moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Piotrze, ja myślę raczej, że "czas nas uczy pogody".
Choć znam osoby, które żyją w zacietrzewieniu na przeszłość, to utrudnia, nawet blokuje komunikację z nimi. Ale każdy wybiera, jak chce przeżyć te dni, które zostały.

Świetnie I niech ten stan trwa

Szwedzki Elvis... iście skandynawski klimat Dzięki za uśmiechnięcie mnie
Zgadłaś Symbi, trójkowe klimaty są mi bliskie, zwłaszcza te z audycji Manna i Kaczkowskiego. Jednak rzadko ostatnio słucham Pr. 3. Od wielu lat radio u nas jest ustawione na Program Drugi. Zdarza mi się szukać Trójki na wysłuchanie Topu wszechczasów, nawet onegdaj zarejestrowałem się, by móc zagłosować, gdy z niesmakiem zauważyłem, że w Topie wszechczasów nie ma ani jednego utworu Janis Joplin.
Wymiękłaś na dniu francuskim? To może ja podejmę próbę zainteresowania Ciebie czymś francuskim... Jeśli będziesz miała czas i ochotę, to spróbuję polecić na przykład te utwory:

@Piegowata Podziel się jeszcze swoimi rymami, zachęcam do pisania nowych

@Lou... Widziałem, że wzięłaś udział w pewnym temacie, który i mnie kusił, ale mi brakowało czasu. Może jeszcze nie będzie zbyt późno i dołączę. Pamiętam, że dziwiłaś się, że tacy tu wszyscy poprawni i dalecy od chęci zemsty, jakby im zależało na odpowiednim wizerunku. Zastanawiała mnie ta gotowość do zemsty, wynikająca chyba z przekonania o oczywistości winy i związanym z  tą oczywistością usprawiedliwieniem zemsty. I tak - zdrada ( w sensie obcowania płciowego poza związkiem) jako złamanie obietnicy. Należy się zemsta i zniszczenie niewiernego. Czy uznałabyś usprawiedliwienie zemsty w przypadku, gdy np żona przestała kochać męża (albo mąż żonę)? A przecież ślubowali sobie miłość. W dodatku miłość ważniejsza jest w związku, niż seks, więc i zdrada większa. Czy to też byłoby w porządku, gdyby chcieć zniszczyć niekochającą żonę? Oczywistości często wiodą na manowce...

Dżdżownick,
Chyba źle mnie zrozumiałeś (zresztą jak niektórzy). Nie mam w sobie chęci zemsty, ale rozumiem innych. Poza tym ja nie mam problemu ze zdradą ( w dosłownym sensie, jak to napisałeś). Natomiast ze złamaniem obietnicy tak.
A tak w ogóle wszystko zależy od okoliczności. Wydaje mi się, że czasem łatwiej poradzić sobie z wybaczeniem zdrady fizycznej niż innej.
Aha, jeszcze coś. Nie mam cudownego życia po rozwodzie i dlatego swego czasu zostałam stąd przegoniona.
Wybaczcie. Jak nie będziecie kierować do mnie postów, nie napiszę tu już nic. Obiecuję

Dzień dobry Kochani

Witaj Aliko, z przyjemnością odsłuchałam sobie na miły początek dnia  "Czas nas uczy pogody". A teraz czas na francuską nutę.

Ja zapraszam na czekoladę z owocami.

Piegowata podczas pisania

Dżdżownick, wielkie mam obawy,
że już całkiem wyszłam z wprawy.
Prawie już od lat dziesięciu
Odkąd o moim dziecięciu,
Jak to w czasie ubierania
Się wygina i w pas kłania,
Napisałam niepokażny
Wierszyk, duch mój niezbyt raźny,
Drzemie weny artystycznej
Pozbawiony wprost drastycznie!

Naszła mnie wątpliwość pewna,
Czym aż taka rzewna-zwiewna,
Eteryczna niesłychanie...
Niekoniecznie, drogie panie!
Niemniej dziewczę Twoje, Lili,
Dzisiaj dzionek mi umili.

Na, macie!

