moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Proszę bardzo Alika I ja dziękuję za przytulasek rudasek.

Kto dziś zgasi światło?

Lilka, mam w takim razie piosenkę na dobranoc dla Ciebie i Twojego Richarda:

I am your lady
and you are my man.

Drogie Dzieci, bawcie się grzecznie. Ja dziś wyjątkowo wcześniej idę spać.

A wrożka Ci nie wrozyła ???

Zyczę powodzenia na wycieczce

Mam takie intymne pytanko ??
Moglibyście napisać skąd nadajecie ?? jesli nie zrozumiem i uszanuję

Pierwsza ja napisze, obecnie nadaję z De , ale moj dom to lubelskie

Też juz zmykam, film sobie zapodam na otarcie łez

Dobranoc Ludkowie, kolorowych snów życzę

Mag, dzięki za piosenkę - moja ulubiona

A mój miły czeka i czeka....

Astral ja nie mam już wątpliwości, ale żeby dopełnić obraz mojego małżeństwa dodam tylko, że ani ja ani mój mąż do ideałów nie należymy i wiele nie raz musieliśmy sobie wybaczyć.
Nigdy jednak nie przestałam go kochać, ani on mnie. Jednak gdyby któreś z nas zdradziło to byłby koniec miłości, nie da się kochać i zdradzić.
Wiele razem przeszliśmy, naprawdę wiele, wyjazdy za pracą, życie na odległość, ciężka kilkuletnia choroba dziecka, kilkuletnia moja choroba (nie chodziłam), katastrofalny dołek finansowy, ale te 20 lat chudych nigdy nie sprawiło, że któreś choćby pomyślało, że nie kocha i odejdzie. Były też inne poważne problemy, nie chcę ich tu opisywać, ale to był "taniec na linie". Jak widać wiele można wybaczyć, ale nie wszystko.
Nasze lata tłuste dopiero się rozpoczynają i mam nadzieję, że nie potrwają one tylko 5 minut.

Wierzę, że można pokochać więcej niż jeden raz, mimo, że ja tego nie doświadczyłam.

Przeszkodą jesteśmy tylko my sami. To my sami nie dajemy sobie prawa do szczęścia i miłości, wciąż karząc siebie niepotrzebnie.
Czyż życie nie wystarczająco już nas ćwiczy? Czy musimy jeszcze sami sobie dokładać?

Ja musiałam, ale już nie muszę. Jestem wolna.

Pokonałam swojego największego wroga - siebie.

A jak tego dokonać? Po postu - nigdy nie ustawać w walce. Mnie jeszcze się nie zdarzyło, żeby oddać pole. Nigdy.

Tylko w słusznej walce bierzmy udział.

Wtedy to się Astral stanie samo, po prostu pewnego dnia wstaniesz i poczujesz, że jesteś już wolny.

A to miejsce w tym Ci pomoże. To dobre miejsce. Twoje miejsce.

Witajcie.
Czy ktoś tu jeszcze nie śpi?
Alika, witaj ziomalko

Mary, wiele życiowej mądrości nosisz pod swą rudą czupryną. Miło jest posłuchać kogoś, kto wierzy w miłość i, co ważne, wie czym naprawdę jest miłość.

Witam Ojca Dyrektora.

Coś nam się koleżanki szybko dzisiaj posypały.

Niespodzianka. Ja dość szybko się regeneruję.
Postaw w tym barze jakieś dobre drinki koleżankom, Szefie, to może zobaczysz jeszcze jakieś zielone kwadraciki.

Pytanie z gatunku ... trudnych, z lekką domieszką filozofii.

Może się zdziwicie, ale ja nie wątpię w miłość. Są różne rodzaje miłości. Trzeba je po prostu widzieć. Codziennie i w najmniejszych rzeczach.

Ale rozumiem, że to, o co pytasz, to miłość romantyczna, a potem dojrzała, między kobietą a mężczyzną.

Taką dojrzałą miłość opisała nam tu Lilka. Ale aby takowa miała szanse, oboje, kobieta i mężczyzna, muszą być dojrzali życiowo. Inaczej to wszystko nie przetrwa.

Mam sobie dziś sama polać?

Bardzo dziękuję, Astral.

Takie Dziewczę o czystej duszy i czystym sercu jak ja, musi napić się czystej.

Bezsenna noc czy remont?

I see.

Co zapodasz jedynemu gościowi (jedynej gościówie ?! ) w swoim barze przed północą?

Astral, miałam na myśli muzykę.

