Jestem w ciąży. Rodzice nie akceptują ojca dziecka. - Netkobiety.pl

Papież Franciszek chwalił się, że kiedy był biskupem Buenos Aires zabronił udzielania ślubu parom które były w ciąży.
Kazał im przyjść dopiero za 2, 3 lata.
Jeżeli dalej chciały.....

Popieram przedmowczynie.
Facet zrobił dwójkę dzieci, ale niczego się nie dorobił.
Chyba też zbytnio się nie narobił.

Rodzice patrzą obiektywnie, Ty poprzez amok zakochania.

bedac na miejscu Twoich rodzicow, bylabym totalnie wqrwiona. Twoj chlopak to dzieciorob a Ty tez niezbyt odpowiedzialna.

Pracuje i ma bardzo dobre stanowisko w pracy i potrafi na miesiąc w porywach niekiedy nawet 5 tys. zarobić, ale do tego czasu nie myślał o wydatkach związanych z kupnem mieszkania bo wynajmował pokój w bardzo dobrej lokalizacji i przystępnej cenie, za co mógł więcej pieniędzy przeznaczyć na inne wydatki. I w pracy wciąż awansuje więc nie jest tak, że się nie narobił. Na tamto dziecko oczywiście płaci, ale nie tyle żeby na życie nie starczało. Mu zależy na zbudowaniu rodziny. Ostatnio cały czas szuka różnych dziecięcych rzeczy typu: łóżeczko, wózki itp., ale wkurza się, gdy chcę odkładać ślub w nieskończoność, bo nie chce zeby dziecko było wychowywane przez moich rodziców (ja też nie), a oni tak chcą właśnie zrobić.

Gdzie będziecie mieszkać po ślubie zatem i kto się będzie zajmował dzieckiem, jak on będzie w pracy, a Ty na zajęciach?

I tylko tu sie zgodze z postawa Twojego mena. Chcial bobaska? To niech wychowuje, zabiera kobite pod swoj dach, zalatwia opieke albo Tobie tlumaczy ze niestety nie bedzie zadnych studiow bo musisz sie dzieckiem zajac. Chcialas byc dorosla to badz i nie o slub chodzi tylko radzenie sobie we wlasnym zakresie. A nie tak jak teraz, ze Ty u mamusi na garnuszku i smutasz ze lubego ona nie lubi. Zycze Ci obys i Ty go z czasem nie "znielubila" gdy zakochanie troche ostygnie albo sie zorientujesz ze to jednak " nie ten" a tymczasem dziecko na reku bedzie plakac, studia i marzenia o fajnej pracy oddala sie w blizej nieokreslona przyszlosc a Twoje kolezanki beda w tym czasie korzystac z zycia, bawic sie, uczyc i poznawac nowych ludzi w tym mezczyzn, z ktorymi jako dojrzale psychicznie i w pelni swiadome swych potrzeb kobiety zaloza rodziny.

Wiesz rodzice się wkurzyli, bo zdarzyła Wam się wpadka a Ty nie jesteś samodzielna. Jesteś uzależniona od nich i pewnie się boją, że dojdzie im kolejnych obowiązków związanych z wychowaniem wnuka. Cóż stało się, czasu nie cofniesz, rodzice mają żal ale przejdzie im. Nie jest teraz najważniejsze czy Twoi rodzice lubią "zięcia" czy nie. Najważniejsze jest DZIECKO - zorganizowanie mu odpowiednich warunków. Jesteście pełnoletnimi osobami, więc czas wziąć odpowiedzialność w swoje ręce. To, że chłopak nie ma swojego mieszkania nie znaczy, że jest nierobem. Ludzie, on ma 24 lata nie przesadzacie trochę? ja mam 26 lat, męża, dziecko w drodze i TEŻ NIE MAM SWOJEGO MIESZKANIA, a mój mąż absolutnie nie jest nierobem, wręcz przeciwnie. Wynajmijcie Autorko kawalerkę (my tak robimy) i tyle. Na studiach załatw sobie dziekankę na rok albo IOS - trochę mąż się zajmie, Ty, może rodzice pomogą czasami, na kilka godz można czasami wziąć opiekunkę i jakoś idzie. Sprawa się pokomplikowała, ale nie przesadzajmy. Tyko przypadkiem nie zrób tej głupoty, że Ty u mamusi z dzieckiem a facet sam.. wspólnie musicie się uczyć rodzicielstwa od początku.

