moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Lou71.71 napisał/a:

Symbi napisał/a:

To jest właśnie dorosłość. Gorsza jest samotność w związku, bo niby z zasady człowiek powinien mieć się na kim oprzeć, a i tak jest sam ze swoimi problemami. Myślę Lou, że okrzepniesz.

Może ja nie dorosłam, może nigdy nie dorosnę (pomimo metryki). Taka jestem

Nie mam nic złego na myśli. Po prostu szykuje Ci się przez co najmniej jakiś czas życie w pojedynkę, więc trzeba będzie samemu na sobie się oprzeć.

Symbi napisał/a:

Lou71.71 napisał/a:

Może ja nie dorosłam, może nigdy nie dorosnę (pomimo metryki). Taka jestem

Nie mam nic złego na myśli. Po prostu szykuje Ci się przez co najmniej jakiś czas życie w pojedynkę, więc trzeba będzie samemu na sobie się oprzeć.

Albo i nie

Lou71.71 napisał/a:

Witam wszystkie babeczki
Mam dziś taaaaaaaaaki smutek, rano ktoś mi coś powiedział, co spowodowało u mnie taki stan
Powiedzcie coś wesołego...

Czasem zdaje  się, że nie ma takiej wielkiej garści w którą by się można zebrać, a czasem wystarczy sobie powiedzieć, że nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej. Jeśli Ci na tej osobie nie zależy, nie bierz sobie jej słów do serca.

Lou, czy to ktoś naprawdę bliski? Co się stalo?
Ja tez mam dola. Do tego bardzo źle się czuję, mam wysokie tetno (lecze sie), kreci mi sie w glowie, boli w klatce i ciezko oddycham. Nie wiem co robic. Jestem sama z Dzieckiem.

Lou71.71 napisał/a:

NarzeczonaSkorpiona napisał/a:

Lou, czy to ktoś naprawdę bliski? Co się stalo?
Ja tez mam dola. Do tego bardzo źle się czuję, mam wysokie tetno (lecze sie), kreci mi sie w glowie, boli w klatce i ciezko oddycham. Nie wiem co robic. Jestem sama z Dzieckiem.

Też miewałam takie stany, u mnie to była nerwica, przy tym taki niepokój ... Najgorzej jak się jest samemu ...
Poczekaj trochę, weź swoje leki, połóż się, staraj się uspokoić (wiem, że trudno)
Jak nie przejdzie, zadzwoń po pogotowie (liczę, że minie)
Myślałam, że to ktoś bliski, tak mówił, tak się zachowywał, a dziś - strzał między oczy

U mnie to tez nerwica, sytuacja z bylym, w poniedzialek ostatnia rozprawa rozwodowa (mam nadzieje), Dziecko, samotnosc... Masakra...
Z tymi bliskimi osobami, ja teraz moge powiedziec, że nawet z rodziną to najlepiej na zdjeciu, i to w srodku bo z boku Cię wytną.

Piegusko,
Mnie też napewno ująłby ktoś kto słucha (nie tylko słyszy ...), a seksualność ... hmmm ... to też poniekąd dobrze świadczyło o nim, gorzej gdybyś go nie pociągała ...co wtedy? ...hmmm

Lou71.71 napisał/a:

To nie jesteś sama. Gorzej jak się jest samemu w domu i nagle coś się wydarzy niepokojącego-choroba
Ja o takiej sytuacji mówiłam-sama i nagle jakiś atak bólu czy coś podobnego

De facto jestem sama, Mama pracuje na dwa etaty, ojciec ze mną nie gada bp ustapilam i chce rozwodu bez orzeczenia winy
Wg niego powinnam się bujac po sądach do upadlego. Zero wsparcia
Ja tu tylko mieszkam- niestety...

A tak w ogóle - witam w klubie, bo ja też chora

Symbi, pomylka. Ja sie z Mężem dogadalam po 2.5 roku walki i w ten poniedziałek mamy się rozwiesc bez orzeczenia winy. Mam nadzieje ze sie nie wycofa.

NarzeczonaSkorpiona napisał/a:

Gospodarstwo wspolne.

Symbi, pomylka. Ja sie z Mężem dogadalam po 2.5 roku walki i w ten poniedziałek mamy się rozwiesc bez orzeczenia winy. Mam nadzieje ze sie nie wycofa.

