moje cudowne życie po rozwodzie - Netkobiety.pl

Dzień dobry,

Ja chętnie napiję się kawy. I zjem to pyszne śniadanie. Rozpieszczcie mnie tu z rana.

@Piotr, dużo wytrwałości życzę!

Wlazłam znowu, kurcze mam problem z którym sama sobie nie poradzę
Teraz nie mam za bardzo czasu opisac, bo mam gościa w domu (nie mojego) ale muszę obiad zrobić
Wieczorem postanowiłam umieścić swoj temat w dziale ,,relacje z rodziną''
Sama nie daje sobie z tym rady rozum mówi mi co innego, a wyrzuty sumienia co innego??
Moze obiektywna ocena ludzi stojących z boku mi podpowie,bo ja juz jestem psychicznie wykonczona ,niestety

Ps Sorry, za moje wynurzenia emocjonalne, wybaczcie

Ps Mysti, zdradz mi sklep w De w ktorym mozna zakupić tę buteleczkę

Miłego dnia jeszcze raz , do później

No to Alika serdeczne dzięki za uśmiech, od razu kawka przedpołudniowa smakuje dużo lepiej

Pamietaj te słowa: " W twym życiu nie ma granic"

Czasem właśnie rzut oka i opinia osoby nie związanej z problemem pomaga.
Ja ostatnio staram się żyć tak, by to mi było dobrze. Tak mi doradziła bliska osoba- rób tak, by tobie było dobrze, inni za ciebie tego nie przeżyją.
Gdy mam problem staram się tak go rozwiązać, by zadowolić siebie, a nie innych swoim kosztem.

A XuXu trafisz w sklepach typu Rewe, Edeka, Real, Kaufland. Czasem bywa gdzieś w promocjach, ale generalnie w tych większych marketach.

Kukułkowe...kiedyś sama robiłam, ale dla mnie trochę za słodkie. Kieliszeczek..a owszem ...

Bardzo  dziękuję WSZYSTKIM za wsparcie , postaram się opisać mój problem.
Moze Wasze , obiektywne spojrzenie  pozwoli mi wyzwolić się z moich wyrzutów sumienia.
Bo ja juz dłuzej nie mogę tego tłamsić w sobie, to mnie powoli ,,zabija'' a ja juz nie chcę tak żyć !!!!!

Edit: Mysti , dzięki za namiary , będe miała te sklepy tam gdzie bedę
Dziwne,że jeszcze nie zwróciłam uwagi na tę butelkę, a dosc czesto bywałam w tych sklepach
Ale wszystko przede mną  Dzięki

Witam popołudniowo

Oczywiście Aliko, że wesprzemy Cię z serca.

Kaja ja też myślałam dziś o naszej ekipie, że to jest naprawdę dobre miejsce. Chodzi o tę potrzebę kontaktu z drugim człowiekiem, jak wspomniał wcześniej Piotr. Zawsze było mi smutno kiedy wątek wygasał, nie chciałam, żeby się skończył.
Dziękuję za proporcje na kruszonkę i namiary na stronę.
Niestety nie umiem wklejać zdjęć z telefonu, tylko w komputerze umiem.

Wątki tak długo istnieją dopóki piszący mają POTRZEBĘ na nich pisać, dopóki tematyka jest interesująca dla piszącego i czytających, dopóki formuła się nie wyczerpie.

Jak będzie z tym tematem, zależy tylko od WAS.

Auć! Poważnie?! Jakie serce? Może tego nie jeść???

Takie podejście bardzo mi się spodobało.
A bawole serca kiedyś u mnie rosły, teraz kupuję czasami na targu. Są pyszne, takie od serca.

Uffff... To brzmi lepiej... że miąższ Nie śmiałem się pytać czy to był warzywniak, co zakupy robiłaś

Jeśli chodzi o inne serca to idąc za metodologią pierwotnych ludów to chętnie zjadłabym tylko serce byłego z dużą ilością ziół bo inaczej by mi przez gardło nie przeszło choć z drugiej strony może lepiej nie bo według tych wierzeń zamiast jego siły i mądrości jeszcze bym przez to nabyła tylko jego totalną glupotę

Mysti, ja nie wiem, ja jeszcze chyba tak naprawdę nie kochałam,aż tak mocno

Edit: a dlaczego tak piszę, bo zyję i mam się dobrze .......