ma odebrane prawa wszystkie więc to pytanie nie ma sensu

Mieliśmy plan, żeby wziąć ślub około 4 miesiące po porodzie, ale to nie wchodzi w grę z moją rodziną, a on się denerwuje, że moi rodzice chcą "pozbawić go możliwości wychowywania dziecka". Złożyłam wniosek o urlop dziekański i czekam na decyzję dziekana. Moja rodzina widzi to tak, że będę z nimi cały czas a on jak chce to niech przyjeżdża do mnie na weekendy (bo tylko wtedy może mieć wolne), aczkolwiek oni nie chcą go widzieć na oczy (mama i babcia, z którą również mieszkam), a też nie zawsze w weekendy mam czas bo w dzień często przyjeżdża odwiedzać nas rodzina a wieczorami w soboty pracuję. I chcą jak najdalej odkładać ślub żebyśmy się lepiej poznali, ale przyznajcie sami, że przy takim kilkugodzinnym widywaniem się to trochę mało czasu na lepsze poznanie się. No i potem, jak się okaże, że jest dobrym materiałem na męża to może będzie wszystko ok. On sam ogólnie pochodzi z rodziny wielodzietnej i z tym wiążę się m.in. dużo plotek na temat całej rodziny. Chociaż już sama nie wiem czy to plotki, czy nie, bo rodzina zarzeka się, że jest to prawda, bo maja wiadomości z wiarygodnego źródła, ale nie chcą powiedzieć o co chodzi, ani od kogo wiedzą. W ten sposób chcą mi przekazać, że rzekomo cała jego rodzina jest zła z nim na czele. Ja osobiście sporo czasu spędziłam z jego rodziną i bardzo się lubimy. SYmpatyczni i bezkonfliktowi ludzie. Wszystkim się ze mną dzielili. Nie wiem, czy faktycznie mają coś do ukrycia, czy nie.

Do Feniks: nie wiem, czy zauwazylas, czy nie. Jesli ktos ma powazny problem i szuka porady, to ja nie pisze wierszykow, nie prawie moralow, tylko biore czlowieka na serio.
Jestem baaaaardzo daleka od wszelkiego cackania sie i poklepywania po pleckach.
Ale jeszcze bardziej daleko mi do prawienia moralow. Pisanie, ze "dziewczyny w jej wieku beda sie bawic, a ona bedzie bawic dzieciaka" (czy cos madrego w tym wlasnie stylu), jest kontraproduktywne. Czemu miala ta wypowiedz sluzyc? Podniesc ja na duchu? czy o co ci chodzi?

A jesli bywam  czasami wulgarna- to nikomu to nic nie szkodzi.
A twoje porady moga byc szkodliwe.
Kapujesz, czy jeszcze ciagle nie?

Ma sens, bo odebranie praw nie oznacza zakazu kontaktu. Przy okazji - za darmo nikt mu tych praw nie odebrał, trzeba się nieźle nastarać, żeby sąd odebrał ojcu prawa rodzicielskie...
Czyli jest jednak drugie dno tej dyskusji, a nie że rodzice się czepiają nie wiadomo o co...

Dlaczego ma odebrane prawa?

Na stawianie dziewczyny pod sciane do raportu i na rozwijanie jej perspektyw typu :" twoje kolezanki beda sie bawic, a ty nianczyc" jest za pozno. Ona nie tego potrzebuje.
Ona dobrze wie, co ja czeka. Zapewniam was, ze to nie sa porady, tylko bezsensowne prawienie moralow.

Mozna miec watpliwosci co do tego, czy decyzja podjeta jest dojrzale i czy byla przemyslana. Pewnie nie. I coz teraz stad? Prawic moraly? ze samo zycie? ech....dziewczyny...
Ona jest w ciazy, chce tego dziecka, ma pytania i watpliwosci. Jest bardzo mloda. Zglosila sie tu nie po to, zeby jej  teraz gadac, ze zrobila zle. Bo zrobione juz jest i faktem jest, ze ma problem.

