moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

No było tak jak przypuszczałem, czyli taka rozmowa o bolączkach. Synuś gładko wszedł w sesję i bez problemu zaczął mówić, ale jak można było przypuszczać ubarwiał rzeczywistość. W sumie pewnie ciężko mu się dziwić. Za tydzień kolejne spotkanie. Tym razem ma być sam.

Hej, hej! Ja też sączę poobiednią kawkę, a po kawce mam miłe plany: pewien mój kolega zaproponował wspólne wyjście na nasz miejski basen. Za godzinkę ma być na miejscu, bo mieszka w innej miejscowości.
Obiad mi się udał, syn skonsumował bez zastrzeżeń: mielone kotlety, młode ziemniaczki z koperkiem i mizeria dla mnie, a dla niego kiszone ogórki

Nie zaszkodzi czasem odciąć się emocjonalnie, ale w permanentnym odcięciu nie chciałabym żyć, nie po to się z kimś wiążemy
Nino, życzę Ci siły, wytrwałości i mądrości, moja Ty prawie krajanko

Ninko,

myślałam nieco o Twojej sytuacji, chociaż tak naprawdę bardzo trudno jest ocenić ją jedynie na podstawie Twoich wpisów. Zawsze jest to trudne. Dlatego to Ty musisz sobie wszystko oceniać i weryfikować, czy dana rzecz ma u Ciebie zastosowanie.
Pozytywy, które dostrzegłam:
- jesteś zmotywowana - zależy Ci na dobrym i spokojnym życiu dla siebie i dziewczynek
- działasz w tym kierunku
- mężowi zależy na utrzymaniu jedności rodziny, ponieważ poszedł do psychologa, tu powstaje pytanie - dlaczego mu zależy, czy kocha Was i naprawdę próbuje coś w sobie zmienić, czy może potrzebuje po prostu mieć ofiarę, na której może się wyżywać, a i z pewnością może sobie wykalkulować, że rozwód mu się po prostu nie opłaca ( podział majątku, alimenty na dzieci, brak żony, która robi wiele prac w domu, utrata wizerunku).

Niepokojące sygnały ze strony męża:
- zastraszanie co Cię czeka kiedy odejdziesz
- odseparowywanie Cię od rodziny
- huśtawki nastrojów.

Niewiadome:
- czy kochasz męża i chcesz z nim być
- czy będziesz w stanie uchronić dziewczynki i siebie przed zgubnym wpływem ojca/męża
- co jest gorsze dla dzieci czy wychowywanie się z domu z zaburzonym ojcem czy utrata bezpieczeństwa na skutek rozbicia rodziny.

Co można zrobić:
- obserwować wysiłki męża czy są one pozorne, czy służą do manipulacji Tobą
- pamiętać, że zmiana to proces i żeby zauważyć poprawę musi minąć kilka miesięcy, a potem nadal się nad sobą pracuje, to jest zmiana filozofii życia
- pamiętać że jeśli mąż podejmuje trud zmiany - to jest to olbrzymi wysiłek, naprawdę olbrzymi, nie wiem nawet do czego to porównać; uwolnienie się od mechanizmów, w których działało się przez lata jest niezwykle trudne, ale możliwe
- pamiętaj że on sam musi tego dokonać, nie da się zrobić tego za niego, on musi chcieć, a ludzie chcą wtedy kiedy widzą, że naprawdę nie ma innego wyjścia, że jeśłi nic nie zrobią to stracą rodzinę, coś na zasadzie doceniasz coś wtedy gdy widzisz realną groźbę straty
- Twoja rola to obserwowanie i wspieranie swoją pozytywną postawą
- może wyznaczcie sobie taki okres próbny - określicie sobie - oto od dziś przez rok, będziemy podejmować wysiłek pray nad sobą, tak ja jak i Ty, ponieważ chcemy uzdrowić naszą relację małżeńską i chcemy by nasze córki dorastały w kochającej się rodzinie.