Boziuńciu, sto lat nie pisałam! Nie jestem człowiekiem natchnień. W moim wykonaniu to siermiężne rzemiosło, zero eterycznych wzlotów i rozsadzającej duszę weny. Siadam i składam jak inżynier rymy, rytm, słowa. Zero romantyzmu!

Dla mnie zdradą jest świadoma nielojalność. Jeżeli ten, który przysięgał mi przed ołtarzem wierność, mówi mi po latach: "wypierd...j, nie jesteś u siebie" albo wydzwania do mojej pracy, by mnie kontrolować, albo wmawia własnej rodzinie, że to ja doniosłam na teścia do Urzędu Skarbowego -  to nie mniejsza zdrada, niż gdyby poszedł w tango z jakąś inną kobietą.

Co do zemsty, jest ona dla mnie niepotrzebnym zawracaniem głowy. Jest takie piękne porzekadło: "Nie ruszaj g...na, to nie będzie śmierdzieć". Choć nie powiem, że chęć przywalenia komuś w mordę mnie nie dotyczy

Lou, ja się zupełnie pogubiłam w Twoim konflikcie z forumowiczkami, nie znam całości sprawy, więc nie ocenię. Wzięłam w obronę Symbi, bo zdążyłam ją na tyle poznać, że nie posądzam o złe intencje.
Tę wymianę postów na "Błędzie..." musiałabym uważnie prześledzić, by rozeznać się, o co Wam chodziło.
Odnoszę jednak wrażenie, że czujesz się atakowana, gdy dziewczyny próbują wyciągać Cię z dołka, ukazać, że nie jest tak źle, a będzie lepiej.
Zobacz, jak odpowiedziałaś kiedyś Symbi na zupełnie normalny, życzliwy post:

Przypominając mi słowa Symbi, znowu mi się zrobiło smutno kupka nieszczęścia - to miało być pocieszające dla mnie czy śmieszne dla innych ...
Moja odpowiedź była kontynuacją poprzednich. Ja już nie chciałam jej pocieszania - tak czułam i już. Z niektórymi ludźmi po pierwszym razie czuje się, że są z różnych planet ...

Na litość boską, a cóż złego jest w tym sformułowaniu? To znaczyło tylko tyle, że czujesz się zdruzgotana i w rozsypce. Ludzka rzecz!

Ja momentami bywałam jedną wielka KUPĄ Na szczęście tylko momentami, bo miałam gdzie wsparcie - w sobie samej oraz bliskich - a odejście od męża było przede wszystkim potężną ulgą.
A Symbi sama o sobie napisała kiedyś, że wyglądała jak rozdeptana glizda skrzyżowana ze słonicą.

Nie z każdym nam w życiu po drodze i może nie przypasowałyście sobie, ale Ty chyba zbyt mocno jesteś wyczulona na krytykę i za wiele odbierasz w ten sposób. Trochę brak Ci dystansu...
Nie interpretuj moich słów jako ataku.

Dżdżownik, chociaż nie przystoi damie,
Zwięźle, krótko, jednym rzeknę zdaniem:
Twoje wersy - o zaiste -
Są po prostu zajjj...rąbiste!

Twej pochwale rada wielce.
Trzy uśmiechy ślę w podzięce!

Lou, ja się poddaję.
Jeśli chcesz widzieć negatywnie, to zobaczysz na pewno. Skoro tak wolisz - powodzenia, nie będę Ci w tym przeszkadzać.
Przecież Twoje pierwsze posty takie właśnie były: kupka nieszczęścia - i co w tym złego, wolno Ci być kupką nieszczęścia, tego nikt nie zanegował. Określenie nie jest ani wulgarne, ani obraźliwe.
A interpretacja od nadinterpretacji różni się zasadniczo.

Oj, widziałam, co się dzieje na Kafeterii!

No tam się ludzie nie certolą, ale ja lubię tam zaglądać, bo mimo ostrego języka, bardzo często padają tam trafne stwierdzenia, tyle , że strasznie tam trzeba w treściach przebierać.

Wszystko można powiedzieć tak, aby kogoś nie urazić. I wiesz Symbi, że nie chodzi o kupkę nieszczęścia ... Wiesz co i gdzie pisałaś ...
Jak myślisz, czy ludzie mający problemy rodzinne chcą być ujawnieni tu przez kogoś kto wyszukuje w necie informacji o nich i cieszy się z własnej inteligencji ...
Nie chcę nawet myśleć jak to mogłoby się dla niektórych skończyć (takie posty mogą być dowodem w sprawie)

Jak wszędzie, tak i tam można spotkać wartościowych ludzi.

