moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Teraz nie dam rady napisać zbyt wiele, ale wieczorem "zbiorę myśli" i odniosę się do tego, co tu piszecie,
moi_drodzy_ludzie_po_przejściach_i_z_bagażem_doświadczeń.

Wszystkie opinie tutaj cenię, jednak tym razem skupię się na wypowiedziach i przemyśleniach ludzi mających podobne doświadczenia do moich.

Do potem!

Nie rozumiem, po co porównywać byłego partnera, do teraźniejszego ??
Każdy jest inny, nie ma drugiej takiej samej osoby...
Nie lepiej pozamykać wszystkie drzwi?? Zacząć wszystko od nowa??
Zycie jest za krótkie  i nazbyt trudne  na roztrząsania,porównywanie itp....
Cieszmy się tym co mamy w chwili obecnej:)
Ja tam wierzę,że co ma byś to będzie !!!
Chociaż nie zaszkodzi troszeczkę pomóc szczęściu, ale tylko tak ciut ciut
Aby wszystko grało, dwie osoby muszą się troszkę starać 
Ot, taka mała dygresja na dzień dzisiejszy
Miłego dnia !!!

Edit: Mysti ,, ideałów'' nie ma
Faktem jest tylko to ,że w pewnym wieku, wiemy już co chcemy,lub czego nie chcemy tolerować
Hym,, motylki'' , to taka metafora w wieku licealnym ..

OK, czuję jednak Mysti zbyt ogólne podejście. Pytałem jednak bardziej o osobiste przemyślenia a nie ogólne - te chyba mamy wspólne. Właśnie dla mnie to nie oczywiste czy tak tylko czego NIE chcesz, jak związek burzliwy. Bo były pewne chwile dobre i musiał partner pociągać czymś gdyż byliśmy z tym człowiekiem. I spojrzenie nie tylko na drugiego ma znaczenie. Po związku a głównie porażce też zostają w nas samych rysy... Czyli patrzymy na siebie inaczej poprzez relację z innym partnerem. Wiesz, tamtemu przeszkadzało coś i myślimy, że nowemu będzie albo odwrotnie, tamten lubił coś we mnie takiego, coś go pociągało do mnie więc powtarzam to w nowym związku
I czy się inaczej nastawiamy, mamy inne 'spodziewania', inne 'nadzieje'. Wiesz - inaczej i jak inaczej przystępujesz do bycia razem....

Przykład. Kolega. Poznał (chyba na portalu, podejrzewam) kobietę (on 2 dzieci, ona też 2)... To mniej ważne. Dużo pisali. Spotkali się na 'swobodnym' gruncie podczas urlopu nad morzem. Stwierdzili, że jest ok! Co dalej? Jako, że mieszkali bliżej siebie to zaczęli się widywać... Nie za długo potem zaczęli się widywać tak, że pól tygodnia on u niej a pół tygodnia odwrotnie. Wiecie, wkurzał się, że chce coś ugotować u niej i jakiś przypraw nie ma lub jakiś garnczków. Potem zamieszkali razem, ważne też, że ich dzieci się dogadują i rozumieją...

To jakaś droga. Pytanie czy on inaczej podchodzi do związku? Nie wiem, mądrzej. Pójdę z nim na wódkę i pogadam o tym Ale czy przewidujecie, że będziecie na coś inaczej zwracać uwagę, być bardziej spolegliwym albo bardziej stanowczym... no właśnie?

Nie słucham Was tutaj w ogóle... nic a nic! Ideały są

Nie rozumiem,tak to tak , czarne to czarne a  białe  to białe czyż nie ?
Oczywiście, ze wyniosłam :)Ale nigdy nikogo nie porównywałam , tak jak pisałam ,każdy jest inny
Przeciagi są, jak źle zamkniesz drzwi
Wiesz, dla mnie takie porównywanie do byłych,  i co gorsze wspominanie owych partnerów , bo cos tam? jest
rownoznaczne z  tym, iż własnie mamy jakis tam zal,że z tamtym czy owym partnerem/partnerką nam nie wyszło. Po mojemu  wlasnie nie pozamykane drzwi ... A przede wszystkim takie wspominanie,to znak ,że na NOWE relacje nie jesteśmy jeszcze gotowi !!!   niestety
Ja tak bynajmniej myslę, ale ja to ja..(kaczka dziwaczka )   