Męski świat ... Ha ha

I see!

Jestem jedynym gościem w barze minutę po północy.  Jest oczywiście jeszcze Barman, który nie tańczy.

Tanga dziś nie było. Trudno. To się nazywa ... życie.

Odsuwam krzesło,  potrząsam blond włosami, prostuję się z godnością, jasnym niezmąconym wzrokiem ostatni raz spoglądam na lokal,  z gracją i cały czas w pionie, kieruję się do drzwi ...

See you tomorrow!

Astral, wiesz dlaczego ten wątek się kręci, choć zapewne nie raz myślimy o ograniczeniu internetu?

Bo pomimo tych wszystkich kryzysów mamy dystans do siebie. Wszyscy bez wyjątku. A to wcale nie jest takie oczywiste.

Dobrej nocy, ewribadi!

PS Ja naprawdę lubię tańczyć. A barman jest w pracy... Musi kasy i trunków pilnować.

Tego tanga dla dwojga się doczekam. No worries.

Jasne. Jest ciemno wszędzie, głucho wszędzie, do domu daleko... A w lesie złe wilki.

Tanga nie było, ale może chociaż spacer w księżycową noc.

Ale, że jak? Że wszystkie?

I ode mnie: Kocham Was i nie zamierzam przestać

PS
Dziękuję Chris za dobre słowa.

Edit:

Ojciec Dyrektor nieźle wczoraj nagrzeszył

Jam buntownik z wyboru , mam to we krwi

A teraz lekcja na temat miłości:napisałem ten felieton 11 lat temu dla pewnej strony  zapraszam do lektury

Miłość a rozwój duchowy

Najważniejszą rzeczą, jaka przytrafia się człowiekowi pomiędzy narodzinami a śmiercią jest miłość. Czasem myślę, że to jedyny powód, dla którego żyjemy. Człowiek nie może przeżyć bez choćby odrobiny miłości. W najbardziej zamrożonym i zamkniętym sercu jest choćby wspomnienie miłości.
Jeśli chcemy odnieść miłość do rozwoju duchowego to zauważamy, że wspólną dla nich cechą jest szukanie spełnienia. Człowiek ma potrzebę bycia spełnionym w miłości i potrzebę spełnienia swojego duchowego przeznaczenia, wyrażenia w świecie rzeczywistym swojego potencjału, swojej duszy.

Rodząc się doznajemy miłości rodziców. Dziecko ma otwarte serce, jest zależne i bezbronne. Kontakt z matką jest podnieceniem i przyjemnością. Wszystko, co wiemy o miłości z okresu niemowlęctwa, to czy ten stan błogości jest czy go nie ma. Brak kontaktu z matką objawia się najpierw nieutulonym płaczem, potem apatią i smutkiem, a następnie, gdy matka się pojawia, jeśli brak kontaktu jest długotrwały, zostaje zignorowana. Ileż razy w dorosłym życiu powtarzamy tę reakcję. Kontakt pełen miłości utrzymujemy poprzez fizyczny dotyk, ciepły ton głosu i spojrzenie. Tęsknota za taką miłością wynika z braku bliskości.

Aby dorosnąć, dojrzeć, trzeba zbudować bliski kontakt z samym sobą. Najważniejszą potrzebą duszy jest bliski związek z samym sobą. Jeśli odwołujemy się do zapisu "poznaj siebie", to dopisałabym na drzwiach wyroczni "pokochaj siebie". "Siebie kocham i dla siebie pragnę żyć". Jest to zrodzona z pełni serca dojrzałość do miłości. Nie ma nic wspólnego z narcyzmem czy egocentryzmem. Choć psychologowie zbadali, że tylko spełniony egoista zdolny jest do miłości altruistycznej.

Pokochanie siebie oznacza zaspokajanie swoich rzeczywistych potrzeb i realizowanie ich w życiu. Taka osoba wie, co w jej duszy gra i kieruje się sercem, gdyż zna wszystkie jego zakamarki. Wie, że rozum służy zaspokajaniu potrzeb serca, a ciało reaguje spontanicznie na fale przyjemności płynące z odczuwania miłości. Człowiek tak kochający jest wolny i daje wolność. Uważa się za godnego miłości, bez względu na to czy jego zachowanie byłoby akceptowane czy nie (wyrażanie wszystkich uczuć w tym złości). Odczuwana w sercu radość i miłość, a w ciele przyjemność i błogość, jest dla niego wskazówką, że idzie dobrą drogą.