Zadania
Każdy ma swoje poletko do obrobienie, Ty również. Wiem jak słowa potrafią ranić, naprawdę to wiem, ale jeśli ja nauczyłam się jak się prze tym obronić to Ty również możesz. Możesz nauczyć się zachowywać wewnętrzny spokój. Co nie znaczy być jak zimna ryba, tylko nie wzbudzać niepotrzebnie emocji, kontrolować je, uwalniać w pozytywny sposób, nie raniąc innych przy tym, nie niszcząc siebie. Jak ja tego kiedyś nie umiałam. Wielu ludzi tego nie umie. Prawdopodobnie Ty i Twój mąż również. Jak ja kiedyś nie potrafiłam zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, potem jak już zrozumiałam, to nie potrafiłam zastosować, a potem samo się stało, widocznie to taki proces. Wydaje mi się że najpierw trzeba osiągnąć samoświadomość przez wiedzę, że jest to konieczny etap do właściwej samooceny, ani nie zawyżonej, ani nie zaniżonej, ani nie zewnątrz sterownej. A od właściwej samooceny siebie już tylko krok do pokochania siebie, a kiedy siebie kochasz to sobie ufasz, ufasz że jesteś kompetentna by kierować swoim życiem, że twoje własne opinie są cenne, kiedy siebie kochasz to i szanujesz, a więc nie pozwalasz siebie źle traktować.

Odcięcie się od emocji.
Kiedy jesteś w konfliktowej sytuacji, spróbuj znaleźć na tyle siły by powiedzieć sobie, teraz odsunę się od tego, przeczekam, pomyślę, nie będę pochopnie reagować, bo wiem,że reakcja pod wpływem emocji nie będzie dobra dla żadnej ze stron, jak ochłonę to na pewno będę w stanie dobrze ocenić tę sytuacje i podjąć odpowiednie działania.
Owszem boli mnie to co mnie spotkało, to naturalne, ale muszę na spokojnie ocenić co tak naprawdę oznaczają te słowa: może to czyjaś słabość, może bezradność, może rozpacz, może wołanie o pomoc, czy są wypowiadane pod wpływem emocji czy może na zimno, czy są precyzyjnie wycelowane, by zadać ból czy też powiedziane bezmyślnie. Może przyjrzę się temu człowiekowi, kim on jest, co się stało, że tak się zachował. I wtedy następuje przeniesienie z ja na on, już nie zajmujesz się kim ja jestem że on mi to zrobił, tylko kim on jest że tak się zachował.
Wydaje mi się, że przeanalizowanie każdej sytuacji pomaga zdystansować się a zarazem jest to nauka zbliżania się do obiektywnej rzeczywistości.

Rozpoznawanie okoliczności sytuacji stresowych - to co mi pomaga:

Uświadomić sobie, że taka a taka sytuacja spowoduje u mnie stres i od początku wyciszać emocje.
Powiedzieć na głos czego się boję lub co mnie złości.
Płakać kiedy jest się smutnym.
Dążenie do uzyskania zrozumienia swojego położenia, ewentualnie samemu sobie można okazać zrozumienie.
Odczekać: pójść na spacer, wyjść do drugiego pokoju.
Mieć świadomość że ten gorszy czas niedługo minie.

Mnie w tej chwili mało rusza jak mąż mi powie coś przykrego. W sensie nie wzbudza to we mnie skrajnych emocji. Po prostu mam świadomość że się wkurzył, słusznie czy nie, ale wiem, że w takich okolicznościach ludzie mówią sobie raniące słowa. Ja wprost mu mówię co o tym myślę, potem wychodzę żeby się uspokoić i żeby on sobie przemyślał tę kwestię, a później wracam na spokojnie do tego, albo i nie jak to było mało ważne. Emocje same mi przechodzą, a jak mam ochotę znów się przytulic albo dać mu całusa to idę i robię to, nawet jak mnie nie przeprosi. Po prostu idę i robię to na co mam ochotę, a wcześniej powstrzymywałam się przed tym, sama dokładałam sobie cierpienia. Taki mechanizm.