Takie problemy skladaja sie na zycie. Na SAMO ZYCIE.
Nie chcesz pomagac? To staraj sie chociaz nie szkodzic.

To tez jest...samo zycie.

Nie napisałam, że nie wystarczy, to raz. Tylko że może się okazać niewystarczające - a to nie znaczy, że z góry zakładam, że czegoś się nie da
A dwa - 5 tysięcy w porywach nie oznacza 5 tysięcy co miesiąc, racz zauważyć A jeśli "w porywach" oznacza raz na pół roku, a normalnie jest to 1 tysiąc? I zauważ również, że partner Autorki opłaca alimenty na poprzednie dziecko, z automatu zostaje mu w kieszeni mniej niż było w Twojej Rodzinie Ceny wynajmowanych mieszkań również są różne w różnych okolicach, takich informacji też nie mamy. To samo z opiekunką. Itd. itp.
Więc po co od razu ten atak?

Tifa dziękuję i ja również uważam tak jak Ty, że dziecko w wieku lat 20 czy 24 to nie koniec świata. Da się wszystko pogodzić, tylko trzeba dać Autorce i jej chłopakowi trochę czasu, a nie rzucać czarno widztwo i uświadamiać że będzie do doopy. Będzie ciężko tak jak każdym rodzicom na początku, ale Autorko: Twój facet pracuje i zarabia bardzo dużo pieniędzy ( tak 4000-5000 zł to bardzo dobra pensja) więc PORADZICIE SOBIE. Teraz jest zamieszanie, bo tak jak pisałam - dla wszystkich to jest szok, rodzice są zawiedzeni itd. A przeszłość chłopaka dziewczyny to nie nasza sprawa prawda? i nie jest to przedmiotem rozważań DLACZEGO NIE MA PRAW DO POPRZEDNIEGO DZIECKA. Autorka nie pyta czy chłopak jest wart bycia z nią w związku, tylko martwi się jak sobie poradzą i nie radzi sobie z naciskami rodziny.
DO AUTORKI: Wiesz największy błąd jaki popełnisz jest taki, że zostaniesz z rodzicami a chłopak, tak jak to sugerują rodzice, będzie w weekendy przyjeżdżał. O nie nie. Wy już jesteście rodziną czy chcieli tego czy nie, a rodziny się nie rozdziela. Twoje dziecko potrzebuje ojca każdego dnia, a chłopak musi się zajmować dzieckiem każdego dnia żeby nawiązać z nim odpowiednią więź, żeby poczuć trudy wynikające z opieki no i jakim prawem odbierać mu radości z patrzenia co dzień na jego dziecko? już z jednym nie ma kontaktu, chyba nie chcesz żeby to się rozsypało? Dla mnie jedyne wyjście to wynajęcie małej kanciapki. Może biednie, ale razem, wspólnie i odpowiedzialnie. Zerwanie pępowinki wyjdzie Ci tylko na dobre i nie będziesz słuchać świetnych rad z każdej strony mamy, taty, babci którzy swoim gadaniem i obrzydzaniem Ci faceta doprowadzą do tego, że go znienawidzisz.

P.S szwagierka ma 1000zł na dwoje dzieci, jej mąż zarabia jakieś 2500zł. Dzieci nie chodzą brudne, głodne. Mają łądne nowe ubranka, jedzenie, zabawki, czasami wyjscie do kina itp. Fakt - sprzętów za parę tys im nie kupią czy na długie wakacje nie wyjadą. Ale są 4 os które się za to utrzymają. Takich przeciętnych rodzin są tysiące i żyją szczęśliwie.

Wyszukane:

"... udzielający porady może diagnozować, oceniać i pomagać w rozwiązaniu trudności przystosowawczych, takich jak radzenie sobie ze stresem życia codziennego, czy problemami.
Porada bardziej skupia się na wzmacnianiu zasobów (mocnych stron) osoby, usuwaniu przeszkód na drodze do jej rozwoju oraz udzieleniu wsparcia, niż na wytykaniu zaburzeń i popelnionych bledow .Udzielający porady może pomóc rozeznać się w trudnej sytuacji, czy pomóc w nabywaniu nowych umiejętności .Może również udzielać wskazówek, rad i podpowiedzi odnośnie możliwości rozwiązania trudnej sytuacji,"

Profesjonalne poradnictwo dalekie jest od prawienia moralow i wytykania slabych stron.
No ale niektore z was wiedza lepiej.