W dorosłym życiu budujemy związki z partnerami, powtarzając matryce emocjonalne z dziecięcego życia. Ponieważ więź z matką ulega zerwaniu (bo musi), nasze związki z partnerami powtarzają ten schemat i kończą się rozstaniami. Oczywiście nie wszystkie. Są też związki, które utrzymywane są z powodu otrzymywania w nich choćby odrobiny miłości lub też wspomnienia miłości. Budowanie dojrzałego, satysfakcjonującego związku wymaga świadomości samego siebie. Jest to układ synergiczny. W pewnym sensie, poprzez zorientowanie na rdzeń pozwala zachować pierwotność (wilk i wilczyca). Prototypem intymnego, bliskiego związku jest akt seksualny.

Potrzeba zbliżenia jest impulsem w sercu życia. W seksualnym oddaniu serce zyskuje spełnienie miłości i otwiera się na całość życia. Spełnienie wykracza poza sam orgazm. Jest to coś, o czym marzymy - ekstaza i spełnienie w miłości. Jaka szkoda, że doznajemy tego tak rzadko, a niektórzy z nas nigdy. Nasze serca tęsknią za miłością, ale nie odważamy się oddać boskiemu szaleństwu. Często powstrzymuje nas obawa przed utratą kontroli, gdyż musielibyśmy jeszcze raz przeżyć zapamiętany w ciele ból utraty matki w niemowlęctwie. Dziś jako dorosłym swobodny, pełny, uwolniony oddech pozwoliłby nam przejść przez tę blokadę. Być może silniejszy jest strach przed pełnym oddaniem się, obawa przed zniknięciem, pochłonięciem i utratą siebie.

Tymczasem (Miłość, seks i serce, Alexander Lowen) oddanie się w miłości nie jest poddaniem się drugiej osobie, ale własnej jaźni, własnemu sercu i własnemu pragnieniu miłości. Angażuje to wszystkie nasze uczucia. Nasze ego musi osłabić swą rolę kontrolera ciała i uczuć. Musimy zaakceptować strach przed porzuceniem, potencjalny ból związany z utratą miłości i złość z powodu ewentualnej zdrady. Musimy również zaakceptować swoją bezradność wobec podstawowych wydarzeń życia: narodzin, miłości, choroby, śmierci. Na tę bezradność mamy na szczęście sposoby. Natura obdarzyła na szczęście ludzi umiejętnością reagowania i odpowiadania na zniewagi i urazy. Mamy zdolność samoleczenia. Kiedy zostaliśmy zranieni możemy płakać, kiedy zostaliśmy zdradzeni możemy reagować złością, kiedy stajemy w obliczu zagrożenia możemy walczyć lub uciekać. Te reakcje gwarantują naszą integralność tak, że potrafimy sobie dawać radę ze zmiennymi kolejami życia.

Wielu z nas gna w rozwoju duchowym, coraz dalej i dalej szukając nowych sposobów na oświecenie w poczuciu wiecznego niespełnienia. Są i tacy którzy mają już dostęp do wysokiego poziomu energii, potrafią poruszać się w świetle jaźni i z łatwością uzdrawiają innych, a w swym własnym sercu tęsknią za miłością odczuwaną osobowo. Jeśli w naszej duchowej drodze nie osiągniemy spełnienia w fizycznym wymiarze tu na ziemi, to wydaje mi się, że osiągniecie spełnienia w niebie, raju lub gdziekolwiek poza Sobą samym jest mrzonką. Żyć na ziemi z otwartym sercem i wyrosnąć z dziecięcych (egocentrycznych) lęków być może jest drogą do spełnionej miłości i szansą na pełnię duchową.

Dziś mam wychodny dzień....

Obiad w restauracji, a potem BYĆ MOŻE randez vous, z kolegą, który mi dziś rano napisał m.in,że nie mógł wczoraj zasnąć, bo jego myśli biegły do mnie

P.S. Teraz De, a w Pl również południe.

Astral

Jakże trafnie ująłeś moje poszukiwania.
I pomyśleć, że ja nie znalazłszy okazji do rozwoju duchowego na wyższym poziomie trafiłam właśnie do Ciebie
W rzeczywistym życiu nie miałam zbyt wielu okazji do dyskusji i poszukiwań.
Byłam tylko ja, moje obserwacje i moje wnioski.
Tutaj mogę być sobą, mogę wyrażać swoje emocje, mogę być wesoła i smutna, mogę pośmiać się z soczystych dowcipów i pofilozofować.