Zachowanie w sytuacjach stresowych:
- dać upust emocjom w I fazie ale nie wyżywać się na innych ani na sobie
- rozpoznać sytuację, przemyśleć co można zrobić i zacząć działać
- kiedy nic nie można zrobić - pogodzić się z tym faktem, poszukać pozytywów trudnej sytuacji,
- szukać wsparcia u innych (wygadanie się, zrozumienie, więcej pomysłów).

Przykład zachowania w sytuacji kiedy mąż jest przykry:
- powiedzieć mu od razu: to co mówisz jest dla mnie przykre, nie wolno ci mnie tak traktować itp. nazwać po prostu to zachowanie
- nie wdawać się w żadną dyskusję kiedy jedno z was jest zdenerwowane, tylko powiedzieć - porozmawiamy o tym na spokojnie
- pójść do swoich zajęć i poczekać aż emocje opadną
- porozmawiać o sytuacji na spokojnie, co się stało, dlaczego, co czuliście, wyrazić oczekiwania na przyszłość
- jeśli jest jakiś realny problem do rozwiązania ( np. Twoje kontakty z rodziną) to przygotowujecie się do dyskusji, a potem każde wykłada swoje argumenty, spisujecie wszystkie swoje pomysły jak osiągnąć kompromis i krok po kroku ustalacie wspólne rozwiązanie, może przy okazji dowiesz się dlaczego mąż tak się boi że Ty zacieśniasz więzi ze swoją rodziną, tak samo można omawiać wspólne wyjścia, czas jaki mąż powinien spędzić z córkami, po prostu planować szczegółowo i przygotowywać się do tego, bo być może Twój mąż po prostu musi się nauczyć jak spędzać wolny czas z Tobą i z dziewczynkami, dopóki tego nie zrobi, to będzie dla niego źródło stresu, a więc i konfliktów
- kiedy ma focha, moim zdaniem nie powinnaś reagować, wystarczy ze powiesz, mężu widzę, że wpadasz w zły nastrój, omówimy to jak ci przejdzie, a tymczasem ja i dziewczynki zajmiemy się ...
- po prostu nie uczestniczysz w tej huśtawce nastrojów, musisz nauczyć się stać z boku, a nie grać w teatrze, do którego jest niewątpliwie przywiązany Twój mąż.

Nie wiem czy to Ci pomoże Ninko. Nie umiem tak dobrze opisać zmian, które udało mi się osiągnąć.
Z mojego punktu widzenia warto postawić na wiedzę i rozwój siebie. Dobrze było by nauczyć się komunikacji w małżeństwie i komunikacji z dziećmi. Oboje z mężem moglibyście się tego nauczyć, tak jak uczy się każdego innego języka. Czy będziesz sama czy z mężem, będzie to mieć zbawienne skutki dla Ciebie i Twoich dziewczynek. Moim zdaniem warto dać szansę, ale z wyznaczeniem ram czasowych, a potem przyjrzeć czy są efekty i czy chcę takiego życia dla siebie i dla dzieci. Popatrz pod takim kątem - czy mogę pozwolić sobie na dalszą utratę sił witalnych? Co stanie się z dziećmi jeżeli ja nie zadbam o siebie?

Życzę Wam jak najlepiej Ninko Malinko.

Piegowata, tu opisałam mój sposób na sytuacje stresowe, bo uznałam że to się łączy.

Lilko, dziękuję za odniesienie się do mojego pytania i podobnie jak Wilczysko składam wyrazy uznania Masz wiedzę i śmiało się nią dzielisz.

Dziękuję Wam Kochani.

Sama wiele dobra otrzymałam, więc staram się dzielić nim tak jak potrafię.

Przytulam i całuję serdecznie.