Co do tatusia- mam go gdzieś brzydko mowiac.

Dobrze, że mama cię wspiera. Ja mam tylko mamę
A tak wogóle twój atut to młodość, ciesz się, że tak szybko zdecydowałaś się na taki krok

Symbi napisał/a:

NarzeczonaSkorpiona napisał/a:

Symbi, pomylka. Ja sie z Mężem dogadalam po 2.5 roku walki i w ten poniedziałek mamy się rozwiesc bez orzeczenia winy. Mam nadzieje ze sie nie wycofa.

Wiem, bo pisałaś o tym, doczytałam. Ale wcześniej zdaje się jesli dobrze zrozumiałam, wystąpiłaś o rozwód z orzeczeniem o winie. Popraw mnie, jeśli się mylę. Jeśli nie ty, to on wystąpił, bo o winie była mowa.

Symbi, tak, wnioslam pozew o rozwod z Jego winy. On odpowiedzial tym samym. 2.5 roku procesu. Ja juz w czerwcu zeszlego roku proponowalam bez orzeczenia winy, ale sie nie zgadzal. Dopiero teraz w styczniu sie przelamal, ale nie jestem do konca pewna czy sie nie wycofa. Trzymajcie za to kciuki prosze w poniedzialek.

Lou, tak z Mamą ok, ale Ona duzo pracuje.
Młodość... po 13 latach zwiazku o tym calym rozwodzie a i po zwiazku z ostatnim Panem- czuje sie dziesięć lat do przodu... Zmarnowana, chora, slaba...

Piegowata, w Mamie mam wsparcie, a Ojciec cóż... Nie interesuje mnie jego zdanie.
Dla Niego powinnam walczyc o nic, o przekonanie, tracac zdrowie, czas i pieniądze.
Przez czas rozwodu nabawilam się nadcisnienia, nerwicy takiej ze rzygam jak kot czasem wydawaloby sie bez powodu, ale co tam, moze jakbym wrzodow dostała tatus by zrozumiał

A wiecie co mnie jeszcze boli ...
Nie mam w tym mieście rodziny (poszłam za mężem) i teraz zostałam sama, a on ma do kogo pójść, na obiad ktoś go zaprosi,czy na kawę. Rodzina jemu współczuje.
Czemu nikt nie zapyta go, nie pomyśli czemu tak się stało. Przecież ja go nie wyrzucam z domu, nie oszukiwałam go.

Lou71.71 napisał/a:

A wiecie co mnie jeszcze boli ...
Nie mam w tym mieście rodziny (poszłam za mężem) i teraz zostałam sama, a on ma do kogo pójść, na obiad ktoś go zaprosi,czy na kawę. Rodzina jemu współczuje.
Czemu nikt nie zapyta go, nie pomyśli czemu tak się stało. Przecież ja go nie wyrzucam z domu, nie oszukiwałam go.

To tak zwany etap rozwodu społeczności. Dlatego uważam, że dobrze by było, gdybyś miała komu opowiedzieć swoją wersję tej historii lub przynajmniej ją sobie spisała.
Przeżywałam to samo, a bm tak na mnie wpłynął swoimi opowieściami, jaka to zła byłam, że mu początkowo uwierzyłam, że to moja wyłączna wina, że on zdradził. Długo mi zajęło wygrzebywanie się z poczucia winy. Ale też wtedy odnowiłam kontakty z własną rodziną, a kuzynów mam dużo, więc po jakimś czasie doszłam do wniosku, że ubyli mi tylko jego znajomi, a moi przy mnie zostali. Choć prawda jest taka, że ktoś kto nie przeżył rozwodu, nie zdaje sobie sprawy z tego, jaka to może być trauma, w końcu po śmierci małżonka jest to drugie najbardziej stresogenne zdarzenie w życiu.

Symbi napisał/a:

Lou71.71 napisał/a:

A wiecie co mnie jeszcze boli ...
Nie mam w tym mieście rodziny (poszłam za mężem) i teraz zostałam sama, a on ma do kogo pójść, na obiad ktoś go zaprosi,czy na kawę. Rodzina jemu współczuje.
Czemu nikt nie zapyta go, nie pomyśli czemu tak się stało. Przecież ja go nie wyrzucam z domu, nie oszukiwałam go.

