moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Dokładnie. Darujcie sobie i ataki, i reagowanie na nie.

Dlatego tu jestem.

To miłe.

Być może czas pozwolić temu wątkowi "umrzeć śmiercią naturalną"? Czasem pewne rzeczy zwyczajnie się kończą...
Przecież jeśli ktoś ma ochotę pisać o "cudownym życiu", bez względu na okoliczności, to jaki problem założyć nowy wątek? Po co się upierać przy tym, który już chyba nie rokuje? Kto będzie chciał, to zawita do nowego wątku, a wtedy "wilk syty i owca cała"

A mi sie śniła dzisiaj jedna znajoma piękna Pani która przyszła sie wypłakać w mankiet i niebezpiecznie zaczęła sie do mnie zbliżać a ja jej na to we śnie że najpierw niech idzie sie rozwieść a potem niech wróci to pogadamy.   Normalnie nawet we snie sobie nie pochędożę przez ta swoją uczciwość !

Ha, ha, a jak interpretować sny erotyczne ze współmałżonkiem w roli głównej?

Patologia To trzeba leczyć

Taka jest linia partii

Ale ja nie napisałem, że to ja śnię

Jak miło Was poczytać w biegu.

Moi drodzy czuję potrzebę przelania tu swoich myśli, po prostu mi się ulało. Tak, że poleje się tu w tym tygodniu dużo tekstu. Postaram si.e odpowiedzieć każdemu na zadane pytania.
Bardzo proszę nie przeszkadzać sobie w miłych pogawędkach. Można też śmiało przewijać moją gadkę.

Najpierw odpowiem Lou, żeby nie czuła się nieswojo.

Lou to miejsce jest dla Ciebie. Oczywiście, że tak.

Chciałam tylko pokazać, że jeżeli byśmy trzymali się literalnie nazwy wątku, to właściwie prawie nikt by tu nie pisał. Wątek dawno by nie istniał. Naprawdę nieliczni co tu od początku pisali byli po rozwodzie i jednocześnie wiedli cudowne życie. Nawet sama I_see_beyond zdecydowaną większość czasu pisała tu nie będąc po rozwodzie. Sam autor dopiero zaczynał tworzyć to swoje cudowne życie, Krych również składał się do kupy, Facet z wąsem nie był rozwiedziony, Wielbiciel to kawaler, Alika wdowa, Kaja tak, ale też miała zarzut, że za dużo jęczy, Mysti kwalifikowała się, AiR7 już nie bardzo bo też w tym czasie leczyła rany, ale że była przez niektórych bardziej lubiana niż Gelwira to i powitanie było inne.  Takie teksty co i komu wolno tu pisać służyły i służą jedynie usuwaniu niewygodnych. I tak kiedy staniesz się niewygodna można znaleźć na ciebie haki np. że nie masz papierka rozwodowego, albo że jęczysz a tu nie wolno, a absurdem już było, że się cieszysz, bo to na pewno fałszywe szczęście. Dlatego przytoczyłam te wpisy, żeby pokazać że akurat taki był cel. Ale jak widać jednym wolno się cieszyć, a innym już nie. Takie tu właśnie próbuje się wprowadzić nierówne prawa.

Mag to I_see_beyond, tak zaproponowała by nazywać ją się na tym wątku.

Z pierwszą częścią się zgodzę. Rozwód ze zdradą w tle do najmilszych doświadczeń życiowych nie należy. Sama przez to przechodziłaś, inni forumowicze też, pisałaś o swoich doświadczeniach, więc wiesz, jakie to emocje. Ja się przecież swoich nie wypieram.

Spokój osiągnęłam w momencie uporządkowania spraw w sądzie. Do tej chwili towarzyszył mi ogromny stres spowodowany niepewnością jutra. To chyba też nic nadzwyczajnego? W każdym razie bardzo się ucieszyłam, że jest już po wszystkim.

No a co dziwnego widzisz w stwierdzeniu, że szczęśliwym się właśnie bywa? Chcesz powiedzieć przez to, NIGDY nie masz złych dni?