Nie popelnily nigdy bledow.
Zyja moralnie, przykladnie i nigdy, przenigdy nie zrobily zadnej glupoty w zyciu.
Umieja doradzic. Ich porady nazywane sa popularnie dolowaniem
One nazywaja to ZYCIEM. SAMYM ZYCIEM.

Gdy nie umiesz pomoc= zamilcz, by nie kopac lezacego.

Feniks ale po co chcesz uświadomić Autorkę że MOŻE tak się zdarzyć? Jeszcze się nie zdarzyło przecież rodzice może i kochają bezwarunkowo, ale oni chcą dobrze ze swojej perspektywy, wiedzeni tym ,że nie cierpią chłopaka , nie są obiektywni więc nie można tu powiedzieć że ich rady są bezkrytycznie dobre. Nie są. Nie rozdziela się rodziny, powtarzam to, ale jeszcze nie znam pary która dobrze wyszła n tym, jak jedno siedzi u rodziców z dzieckiem, a drugie jest "na weekendy". Samo bycie rodzicem nie oznacza, że zawsze się ma racje i nie daje prawa do układania życia dziecku. Autorka ma problem, więc rodzice powinni ją wspierać, służyć pomocą ale i "pchać" do tego by wziąć odpowiedzialność za błędy. Wpadliście - no utrudniliście sobie życie, idźcie teraz razem w spokoju budować rodzinę, a jak nas bdziecie potrzebować to pomożemy. Na tej zasadzie ja tak to widzę.

Ja nie twierdze bron boze ze Autorka powinna sluchac rodzicow slepo i olac chlopaka. Wrecz przeciwnie teraz gdy w drodze jest ich dziecko powinni sie trzymac razem ...ale tez nie kosztem odpychania rodzicow jako tych zlych. Nie zgodze sie tez z tym ze rodzice chca dobrze dla.siebie. Kazdy rodzic chce by dziecko mialo start w przyszlosc, studia,  dobra prace. Oni poprostu sie martwia ze corka przez wczesna decyzje o macierzynstwie odbierze sobie szanse na to. 
No i to nie jest tez tak ze mlodzi wpadli. Chcieli tego dziecka podobno i podjeli dobrowolnie ta decyzje. Zle sie stalo ze nie porozmawiali o swych planach wczesniej z rodzicami bo moze daloby rade jakos to wszystko pokojowo rozwiazac ustalic.No ale stalo sie jak stalo i teraz moim zdaniem (nikt nie musi sie z tym godzic) w dobrze pojetym interesie Autorki jest to jakos poskladac bez rozwiazan radykalnych na zasadzie albo rodzice albo chlopak a skoro chlopak wazniejszy to rodzice byeeeee.

Teraz już rozumiem dokładniej Twój punkt widzenia Feniks Mi tylko chodzi o to, że mówiąc "rodzice chcą dobrze dla swoich dzieci" patrzą ze swojego punktu widzenia na owe dobro. Chcą chronić, odseparować, w tym przypadku się mieszają, a Autorka sama powinna zadecydować. I na pewno nie chcą jej krzywdy zrobić, tylko to już nie czas na taką ochronę. Trzeba wziąć dorosłość za ręce i samemu próbować naprawić błąd, wiesz chodzi mi o samodzielność Autorki i chłopaka, teraz to oni będą rodzicami. A jasne, też się zgadzam że nie ma potrzeby "wybierania" - młodzi niech po swojemu żyją a rodzice niech będą ich "towarzyszami" - mądrą radą, wsparciem, zaopiekowaniem się wnukiem na weekend. Ale niech wychowują sami rodzice. Chyba zgodzisz się ze mną? bo już wydaje mi się za późno na to by wybijać z głowy zięcia. On jest ojcem ich wnuka czy chcieli tego czy nie..Ale może niech sama Autorka się wypowie: Autorko jak Ty widzisz to rozwiązanie tej sytuacji realnie?? Dziekankę weźmiesz to już wiemy, a gdzie zamieszkacie po porodzie?