Hymmm , pewnie, ze fajne, tylko na dłuższą metę są bardzo ulotne 

Ali, piszę, czy doświadczenia z byłymi nie spowodują jakiejś generalnej zmiany w postrzeganiu związku. Innego pojmowania miłości? Np. nie oczekujesz już takiej atrakcyjności fizycznej ale kogoś bliżej osobowościowo. Jakiegoś lepszego porozumienia. Czy to co przeżyłaś nie spowoduje jakiś porównań, których nie chcemy. Nie wiem - oooo, były tak samo składał ubranie albo coś innego. Do tego, że był partner lub facet i wpłynął na Twoje przyzwyczajenia, Twój odbiór świata. I że będzie też jakaś obawa większa, że się może nie powieść niż człowiekowi z zerowym saldem. I czy uda się Ci tak pozamykać te wszystkie drzwi i okna i odciąć się tak radykalnie. Ja się obawiam, że od pamięci nie da się odciąć.
Podkreślam, ze nie chodzi mi o wspominanie, nie chodzi o porównywane przez jakąś specjalny sentyment. Po prostu czy to nie jest już jakiś filtr kolejny w myśleniu i postrzeganiu... nowego związku?

Napiszę tylko ,Ten KTOŚ, musi mnie czymś zauroczyć , tylko tyle , a może aż tyle ??
Dla mnie wystarczy :)Ja nie jestem aż tak wymagająca
A w ogole , to ja nie powiedziałam,że ,,pozamykanie drzwi ''jest proste
Mi zajęło parę lat, żeby się tego nauczyć
Dobra , dośc na dziś  tego filozofowania ,  zaraz zmykam na wycieczkę
Narka

I nie namówiłbyś.

Aaaaa.... na zwierzenia? To oki!

Ktoś jest tu fajny

Mag, nie zignorowałam Twojej prośby, ani nie jestem jedyną, która tam nie napisała. Ograniczyłam bytność na forum tylko do naszego wątku. Jeśli nauczę się racjonalnie z niego korzystać, będę mogła tu pozostać. To jest mój pomysł, a mój psycholog zachęca mnie do tego. Pisałam o tym.

Mag ja się wypaliłam totalnie. Nie potrafię już wspierać. Sama potrzebuję pomocy. Nawet mój organizm już nie daje rady. Stoję na rozdrożu, wiem jaką drogę obrać, ale to takie trudne.  Piegowata, miałaś rację, przeżywam wewnętrzny duchowy konflikt. Ja nie potrafię tak pisać o tym co jest tam najgłębiej w duszy. Zresztą i tak nikt mnie nie zrozumie, musiałby to samo przeżyć. Tak naprawdę to każdy z nas jest sam. Ja tu sobie piszę i żartuję, bo to mi pomaga. Opisuję co dobrego mnie spotkało i co sprawia mi radość. O smutkach nie piszę. Nie widzę sensu. Nie potrafię.

Ta suknia granatowa, na zdjęciu, które wstawiłaś jest piękna. Ulubiony fason mojego męża. Będziesz pięknie w niej wyglądać.

Lily, dziękuję za te informacje. Coś tam podskórnie "wyczuwałam", jakąś zmianę, a pytanie o sukienkę być może stało się impulsem, żebyś napisała powyższe.

Powiem tak: znam uczucie wypalenia na forum. Miewałam takie, dlatego kilka razy zapowiedziałam swoje odejście stąd. To było w okresie, kiedy u mnie działo się wiele ciężkich emocjonalnie rzeczy, a jednocześnie ... nie potrafiłam odmówić pomocy potrzebującym, choć to "tylko" forum. Za nickiem jednak stoi zawsze konkretny człowiek. Czasem jakiś post może komuś znacząco pomóc.

Jeśli czujesz, że forum Cię wciąga, odciąga od najbliższych, powoduje dyskomfort, posłuchaj psychologa i siebie.

Jeśli czujesz, że chcesz zrobić sobie przerwę - zrób to. Na ten wątek ZAWSZE możesz wrócić, w dowolnej chwili, bez strachu, że coś ważnego Cię ominęło. Forum to zapis aktualnych myśli.

Trzymaj się. Uściski!

Powiem Ci, co ja myślę, choć pytanie jest skierowane do Aliki.

