Jestem w ciąży. Rodzice nie akceptują ojca dziecka. - Netkobiety.pl

Jak dla mnie, to już podchodzi pod szantaż. Powinien szanować Twoje zdanie...

Autorko, przemyśl sytuację na spokojnie. Rozumiem emocje i hormony w ciąży, ale wydaje mi się, że Twoi Rodzice mają dużo racji... a Ty sama nie jesteś tak naprawdę zdecydowana na samodzielne życie z nim - i w sumie dobrze, bo faktycznie mogłoby się okazać, że nie dasz rady skończyć studiów i zostaniesz potem w czarnej d...

chomik9911 - to nie jest źle, że szuka akcesoriów dla dziecka, ale w kwestii ślubu powinien uszanować zdanie przyszłej żony...

Dziecinne zachowanie to jest niestety ale twoje autorko.
Chlopak zachowuje sie jak najbardziej odpowiedzialnie w tej sytuacji. Ma być dziecko, nowa rodzina i on chce o nia zadbac jak najlepiej, oczywiście ze szuka mieszkania, przecież musicie gdzies mieszkac - razem bo rodziny mieszkają razem, szuka akcesoriów bo lepiej szukac wcześniej niż potem szukac na gwałt, i im wcześniej zacznie tym większe szanse ma na znalezienie czegos lepszego, może tańszego, może w lepszej lokalizacji.
Co do slubu to przecież zareczyliscie sie przed ciaza, wtedy chcialas slubu, wtedy bylas pewna a teraz co? Już nie jesteś? Już nagle musicie sie lepiej poznawać? Wcale mu sie nie dziwie, zwłaszcza ze doświadczenie ma takie a nie inne, tamta dziewczyna zrobila tak a nie inaczej a teraz wygląda na to, ze Ty tez za nim nie stoisz.
Te pomysły Twojej rodziny które przedstawilas to prosta droga do manipulowania Toba i rozpadu tego co teraz masz. To o wasze zycie teraz sie rozchodzi a nie Twoich rodzicow czy dalszej rodziny.

Nie wychodz jeszcze za maz. Przeloz to. Potrzebujesz pomocy rodzicow. Jak dasz im czasu, to na pewno sie do niego przekonaja. Wazne, zeby TOBIE bylo dobrze. Obserwuj wasz zwiazek. Odczekaj. Zycze ci powodzenia. Bedzie dobrze.Zobaczysz!

On moze boi sie, ze cie straci. Jest rozczarowany postawa twoich rodzicow. A ty gdzies pomiedzy....musisz byc madra i silna.

natasharocking, napisałaś, że dziecko urodzi się zimą. Czy ewentualnie zdążyłabyś zaliczyć I semestr II roku, a dziekankę wziąć od drugiego semestru, po to, żeby zaliczyć jak najwięcej zanim urodzisz dziecko, bo potem nie będziesz wiedziała w co ręce włożyć. Uważam, że skoro bawicie się w dorosłych, to stań na wysokości zadania i spróbuj z nim mieszkać przed i po urodzeniu dziecka. Przecież, przez najbliższy rok po porodzie i tak nie będziesz studiowała. Jeżeli chcecie się pobrać (także radziłabym nie spieszyć się ze ślubem), to warto spróbować dorosłego wspólnego życia, zwłaszcza, że on chce mieć dziecko przy sobie, to dobrze o nim świadczy.  Będziesz matką i musisz sobie poradzić.
Owszem, powinnaś myśleć o swojej przyszłości, ale teraz nie jesteś już sama, a dziecko będzie wspólne. Twoi rodzice, w miarę możliwości i dobrych chęci mogą Wam pomóc finansowo.
Uciekanie z problemem do rodziców, to trochę dziecinne i egoistyczne. Rację mają te osoby, które sugerują, że Wasz związek może nie przetrwać i on też może czuć się odsunięty i rola weekendowego tatusia może mu nie odpowiadać, szczególnie, że jest nieakceptowany przez Twoją rodzinę.
Masz około półtora roku na podjęcie decyzji (do momentu ukończenia przez dziecko roku). Wrócisz na studia i zdecydujesz, czy uciekać do rodziców, czy może wynająć nianię na czas zajęć, przekonasz się też jak sprawuje się Twój chłopak w roli ojca.
Ja także uważam, że pozbawienie praw rodzicielskich nie dzieje się bez przyczyny.

