Czy można kochać obu? RATUNKU - Netkobiety.pl

Nie masz na to wpływu całkowitego. Całkiem pewne metody antykoncepcyjne to ciąża i brak seksu
A związki bez miłości nigdy nie prowadzą do niczego dobrego, niestety

Nie za wiele tych pozytywnych cech  jak na małżeństwo...
Ponawiam po raz kolejny pytanie, na które jak ognia unikasz odpowiedzi
Dlaczego wyszłaś za mąż akurat za tego faceta..?

Nie unikam odpowiedzi. Odpowiadałam już na to pytanie ze 3 razy.

Cech niewiele przez to, że ex mi je wszystkie przyćmił. Ale odkręcam to powoli w samej sobie!

Tak, jest - wstyd przed rodziną, bo co oni sobie o agat pomyślą.... no i oczywiście ostatnie olśnienie.

Autorko, również na moje pytanie sprzed kilku stron nie odpowiedziałaś, ponawiam je więc - Jak zamierzasz ratować swoje małżeństwo, skoro boisz się być z mężem szczera? Na czym chcesz oprzeć tą pracę? Na szczerości nie... więc na czym?

No i co z tego, ze niby zalujesz? Nie czarujmy się, to sa wielkie placze by poprawić własne samopoczucie: pogubiłam się, zeszłam z dobrej drogi, ale teraz zaluje i podziwiajcie mnie jaka jestem silna. Na guzik Ci się to zda, bo podstawowe mankamenty Twojego malzenstwa, czyli brak milosci, nieuczciwość i tchórzostwo z tym powiazane, pozostaną jak sa.

Przepraszam, chcialabys by maz Cie pokatnie zdradzal wzdychając do innej panny, a potem klamal w zywe oczy?

Teraz napisałaś coś więcej, bardziej otwarcie, że związek z mężem jest dla Ciebie ważniejszy.
Nie pytam już o powody, z których to wynika.
Jeśli mowa o sugestii, by męża poinformować o tym Twoim "zagubieniu" powtorzę. Rozumiem Twoje obawy, że mąż mógłby odejść.
Rozumiem także ten egoizm, który każe w tej sytuacji zachować wszystko dla siebie i samobiczować się bez wiedzy ślubnego.
Nie pochwalam, bo jeśli (jak twierdzisz) kochasz męża, pozwól mu na to, by spojrzał na Ciebie jak na żywą osobę, a nie pomnikowy ideał.
Ja tak spojrzałem. Ona powiedziała mi wszystko i pozwoliła zdecydować, co z nami dalej.
Opinia rodzin, sąsiadów i znajomych przy rozważaniu tego dylematu również miały znaczenie. Nie przeczę, bo odradzano mi ożenek. I wyszłoby na ich.
Ale podstawą była miłość i docenienie jasnego przedstawienia sprawy.
Ja, to ja jednak. On, Twój mąż może inaczej na to spojrzeć. Znasz go lepiej, niż ktokolwiek inny zapewne.
Dlatego nie namawiam, ale radzę pomyśleć o tym, na co zdecydowała się moja żona.

agat7 - mogę spróbować wytłumaczyć, czemu takie odpowiedzi tu dostajesz: nikt nie chce Ci dowalać, po prostu nie da się najpierw opisując człowieka całkowicie neutralnie/negatywnie "kochać go".

I nikt nie uwierzy, że nagle go pokochałaś.

I Excop zastanowię się nad tym czy nie powiedzieć kiedyś tego mężowi... Teraz się boję, że wszystko stracę. A czy kiedyś nie będę się bała? Czy kiedyś zaryzykuję? Tak samo jak zaryzykowałam rozpoczynając chwilowy romans?

Owszem aktualne. I nie zmieni się to na "pstryk" za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.