Grunt to wciąż się doskonalić
A co to kwestii powyższej, to ja już powiedziałam wszystko. Amen.

Lilko, o ile mnie pamięć nie myli, Tobie również zdarza się popełniać poezje Może się pochwalisz?

Piegowata, ten opis pasuje jak ulał, kiedy bujasz w obłokach.

Na głowie kwietny ma wianek
W ręku zielony badylek
A przed nią bieży baranek
A nad nią lata motylek
A przed nią bieży baranek
A nad nią lata motylek

Ale jak głosi piosenka, dziewczęta tylko od czasu do czasu bywają barankami.

I tu kłania się filozofia Piotra, który to ostrożnie bada teren.

A tymczasem zapraszam na pączki z różą.

Rzecz co roku to jest wielka
w tymże dniu nie jesz wafelka,
ale pączek już od rana
króluje, w nim bita śmietana
albo konfitura z róży,
co oblicze ci rozchmurzy.
Już  listonosz się przysiada,
pączka z lukrem chętnie zjada.
I ty pączka zjedz radośnie,
nie martw się, że brzuch urośnie.

Moi Drodzy, coś niebywałego dzieje się w naszym cudownym życiu. Symbi, pochwała pączusia - super. Bywało, że i Wielbiciel upiększał to miejsce poezją.

Odszukałam tymczasem jeden wiersz. Muszę odnaleźć pozostałe i zapisać w jednym miejscu. Uprzedzam, że nie mam żadnego przygotowania poetyckiego, a forma jest minimalistyczna.

Pożegnanie przyjaciela

Miałam przyjaciela,
ale czy nim byłeś?

Czy to ja trzymałam lampę,
czy to ty mnie prowadziłeś?

Dobrze więc, dziś milczenie przyjmuję za słabość,
wiem, że już nie splotę twoich myśli w całość.

Wzięłam te co miałam wspomnienia
i zawisły me ręce nad studnią nieistnienia.

Ja spróbuje odpowiedzieć.

Pieguuus- wkraczasz na  droge przestępstwa...  a stad juz blisko do wiktu i opierunku  na koszt podatnika! I lokal bezczynszowy!

Panowie i Panie,
Jak tam "pączkowanie"?

Melduję, że fundnęłam sobie i obecnym w domu dzieciom pączki na wczesną kolację. Miałam sama zrobić, ale leń-paskudnik mnie dopadł.
Ja zdjadłam trzy, moja chudziutka bratanica, dziesięciolatka - cztery, a syn wrąbał pięć!
Tradycji stało się zadość.

Jest takie powiedzenie, że co nagle, to po diable.

Zaprzeczam! Przeciwnie wręcz  -Ja sie bardzo chetnie złapię. Jestem otwarty na klamstwa pod moim adresem nawet!

Słowa, słowa, słowa...kilka pokojowych przemyśleń Lily.

Moi Drodzy, ja uważam, że za swoje słowa należy brać odpowiedzialność.
Ludzie używają różnego języka. To co jednych razi, dla innych jest codziennością. Kto jest uprawniony by orzec kto ma rację? Może po prostu należy uszanować swoją odmienność.
Ludzie mają różne style wypowiedzi. I one różnie się podobają.