To tak zwany etap rozwodu społeczności. Dlatego uważam, że dobrze by było, gdybyś miała komu opowiedzieć swoją wersję tej historii lub przynajmniej ją sobie spisała.
Przeżywałam to samo, a bm tak na mnie wpłynął swoimi opowieściami, jaka to zła byłam, że mu początkowo uwierzyłam, że to moja wyłączna wina, że on zdradził. Długo mi zajęło wygrzebywanie się z poczucia winy. Ale też wtedy odnowiłam kontakty z własną rodziną, a kuzynów mam dużo, więc po jakimś czasie doszłam do wniosku, że ubyli mi tylko jego znajomi, a moi przy mnie zostali. Choć prawda jest taka, że ktoś kto nie przeżył rozwodu, nie zdaje sobie sprawy z tego, jaka to może być trauma, w końcu po śmierci małżonka jest to drugie najbardziej stresogenne zdarzenie w życiu.

Ja jestem "myśliwy", za dużo myślę, ale zdarza mi się coś mądrego wymyślić.
Wymyśliłam zatem, że skoro jestem uczciwa, skoro wiem swoje, to niech były i inni mówią i myślą, co im się podoba. Ja też myśl, co mi się podoba.
Własne błędy znam, przyznaję się do nich i biorę na klatę, a co on narozrabiał, to też oboje wiemy.
I nie muszę nikomu z niczego się tłumaczyć.

NarzeczonaSkorpiona napisał/a:

Symbi napisał/a:

Wiem, bo pisałaś o tym, doczytałam. Ale wcześniej zdaje się jesli dobrze zrozumiałam, wystąpiłaś o rozwód z orzeczeniem o winie. Popraw mnie, jeśli się mylę. Jeśli nie ty, to on wystąpił, bo o winie była mowa.

Symbi, tak, wnioslam pozew o rozwod z Jego winy. On odpowiedzial tym samym. 2.5 roku procesu. Ja juz w czerwcu zeszlego roku proponowalam bez orzeczenia winy, ale sie nie zgadzal. Dopiero teraz w styczniu sie przelamal, ale nie jestem do konca pewna czy sie nie wycofa. Trzymajcie za to kciuki prosze w poniedzialek.

Lou, tak z Mamą ok, ale Ona duzo pracuje.
Młodość... po 13 latach zwiazku o tym calym rozwodzie a i po zwiazku z ostatnim Panem- czuje sie dziesięć lat do przodu... Zmarnowana, chora, slaba...

Wierzę, ale popatrz w metrykę Tyle jeszcze przed tobą

Piegowata'76 napisał/a:

Lou71.71 napisał/a:

Mój Ex właśnie ogląda skoki (jak mnie to zawsze irytowało). Z nikim w domu się nie liczył, a nikt poza nim nie chciał tego oglądać.

Skoki lubię, choć dawno nie oglądałam. W dzieciństwie znałam na wyrywki nazwiska: Jens Weissflog, Matti, Nykkennen, Tomasz Jeż (Czech), Ari Pekka Nikkola (tu pisowni nie pamiętam ). Małysz dopiero raczkował

Dlaczego kobiety irytują się, gdy mąż ogląda mecz, tego nie pojmowałam nigdy i nie pojmuję do dziś. A niech se ogląda, a ja w kuchni książkę poczytam

Dlaczego, jeśli większość domowników chce spokoju i obejrzeć coś innego, to co niedzielę muszą słuchać wrzasków.
A już nie wspomnę o większych spotkaniach rodzinnych. Tylko panowie mieli możliwość decyzji i oczywiście zawsze był sport-mecz lub skoki

Lou71.71 napisał/a:

Piegowata'76 napisał/a:

Skoki lubię, choć dawno nie oglądałam. W dzieciństwie znałam na wyrywki nazwiska: Jens Weissflog, Matti, Nykkennen, Tomasz Jeż (Czech), Ari Pekka Nikkola (tu pisowni nie pamiętam ). Małysz dopiero raczkował

Dlaczego kobiety irytują się, gdy mąż ogląda mecz, tego nie pojmowałam nigdy i nie pojmuję do dziś. A niech se ogląda, a ja w kuchni książkę poczytam

