeszcze książkę "Płeć mózgu" traktuje ogólnie o różnicach między kobiecymi i męskimi mózgami, których warto być świadomym.

Jak widzisz, ja przechodzę przez to całkiem dobrze, ale pytasz również, jak z moimi kolegami. Niektórzy byli naprawdę twardzi i w czasie rozstania słowem się nie zająkali, że mieli w domach hieny. Dopiero teraz po latach opowiadają, jakie w domu mieli kosmosy. Niektórzy bardzo się załamywali, rozpijali, zaprzepaszczali swoje kariery. Ale jakoś powoli wychodzą na prostą z wyjątkiem jednego znajomego, co to ma z hieną dziecko i ogromne długi po małżeństwie (madame nie mogła jeździć używanym autem, a jej mężowi nie przystoiło pracować we własnej restauracji - od tego są ludzie!). Dziś facet z restauratora zmienił się w pracownika budowlanego w Niemczech, a końca długów nie widać. W każdym razie, mam jeszcze dwóch znajomych, którzy pokochali fajne dziewczyny bez hienich cech. Są już po kilka lat po ślubie i one wciąż są czułe i kochające. (Po hienie aż trudno uwierzyć, że są jeszcze takie kobiety!). Trzech znajomych zmieniło front wobec kobiet i nie angażują sie emocjonalnie w relacje. Taki mechanizm obronny przed ewentualną krzywdą emocjonalną. Mają dziewczyny, ale zamykają się na uczucia do nich. Wolą je chłodno kalkulować. Tego boję się najbardziej.

Serce zawsze wytrychnie rozum na dudka...
Trzeba byc bardziej rozwaznym niz romantycznym.
I nie analizowac. Zachowania innych ludzi sa dla nas niezrozumiale nieraz, ale analizowanie ich nie przyblizy nas ani na milimetr do tego jakie byly prawdziwe intencje autora/autorki.

Ciekawy watek, robilam przerwe w forum, a teraz od razu trafiam na takie cos ...;)

o tak, pod tym sie podpisuje.
Nie probuj rozumiec jej logiki, tylko zrozum swoja wlasna, to Ci najbardziej pomoze.
W sumie to chyba nie jest az tak skomplikowane w tym przypadku, musisz tylko dobrze przyjrzec sie sobie samemu i byc ze soba szczery. Wlasciwie zostalo juz tu wszystko powiedziane, ja tylko powtorze za innymi.

Poniewaz nie wydaje sie, ze masz odpowiednie obciazenia rodzinne, ktore robilyby Cie slepym na manipulacje, wiec pierwsza przyczyna jest prawdopodobnie rzeczywiscie brak doswiadczenia z takimi zjawiskami.
Ludzie, ktorzy nie zetkneli sie z patologia, sa w takich sytuacjach dosc bezbronni, bo kieruja sie swoimi etycznymi normami, innych zachowan nie znaja i nie miesci sie im w glowie, ze istnieje cos innego. Lub moze inaczej, slyszeli moze, ze cos innego istnieje, ale to tylko teoretyczna wiedza nie majaca zastosowania we wlasnym zyciu. Na to nie maja zadnych receptorow.
Tu sprawe nalezy traktowac teraz jako konieczna chorobe, ktora musiales przejsc, zeby nabrac odpornosci na przyszlosc. Nawet za wiele nie straciles, wiec lekcja nie byla az taka droga.
W tym sensie jest to dobre doswiadczenie, moze przyda Ci sie w przyszlosci nie tylko w odniesieniu do ukladow mesko-damskich.

Twoja babcia prawdopodobnie miala wystarczajaco duzo wlasnego doswiadczenia, zeby pewne rzeczy zauwazyc i wyczuc. Byc moze jest to kobieta, ktora dzieki temu potrafila uchronic swoje potomstwo przed patologicznymi wzorcami.