Lily to jest ból duszy mega fizyczny

Edit.  A często ci ze skały zbudowani w środku są delikatni jak angielska porcelana

@Mysti, bardzo mi przykro, że spotkało to bliską Ci osobę.
Jeśli była zaangażowana emocjonalnie w ten związek, to jej reakcja nie jest niczym nadzwyczajnym. I to jeszcze wszystko świeże.
Kaja świetnie to ujęła, że to ból duszy. Ogromny.
Miesiąc? To nic.
Wystarczy popatrzeć na wątki tutaj typu "Brak sensu życia".
Śmierć to zawsze bolesna strata. Każdy ma inne tempo dochodzenia do siebie po stracie, o czym tu wielokrotnie pisaliśmy.

Może szokiem jest to, że była silna, a więc "powinna" sobie z tym szybko poradzić.
Owszem, bywamy silni. Ale znajdzie się coś, co przygniecie do ziemi.

Ja jestem silna, ale daję sobie prawo do słabości. Inaczej byłabym po prostu nieprawdziwa.

Mozna...

Pociągi odchodzą i statki
Ona nie wróci do matki
Kto by uwierzył w całym Makowie
Że dla niej światem był jeden człowiek

Przez niego więc siebie zabiła
Ta co z miłości tańczyła
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
I lody podał jej malinowe.

Edit
Moim zdaniem samobojcy juz umarli za zycia odebranie sobie zycia to tylko skrocenie sobie cierpienia. Nadzieja na spokoj. Szkoda ze nie mozna tego leczyc jakims narkotykiem az dojda do stabilnosci emocjonalnej. Prozac jest za wolny.

Też tak słyszałam.

Ja naprawdę mam bardzo ostry stosunek do samobójców. Jak wspomniałam-znam z autopsji.
Kilka razy byłam świadkiem rozpaczy bliskich.
Chodzę do nich na groby, zapalę świeczkę, ale nieraz nagadałam im do słuchu.
Uważam,że nigdy nie ma sytuacji bez wyjścia.
Brutalne, ale prawdziwe- zawsze może być gorzej

Ja już nie oceniam surowo samobójców. Zrozumiałam, że są ludzie o znacznie obniżonym progu odporności na ból, tak zostali ukształtowani w dzieciństwie.
Na przykładzie tej dziewczyny zrozumiałam, że tacy ludzi mogą myśleć tak jak ona, że wszystkim będzie bez nich lepiej, że dziecko trafi do lepszej rodziny, lepszej matki. Do takich ludzi nie dotrą racjonalne argumenty. Kiedy są na krawędzi trzeba ich przede wszystkim wysłuchać i zrozumieć, być z nimi w tym cierpieniu. Tak, to trudne.
Ludzie tego nie wiedzą i często rzucają się i szarpią takie osoby, nie zdają sobie sprawy że igrają z czyimś życiem. Tak było.
I teraz też widziałam wątek w dziale zdrady osoby przygniecionej cierpieniem, i dostała ona wpis od zdradzacza, że jak nie umie pisać to niech spada. I wątek zniknął, a z nim może i dziewczyna. A ludzie w takim stanie nie potrafią sklecić paru zdań poprawnie. To charakterystyczne. Tylko trzeba wiedzieć.

Ludzie często wyglądają na silnych bo muszą, życie tego wymaga, aż w końcu coś w środku pęka. Piotrek ładnie to przedstawił.

Oczywiście jest to tylko jeden z aspektów w tej tematyce. Tylko ten z którym się spotkałam.

Mysti nie wiem co jest, ale tu gdzie mieszkam i tam skąd pochodzi mój mąż, jest coraz więcej samobójstw i to młodych ludzi.