A jeśli chłopak ma odebrane prawa rodzicielskie, bo znęcał się nad tamtym dzieckiem, też będziesz uważać, że rodzice mają się odczepić i mieć w nosie własnego wnuka, którego może spotkać to samo, skoro Autorka to zaakceptowała?
Oczywiście, gdybam sobie. Ale uważam, że Rodzice mają pełne prawo wypowiadać się w takiej sytuacji i chronić swoją zakochaną córkę.

No właśnie - gdybasz.

"Ty czy Gosia nazwiecie to prawieniem moralow a ja to nazwe przezornoscia."

Feniks- niestety pozostaje mi coraz badziej zalamac rece.
O jakiej przezornosci ty mowisz?

Piszesz dziewczynie tu na Forum, ze ona zamiast sie tak jak jej kolezanki bawic, bedzie nanczyc dziecko i tyle bedzie z tego miala.

Ona jest juz w ciazy. Juz tego odwrocic sie nie da. Ono BEDZIE nanczyc dziecko.
Po co to pisac?
Co jej chcesz jej powiedziec? przezornosc to przestrzeganie.
Przed czym przestrzegasz? Przed tym, ze kolezanki beda tanczyc a ona nie?

Ojojojoj........smutny Bolo jestes.
Doradca, ktory szkodzi na calej linii.
Kopac lezacego?

Pelna zgoda

Do Raider: Nie przeraża mnie to, że nie będę chodzić na imprezy itp., gdyż zawsze omijałam takie rzeczy szerokim łukiem. Nie lubiłam nic takiego, nie lubiłam pić (jak już to może dla towarzystwa w małym gronie kieliszek wina i tyle.)

Co do odebrania praw do dziecka. Tamta dziewczyna miała wtedy 17 lat i z tego, co wiem bawiła się jego uczuciem, bo był w stanie wszystko dla niej zrobić, a gdy zdarzyła się wpadka powiedziała, że nie chce go na oczy więcej widzieć, że tak na prawdę nigdy go nie kochała. Jej rodzice mieli w tym także duży udział podobno. Z dzieckiem kontaktował się do pierwszego roku życia. Ale pożarł się z tamtą rodziną po raz x i jej rodzicami i powiedział, że więcej nie postawi nogi w domu, gdzie go obrażają. Teraz ma ona 22 lata i niebawem wychodzi za mąż, a kontakty ich ograniczyły się do oficjalnych wiadomości, e-maili, sms'ów jakby obcych sobie ludzi. Zarzutu odebrania praw nie znam, ale na pewno nie znęcał się nad nią a tym bardziej nad dzieckiem. A co do tamtej dziewczyny jeszcze to sama też ma zostawione dziecko, że tak powiem "na pastwę rodziców" i pracuje całe dni i studiuje zaocznie.ale to na marginesie.

A i dla jasności nie chciałam teraz tego dziecka to też była wpadka. Ale mieliśmy już plan sobie ułożony, że odłożymy pieniądze na mieszkanie i ślub, ale gdy przyszło do konfrontacji rodziców to wszystko legło w gruzach.

Też nie jest teraz tak, że we dwoje musimy wziąć teraz odpowiedzialność do końca (czy jakoś w tym stylu) i od razu razem zamieszkać. On pracuje w Gdańsku, ja tam studiuje, a nasze rodzinne domy znajdują się 100 km od Gdańska, a nigdzie bliżej nie mamy żadnej rodziny, która mogłaby pomóc w wychowaniu dziecka. Opiekunki w Trójmieście są drogie, podobnie jak żłobki, ale też nie chcę, żeby dziecko było wychowywane przez całkiem obcych ludzi. Już wolę opcję wychowywania go przez moich rodziców i ewentualnie jego na zmianę. Na pewno nie zamieszkalibyśmy po porodzie od razu razem w Gdańsku, bo będzie to środek zimy, a nie chcę maleństwa wyciągać na ryzyko podróżowania w zimnie, a wiem, że w czasie po porodzie w domu będę miała lepszą opiekę niż sama z nim w Gdańsku.