Nie do wiary, dokładnie te same schematy co u Spensa. Jego damska wersja.
Traktowanie i widzenie męża, kochanka, fakt, że był exem, strach przed konsekwencjami, zastanowieniem się nad wartością swojego małżeństwa, naprawianie po swojemu.
Nie twierdzę, że po zdradzie emocjonalnej jest niemożliwe udane życie w związku. Droga jednak jest trudniejsza. Bardziej wymagająca.

W takim razie to będzie syzyfowa praca.
Zamęczycie się.

Ja po prostu nie widze CO Autorka chce ratować.

Wyszla za faceta z którym była kilka lat, bo...jakos tak wypadalo. Nie z szaleńczej milosci, z checi budowania wspólnego zycia, ale ze wzgledu na konwenanse i przyzwyczajenie. Ledwie po kilku miesiącach tego "malzenstwa" poleciała, z własnej inicjatywy w tango z eksem sprzed lat, co dobitnie swiadczy o tym jak poważnie była w to "malzenstwo" zaangazowana. Teraz placz, kwik i rwanie szat, bo nie daj Boze, jak się małżonek dowie, to w doope kopnie i co ludzie powiedzą.

Dulszczyzna pierwszej wody.

Żona Spensa dowiedziała się o jego zauroczeniu byłą nie od niego samego. Automatycznie stał się niewiarygodny w swej miłości do żony i żalu .
Naprawdę wybaczyć i zrozumieć można wiele. Niestety w strachu jaki teraz towarzyszy i trochę skrzywionym obrazie siebie i tych dwóch mężczyzn po dawce emocji i chemii z tego romansu najgorszą rzeczą będzie zdać się tylko na swój rozum i bez prawa głosu tego kogo ponoć kochasz. W historii Spensa masz opisane prawie wszystkie mechanizmy zauroczenia, działania w emocjach, tłumaczenia, jak odróżnić miłość, jak ją ocenić, rola wybaczenia, by pójść dalej.

Hmm, a jak jak domorosły czytacz w kryształowej kuli, już widze kontynuacje tego watku: "To było silniejsze ode mnie, nie umiałam się powstrzymać, nie potrafie uwolnić się od bylego...". Albo podobne kwiatki.

No ok. Dla Ciebie.
Ale czy dla Niej?

Ona nie chce zmierzyć się z tym pytaniem.
Podejmuje po prostu racjonalną decyzję.
Jak my wszyscy. Mało kto ma odwagę na więcej. Nawet trudno się dziwić. Wiadomo jak byłoby to ocenione.

Wypraszam sobie Sugerowałam Ci to w każdym moim poście.

Czyli Ty nie mieszkasz z mężem na razie? Jak najszybciej to naprawcie.

Mam nadzieję, że u mnie również tak będzie, że "prorocy", czyli Wy, którzy już znacie zakończenie mojej historii, również obejdziecie się smakiem Tego sobie życzę.

Paweło...leki brałeś?

Można można uratować związek po zdradzie ,ale wymaga to wiele pracy z obu stron....
Nie ma co oszukiwać bo kłamstwo ma krótkie nogi ,prędzej czy później wszystko wyjdzie.
Lepiej poznać najgorszą prawdę niż żyć w kłamstwie...
Wiem wiem nieraz szczerość boli ...
U mnie trwało to też półtora roku ,ale stoję teraz w takim punkcie że jest wszystko na jak najlepszej drodze aby moje małźenstwo poszło o krok dalej.
A problem autorki jest mi znany z mojej prespektywy, można mieć sentyment do ex ,może i uczucie .
Ale masz męża go powinnaś kochać i szanować jak jest dobrym człowiekiem i dba o Ciebie.
Z jakiegoś powodu jest Twoim mężem musiałaś go Kochać ,jeżeli wybrałaś go z braku laku czy aby nie być samotną to facetowi współczuje...
Jeżeli faktycznie będziesz z nim to mu powiedz ,jeżeli Ciebie naprawdę Kocha to wybaczy a jeżeli ty go Kochasz to walcz o niego.
Jesteśmy ludzmi każdy popełnia błędy ,jeżeli się ich nie powiela to jest wszystko na dobrej drodze aby i Twoje życie ruszyło z kopyta do przodu.