Widzisz, natasharocking, to się nazywa Konsekwencje. Mogłaś o tym myśleć wcześniej, przemyśleć wszystkie niebezpieczeństwa i zagrożenia. Ale tak się nie stało i konsekwencje jednej decyzji będziesz ponosić do końca swojego życia. Nie ma od nich ucieczki.

Zgadzam się, jesteś bardzo niedojrzała. Ja urodziłam dziecko mając 24 lata, będąc w ciąży byłam na ostatnim roku studiów. Pozaliczałam wszystko co mogłam (co prawda pracę obroniłam później). Mogłabyś przecież umówić się na przedterminowe egzaminy, a póki dziecko w brzuchu zakuwać ile się da. Sesję egzaminacyjną też można przedłużyć, ale Ty jak widać wolisz iść na łatwiznę.
Co to znaczy, że nie chcesz być sama, po co więc to parcie na ślub? Masz partnera, będziesz matką, a z góry zakładasz, że otoczysz się sztabem pomocników.
Większość młodych matek radzi sobie samodzielnie z dzieckiem, mąż pomaga po pracy, jeśli ma siłę i chęci. Ja także byłam sama, mąż był w pracy, często na wyjazdach, a rodziców miałam na drugim końcu Polski i poradziłam sobie.
Zostaniesz w domu rodziców, owszem, będziesz miała lżej, ale będziesz musiała tańczyć tak, jak Ci zagrają i bardzo prawdopodobne, że pozbędą się Twojego chłopaka, albo on sam nie wytrzyma takiego życia i presji.

Moim skromnym zdaniem to rodzice cie zniewolą (już to robią). Jesteś jak chorągiewka na wietrze. Nie mów że nie.
Jesli zostaniesz z rodzicami to przegrasz. Teraz jeszcze bedziesz zaślepiona i nie zobaczysz tego ale po latach ci sie klapki otworzą.
Powinnaś zamieszkac z facetem ktory jak normalny człowiek jest odpowiedzialny i normalnie chce żyć. Mieszkać razem wziąć ślub i razem dziecko wychowywać.  A ty wolisz mieszkać z mamusią i tatusiem bo co ludzie powiedzą? Jesteś za głupia aby zrozumieć w jakiej sytuacji sie znalazłaś. Ale skoro byłaś na tyle dojrzała żeby nie pomyśleć.l o zabezpieczeniu to dlaczego teraz nie umiesz sie do sytuacji normalnie.przystosować? Idziesz na łatwizne i sorry ale bekniesz za to. Bierz sobie tą swoją dzoekanke i koncz te swoje zajebiste studia. Niech ci rodzice finansują sprzęt jaki tam potrzebujesz do swojego zawodu. Ciągle tylko rodzice i ich zdanie jest najważniejsze. Chłopaka masz całkowicie gdzies!! Jak on ma sie czuć? Robi wszystko to.co.do niego należy co jeszcze od niego chcesz? Przynajmniej.on bierze odpowiedzialnosc za to co zmajstrowaliście a ty jesteś niedojrzała i nie myslisz ani o nim ani o swojej nowej rodzinie.tylko myslisz o studiach i o mamusi z tatusiem. Jak sobie wyobrazasz ze on bedzie mogl odwiedzać was tylk w weekendy? Śmieszna jesteś

Racja, Twoj facet, ktory chce slubu i chce z Toba i z Waszym dzieckiem mieszkac, ktory pracuje, ktory lata i zalatwia mieszkanie i wyprawke dla dziecka, jest nieodpowiedzialny i absolutnie nie mozna mu powierzyc Ciebie - doroslej kobiety.

Za to Twoim rodzicom, jak widac, mozna bedzie bez obaw powierzyc roczne dziecko gdy Ty bedziesz wyjezdzac na caly tydzien na studia.

Zal tylko chlopaka, bo znowu bedzie mial dziecko z niedojrzala lalunia.

Jak widzę normalny chłopak, rozsądny. Za to ty jesteś dziecinna i to bardzo.

Żal mi tego chłopaka. Nie ma za grosz szczęścia do kobiet...

A mnie cały czas intryguje, dlaczego taki biedny, pokrzywdzony przez kobiety chłopak, dążący do założenia szczęśliwej rodziny i to jak najszybciej, w ogóle nie interesuje się swoim poprzednim dzieckiem... i nawet dał sobie odebrać prawa do niego... a Autorkę straszy, że jak nie będzie zaraz ślubu, to z nią będzie to samo, on zapłaci alimenty i będzie miał wyrąbane...