Moja rodzina widzi to tak: jestem teraz na dziekańskim cały przyszły rok, chłopak kiedy ma tylko wolne przyjeżdża do mnie. Jak wrócę na studia, dziecko zostaje u rodziców i wracam na weekendy (mój kierunek z weekendami zawsze ma 3 dni wolne od zajęć). Chcą żebyśmy lepiej się poznamy zanim pochopnie weźmiemy ślub żeby uniknąć ewentualnego rozwodu. chcę też (moi rodzice również), żebym ukończyłą przynajmniej licencjat zanim zamieszkamy razem i sie pobierzemy.

Dlaczego jeszcze rodzice go nie lubią? Jest czasem za bardzo bezpośredni w mówieniu wszystkiego i kiedyś gdy się pokłóciłam z mama a ona pytała się o powód tej kłótni to powiedział jej, że skoro ona się w stosunku do mnie tak zachowuje to sie nie dziwi. No i od tego czasu jest na niego bardzo cięta. plus coś co twierdzi, że dowiedziała się o jego rodzinie i dużo jej znajomych nie lubi też jego rodziny i mają sobie coś ubzdurane.

PS. Proszę o unikanie zbędnych kłótni pod tym wpisem.

Co do jego rodziny to nie wierzę w to, że mają u kogoś złą opinię. Z jego bratem i siostrą kumplujemy się bardzo dobrze od czasów gimnazjum przez co całą rodzinę znam i nie zauważyłam nic złego, a wręcz przeciwnie: cudownych ludzi i atmosferę panującą wśród nich. I z kolei moi inni znajomi i nie tylko moi, a ci którzy gościli w jego rodzinie mają taką samą opinię o nich co ja: zgrana rodzina i wspaniała.

Tak naprawę nie wiesz, dlaczego ma odebrane prawa. Może warto zapytać. A brak kontaktu z dzieckiem przez rodzine byłej to marna wymówka. Nie świadczy to dobrze o nim. Tym bardziej, że z Twoimi rodzicami jest tez w konflikcie, więc tez może dojśc do sytuacji, że stwierdzi, że więcej nogi nie postawi w ich domu, gdzie Ty zamierzasz mieszkać jeszcze jakis czas

Moim zdaniem jeśli Ty bedziesz mieszkać z dzieckiem u rodziców, a on będzie wpadał jak będzie miał czas - dobrze nie wróży temu związkowi.

Moim zdaniem nie ma dobrego wyjścia. Jeśli naprawdę mu ufasz to powinniście zamieszkać wspólnie w Gdańsku. Rodziców bedzięcie czasami odwiedzać. Oczywiście pod warunkiem, że jestes 100% pewna , że on jest w porządku (na Twoim miejscu przyjrzałabym sie jednak temu odebraniu praw).

Jeśli zamieszkasz z rodzicami, to podejrzewam, ze Twój związek nie przetrwa.

Ale to po co się tak upieracie na ten ślub, skoro nawet mieszkać razem nie chcecie?

Szczerze mówiąc,tez zainteresowałabym się tematem odebrania praw...musiało być grubo.
Jak również tym,że  nie ma on kontaktu z dzieckiem. Może są jakieś animozje w tamtej rodzinie,ale on jest ojcem i to jego psi obowiązek.

bo ślub chcemy ale przedstawiam też inne możliwośći

Jak ona nie chciała go widzieć to jego sprawa. Znałam się kiedyś z tą dziewczyną i zawsze miała nie tak poukładane w głowie. Wszyscy musieli jej słuchać itp.

ALe nie chodzi mi tutaj o kłótnie tylko o spróbowanie znalezienia najlepszego wyjścia z sytuacji. Bo ja jestem pośrodku,
cała moja rodzina jest za opcja moich rodziców, on i jego cała rodzina za żeniaczką i to jak najszybciej, bo jak już dziecko jest to trzeba szybko brać slub i są obrażeni na mnie, że nie chcę ślubu

wtedy byśmy zamieszkali po ślubie razem. ale dla mnie to jest zbyt naciskanie

Nie bierz tego ślubu teraz, sama go nie chcesz.