ten watek to damska wersja Piotra74  ,,Ratować żonę z toksycznej miłości czy sobie odpuścić?,,

Z jakiegoś powodu związek z ex się zakończył. Być może już tych powodów nie pamiętasz, ale to nie znaczy, że stały się nieaktualne. Związek z drugą dziewczyną też się zakończył. On twierdzi, że to dlatego, że nie mógł bez Ciebie wytrzymać, ale może powiedział Ci tak, bo wyczuł, że to kupisz i coś jeszcze do niego czujesz. Jeśli czujesz chemię, to się z nim przyjaźnij, ale tylko wtedy, gdy mąż się na to zgodzi.  Musisz pamiętać, że taką znajomością - ukrywaną, czy nie - bardzo ranisz drugiego człowieka, który Cię kocha.

Pisałaś, że byliście co raz bliżej siebie, także fizycznie. Ex wyraźnie Cię uwodził i zaciągał do łóżka nie zważając na to, że masz męża i może Ci się rozlecieć przez to małżeństwo. Tak robi człowiek, który kocha? Naraża na zniesławienie, przewrócenie życia do góry nogami? On chyba nie wydoroślał i nigdy nie wydorośleje. Spróbuj się z nim przyjaźnić, ale bez seksu, bez pocałunków, bez fizyczności. Jeśli się obrazi, będziesz wiedziała na czym mu zależało. Nie ukrywaj tego przed mężem.

No nie można. Którąś drogę trzeba wybrać. I nie zbaczać z niej...

Acha, czyli w porządku jest by maz zyl w blogiej nieswiadomosci kim jest tak naprawdę jego zona. Na tym faktycznie można zbudować silne malzenstwo

Dlatego mówiłem, że to Twój wybór.
Chcieć być z mężem, bo go kochasz i pokazać mu, że jest najważniejszy, bez względu na to, co się stało?
Czy być z nim, choć może nie znasz, tak naprawdę, własnych uczuć wobec niego?
Z przekonaniem jednak, że on kocha Ciebie? I to właśnie do tego Cię zobowiązuje?
Może zabrzmi to łzawo, ale moja żona zdecydowała się przyznać do tego, że wyszła za mnie dla swojego dziecka i uwolnienia się od konserwatywnych rodziców.
Wtedy dopiero, gdy pokochała mnie jako mężczyznę, a nie tylko przyjaciela, za jakiego, wbrew moim naiwnym odczuciom, mnie uważała.

No to kto zna powiedzenie "na tyle możesz być pewien, na ile Cię sprawdzono" może się serdecznie pośmiać. Zwłaszcza ten kto sam takich sprawdzianów trochę przeszedł. Agat- na jakiej podstawie jesteś tak pewna reakcji męża? Na ile byłaś pewna swojej miłości do tego człowieka, że wyszlaś za niego, na ile byłaś pewna braku jego miłości i jego poświęcenia, że wdałaś się w romans z byłym? Ty nie jesteś pewna za siebie, a chcesz być pewna za drugiego człowieka? Kupa strachu w Tobie. Czego Ty się naprawdę boisz? Na ile siebie znasz, by tak kierować swoim życiem?

A mo?e warto rozwa?y? jednak oczyszczenie atmosfery? Powiedzenie prawdy i ?ycie dalej, ale z czystym kontem? Bez wewn?trznego szarpania si?, bez oszukiwania kogokolwiek?

Tak, tak przypuszczam. Jednak w g?owie mi si? nie mie?ci ?wiadomy wybór takiej reszty ?ycia - skoro to tak m?czy... Nawet nie to, ?ebym nie zdzier?y?a... zwyczajnie bym nie chcia?a...