Dzień dobry
Wydobyłam wątek,bo jeszcze chwila  i zaginie
Jestem już w domu
Pozdrawiam serdecznie  piszących  zaglądających przez szybkę

Ps. Co tam u Was słychać ??

Cześć, Dziewczyny
U mnie nic specjalnego Rozglądam się trochę za nowymi życiowymi możliwościami ale co z tego wyniknie, to się dopiero okaże. Podnosi jednak na duchu świadomość, że być može jednak coś jest osiągalne. Być może.
A poza tym to deszcz, plucha i zawierucha.

Tak może bez Twojej zgody jeśli nie mieszkasz tam powyżej trzech miesięcy i jeśli on posiada tytuł prawny do tego lokalu, jest to wymeldowanie w trybie administracyjnym

Dzień doberek

Może już czas reaktywować wątek, co Wy na to dziewczyny??
Symbi , Piegusku,Lili  i reszta watahy ??
Pozdrawiam serdecznie

Alika, przecież częstotliwość Twoich wypowiedzi zależy tylko od Ciebie.
Piegowata, ja też się tu dobrze czuję.
U mnie niektóre rzeczy po staremu, niektóre po nowemu. Z nowych rzeczy to to, że przestałam kombinować z Intermittent Fastening (czy jakkolwiek się to zwie), a zaczęłam jeść z głową, na co waga zareagowała powolnym spadeczkiem. Oznacza to, że codziennym rytuałem stało się przed poranną kawą zjedzenie porcji owsianki.
Poza tym jestem dawno po urlopie. Leżanka na tarasie sprawdza się znakomicie, pięknie się opaliłam u siebie leżakując sobie w niedzielne popołudnia. Kawę nadal kocham, w pracy świetna atmosfera, wygrzebałam się z zaległości i staram się być z miesiąca na miesiąc dokładniejsza. Wszystko gra i buczy, nie mam ochoty nic zmieniać w życiu (niby lepsze jest wrogiem dobrego).

Miałam już wyłączyć komputer, ale zobaczyłam Twój post, Aliko.
Jednak nie dzwonili dziś do mnie w sprawie mieszkania, więc pewnie świeże wieści nastąpią jutro. Ale w ogłoszeniach oznaczono dziś "moje" mieszkanie jako zarezerwowane. Och, jak marzę o swoim miejscu na ziemi!
Na tę okoliczność oglądałam w internecie meble wielofunkcyjne, bo mieszkanie jest małe i niezbyt ustawne. Mój syn już ma koncepcję umeblowania swojego pokoju

Dzień doberek

Zaspałam :8

na razie znikam po paprykę  , do poźniej

Piotrze, dowcip świetny! Melduję, że od wiosny rzuciłam prawie 4 kilo, idzie bardzo wolno, bo wiek już mam poważny i to nie pierwsze moje odchudzanie.

W przyrodzie kurna nic nie ginie i chyba dlatego ja przybrałem 3kg   i ze smutkiem zacząłem proces odwrotny co nie jest przyjemne. 

Wilku - Ekipę zoczyliśmy przy okazji jakiegoś koncertu w klubie takim no bardziej dla dorosłych niż nastolatków. Klub specyficzny bo dużo grania na żywo i ludzie się dobrze bawią.  Z powodu ciasnoty w lokalu przysiedlismy się do jednych ludzi których chcąc nie chcąc podsłuchiwaliśmy więc jakieś rozeznanie kto zacz mielismy i za drugim razem przysiadając mieliśmy już ze sobą wkupną półlitrówkę - i ... poszło!

Witam popołudniowo

Piegusku, to w takim razie dalej trzymam kciukasy
Dobrze zrozumiałam ,ze to mieszkanie z piecem kaflowym na węgiel? ilu metrowe ??
Daj znać co i jak.

Symbi, też lubię  ale bardziej musli z jogurtem naturalnym, ot tak po prostu , bo się nie odchudzam

Piotr, gratulacje z udanych wypadów , super , jednak mozna jak się chce 

Kupiłam paprykę, zalewa zrobiona stygnie.