Tutaj za sprawą Czarodziejki Duszy dopełniłam siebie.
Tutaj napisałam wiersze.
Tutaj znalazłam Przyjaciół  

Z jednym tylko zdaniem nie zgodzę się:
"Jeśli w naszej duchowej drodze nie osiągniemy spełnienia w fizycznym wymiarze tu na ziemi, to wydaje mi się, że osiągniecie spełnienia w niebie, raju lub gdziekolwiek poza Sobą samym jest mrzonką."

Zacytuję teraz 1 list do Koryntian (1 Kor 13), czyż nie jest to poetycka ilustracja do Twojego felietonu i zarazem odpowiedź na wątpliwość zawartą w powyższym zdaniu?:
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
2 Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
3 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
4 Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
5 nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
6 nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
8 Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
9 Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
10 Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
11 Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
12 Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
13 Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

Dzień Dobry

Dolnośląskie.

I_see_beyond  zlituj się

Ja tutaj mam codziennie ,,Dzień świstaka '',
a chcialabym cuśśśśś  wygrać wreszcie   , a przy moim teraźniejszym trybie zycia, nie mam najmniejszych szans
     

Zauważyłam,że na forum wiekszośc ludzikow jest ze Śląska, ale wiecie co, stwierdzam , że to bardzo mili i fajni ludzie z duzym poczuciem humoru 
Z moich stron bardzo mało osob tutaj spotkałam, a trochę juz jestem na tym forum.
Moze nie chca sie przyznawac ??? tego nie wiem ??
Znam jedna osobę nawet z mojego miasta,spotkałyśmy sie nawet w realu i do tej pory mamy kontakt
Dzieki za odpowiedzi
a teraz zmykam , miłego dnia zyczę
Astral Shadow  jestem pod wrazeniem !!!!!!

Alika, dzięki za pozytywną nutkę! Tekst idealnie wpisuje się w nasz temat. Ja zaakcentuję jego fragment:

Nie rozdrapuj starych ran
Przyjdzie wiosna będzie plan.
Nic nie jest na pewno
A jednak mam pewność
Nigdy nie jestem całkiem sam.

Zapamiętać chcę (Tego chcę)
Musi udać się (Udać się)
Nigdy nie wiesz co przyniesie ci czas
Możesz dalej iść (Możesz iść)
W tej energii być (Możesz być)
Ani przez minutę nie jesteś sam.

PS Mój nick jest starannie wybrany , ale ... długi do zapisywania. Na forum nazywano mnie w skrócie "I see", jeśli napotkasz w naszym temacie "Mag", to też chodzi o mnie.

To w nawiązaniu do magicznego, pełnego cudów miejsca, jakim jest życie i ... nasz wątek.

See you!

Snake przekonałeś mnie co do siłowni, muszę znaleźć czas w grafiku i na to seksowne zajęcie
Tylko się jeszcze zastanawiam czy męża zabrać ze sobą

Czy Twoja żona też ćwiczy?

Jam też z południa polski a pochodzę z północy

Wczoraj wróciłem z krótkiego pobytu w lubelskiem, w moim ulubionym mieście. Rzadko tam bywam, ale bywam, a postaram się bywać częściej, bo czas leci szybko...
Fajne są te podróże do miasta dzieciństwa. Gdy wjeżdżałem do mojego miasta  przywitał mnie deszcz... tak, jak lubię...
Obecnie zaś Wrocław. Czyli też D, tylko inne.

Zostawię też piosenkę...

Cześć Dżdżownik
Byłam ciekawa czy zajrzysz do nas i jesteś

A oto i letnia sobota Lily

Poranek

śniadanko z netem

sprzątanie

pranie

słoneczna kąpiel topless w ogrodzie

obiad

deser

nalewka z 6 kg derenia (będzie z czego robić rubinowe koktajle u Astrala)

w międzyczasie przytulańce z córką

prognozy na wieczór

spotkanie z przyjaciółką

wyznanie miłości

Tak więc Panowie będziecie musieć bardziej się postarać. Nieco bardziej...

Ja tak samo jak Mysti...

Natomiast moje sielsko-anielsko wygląda dziś mniej więcej tak:

Isee jak mam rozumiec to Twoje zdanie,, Ja tak samo jak Mysti.''

Cześć Dżdzownick   miło mi ,że lubisz moje strony noooo i swoje z tego co piszesz

A jakie to Twoje ulubione miasto jest ???

Polską wersję kojarzycie...?