Myślę, że generalnej zmiany w postrzeganiu związku nie będzie. Wiem, czego oczekuję od potencjalnego partnera i wiem, jakiego związku chcę. Wcale się to nie różni od wymagań, jakie stawiałam wkrótce_byłemu_mężowi. Oczekuję m.in. zrozumienia, czułości, docenienia, wierności, lojalności. To się nie zmieniło.

Mój wkrótce_były_mąż wpłynął na moje postrzeganie świata - przez kilkanaście lat był najbliższym mi człowiekiem. I bynajmniej w początkowym okresie naszego związku był ... moim mentorem i nauczycielem. Ja mu bardzo wiele zawdzięczam i nigdy tego nie zapomnę. To tak pomijając burzliwy aspekt naszego rozstania.

Jeśli będę go wspominać, to bez emocji. Jako człowieka, który zostawił w moim życiu ogromny ślad. I pozytywny i negatywny. Więcej chyba dobrego jednak.

Uważam, że zarówno człowiek z doświadczeniem, taki jak ja, ma takie same szanse powodzenia i porażki w związku jak ten "z zerowym saldem". to zależy od wielu czynników.

Trudno teraz tak sobie TEORETYZOWAĆ, jak moje wcześniejsze doświadczenia życiowe wpłyną na następną relację. To się dopiero okaże, co zostawiło we mnie swój ślad, a co nie.

Tak, wróciłam do wcześniejszego Twojego posta i jeszcze raz go spokojnie doczytałam. Jednocześnie pisałam elaboracik dla wątkowego doktora Freuda - wybacz.
Wyłuskałaś dla mnie zatem esencję , która lepiej pozwoliła mi spojrzeć na problem, z którym się mierzysz.

I choć doszło do zakłócenia na linii nadawca-odbiorca online - to wiesz, że moja intencja w poprzednim poście była dobra.

Wiesz co, rh, ja do forum i analiz tutaj podchodzę z dystansem, choć zdarzało mi się czytać bardzo trafne komentarze. Są przenikliwi ludzie, którzy mają i wiedzę i doświadczenie i potrafią coś naprawdę konstruktywnego komuś napisać. Jest jedna osoba na forum, której powierzyłabym analizę swojego przypadku, ale nie pisze u nas na wątku. Zresztą ja nie mam POTRZEBY takiej analizy. Gdyby tak było - poprosiłabym o nią wprost.

Wydaje mi się, że masz powyższe wymienione przeze mnie cechy. Ja również je posiadam, ale ZAWSZE podkreślam, iż nie posiadłam monopolu na wiedzę, i prezentuję na forum NIC WIĘCEJ jak tylko moje POGLĄDY. Można się z nimi zgadzać lub nie.

Chętnie natomiast przeczytałabym rozwinięcie Twojej myśli. Skonfrontujemy się potem, co Ty na to?

No właśnie nie wiem. Ty mi to napisz, skąd Tobie to przyszło do głowy.
***********************************

To niewątpliwy komplement w ustach net-faceta.
Dziękuję.

Ja też nie.

"Warstwa wizualna" też jest dla kobiet ważna, nie daj się nabrać, że nie. Natomiast u kobiet może być tak, że może ona pełnić drugorzędne znaczenie. My stawiamy np. na poczucie bezpieczeństwa, jakie może dać nam mężczyzna. No i ... jakby to powiedzieć, dla mężczyzny bodźce wizualne są ważne, by ... po prostu uprawiać seks.

Osobowość jest dla mnie numer 1, to prawda. Wartości, takie jak uczciwość, wierność, prawdomówność też. Mnie się wydawało, że wkrótce_były_mąż je posiada. Albo on je miał, tylko nagiął do sytuacji. Choć jak jest się SPÓJNYM, to się wartości nie nagina, prawda?

Polać temu Panu. Nie inaczej, rh, nie inaczej.

Do żartów na forum to czasem trzeba dwojga.

Jednak Thank you.

Nie odkrywać jednak przedyskutować jakąś ideę ogólnie - na ogólnym poziomie i wyciągnąć wnioski dla siebie...

Tu trafiłeś, rh. Wiadomo, że każdy przypadek i każdą relację w rodzinie trzeba rozpatrywać indywidualnie, ale piszący tutaj wspólnie ze mną dłużej wiedzą, że akurat postać mojego ojca jest dla mnie kluczowa w życiu. Mamy bardzo silną, pozytywną więź. Nie twierdzę, że mój ojciec jest ideałem, bo takich nie ma, ale jest bardzo dobrym ojcem, mężem, dziadkiem. To bardzo dobry człowiek, po prostu, choć uparty jak stado kóz.