Ale to tylko takie moje skromne zdanie, możecie mnie hejtować

Pewnie tak zgadzam się, ale autorce to nie przeszkadzało zanim zaszła z nim w ciąże. Chciała z nim zyc, wziąść slub, kupic mieszkanie. Zaszla w ciaze i się jej odwidziało:) Za to on teraz zachowuje się lepiej niż przed laty z tamta dziewczyna i tez jest źle.

To jak przeciąganie liny,  z jednej strony rodzina autorki z drugiej jej partnera.  Teraz trzeba czekać komu uda się przeciągnąć ją na swoją stronę.
Najlepiej gdybyś spokojnie, porozmawiała ze swoim partnerem,  i  żebyście zamieszkali razem,  na razie bez ślubu,  ale nie zostawaj z rodzicami,  to Twoje dziecko a nie ich,  Oni mogą Ci przy nim pomóc ale to Ty powinnaś je wychowywać,  rodzice bardzo to przeżywają,  bo nie takiego życia dla Ciebie chcieli,  jednak to jest Twoje życie i decyzje muszą być Twoje. Jeśli się boisz, że po porodzie sama nie dasz sobie rady,  porozmawiaj z mamą aby przez jakiś czas po porodzie, przyjechała do was i pomogła przy dziecku,  może do tego czasu już jej nerwy przejdą.  A jeśli nie będzie chciała poproś jego mamę,  lub kogoś z jego strony,  skoro są taką fajną rodziną,  pomocy nie powinni odmówić.

CHwila stop!
Po pierwsze nie chcę być tutaj obrażana. Udałam się tutaj tylko po radę, a nie o słuchanie tego jaka to jestem niedobra, zła i niedojrzała.
Dziecko nie było planowane. Było najprawdziwszą wpadką, niedopatrzeniem. Ślub chcieliśmy, ale moja rodzina od początku była temu przeciwna i od początku trwania naszego związku chciała by on nie przetrwał, bo "coś o nim wiedzą ale nie powiedzą co".
Chciałabym wam uświadomić, że nie podjęłam żadnej decyzji! Nigdzie nie napisałam, że zamieszkam z rodzicami. Jest to jedna z opcji po prostu, którą wam przedstawiłam. A ja chciałam się tylko dowiedzieć, która z nich jest najlepsza.
Moi rodzice nie akceptują go, bo potrafi być wulgarny, ma już jedne dziecko i "na pewno na jednym dziecku się nie skończy" przez co "nie bede miala żadnej przyszłości". I na prawde wy jesteście jedynymi osobami póki, co które mówią, że mam zamieszkać z nim (no oczywiście oprócz jego rodziny).
I nie powiedziałam, że mój ojciec jest alkoholikiem! Wypraszam to sobie. Powiedziałam, że zaczyna zapijać, a właściwie ma po prostu takie chęci ale do końca nigdy mu nie wychodzi i nie sięgnie po alkohol.

To forum jest bez sensu. Zamiast wyjść z sensem jakoś z sytuacji tylko jeszcze bardziej zostałam udupiona.

I tak, kocham go i chcę z nim być.

A studiować bliżej nie mogę bo nie ma nigdzie bliżej żadnej uczelni a zależy mi na moim kierunku.

Super parka - ona już kombinuje jak zrzucić opiekę nad dzieckiem na rodziców i nawet z dzieckiem nie mieszkać a on już jedno dziecko porzucił. BTW - żeby mieć odebrane prawa rodzicielskie to trzeba na rzęsach  stanąć - bić,  chlać itp. To nie jest rutynowe.  Tak więc koleś jest lepszym psychopatą niż nam tu laska przedstawia, rodzice robią wszystko żeby  nim nie była a ona na to happy - będzie ze swoim Menem na co dzień a bachora odwiedzi sobie w weekend.

,,I na prawde wy jesteście jedynymi osobami póki, co które mówią, że mam zamieszkać z nim (no oczywiście oprócz jego rodziny). ,,
Fajnie, że ktoś dopiero musi ci powiedzieć co masz zrobić ze swoim życiem. A ty nie masz własnego rozumu?
A mówiłaś, że jego rodzina jest taka wspaniała..........