Dlaczego, jeśli większość domowników chce spokoju i obejrzeć coś innego, to co niedzielę muszą słuchać wrzasków.
A już nie wspomnę o większych spotkaniach rodzinnych. Tylko panowie mieli możliwość decyzji i oczywiście zawsze był sport-mecz lub skoki

Ja mam stary mały telewizorek w swoim pokoju, na nim oglądam bez kłotni to co mi się podoba. Zresztą odkąd jestem bez bm nie było u mnie ani jednej kłotni o telewizję.  Dla syna stałam się abonentem kanałów sportowych i on często prosi mnie o towarzystwo w oglądaniu sportu, a ja traktuję to jako okazję do przebywania razem.

Narzeczona,
Pomyśl realnie. Ile jeszcze lat przed tobą, ale było z ex i jeszcze po nim byłaś z kimś. Zapewne jesteś atrakcyjna, skoro mężczyźni zwracają na ciebie uwagę ...
A co mają powiedzieć nieatrakcyjne i do tego stare (trzeba powiedzieć wprost)

Lou71.71 napisał/a:

Narzeczona,
Pomyśl realnie. Ile jeszcze lat przed tobą, ale było z ex i jeszcze po nim byłaś z kimś. Zapewne jesteś atrakcyjna, skoro mężczyźni zwracają na ciebie uwagę ...
A co mają powiedzieć nieatrakcyjne i do tego stare (trzeba powiedzieć wprost)

A co mi po atrakcyjnosci jak wiekszosc facetów chce mnie tylko przeleciec... To jest dopiero dramat... Mam dosc. Chciałabym poznac jakas kolezanka tak na pogaduchy przy kawie, wypelnienie czasu rozmowami szczerymi. Mam dosc domowej "sielanki" i facetów.

Lou71.71 napisał/a:

Narzeczona,
To chyba dobrze jak facet chce cię "przelecieć". A co jakby nie chciał cię nawet dotknać kijem od szczotki

Bardzo dobrze, nie bede zgrywala dziewicy i mowila ze tego nie lubie
Tylko mógłby mnie jeszcze kochac sercem a nie chu...

NarzeczonaSkorpiona napisał/a:

Lou71.71 napisał/a:

Narzeczona,
To chyba dobrze jak facet chce cię "przelecieć". A co jakby nie chciał cię nawet dotknać kijem od szczotki

Bardzo dobrze, nie bede zgrywala dziewicy i mowila ze tego nie lubie
Tylko mógłby mnie jeszcze kochac sercem a nie chu...

O to właśnie chodzi, Narzeczona, rozumiem Cię doskonale.
Zwłaszcza że niektórzy panowie lecą na wszystko, co ładniejsze od diabła i na drzewo nie ucieka. Nie czułabym się specjalnie zaszczycona takim pożądaniem.

Lou71.71 napisał/a:

Piegowata'76 napisał/a:

No, jeśli w domu jest jeden telewizor, to rzeczywiście można się skonflikować.
Ja telewizji prawie wcale nie oglądam, zawsze wolałam książki, więc tego problemu nie było.
Bardzo nie lubię włączania telewizora w czasie spotkań towarzyskich. Wtedy mamy rozmawiać, a nie gapić się w ekran. Toleruję to u innych, ale sama nie praktykuję, chyba że goście sobie wyraźnie tego życzą.
Dziś większość filmów można sobie obejrzeć w innym momencie korzystając z komputera chociażby.

Też byłam tego nauczona z domu. Jak są goście, to po to, aby rozmawiać, można też pograć razem w coś. Ale wchodząc w nową rodzinę nie chciałam zaczynać od wprowadzania swoich zasad. Próbowałam delikatnie sugerować, nie słuchali

Ja nie prowadziłam o to wojen, bo w końcu gości się ma raz na jakiś czas, więc przeżyję. Gdy panowie komentowali jakiś mecz, zwykle kobiety gawędziły sobie między sobą i nikt do nikogo nie miał pretensji.
A jak czasami wpadli koledzy męża i niewiele mnie ich rozmowy obchodziły, to zostawiałam ich samych i zajmowałam się sobą. Czemu mam się z nimi nudzić?
On też nie zawsze towarzyszył mi w spotkaniach z koleżankami.