Zostaje jeszcze ten punkt kompletnego zignorowania i braku refleksji nad zachowaniem tej kobiety, zanim zaczal sie Wasz zwiazek.
I tu masz cos, nad czym moglbys u siebie popracowac, jesli chcesz uniknac podobnych sytuacji w przyszlosci. Tu odpowiedzialnosc lezy calkowicie po Twojej stronie.
Pozwoliles, zeby zauroczenie zmyslowe wylaczylo rozsadne myslenie i odczuwanie.
Jak wiekszosc mezczyzn (i nie tylko) poleciales na cechy zewnetrzne. To sa instynkty oraz tez symbol statusu, byc z ladna kobieta.
To nic zlego, to jest nasza biologia, zwierze w nas. Jedyne, na co powinno sie uwazac - nie zostawac tylko na tej plaszczyznie i nie mylic tego z miloscia.

No i jest jeszcze kwestia meskiej rywalizacji. Ty uwazales sie za lepszego niz jej maz, na to sie dales zlapac.
Ty to ten dobroczynca ratujacy krolewne z paszczy potwora. A potem nadal grajacy role krolewicza-wybawcy, silny mezczyzna slabej kobiety....ktory jej moze wszystko dac...
Taki meski archetyp. Ktory by nim nie chcial byc Ale w dzisiejszych czasach raczej juz nie up to date.
Ani te kobietki takie slabe, ani Ty taki silny. Tu wystarczy byc po prostu normalnym.

Nic przeciw dawaniu, ale motywy tego powinny byc w tym przypadku troche przeswietlone. Moim zdaniem to nie calkiem jest tak, ze robiles to z powodow altruistycznych, z czystej milosci blizniego w potrzebie. Chyba jeszcze nie dotarles do tego, co bylo pod spodem.

Na ten trop ostatecznie naprowadzil mnie opis Twojego nastepcy - jako bezmozgowego osilka, prezentujacego swoja przewage w obecnosci samiczki, co nazwales tym najgorszym ostatnim aktem tego dramatu. On pewnie do tego lepiej usytuowany niz Ty i z pewnoscia lepiej umiesniony. No i przede wszystkim to ten, ktory zajal Twoje miejsce....teraz to on wydaje sie sobie tym lepszym, niz poprzednik (czyli Ty). Teraz on ratuje krolewne.
Przegrales na rykowisku.   To widac mocny bol.
No i oczywiscie ten zwykly ludzki bol bycia wykorzystanym i oszukanym. Przez ten trzeba przejsc.

Ja bym doradzila weryfikacje wlasnych nieswiadomych Ci szablonow myslowych.
I swiadome patrzenie na kobiety jako w kazdej dziedzinie rowne Ci jednostki, a na mezczyzn nie jako na rywali.
Pewnie powiesz, ze wcale nie myslisz w takich stereotypach i z pewnoscia w wiekszosci przypadkow tak bedzie.
Ale wez tez pod uwage, ze przynajmniej tym razem taka role i w takim filmie zagrales.

No i status jest dla Ciebie czyms waznym, pewnie ta tendencja zaczela sie silniej ujawniac w czasie, gdy zaczynal sie zwiazek. Partner to czesto lustro, a to Twoje ostatnie lustro nawyrazniej przykladalo duza wage do symboli statusu.
Wlasne mieszkanie potrzebowalo reprezentatywnej kobiety?

Moze zycie chcialo dac Ci ostrzezenie, ze skreciles z wlasciwej drogi? Ze nie o te wartosci chodzi?

Priorty, jest taka książka pt. Kobiety, które kochają za bardzo- Robin Norwood, można kupić w necie. Nieważne, że jakby o kobietach kochających za bardzo i mężczyznach unikających bliskości. Tu jest odwrotnie, Ty kochasz za bardzo a ona unika bliskości. Poczytaj. I tak, dziękuj bogu za rozstanie oraz módl się, byś nigdy już nie uwikłał sie w taki związek.