Ta dziewczyna o której pisałam, szukała pomocy, błagała wręcz, a ludzie po niej pojechali, prosiłam by poszła do lekarza psychiatry i poszła a on jej powiedział, że wyjdzie z tego i tyle pomocy, podawałam numery żeby dzwoniła, a tam jeszcze się na nią wydarli. Dobrze, że w końcu zeszło się kilu ludzi do pomocy, pisali do niej, rozmawiali na GG. Ona nie miała dosłownie nikogo. A wcześniej też była silna, sama siebie nie poznawała co się z nią stało po toksycznej relacji z narkomanem.
Różnie się w życiu zdarzyć może, dobrze gdy wtedy znajdą się ludzi dla których nie jest się obojętnym.

Symbi słusznie napisała, że to choroba, a mnie się zdaje że u jej źródła leży głód miłości i bliskości drugiego człowieka.

To tylko moje skromne zdanie.

Dzień dobry
Mamy nowy tydzień, dla mnie ,,ostatni'' w domu, czas wracać do pracy..
Zapodaje kawę, jak ktoś ma ochotę to proszę

Ps.dziś czekam na kuriera,walizka + botki, bo stwierdziłam,ze nie mam butów i sobie zamówiłam
Miłego dnia EKIPO 

Edit: własnie był kurier ale nie z tym czego się spodziewałam   powtórzę się-,, chyba jestem jednak szczęściarą ''
 

Cześć Kaju

Witam przy kawie

Oczywiście, że jesteś szczęściarą Ali. Drzemie w nas ludziach wielka siła. Dobrej podróży i pracy życzę.

Miłego dnia Kochani

Czołem

Dzielę się z Wami moim mottem na dziś:

Dzień dobry!
Piękne przedpołudnie, choć u mnie lekkie chmurki na niebie.
Właśnie popijam drugą kawkę.
Cieszę się Mag, że zgadzasz się ze mną.
Dzisiaj rano czytałam w "Wysokich Obcasach" artykuł o 50-letniej anorektyczce, miłość jej męża to właśnie wybór, bo powiedziała w wywiadzie, że od 15 lat nie jest dla niego kobietą z powodu choroby (organizm zjada sam siebie), a on dalej się nią opiekuje i z nią jest, mimo, że żyją jak brat z siostrą.

W nawiązaniu do poniedziałkowego motta Mysti muszę powiedzieć, że mam dziś dobry poniedziałek, taki dla urody i relaksu.

Byłyśmy dziś z córką na zabiegach upiększających w gabinecie kosmetycznym. To ważne, aby dziewczynki małymi kroczkami adekwatnie do wieku uczyć dbać o siebie, a więc i o urodę. Wybrałam salon, w którym jeszcze nie byłam i okazał się strzałem w 10. Duży i profesjonalny kompleks. Zarówno gabinety jak i same panie, które tam pracują są doskonałą wizytówką firmy. Ta pani, która nas obsługiwała szeroko orientowała się w zagadnieniach zdrowia skóry, miała bardzo dobre podejście do klienta, uprzejme i fachowe, ale nie nachalne. Kolejny przykład człowieka na właściwym miejscu. Aż się samemu chce lepiej pracować.

Czekam teraz z obiadem na męża, a potem idę do koleżanki, poopowiadamy sobie o wakacjach. Ja jestem bardzo zadowolona z wyjazdu. Przede wszystkim z wypraw w piękne miejsca jak Santorini i Zatoka Mirabello, a także z cudownych plaży. Ja właściwie nie wychodziłam z wody. Nauczyłam się pływać kilkoma stylami. Na basenie nie szło mi najlepiej. Mam dobre podstawy bo zaczynałam naukę z instruktorką, ale jakoś mi nie szło. Nieźle też dałam sobie radę z językiem. Dzięki temu poznałam nową koleżankę. Uczyłam córkę pływać, a ona widząc jak dobrze się bawimy zagadnęła mnie po angielsku. Potem rozmowa potoczyła się jakbyśmy znały się od lat. Opowiedziała mi o swoich podróżach, o pielgrzymce do Santiago de Compostela, o Paryżu, o tym jak bardzo wierzy w opiekę Boga, o swoich dzieciach. Poznałam ją z mężem, a ona zaprosiła nas do siebie do Miami. Powiedziała, że koniecznie musimy zobaczyć Wielki Kanion, bo jest to jedna z najbardziej niezwykłych rzeczy. Od razu wgrała mi na telefon apkę wyszukującą najtańsze połączenia lotnicze. My zaprosiliśmy ją do Polski. Oto co znaczy siła uśmiechu - to język uniwersalny. Sam lot okazał się przyjemnością. Przywieźliśmy też piękną, ręcznie malowaną porcelanę na pamiątkę naszej pierwszej rodzinnej podróży zagranicznej. No i dostałam biżuterię na 21 rocznicę naszego poznania z mężem.