Dzisiaj przyszła mi kurtka zamówiona z netu, jestem zadowolona bo taka jak na fotce.
Miałam trochę stracha, bo pierwszy raz zamawiałam z tej strony, aktualnie reklamowana w tv
Przesyłka bezpłatna i zwrot tez, bez względu na jaką sumę zamawiasz.
Jak coś to polecam, bo wszystko ok .

Trzymajcie kciuki, bo dostałam(  chyba)? dobrą ofertę pracy  i teraz czekam na akceptacje

Wilku , witam   bo chyba nie mieliśmy przyjemności wymienić się literkami

Miłego popołudnia życzę

Edit:  chciałam pojechać na koncert w piątek, kurcze  tylko nie mam czym wrócić z powrotem.
moze  jeszcze kogos namówię z samochodem , ale z tego co już wiem  , marny skutek
siedzą tylko w tych domach przed tv, masakra  jakaś 

Ja też jakiś czas milczałam, ale nawyzszy czas reanimować wątek , bo fajni  ludzie  tutaj zagladają
Pozdrawiam i znikam 

Witajcie. Jak miło Was widzieć!
Ja zaliczam chwilową zniżkę i... mogę bluznąć? Megawkurrrrr....enie. Nienwawidzę MOPS-i, nienawidzę ZUS-u!!!! Po wyrzucie adrenaliny poczułam obezwładniające znużenie i dopiero teraz dochodzę do siebie. Odsyłają mnie od Annasza do Kajfasza, twierdząc, że były nie pobierał u nich żadnych świadczeń. No, jak, do kroćset, nie pobierał, skoro sama dobrze pamiętam?!
Nigdy nie wnikałam, skąd pobiera rentę i jaką (ustaliłam, że socjalną), a po rozwodzie tym bardziej mnie to nie interesowało i teraz trzeba mozolnie odkopywać informacje. Umówiłam się na "romantyczny" wieczór z teściową, podobno coś tam znalazła z papierów. Ciężko jej się pobierać po tych wszystkich przejściach. Już po koniec życia syna likwidowała jego mieszkanie i nie mając czasu ani głowy na porządkowanie jego rzeczy, złożyła, "jak leci" w swojej piwnicy.
A tak swoją drogą, mam dylemat, jak się do niej zwracać, Mówię "mamo" z wieloletniego nawyku, a ona jakoś mi nie zwraca uwagi.
A wiecie, jaki jest próg dochodowy, w MOPS-ie, by samotna matka mogła uzyskać jakieś finansowe wsparcie? 514 zł. na osobę.
Wiem, że nie należy ulegać "przedwczesnym niepokojom", ale chwilami truchleję, jak dam sobie radę dalej.

Poza tym: świetnie, Piotrze, z tą ekipą. Sama chętnie wkręciłabym się do takowej, ale na razie co innego na głowie niż życie towarzyskie, choć jakieś oczywiście mam.
Ostatnio zaczepił mnie na Badoo pewien pan, młodszy ode mnie 4 lata (cóż... pożyjemy, zobaczymy, ale zawsze starsi jakoś bardziej mnie pociągali), od niechcenia sobie popisujemy, raczej zdawkowo, a ja szczerze mówiąc nie mam siły ani ochoty na żadne randki ani romanse. Ale odpisuję, bo a nuż warto.

Wilku, właśnie: poukładałeś się jakoś?
Aliko, jeśli z tym mieszkaniem wreszcie wypali, to i ja będę miała ogródek.

Nie. Nie poukładałem się.