W ostatnim tygodniu zdążyłem przerobić już dwie ksiązki tego typu i nie do końca widzę sieibe w roli nałogowca miłości. Jeśli już, to raczej ją umieściłbym w tym miejscu. Wspólne z nałogowcami miłości miała następujące cechy:
1. Traktowanie partnera jako bohatera-wybawcę, który rozwiąże wszystkie jej problemy, a także będzie ją bezwarunkowo kochał (ona w dzieciństwie straciła ojca i czasami zdarzało jej się powiedzieć, że chciałaby, abym troszczył się o nią jak ojciec. Najczęściej odpowiadałem, że chłopak nigdy nie będzie ojcem i wskazywałem różnice (w tym brak bezwarunkowej miłości))
2. Częstsze wychodzenie z inicjatywą spotkań kontaktu (często miała żal, że poświęcam jej za mało czasu)
3. Dążenie do osaczenia partnera (potrafiła mieć pretensje o to, że poszedlem na trening dłuższy o godzinę niż jej i teraz nie spędzimy całego dnia razem)
4. Postępujący brak samodzielności (z całkiem obrotnej dziewczyny, która swego czasu prowadziła własną firmę, stała się osobą, która miała problem z załatwieniem najprostszej sprawy w urzędzie, np. wielkim, stresującym wydarzeniem było dla niej zrobienie przeglądu auta. Miałem relację telefoniczną jak z pola bitwy)
5. Narastająca frustracja spowodowana faktem, że partner nie odpowiada wyobrażeniom
6. Ciągłe żadanie dowodów miłości, które pcha do ciągłego formułowania nowych żądań wobec partnera oraz nieumiejętność docenienia starań spowodowana podejrzeniem, że jednak to nie są dowody miłości, a ona jest niekochana (Być może tutaj swoje źródło miały jej hienie zachowania, czyli ciągle wymyślanie nowych potrzeb, które muszą być spełnione, by poczuła się szczęśliwa i kochana)
7. Uświadomienie sobie rzeczywistych cech partnera, zwykle przy okazji rozpadu związku (w ostatnich miesiacach spędzaliśmy ze sobą coraz mniej czasu - miałem dość)
8. Walka o odzyskanie partnera (i powtórzenie cyklu) albo zęmsta na partnerze (i powtórzenie cyklu z kimś innym)

W tym układzie moje zachowanie bardziej przypomina działanie tzw. nałogowca unikania bliskości, czyli osoby, która boi się otworzyć przed partnerem, a z czasem zaczyna unikać kontaktu. Ale tylko przypomina, bo nigdy nie miałem problemu, żeby się przed nią otworzyć, nie bałem się nawiązać z nią bliskich relacji, ale w końcowej fazie związku miałem do tego stopnia wszystkiego dość, że trochę zacząłem unikać spotkań i de facto widywaliśmy się tylko w weekendy.

Niemniej wciąż: za dużo jej wybaczałem, nie tyle bojąc się utraty relacji, co tego, że zostawię ją samą w trudnej sytuacji, w którą sam ją wciągnąłem. Do niedawna to poczucie odpowiedzialności za zmiany w jej życiu, które spowodowałem, spędzało mi sen z powiek. Wiele razy zastanawiałem się nad odejściem, ale hamowały mnie dwa czynniki: poczucie winy za wyrwanie jej z małżeństwa i rzucenie w zupełnie nowe warunki ekonomiczne oraz jej bardzo umiejętne rozgrywanie tym poczuciem winy, na bazie którego prawie udało jej się zbudować we mnie przekonanie, że jestem pozbawionym empatii egoistą i rujnuję ją emocjonalnie.

Majarka,

Wierz, że zaczynam szukać przyczyn tego, co się działo w sobie. Tzn. zastanawiam się, dlaczego tak długo godziłem się na ten stan rzeczy. Potrafiłem sobie to racjonalizować, jak widać w poprzednich wpisach, ale dlaczego po prostu tego nie rzuciłem, by poszukać normalnej relacji, albo dlaczego sobie wmawiałem, że ona zrozumie i się zmieni, albo dlaczego brałem na siebie odpowiedzialność za de facto jej decyzje. Dziś jestem pewien, że potrafiła we mnie uruchomić we pewne emocje (zwykle poczucie winy i obawa o jej przyszłość), które miały kluczowy wpływ na moje decyzje. Przykładowo, decyzję o wybaczeniu zdrady podjąłem na poziomie emocjonalnym przed tym, jak znalazłem dla niej "racjonalne" uzasadnienie. Także kolejne pytanie brzmi: Dlaczego tak łatwo wybaczyłem jej zdradę? Mam sporo do przerobienia. Bez wątpienia. Czy sam będę w stanie odkryć przyczyny? Tego jeszcze nie wiem.