Moim zdaniem choć Lou nie została tu zaatakowana przez nikogo, to jednak ma prawo do swoich odczuć. Ludzie mają uczucia, nie zmienimy tego mówiąc im - słuchaj Ty nie powinieneś tego odczuwać.
Ja z perspektywy czasu mogę stwierdzić, że właśnie forum daje możliwość by dojrzeć w pewien sposób i nabrać dystansu do ludzi. My świata nie zmienimy, ale możemy nauczyć się w nim dobrze żyć. Możemy nauczyć się świata.
Ja opowiedziałam mojemu psychologowi o naszym wątku, mówiłam jak barwne jest to miejsce, że są tu ludzie znający się na różnych sprawach, że piszą wiersze, że służą pomocą informatyczną, że wymieniamy się poglądami, że jest miejsce na humor, piosenkę, kulturę, że się spotykamy. Mówiłam też, że strasznie mnie bolą raniące słowa niektórych osób. Pytałam jak sobie z tym poradzić, jak być obojętną skoro nie umiem. I on mi powiedział: jeśli pani tak lubi to miejsce, to niech pani nie odchodzi. I zostałam, okrzepłam nieco, nauczyłam się rozróżniać zwykłe opinie od ataków, nauczyłam się, że nie należy rzucać się na oślep na ratunek. A że czasem jeszcze zaboli, to znak że nie jestem bryłą lodu.
I to nie jest tak, że tu na forum nie ma ataków. Są. Sama natknęłam się kiedyś na wątek, w którym Bogu ducha winna dziewczyna została zrównana z ziemią, nie dlatego, że zrobiła coś złego, ale dlatego że akurat była pod ręką by się na niej wyładować za kogoś innego. Została użyta jak przedmiot, i to nie w swojej sprawie, nawet o tym nie wiedząc.

Myślę, że używanie języka w taki sposób, aby sprawić, że komuś damy do myślenia, ale jednocześnie nie uchybimy jego godności to wielka sztuka.
Nie twierdze, że ja ją posiadam, mówię jedynie, że to cenna i rzadka umiejętność.

Pamiętajmy, że jak śpiewał Niemen "bywa że człowiek słowem złym zabija tak jak nożem".

Czasami ktoś tu przychodzi po pomoc, pisze nieskładnie, bo cały jest w rozpaczy i co otrzymuje, wiązankę epitetów, i to od kogo - od samego zdradzacza. Było tak i ta osoba już więcej nie napisała. Miała pecha, dostała w twarz kiedy wyciągała ręce po pomoc.

I druga strona medalu - złotouści. Przed nimi również należy mieć się na baczności. Człowiek w rozsypce może stać się łatwym łupem. O sobie, o kimś można powiedzieć lub napisać wszystko. To tylko słowa, tania waluta za którą można kogoś kupić lub stworzyć sobie pożądany wizerunek. Tu fantazja człowieka nie zna granic. Jednak patrzmy na czyny, kto jak traktuje ludzi. Jeśli co innego mówi, a co innego robi, zastanów się dwa razy kim jest.

I wreszcie zdarza się, że kogoś poniesie, ktoś powie się w emocjach za dużo. Ale jest wyjście - zawsze można przeprosić. Tylko nie każdy to potrafi. Jeśli nie potrafi, złe słowa zostają z nim na zawsze.

I jeszcze sprawa danych osobowych. Dla jednych nie ma problemu, sami podają na forum swoje imiona, miejsce pobytu, nawet zdjęcia. OK ich sprawa, ale są ludzie, którzy tego nie chcą i należy to uszanować. Ja sama zwracałam uwagę niektórym, że mają imię i nazwisko w mailu forumowym, i pozmieniali, bo wcześniej nie mieli o tym pojęcia. Po prostu popełnili błąd. To się zdarza. Tak samo w silnych emocjach zdarza się, że ludzie podają wiele szczegółów. I bywało, że ja przypominałam im o tym nieraz. Czułam się szczególnie odpowiedzialna za "moje podopieczne", dlatego często zdarzało się, że reagowałam, kiedy widziałam, że w emocjach podają za dużo szczegółów, albo kiedy ktoś coś z nich wyciąga.
Była tu nawet raz dziewczyna, która zalogowała się imieniem i nazwiskiem i jeszcze napisała niechcący miasto prosząc o namiary do prawnika. Dałam jej znać, że łatwo zostanie rozpoznana, napisała do moderatorki, poprawili wszystko na czas. A potem dzięki pomocy na forum, zebrała dowody zdrady, a cały wątek został prawdopodobnie usunięty. O ile pamiętam, była to Słonko5. Zuch dziewczyna, nieliczna, która na czas posłuchała rad z forum i przejrzała na oczy z kim żyła pod jednym dachem. Ale też miała szczęście, bo ludzie pisali do niej bardzo życzliwie, a przede wszystkim rzeczowo.