P.S. Aliko, ja jak zwykle "pragmatyczna". Przeoczyłam Twoje pytania.
Tak, mieszkanie jest z piecem kaflowym, takim niskim. Jako szurnięta romantyczka już sobie wyobrażam zimowe wieczory z książką przy trzaskającym ogniu. Jako realistka, ciekawa jestem, jak sobie z tym dam radę, ale nie święci przecież garnki lepią, a syn chłop jak dąb i czasem węgla starej matce przyniesie.
Mieszkanie liczy niecałe 31 metrów. Małe, ale w obecnej sytuacji życiowej myślę, że wystarczające. Zresztą pieniądze nie są romantyczne
Przynależy do niego jeszcze blaszany garaż i piwnica w sąsiednim budynku.

Oczywiście, że tak, ale mi ten piec i węgiel co niektórzy demonizują okropnie. Jakobym, przywykła do blokowego ciepełka, nie nadawała się do samodzielnego palenia. A dla mnie sprawa prosta: nie napalę, to zmarznę, a wszystkiego można się nauczyć

Piotrze, nie powtórzę już, co z tym kominem, bo zupełnie się nie znam na kominowej terminologii, ale pytałam i podobno jest w porządku, niedawno przeszedł odpowiednie kontrole czy przeglądy. Nadzór administracyjny nad mieszkaniem sprawuje spółdzielnia, więc raczej te sprawy są dopilnowane.
Dziś się dowiedziałam, że dostanę kredyt, choć na trochę mniej korzystnych warunkach niż na to liczyłam. Ponieważ jestem uzależniona w tej sprawie od mojej szalonej rodzicielki, skonsultowałam się z nią i podjęłam decyzję pozytywną
Mamuśkę spytałam, czy pozwoli mi powiedzieć coś brzydkiego i nazwałam ją starą wariatką Bez jej wsparcia mogłabym tylko lizać to mieszkanie przez szybkę. Jak ja się odwdzięczę?!

...A buty ładne

Piegowata, bardzo się cieszę i życzę dobrego zamieszkiwania, przestaniesz być nomadą. Będziesz miała okazję urządzić wszystko po swojemu. A jak chcesz mieć dużo motyli w ogrodzie, to koniecznie posadź budleję Dawida, do tego krzewu motyle zlatują się chmarami, a jest taniutki i łatwy w utrzymaniu.

Z zagramanicy

Aliko dziś się nie wyrobiłam, bo były inne sprawy na głowie. Prawdopodobnie jednak nic się nie należy, ponieważ do pobierania renty rodzinnej uprawnia minimum 5-letnie zatrudnienie w ostatnim dziesięcioleciu. Były kiedyś pracował ale było to już kilkanaście lat temu, a potem miał krótki epizod pracy po naszym rozstaniu. Bardzo krótki, bo stan zdrowia nie pozwolił mu kontynuować pracy.

Smutno mi jednak, gdy o nim myślę, choć nie bez powodu odeszłam...

Na 500 plus też jestem prawdopodobnie za bogata.

A z przyjemniejszych rzeczy mam dzisiaj gości na noc. Będą nocne rodaków rozmowy.

Mnie ogromnie przypadły do gustu grillowane warzywa, stwierdziłam ostatnio, że są lepsze od mięsa i kiełbas. A że jestem szczęśliwą posiadaczką patelni grillowej, chyba na kolację sprawię sobie tę przyjemność.
A synuś sam dzisiaj przygotował placek na biszkoptach z kremem do karpatki i galaretką
Symbi, o optymizm rzeczywiście czasem trudno, ale zawsze sobie jakoś to wszystko tłumaczę i biorę na rozum. Jak w piosence Rynkowskiego: "Nie dajmy się też zwariować, gdy jest naprawdę źle". A myślę, że tak źle jeszcze nie jest. Po podwyżce mam 2 tys. na rękę, niechbym wydała z tego połowę na mieszkanie, to za tysiaka na miesiąc z głodu nie umrzemy ani nie będziemy chodzić obdarci. Do umiarkowanego poziomu życia jestem przyzwyczajona, więc nie warto z tego powodu się załamywać.