Wręcz przeciwnie - uważam, że JAK NAJBARDZIEJ można być szczęśliwym samemu. To wszystko zależy od konkretnego człowieka przecież.

Dziewczyny, nie bardzo widzę sens mojego pisania w tym wątku, choć na forum jeszcze tak. Tu proszę podejść bez dorabiania teorii czy aluzji w czyjąkolwiek stronę. Uzyskałam odpowiedzi na wszystkie swoje pytania, które kiedykolwiek mi się nasunęły w związku z tym tematem.

Pozdrawiam.

Ale mi docięłaś, Symbi ... Genialne.

EDIT

PS Też Cię nie lubię.

EDIT 2
Teraz to się zrobiła piaskownica.

Symbi, proooooooooooszęęęęęęęęęęę

No cóż, jednak nie ma tu dla mnie miejsca. Ciągle niektóre osoby coś mi wmawiają, zaraz zaczną cytować ...
Nie, nie irytuję się. Ale miałam nadzieję na rozmowę.
Symbi, nie masz racji, ale nie chce mi się kolejny raz tłumaczyć

Żenada

Jesteś w mniejszości, a mniejszości przynajmniej ostatnio nobilitują

Ojej, a dlaczego nie?

O matko, czym Cię znowu obraziłam???
Ja chyba nie umiem z Tobą rozmawiać.
Szkoda fatygi.

Ja też uważam, że Ajsi pisze niegłupio Nie tylko ona zresztą.

Co to znaczy niegłupio ... Samo sformułowanie jest głupie. Jak można coś takiego o kimś napisać ...
Można się zgadzać lub nie, ale oceniać?
Ty też mnie wielokrotnie oceniałaś. Uważam, że można inaczej coś powiedzieć, np.wyrazić swoje zdanie, nie negując innych.
Tak się nie działo
Spokojnej nocy:)

Cześć przy porannej kawie i ciasteczku

Jeśli chodzi o senne fantazje z naszym wątkiem w tle, to już tu pisałam, ale co tam przypomnę bo są fajne. Będzie ze stopniowaniem erotyzmu. No więc śniło mi się: jak walczę ze Snakem na ringu, rozebrany do pasa Facet z wąsem (chociaż nie mam pojęcia jak oni wyglądają) oraz pamiętam jeszcze taki sen z Bradem Pittem, że przyleciał statkiem kosmicznym, miał na sobie obcisły skafander i mieliśmy odjazdowy seks, a najlepsze jest to że finał był prawdziwy.

Aaaaaa... czyli przez Ciebie Brad zostawił Angelinę ?

Bardzo lubię "Moje cudowne...", ale osobiście jednak do forum lekko się dystansuję. A także chyba do życia w ogóle.
Musi trochę wody upłynąć, zanim z pełna odpowiedzialnością nazwę kogoś przyjacielem czy siostrą. Aczkolwiek niejedną tu osobę darzę sympatią i od niejednej doznałam autentycznego wsparcia w kłopotach. I to jest wspaniałe, dziękuję Wam przy okazji.
Z przyjemnością (choć nie bez tremy, bo sporo tu o sobie nagadałam w poczuciu anonimowości) poznam Was realnie, gdy nadarzy się sposobność.
Taka jednak relacja, którą opisujesz, Lilko, zalatuje mi nastoletnią egzaltacją i drogą do rozczarowań. Widać na wątku, że coś zgrzytnęło w tej Waszej przyjaźni. Może było za szybko, za mocno, zbyt idealistycznie?
Każdemu daję kredyt zaufania, ale gdy jest za słodko - nie dowierzam, daję czas na weryfikację. Bajerantów, czarusiów i różnych cudaków nie brakuje wśród płci obojga. Albo po prostu zwyczajnie w pewnych punktach się nie zgadzamy. Możemy pomimo różnic podążać dalej razem - lub się pożegnać i zachować w pamięci wspaniałe chwile.
Proponuję rozejm

Bez obrazy, dziewczyny.

No cóż, jak to mówią karma wraca.