Tak, ja mam bardzo określony model rodziny, związku k-m. "Szukam" faceta podobnego do mojego ojca w wielu aspektach, ale ... nie tatusia. Takie relacje też są, tylko że one mnie nie interesują.
Bezpieczeństwo ze strony faceta tak, opieka ... to już mniej. Zbyt niezależna jestem i nie lubię być sprowadzana do roli dziecka.

Mhm. Tak jest. Jeszcze nam tu nie napisałeś na TYM wątku, jaka warstwa wizualna jest Ci najbliższa. Brunetki, blondynki...

OK. "Przypisaliście się" na wątku. Natomiast muszę Ci powiedzieć, że ... występowaliśmy już tutaj w różnych konfiguracjach - pół żartem oczywiście.

Jednak wierność zawsze w cenie, szczególnie na TYM wątku.

Z facetami to do końca nie wiadomo... A z "net" to już w ogóle. Pietruszka to coś o wyrywaniu korzeni pisała, więc na razie jest w strefie bezpieczeństwa.

Ustawka?... Ja tam nie wiem, co Metylowi po głowie chodzi.

EDIT
* Moja opinia nie jest wiążąca. A tak w ogóle to nie pomyślałam, że może być ona wykorzystana do poszerzenia kręgu "rwanych" na forum.
Jeszcze się wiele muszę o świecie i tym miejscu nauczyć...

Al, moim zdaniem wszystko zależy od konfiguracji tych dwojga.
Po pierwsze - kwestia tego czym dla nich jest miłość.
Miłość jest niedoskonała, tak jak z natury niedoskonały jest człowiek. Szukanie doskonałej miłości to ułuda. Miłość trzeba najpierw odnaleźć w sobie, nie wystarczy tylko stanąć i rozglądać się kto by mnie tu pokochał. Trzeba najpierw samemu potrafić coś dać drugiemu. Każda miłość w końcu zażąda ofiary i trzeba się z tym liczyć. Takie jest życie.

Po drugie -kwestia tego kim są Ci dwoje. Wbrew pozorom nie tak łatwo człowiek się zmienia. Może być i tak, że jest już w n-tym związku, a nadal jest niedojrzałym człowiekiem. I na takiego nie pomogą żadne dywagacje. Nie da rady. Nie udźwigniesz tematu. A dojrzeć to nie takie proste. Ilu znasz świadomych siebie ludzi? Ilu takich, którzy podjęli trud pracy nad sobą? I tu paradoksalnie osoba po przejściach może być akuratna, jeśli dla niej trudne doświadczenie stało się impulsem do samoświadomości. Jest też wiele pułapek, jedni się wycofują, inni wykorzystują, jeszcze inni tkwią w ułudzie lub zgorzknieniu. Trudne doświadczenie to nie tylko rozwód. Tym samy prawom będą podlegać osoby po innych zranieniach choćby z dzieciństwa. Tak, że decydujące jest jednak na jakim etapie rozwoju osobistego jest człowiek. Czy to będąc w małżeństwie czy w singielstwie człowieka boryka się z życiem i  zawsze w końcu staje przed wyborem - czy wziąć się za siebie czy kolejny raz pójść na łatwiznę i odpuścić. 

Podyskutować dobra rzecz, ale doświadczenie to zdobędzie się dopiero na konkretnym przypadku. Tu decydujące będzie kim okaże się ta druga osoba, a że każda jest inna, a i długo się ją poznaje, to i tak nie wychodzi tak jak to sobie zaplanowaliśmy. Zresztą jak stracisz głowę to te dywagacje nie na wiele się przydadzą.

Al, chcę Ci jeszcze powiedzieć, że czasami wystarczy po prostu z kimś być żeby go pocieszyć. Wystarczy zwykłe "rozumiem cię", żeby przynieść mu ulgę. Wiem to z książki o wychowaniu dzieci. Może Ci się kiedyś przyda. Dla dzieci jest to bardzo cenne uznać ich uczucia, nawet te trudne jak gniew, ból, wstyd. Nie trzeba nic z tym robić, tylko dać im prawo je przeżyć. I nawet kiedy dziecko opowiada o trudnym zdarzeniu nie trzeba podawać mu rozwiązań. Tylko pozwolić mu opowiadać, dając akceptację niewerbalną i choćby "aha", a dziecko samo znajdzie najlepsze rozwiązanie i tym sposobem poczuje ulgę oraz zadowolenie z siebie. I wiesz co, ja czasami również chcę po postu, żeby mąż mnie zrozumiał, wystarczy żeby powiedział "rozumiem kochanie że jest to dla ciebie trudne przeżycie" i przytulił, zrobił coś miłego żeby poprawić humor, nie trzeba od razu szukać kobiecie rozwiązań, a panowie często myślą ze o to właśnie chodzi.