Lou jeżeli chcesz, aby niektóre posty zostały usunięte ze względu na osobiste informacje, to możesz napisać do moderatorów, z prośbą aby tak zrobili, podając nazwę wątku i numery postów.

Snake 6 sztuk policzmy...=.2godziny seksu plus 3 na silowni  .
Strasznie sie trzeba narobic! Dobrze ze tylko 2 sztuki zjadlem. 

Lili, też uważam, że Lou ma prawo do swoich uczuć, ale rozdeptała - jak to napisała Ram - ludzką życzliwość. Tym życzliwym mogło być równie przykro.

Nasze kupne pączki jakieś nadmuchane były Ja zjadłam cztery i mam poczucie, że to za mało Bratanica poprawiła solidną porcją owsianki na kolację.
Kalorie mam w nosie. Nie liczę ich, jem, co mi się podoba i ile mi się podoba, a waga trzyma się na jednym poziomie. A nawet jeśli drgnie czasem w jedną czy drugą stronę - to ja nic o tym nie wiem, bo sprzętu pomiarowego nie posiadam

Ja też :

Zainspirowałaś

***
Ja również wspomnienia pochowałem na dnie
wspomnienia, zdarzenia i słowa
otulone kołderką kurzu, kiedy ten opadnie
po tańcach, spacerze, po gorących głowach

wielu z nich już nie przywołam
ziarnami się stały, puściły korzenie
nad nimi prawda - nieprzyzwoita bo goła
wykpiwać może moje zapomnienie

prawda, która marzenia postponuje gniewem
prawda, która nie przyjmie czegoś bez dowodu.
Prawdo - czas przyjdzie, zapomnę i ciebie
tym samym będę, jaki'm był za młodu...

Lou jest prawdopodobnie fajną osobą. To jest oczywiste, że ma prawo do swoich odczuć. Bywa jednak i tak, że odczucia potrafią zwodzić. Wśród moich bliskich jest osoba, którą moja przyjaciółka celnie scharakteryzowała: "ma bardzo delikatne i długie czułki". Jednocześnie ta osoba jest przekonana o swojej umiejętności rozszyfrowywania ludzi. Co skutkuje często poczuciem urażenia w zupełnie niewinnych sytuacjach. Tutaj Lou dała się chyba poznać właśnie z takiej swojej strony co zablokowało możliwość wyjścia poza ostrożność. Takie odnoszę wrażenie, nie musi być ono wszakże prawdziwe. Każdy ma jakieś swoje słabsze strony, jakąś achillesową piętę. W wypowiedziach Lou i wcześniejszych Twoich, Lilko, znalazł się pewien wspólny mianownik. Kwestia pomagania. W wersji Lou doszła ona do etapu noli me tangere - nie dotykaj mnie. "Sama sobie wybiorę terapeutę". I to jest cenna nauka przynajmniej dla mnie, bo często blisko mi do przekroczenia granicy między pomaganiem a narzucaniem się.

Zakończę ten dzisiejszy wpis już lżejszą tematyką. Lżejszą , bo wczoraj... nie zjadłem ni pączka. Nic więc dzisiaj nie muszę spalać. Zero seksu, zero biegania, zero telewizji. Jestem lekki jak ptak

A ja bym jeszcze dodała, że ma prawo nie wybrać wcale. Masz całkowitą rację, że nie można uszczęśliwiać ludzi na siłę. I czasami też przez brak wiedzy można bardziej zaszkodzić niż pomóc.

Przytoczę jeszcze istotny fragment z książki, którą właśnie czytam. Dotyczy on wprawdzie dzieci, ale daje do myślenia: "...musimy wiedzieć, że dziecko jest pogrążone w uczuciowym zamęcie i wcale nas nie usłyszy. Przeżywa bowiem swój ból. Nasza pospieszna rada wydaje się wtedy niewłaściwa, wywołuje agresję, zostaje opacznie odebrana albo przeraża ..."

Dżo jesteś niezwykle taktowny, byłbyś świetnym mediatorem. W sztuce konwersacji zbliżasz się niebezpiecznie do ideału. Dajesz przestrzeń rozmówcy, dajesz prawo do własnej logiki, mówisz z pozycji "ja", nie oceniasz. Rozmowa z Tobą to prawdziwa przyjemność.