I znowu wychodzi na to, że jesteśmy w wielu miejscach podobne z Twoją żoną.

Tak właśnie bywa. Z kontaktu mailowego mogę powiedzieć, że wielu z tych co tu kiedyś pisali, prowadzi obecnie dobre życie po rozwodzie, niektórzy to nawet zayebiaszcze i wcale nie singielskie. Więc głowa do góry wszyscy Ci którzy marzą o drugiej połówce.
I oczywiście, wcale nie mam na myśli, że życie singla jest w jakikolwiek sposób gorsze. Bo nie jest, jest po prostu inne. Czy to w związku czy jako singiel nasze życie może być cool albo do bani. W znacznej mierze to my o tym decydujemy.

Lilka
" Czy to w związku czy jako singiel nasze życie może być cool albo do bani. W znacznej mierze to my o tym decydujemy."

Lubię Was czytać, mądrze piszecie.
Lilla ten cytat pasuje teraz do mojej sytuacji.
U nas chwilę jest dobrze, za chwilę z byle powodu problem. Na chwilę obecną nie umiem zacząć zmieniać naszego zycia.
Było by dobrze gdybym na wszystko zgadzała się i nie wyrażała swojego zdania, gdybym robiła to co mąż chce. Poprostu tak jak bym zyla, ale tak " sztucznie". Nie sprzeciwiam się w zbyt wielu kwestaiach, ale to i tak nic nie zmienia.

A Kilka mamy córki w podobnym wieku - Twoja 10 lat, a moja 9 lat.

Edit
Piegowata też mam wrażenie, że zbyt wiele czasu spędzam w necie. Zaczyna przeszkadzac mi to, muszę się jakoś ogarnąć.
Szukam podpowiedzi na rozwiązanie swojego problemu. Szukam ale czy znajdę.

Pozdrawiam wieczorową porą.

Dzień dobry, stawiam kawę wiosenną:

Nino przytulam, ja zrobić nic nie mogę w Twojej sprawie, jedynie mogę nieść słowa pociechy, pewnie marnej. Ja niestety uważam, że mąż się nie zmieni, ludzie tak łatwo się nie zmieniają, z tego co pisałaś, on po prostu tego nie chce. Tak się często zdarza, że wiążemy swoje nadzieje z naszymi wyobrażeniami o partnerze, a potem zderzenie z rzeczywistością jest bolesne.

Piotr
"Nina - od znajomego wyprowadziła sie małżonka z dziecmi pod jego nieobecność zostawiając mu list który namawiał do zastanowienia sie nad tym co jest dla niego ważne i jak chce dalej zyć bo ona już tak nie będzie. Mocno to nim poruszyło i skłoniło do refleksji. I myslę że jesli nie to to szczera rozmowa że zmierzacie prosto do rozwodu który nikomu nie przyniesie szczęścia o które wam chodzi może też nim poruszy? Jak sądzisz ?

Myślałam o takim czymś. Miałabym nawet gdzie iść - u rodziców jest miejsce, są sami. Tylko jest jedno ale. Ja już nie raz w czasie rozmów mowilam do męża , że nic się u nas nie zmienia i może lepiej było by żyć osobno. Mąż wtedy odpowiada, że on nam się usunie ( usunie w sensie popełni samobójstwo). Nie wiem na ile jest to szantaż a na ile prawda. Wiem, że jest zdolny do wszystkiego.
On bardzo chciałby trzecie dziecko. Moje zdanie jest takie, że mogę mieć trzecie dziecko ale by atmosfera i życie między nami było normalne. Nie wiem jak mąż to widzi, ja w ciąży później z małym dzieckiem a on o byle bzdurę obrażony. Mnie to bardzo tani. Przeżywam te jego fochy.
Sama nie wiem już czy to ja źle robię czy on. Może powinnam przytoczyć Wam niektóre sytuacje i wtedy powiedzielibyście mi czy to normalne.

