Czy można kochać obu? RATUNKU - Netkobiety.pl

Miałam już nic nie pisać, ale twój ostatni post jest przerażający.
Jeśli myślisz w ten sposób o mężu, to po prostu uciekaj z tego małżeństwa.

Przeraża mnie twój brak skrupułów. O mężu nawet słowem nie wspominasz, tak go już skreśliłaś. Najważniejszy jest były. To idź w końcu do niego i przestań biadolić, że nie wiesz, co masz robić. 
Czarno na białym mamy tutaj napisane, jaki cudowny jest były i jaki straszny jest mąż. Tego byłego o wszystko usprawiedliwiasz.

JJeśli taka pewna jesteś tego swojego byłego... to co za problem?
Przecież wasza prawdziwa miłość przetrwa nawet tą gównoburzę, jaką na początku zrobisz rozwodem. Co cię obchodzi rodzina męża? Pogadają, pogadają i sprawa ucichnie. Do męża i tak nie masz szacunku i miłości, a twoja rodzina się dupą od ciebie nie odwróci. Pogadają i ucichnie, jeśli oczywiście z byłym stworzycie udany związek i nikt się do niczego nie będzie mógł przyczepić. Wyjdziesz z fałszywej sytuacji i odzyskasz spokój.  To takie proste.

Nic dodać, nic ująć.
Nie ma co więcej pisać.

Jesteś kolejnym przykładem na to, że naprawdę rzadko która wczesna dwudziestka potrafi zauważyć miłość i zrozumieć czym ona jest.
Po co Ty dziewczę wychodziłaś za mąż?  I najważniejsze - dlaczego akurat za tego faceta skoro widać jak na dłoni Twoją niedojrzałość..
To bije po oczach niczym w nocy łuna pożaru...
Masz 25 lat a podejście do życia nastolatki..
Pora najwyższa samej wziąć odpowiedzialność za swoje życie.
Szukasz niby pomocy ale w głębi duszy szukasz zupełnie czegoś innego..

Chcesz być traktowana jak dorosła, to podejmij sama decyzję..
I tak jej konsekwencje Ty będziesz ponosić.. Niezależnie co wybierzesz..
Tak czy siak, już skrzywdziłaś obojętnie jaką decyzją dwie osoby..
Męża - bo w twojej głowie będzie jeszcze bardzo długo przegrywać z eksem..
Eksa - bo dałaś mu nadzieję sama nawiązując z nim kontakt..
Prawda jest naprawdę taka, że nie kochasz ani jednego, ani drugiego choć skonstruowałaś na swoje potrzeby typowe mózgojebny konstrukt myślowy dla samousprawiedliwiania się .
Jak zawsze w przypadku zdrady zdradzający to tchórz bojacy się konsekwencji, wzięcia odpowialnosci za to co robi..
W dodatku nie szanujesz swojego męża, skoro wpusciłaś w Wasze życie eksa..

Twierdzisz, że kochasz eksa to bądź uczciwa i powiedz to mężowi a nie rób mu za plecami..
Ale nie zrobisz tego bo się boisz.. Wstydu, opinii..
Nie umiesz wziąć odpowiedzialności na siebie i nie chcesz poznać prawdy..
Bo może się okazać, że z eks nie wypali a Ty zostaniesz na lodzie z łatką lafiryndy, która rozwaliła swoje małżeństwo..
Jeśli chcesz je uratować - definitywnie zerwij kontakt. Odetnij go całkowicie..
Jeśli nie, po prostu odejdź póki jeszcze nie ma dzieci i zwróć wolność jeszcze Twojemu mężowi.
On sobie doskonale da radę bez Ciebie. Tylko daj mu szansę na ułożenie sobie życia na nowo ..
Pocierpi ale ma szansę. Teraz jest tego pozbawiony
Przez Ciebie..
Wybór należy do Ciebie..
Najwyższa pora abyś dorosła

agat7, widzę w twojej sytuacji jedno rozwiązanie, którego ty zdajesz sie kompletnie nie dotrzegać. O tym jednak potem. Na razie przyjrzyjmy się opcjom, które analizujesz

Opcja romantyczna, czyli ex facet... Uświadom sobie jedną prawdę o powrotach do dawnych relacji. wydaje ci się, że jako nowi i odmienieni ludzie zaczniecie wszystko od początku i stworzycie zupełnie świeży związek. Tymczasem dynamika takich powrotów jest zupełnie inna.Nie mają miejsca żadne czary i po krótkim czasie zauroczenia i motyli w brzuchu, ląduje sie dokładnie w tym miejscu , w którym relacja została przerwana. w twoim przypadku będzie to być może scena zazdrości, dokładnie taka sama jak 6 lat temu. życie to nie jest bajeczka, jeśli coś nie zostało przepracowane , to nie zniknie tak ot, tylko dlatego że książę  na białym koniu cie o tym zapewnił.
Idealizujesz tego mężczyznę i wasze uczucie do granic absurdu. używasz języka charakterystycznego dla księżniczek Disneya.. Mam trochę więcej lat od ciebie i mnie takie obrazki śmieszą ... Zrobi dla mnie wszystko, będzie zawsze czekał, kochał tylko mnie..... Tak  mówiły średniowieczne białogłowy zarzucając swoim rycerzom chusty na głowy. Naprawdę wierzysz w te mrzonki ??? Wierzysz w to co o nim piszesz?