To powyższe napisałam tylko tak ogólnie, z pożytkiem dla zrozumienia kobiety i dziecka.

Nie w odniesieniu do moich wewnętrznych problemów. Tym wolę zajmować się jednak w zaciszu gabinetu psychologa. Czuję się tam bezpieczna i akceptowana. Ufam mu. Wiem, że nie wykorzysta nigdy tych informacji przeciwko mnie.

Dziękuję Al, za Twoją życzliwą reakcję. Cieszę się, że jesteś na forum. Chętnie przyłączę się do dyskusji, w miarę możliwości.

Ali Dziękuję za odzew. Jak się na coś zdecyduję to napiszę.

Dzień dobry wszystkim!

Zanim netkafejka ruszy z kawą, rozmowami o ciuchach, kosmetykach czy innych sprawach, ja odniosę się do "zaległego" od 2 dni posta Astrala , który "zginął" w w ferworze innej dyskusji. Astral , moje zdanie poznałeś tego samego dnia. Absolutnie nie uważam się za eksperta w sprawach k-m, ale chociaż PODEJMĘ PRÓBĘ odpowiedzi. Może ktoś jeszcze coś mądrego napisze.

Skupię się na tych wyróżnionych fragmentach.

1. Tragicznie nie jest, jest "tylko" źle, bo do spotkań dochodzi. Są faceci, którzy nie mają żadnych spotkań, a to już coś. Czymś te kobiety przyciągasz na początek, że spotkania się odbywają.

2. Opinia tych pań, że jesteś OK, nie musi być kłamstwem. Ale to wiesz.

3. Pytanie teraz, co może być przyczyną, że to dalej "nie wypala". Ja osobiście jestem przeciwna jakimkolwiek gierkom, dawaniu fałszywej nadziei, jeśli "czuję", że ...nic nie czuję i nie widzę szans na rozwinięcie relacji w kierunku, jaki facet by oczekiwał (piszę na podstawie przeszłych doświadczeń).

Ja akurat jestem bezpośrednia i szczera i mnie nie przychodzi z trudem określenie granic czy oczekiwań czy ucięcie kontaktu, jeśli nie jestem zainteresowana czy widzę w nim zagrożenie dla siebie. Uważam, że to jest uczciwe wobec faceta. Jeśli mówię "nie" to mam na myśli "nie", jeśli mówię "jeszcze nie wiem" to dokładnie tak jest. To ostatnie pozostawia furtkę obojgu na sprawdzenie, czy jest sens to kontynuować.

Tak więc Cię rozumiem, że wolisz, jak Ci się oczu nie mydli.

4. Co robisz źle lub gdzie może być problem?

a. Logistyka. Jeśli fajnie się gada przez internet, ale nie dochodzi do regularnych spotkań w realu- zapomnij. Pisałam, że osobiście nie wierzę w związki na odległość. Zdania nie zmieniłam.

b. Podtrzymywanie kontaktu. Może to głupio zabrzmi, ale ...ja potrzebuję, jeśli ma coś z tego być, niemal codziennego kontaktu. Niech to będzie jeden SMS, jedno zdanie, jedna wiadomość na FB, whatever, ale jest to dla mnie czytelny sygnał, że facet JEST zainteresowany. Bez tego domniemuję, że odpuszcza, do czego oczywiście ma prawo.

c. FRIENDZONE... Zjawisko, które zostało na tym forum dla mnie nazwane. Dlaczego faceci lądują w friendzone, to było tu od groma tematów. A ja zapytam - jak konkretnie dajesz dziewczynie do zrozumienia, że Cię pociąga? My kobiety, dość dobrze odczytujemy różne sygnały, ale...nie są one ze strony faceta zawsze czytelne.