Symbi
"Nino przytulam, ja zrobić nic nie mogę w Twojej sprawie, jedynie mogę nieść słowa pociechy, pewnie marnej. Ja niestety uważam, że mąż się nie zmieni, ludzie tak łatwo się nie zmieniają"
Jestem w tym wszystkim sama i takie wirtualne wyżalenie się, " rozmowa" z kims daje choć by mała ulge.

Grożenie samobójstwem jest rzeczywiście lipną zagrywką i źle o nim świadczy jednakże jest to twój mąż i mówimy o ratowaniu tego co jest.
Moim zdaniem facet musi dostać kopa w dupe żeby sie ogarnął i takim kopem jest wyprowadzka. Poza tym widzę że jesteś bardzo miękka więc w gadce nie postawisz sprawy na ostrzu noża zatem wracamy do punktu 1. Wskazane jest oczywiście zostawienie listu w którym zapewnisz że nie jest twoim celem rozwód ale zmiany w zyciu. Jakie zmiany ? Wypisz w kilku punktach na kartce - i dla siebie i dla niego. Konkrety żeby można było odhaczyć tak/nie.

Edit - oczywiście trzecie dziecko nie wchodzi w rachubę w takiej sytuacji! Dziwne jest samo myślenie o nim

Cześć wszystkim

Symbi dziękuję za przecudną kawę.

Ninko napiszę wieczorem swoje zdanie. Fajnie, że zaglądasz. Myślę, że na razie jeszcze tego potrzebujesz.

W lecie przyjedzie do mnie Alika, być może uda się zorganizować wspólną kawę w szerszym gronie.

Hmm - no właśnie co dalej - sądzę że powinniście wdrożyć do schematu dnia "pół godziny dla siebie" czyli zawsze o ustalonej porze (22.00 ?) dzieci odstawiacie na bok, telefony i laptopy i tv wyłączacie i rozmawiacie o swoich uczuciach z dnia dzisiejszego. Nie może zostać zadnej sprawy zamiecionej pod dywan do jutra lub jakiejś obrazy. Tak sobie kombinuję bo nie testowałem tylko słyszałem  - może są inne sposoby ?  W tym rozwiązaniu nie chodzi o wyciągnięcie konsekwencji lecz znalezienie wspólnego języka. Codziennośc jest tu kluczowa.

Wszystko co piszecie jest tak prawdziwe, mądre. Dziękuję za odpowiedzi, za zainteresowanie.
Muszę zacząć się zmieniać. Wiem, że to nie będzie łatwe, to będzie " boleć".
Czasem gdy byłam już zdenerwowana jakaś sytuacja i "wygarnęła" mężowi co mi nie pasuje to jego odp była "że cwana się robię". On jest przyzwyczajony, że ja ustępuje i nadskakuje, wręcz żebrze o rozmowę. Wiem, że to głupie z mojej strony, ale tak bardzo chciałam zgody i normalnej atmosfery dla dzieci.
Swój stres zajadam, czego rezultatem są dodatkowe kg, kolejne kompleksy. Błędne koło.

Może krótko opiszę sytuację z wczoraj.
W sobotę zawiozłam z mężem mojego dziadka do szpitala, na SOR. Sprawa nie była tak poważna i wczoraj dziadek dostał wypis.ama zadzwoniła do mnie, że dziadek idzie do domu. Więc ja zaproponowałam, że po południu pojadę po niego. Ugotowałam obiad, obudziłam męża, (bo spał po nocy, sam kazał obudzić się po 13tej). Powiedziałam, że jadę po dziadka i tu się zaczelo. Mąż obraził się, nie zjadł obiadu, nie odzywa się już.
Dodam, że dziadek dał nam w sobotę pieniądze by zatankować auto.
Wczoraj mówiłam do męża, że jadę bo głupi mi że dziadek dał tyle pieniędzy (100zl) za 50 km.
Mąż odp mi żebym jeszcze oddała dziadkowi pieniądze jak widzi mi się za dużo.

Powiedzcie czy to ze mną coś wczoraj było nie tak czy z mężem.
Wczoraj od dziadka za drogę dostałam tyle samo.