Ja to widze tak: NIECO zbyt duże ciśnienie rodziców, by ułożyć życie córki z lekceważeniem jej wyborów i uczuć ( matka "miała nadzieję, że na studiach córka znajdzie sobie kogoś innego"- co to ma być?) + zbyt duża konfliktowość/drażliwość tego gościa.
Troska rodziców o córkę to jedno, ale postawienie sprawy na ostrzu noża w rodzaju "my go nie chcemy znać i widywać" to przesada, nieodpowiedzialność i szantaż (podobnie zresztą jak "obrażanie' się jego rodziny na nią bo jest dziecko a nie ma ślubu).
Z drugiej strony znamienne jest to, że on nie potrafi sobie ułożyć choćby poprawnych relacji z kolejnymi teściami.... To najprawdopodobniej jest JEGO cecha charakteru, której on sobie nawet nie uświadamia, uważa pewnie, że wszyscy zewsząd go bezpodstawnie lub złośliwie atakują (dziewczynę może traktować wyjątkowo pod tym wzgledem). Podejrzewam, że to się nadaje do terapii.
W każdym razie każdy musi się tu trochę poświęcić, żeby dojśc do kompromisu. Rodzice muszą się pogodzić z wyborem córki i dać szansę temu chłopakowi, on musi troche spuścić z tonu, wykazać trochę pokory i dobrej woli. Choćby dla dobra dziecka bo ta wojna wpływa na nie już teraz...
Dopiero jak dojdzie do takiej warunkowej zgody/zawieszenia broni można wypracowywać jakieś konkretne rozwiązania, typu dziekanka a po roku ślub i zamieszkanie w Trójmieście.

Pozbawienie praw rodzicielskich nie oznacza pozbawienia obowiązku alimentacyjnego. Płacić musi. Nikt też nie zabrania spotykać się z dzieckiem, o ile nie było drastycznych sytuacji typu przemoc. Ale przeważnie brak kontaktów jest jednym z powodów do odebrania praw, więc to raczej nie ma znaczenia.

Natomiast w przypadku Twojej znajomej tatuś i tak będzie mógł wystąpić o alimenty od córki A czy sąd je przyzna, czy odmówi, to już będzie decyzja sądu to tak nawiasem

Czy ktoś zwrócił na to stwierdzenie uwagę?
Bo mnie odorek hipokryzji zawional...

To dziecko przed ślubem, a co za tym idzie seks przedmałżeński wolno, ale zamieszkać razem to juz nie?

Nic dziwnego z rodzice autorki protestują. To mi wyglada na akcje typu "pobierzcie sie szybko bo po ślubie ona i tak nie będzie miała nic do powiedzenia/nie odejdzie". Opcje dowolna wybrać.
No i wulgarnego zięcia nikt nie stoleruje. Zwłaszcza jak sie przyczepia do obiecującej 20 łatki na pierwszym roku studiów z możliwością kariery.
Muszę sie zgodzić z rodzicami autorki....mnie jego rodzina coś sie nie zgadza z tym swoim parciem na ślub.

On? Stosuje emocjonalny szantaż, "no tak zostaw mnie jak ta pierwsza i złóż o alimenty.." A to w stosunku do drugiej osoby nigdy nie jest dozwolone.

Ja zwróciłem, choć nie w kontekście hipokryzji. W każdym razie też mi się to nie podoba.
Pewnie po prostu wspierają syna i absurdalność takiego postawienia sprawy/hipokryzja im nie przeszkadza.

Ale postawa jej rodziców też jest dla mnie nie do przyjęcia. Zgadzam się tu z Tifą- jeśli jest jakaś poważna ("udokumentowana") sprawa, która może wpłynąć na życie/szczęście córki powinni jej o tym powiedzieć. Skoro tego nie robią to prawdopodobnie wzięli za pewnik OPINIE (tendencyjne) rodziców jego poprzedniej dziewczyny- gdyby mieli "dowody" (a nie opinie) to by jej powiedzieli.

Ogólnie to współczuję tej dziewczynie, toczy się wokół niej przykra, dość egoistyczna gra, w której nikt nie chce ustąpić o włos, a ona sama (i dziecko) zamiast być otoczona troską, jest traktowana troche przedmiotowo.
Na jej miejscu chyba bym zebrał całe to towarzystwo do kupy i porządnie im wygarnął.

Mam przeczucie ze moj chlopak mnie zdradza