5. Kwestia obniżenia wymagań jest sprawą indywidualną. Ja, np., wiem, co mnie interesuje w związku, pisałam o tym wczoraj i poniżej tego pułapu nie schodzę. Natomiast nie ustawiam sztucznych filtrów typu - 180 cm wzrostu, niebieskie oczy, taki a taki samochód, zawód, itp.

Może ktoś coś jeszcze napisze. To takie wczesnoporanne myśli.

A poza tym jest zimno i pada deszcz. Nie śpię w seksownych koszulkach. Mam ciepłą bluzę i założyłam ciepłe skarpetki, bo marzną mi stopy.

Miłego dnia wszystkim życzę !

PS Ktoś mi chociaż poda wirtualnie gorącą kawę do łóżka?...

Chętnie się tej bezobrazkowej kawy napiję.

Myślę sobie, że rozumiem irytację Astrala w w/w kwestii. Jest z nas wszystkich najmłodszy i naturalne jest, że szuka partnerki - całe życie przed nim.

Przykład, który podała Symbi, jest kolejnym dowodem na to, że wiele wartościowych spotkań zaczyna się przez przypadek.

Ja to znam jeszcze takie powiedzenie będące ilustracją powyższego przykładu: Na długie czekanie, dobre śniadanie . To mi nawet powiedział o mnie wkrótce_były_mąż, kiedy się poznaliśmy. I miał rację.

Powiem, że gdybym miała być w niesatysfakcjonującym związku po to, byle tylko z kimś być, to wybiorę singielstwo.

Poszukam bo nie używałem a jest z 10 opcji do wyboru jednak sporo z nich zależy od miejsc pobierania. Mi (może niesłusznie) system antyvir odkrył w jednym pobraniu takiego programu do YT wirusa więc ostrożnie poszukam i coś zaproponuję.

Dziękuję, rh. Oczywiście nie jest to prośba na cito .
Tak jak wspominałam, lubię odkrywać nowe rzeczy i uczyć się.

Branża IT zawsze wydawała mi się ciekawa, ale mam skromną wiedzę pozwalającą po prostu ułatwiać sobie życie za pomocą komputera.

Powiem Ci, że jeden raz brałam udział w projekcie zakładającym korzystanie z różnych fajnych aplikacji. To był projekt dla laików IT. Ale zabawa była przednia. Jakie cudeńka tworzyliśmy...! Pochłonęło mnie bez reszty. Nie ma co się dziwić, że w pozwie wkrótce_były_mąż mi napisał, że obiadów mu nie gotowałam!

EDIT
Na laptopie mam antywira ESET.

A jakbyś nie widziała, to Ci to zdanie wysupłałam.

rh dołączył niedawno do tego tematu, widzi obiektywnie z boku.
A poza tym, skubany, też jest "widzący więcej".

Ale konkurencją dla siebie nie jesteśmy.
Raczej... współpracujemy.

Oj... aby 'potomka' jakiego nie było

Kręcisz... bo pępek Ci widać

Ja widzę

kobieta-mężczyzna = bardziej intymny opierający się nawet o seks (odwołujemy się do jednostki typu ta kobieta, ten mężczyzna lub jakiś, bez znaczenia)
damsko-męski = bardziej ogólny, oparty często na relacjach typu role społeczne, mniej angażujący (odwołujemy się do grup a nie jednostki)

Tja... na ucho komu to powiem

Widzę trzy opcje:

a.konfesjonał;
b. telefon:
c. XX...

Wpadnę tu później. Teraz mam mnóstwo pracy.

XXX? Hmmmm... Mówisz? No to teraz myślę, że ten telefon to może Ty mi płatny proponujesz Bo konfesjonał to się mylisz na pewno tam się mówi o grzesznych rzeczach a jak gust co do kobiet może być grzeszny? Aaaaa.... tak kombinujesz? A..... titititi!

Lily, polałaś wszystkim na rozgrzewkę, a oni się rozkręcili z resztą zawartości butelki i teraz cisza w netkafe.

Oznacza to, że zamiast lektury forum wybiorę lekturę papierową.

Słuszna uwaga Al.
Czy zauważyłeś, że jest tam w środku nas takie miejsce, do którego nie zabierzesz drugiego człowieka. Nie można go opisać, jedynie poczuć.

Tak, czuję to. I widziałam to kiedy napisałam o swoim zdrowiu. Poruszyła mnie Wasza reakcja. Jeszcze raz wszystkim dziękuję.