To bujdy na resorach w tym świecie nic nie trwa wiecznie , mnie wydawało się że byłą będę kochać na zawsze a jednak mi przeszło. Każdy musi przejść swija żałobę  i tyle. Mnie to doświadczenie diametralnie zmieniło

Jak?

I_see... jakieś fatum... czy co? Co temat to się pytam czy dialoguję... Jednak z tą miłością to byłem oponentem i dalej się tak czuję. Pożądanie jest jednym z pierwszych elementów zakochania gdyż miłość to uczucie a nie emocja (a nauczyli mnie różnic). Nie... miłość nie bazuje na pożądaniu... jeśli tak to ujmiemy. Ale dyskusja już była, zgłaszam tylko i podtrzymuję swoje zdanie odrębne i nie dam się już sprowokować do dyskusji

EDIT: aby nie było, sama wróciłaś do tematu...

Witam

Otwieram Kafejkę
Dziś kawa po,, inszemu '' fajne słowo czasem lubię pobawić się słowami
Proszę do wyboru co kto lubi

Miłego dnia EKIPO 

Edit: Lili jeszcze czekam na buty,na razie jest tylko walizka 
Mag, ok poczekam do wieczora

Ja też nie, jednak ważne jest dla mnie pierwsze wrażenie. Od razu widać to "coś".

Czołem ekipo, tak w ogóle.

Dzień dobry

A ja wierzę w miłość od pierwszego spojrzenia ponieważ ją przeżyłam. Kiedy po raz pierwszy byłam w wielkiej dyskotece w dużym mieście, zobaczyłam go w tłumie i wtedy w mojej głowie powstała myśl - ten będzie twoim mężem. Za jakiś czas podszedł do mnie i przetańczyliśmy całą noc, pozwalałam się z przyjemnością przytulać i słuchałam rozbawiona jak mnie bajeruje. Kiedy odprowadził mnie na autobus, to ja go pocałowałam. I był to mój debiutancki pocałunek. Pamiętam jak z maślanymi oczami jechałam już na pierwszą randkę, pamiętam dokładnie co czułam i jak na niego patrzyłam kiedy się zobaczyliśmy. To było naprawdę piękne. Wszystkie nasze randki były niezwykłym emocjonalnym dla mnie przeżyciem. Do dziś dziękuję Bogu, że dane mi było to przeżyć. Mimo głowy w chmurach nie zapomniałam o zdrowym rozsądku, już na pierwszym spotkaniu zapytałam go czy jest Polakiem i czy wierzy w Boga. Akurat to było dla mnie ważne. A zanim go spotkałam w moim typie byli chłopcy o ciemnych włosach i oczach, a jednak wybrałam blondyna o niebieskich oczach. A seks w tej romantycznej młodzieńczej relacji przyszedł dużo, dużo później, także nie on nas połączył. Mnie to na długo wystarczyło by przytulenie i pocałunki, ale jemu to ciężko było utrzymać ręce przy sobie. Także ilu ludzi tyle historii.
Dzięki za okazję do tych pięknych wspomnień.

Dziękuję Mysti Często boję się, że coś zostanie źle odebrane. A ja też tak jak inni czasami potrzebuję pisać co mi w duszy gra. I czuję, że tu wśród Was mam swoje miejsce w sieci.
A może z grubsza napiszesz jeszcze raz o uśmiechu?