Czasami też mi jej żal. Próbowałem ją naprowadzić na to, że ma gdzieś pewien problem, zapewne wyniesiony z dzieciństwa (szybko zmarły ojciec + matka na emigracji zarobkowej), ale nie dawała sobie nic powiedzieć. Reagowała agresją, gdy próbowałem analizować przyczyny jej zachowań albo wskazywać, że jej oczekiwania od relacji partnerskich są nierealne

Nie, nie utrzymuje z nią żadnego kontaktu od miesiąca. Wspólni znajomi zrozumieli, że lepiej będzie, jak przestaną mówić, co u niej się dzieje. Także powoli, stopniowo znika z mojego życia. Czasami mam gorszy dzień, ale daje radę i - co pocieszające - nie mam potrzeby pisania albo dzwonienia do niej. Wiem, że jest dla mnie obcą osobą. Mam nadzieję, że nigdy nie będzie próbowała wrócić, choć niewykluczone, że tak się stanie. W końcu dziewczyna jest z pochodzenia Litwinką, a jej nowy chłopak to miłośnik Ruchu Narodowego. Prędzej czy później jego uprzedzenia dadzą o sobie znać.

W skrócie: Znałem dziewczynę na dwa lata przed tym, jak zostaliśmy parą. Pół roku przez naszym zejściem rozstałem się z inną dziewczyną. Przez długi czas nie myślałem o bohaterce wątku jako potencjalnej partnerce. Lubieliśmy się. Pracowaliśmy razem. Biurko w biurko. Dużo opowiadała o tym, co przechodzi w małżeństwie, a - wedłuch jej relacji - było tam sporo przemocy, przede wszystkim ekonomicznej. Do tego dochodził totalny brak bliskości z jego strony, który trwał wówczas dobre 5 lat. Z czasem uczucia wzięły górę i się w to władowałem. Pokochałem ją i chciałem chronić. I to był ogromny błąd. Raz, że zdradzała męża, więc zdradzi również mnie. Dwa, że zaczęła kojarzyć ze mną trudne momenty w swoim życiu. Trzy, że sporo rzeczy na temat swojego małżeństwa mogła podkoloryzować. Tak jak swojemu mężowi mi również zarzucała, że jest ze wszystkim sama (mimo że bardzo się dla niej starałem). Tak jak swojego męża mnie również musiała przedstawiać w najgorszym świetle. Jej nowy facet przyszedł bardzo nakręcony na mnie.

Pewnie, że były inne kobiety do znalezienia. Ale niestety zakochałem się właśnie w tej. Duży błąd. Żałuję praktycznie każdej ważniejszej decyzji w tej relacji.

Priorty , jak sytuacja z ta twoja kurtyzana , uporałes sie juz zabawa trwa w najlepsze ?

I niech Cie reka Boska broni -  pisać , wybaczać i dać sie nabrac na inne bajki jakie bedzie Ci wciskać !

Aż tak naiwny nie jestem, żeby uwierzyć w przemianę, tudzież głęboką refleksję, która miałaby ją doprowadzić do "zrozumienia" czegokolwiek. Jak dla mnie dziewczyna spaliła za sobą mosty, pokazując swoje oblicze.

Poza tym chyba się obraziła za brak reakcji z mojej strony i nie pisze już od jakiegoś tygodnia. Miejmy nadzieję, że się nie odezwie. Choć z drugiej strony, hieny kolegów piszą do nich nawet po 2-3 latach od rozstania, snując monologii o tym, jakby wyglądał ich związek, gdyby przetrwał albo co byłoby, gdyby mieli dziecko itp. Zwykle to już mężatki, które mają dzieci z kimś innym. Także zero oporów u tych pań.