Spotkanie się udało, choć gości miałam... kontrowersyjnych, bo moja Sąsiadka doceniła wreszcie... Meczowego.
Fakt, zawsze traktował ją z szacunkiem i nie pozwalał sobie na zagrania, którymi uraczył mnie. Jest dla niej dobry i troskliwy. Zawsze był i na ten właśnie jego wizerunek ciepłego faceta się nabrałam.
Życzę im dobrze, choć po cichu się zastanawiam, czy weszłabym w relację z gościem, który tak niesmacznie potraktował inną kobietę (owszem, opowiadałam jej). Ukłucie przykrości poczułam na widok tej różnicy w odnoszeniu się do nas - ale mówię sobie, że facet z klasą ma szacunek do wszystkich kobiet i ludzi.
W lekkim tonie powiedziałam koleżance wczoraj: "Źle ci z nim nie będzie. Sto razy lepiej cię traktuje niż kiedyś mnie". Przyznał, że to prawda, przeprosił, coś niecoś sobie wyjaśniliśmy i więcej do sprawy nie wracaliśmy.
Poszli na tę pielgrzymkę i obiecali się za mnie pomodlić. A nuż modły poskutkują?

Ależ nie twierdzę, że on udaje. I nie napisałam, że jej o czymkolwiek drugi raz przypominałam.
Sprawę Meczowego uważam za zamkniętą. Pozostał moim znajomym, ale na innych zasadach niż kiedyś. Kategorycznie postawiłam granice, a żeby mu lekką szpilę przy okazji spotkania wbić - tej przyjemność nie mogłam sobie odmówić Powiedziałam, co myślę, ale jednocześnie zachwaliłam go Sąsiadce, bo uważam, że rzeczywiście ich znajomość dobrze rokuje. On naprawdę jest w nią wpatrzony od kilku lat i poszedłby za nią w ogień, a ona szukała Bóg wie gdzie. A niech będzie wreszcie szczęśliwa.

Dzień doberek

Ciepły dzień, pojeździłam rowerkiem tu i ówdzie , zapakowałam do piwnicy i do wiosny prawdopodobnie postoi;)
Czas ogarnąc pakowanie, a tak mi się nie chce, ale muss powoli, bo nie lubię na ostatnią chwilę.

Piegusku,
,,Dzisiaj to widzę tak, że intuicja nie darmo mnie ostrzegała i broniła przed zbytnimi poufałościami z panem M., ale spragniona ciepła i niepewna własnych odczuć (jak zwykle, stare durne myślenie, że coś ze mną nie tak) nie zaufałam sobie. Myślę, że była to przydatna lekcja. Po prostu nie był to facet dla mnie.''
Podpisuję się obiema łapkami
Jak tam Twoje sprawy mieszkaniowe i rentowe, cos drgnęło ??

Myszak36 , witaski 

Miłego  popołudnia dla wszystkich

ps kupiłam fajne żelazko w Lidlu,muszę wypróbować póki jest ku temu wena

Piegus - zanim nakrzyczysz - asertywnie odpowiedz że robisz w swoim tempie i koniec. i jeszcze powtarzaj to parę razy aż mama zrozumie .  Dla mnie mieszkanie i dom to jest proces a nie stan rzeczy. Oczywiście instalacje muszą działać od początku ale cała reszta - who knows? będzie powstawać przez całą moją przyszłość a nie od razu. Takie mam stanowisko!

Aliko, sprawy mieszkaniowe posuwają się do przodu
Natomiast renta się synowi nie należy Można pisać podanie do prezesa ZUS-u o przyznanie jej w drodze wyjątku, ale naprawdę nie wiem, czy powinnam. W końcu zarobki moje nie są dramatycznie niskie, a i własne mieszkanie wkrótce stanie się faktem. A żeby zdobyć na nie kredyt, trzeba się było zdrowo nagimnastykować (dostałam mniej niż połowę wartości mieszkania, reszta to oszczędności "do skarpety" mamy i pożyczka od znajomych)
Może już lepiej tego nie ruszać?

On właśnie socjalną pobierał.