Wróćmy jednak na ziemię, mamy bowiem jeszcze ....
....nudną opcję depresyjno - martyrologiczną, czyli męża. Związek oparty na strachu ( zabije mnie jeśli mu powiem ) i wstydzie. Relacja, w której należy sie poświecić, aby w niej wytrwać. Tak, wytrwać. Nie cieszyć sie nią, nie rozwijać się, ale przetrwać, aby nie narobić wstydu i nie zawieść rodziny. Naprawdę świetne fundamenty. w istocie jest na czym budować pałace.
Mam pytanie -  jak chcesz naprawiać swoje małżeństwo skoro nie zamierzasz być z mężem szczera?

A teraz moja propozycja - czasowa wstrzemięźliwość od związków. Samotność z wyboru i wytężona praca nad sobą. Wszystkie swoje deficyty chcesz uzupełniać relacjami z innymi ludźmi. Masz kompletnie zaburzona samoocenę i poczucie własnej wartości. Idealizujesz, koloryzujesz, zaklinasz rzeczywistość. Twoje życie wypełnia strach i beznadzieja, dlatego tak uparcie szuaksz potwierdzenia swoje wartości w związkach. Piowinnaś pójść na terapię...własną, nie małżeńską

No właśnie o tym mówię, tylko moim zdaniem Autorka nie w tą samą co ja  stronę kombinuje. Wybór ma być według niej między jednym panem a drugim. Kompletny absurd.

Życie to nie jest "m jak miłość". Nie ma tak, że Marysia albo Helenka spośród wianuszka wielbicieli oraz byłych i obecnych mężów wybiera sobie kandydata do wieczornej kopulacji tudzież romantycznych rozterek.

Jak słyszę osobę , która waha się czy być z mężem, czy z kochankiem to jestem prawie pewna że mam do czynienia z kimś kompletnie niedojrzałym. Dlatego też dylemat pt -z kim ma być autorka -dla mnie nie istnieje.
Na dzień dzisiejszy z nikim. Powinna najpierw dorosnąć, popracować nad sobą, a potem bawić się w związki.

Z mężem nic nie wyjdzie. Tu nawet nie ma ochoty na szczerość. Z exem również nie przewiduję miękkiego lądowania. Dla mnie decyzja jest prosta.

Powoli, wychodzi na moje...

Jeśli masz co nieco wypracowane w sobie pod względem własnej godności, wartości i samooceny, to pewnie kroczysz po twardym gruncie i żadne gałęzie ci wtedy nie są potrzebne. Masz więc gdzieś czy jakiś Romeo sprzed lat jeszcze do ciebie wzdycha, a i męża -jeżeli niedobry i nierofrmowalny - umiesz kopnąć w cztery litery bez szukania wyjść awaryjnych. ale jeśli w sobie nie masz nic, to nie puścisz jednej gałęzi zanim nie chwycisz drugiej. Całe życie można się tak bujać nie schodząc na ziemię. Szkoda, że krzywdzi sie tym również innych

pewnie

No niestety wiem.
Dlatego tez nie dziwi mnie taka ilość wątków dramatyczno-rzewnych w stylu- mąż nie dostrzega moich potrzeb, kochanek jest na szczęście idealny, ale męża nie zostawię przecież.

Kiedyś pracowałam z kobietami dośwaidczającymi różnych trudności w związkach , również przemocy. pouczona przez psychologów, namawiałam je zawsze do wiary w siebie, do zauważenia własnej , ogromnej wartości, do bycia damami (nie w kontekście pochodzenia, a mentalności). W 90% - groch o ścianę. ciągle słyszałam i słyszę tylko - facet, facet, facet. Musi być facet! Facet musi potwierdzać atrakcyjność! Facet jest podstawą wszystkiego! Jak nie ma faceta, to lepiej się pochlastać! I to jest własnie tego efekt - kobieta musi mieć gałąź, bo jak nie to spada na grunt, po którym nie umie chodzić. Dosłownie jak małpa. niestety , takie postawy jak Autorki tego wątku utwierdzają mnie w przekonaniu, że  kobiety same tworzą ten wizerunek i że nie jest to żaden krzywdzący stereotyp.

mój typ

Bardzo dobrze ujęte !

W najlepszej sytuacji jest tylko ten Twój ex . Może bezkarnie i bez konsekwencji zrobić wszystko i co najważniejsze nic nie straci ...w przeciwieństwie do Ciebie autorko i Twojego męża.

Przes....na sytuacja.

MAMAMAMUSIA
Po pierwsze to, że autorka nie jest katoliczka nie oznacza,  że słowa " i, że nie odpuszczę aż do śmierci" tracą na wartości. Fakt,  że w swojej opinii wspominałam o Bogu nie ma tu najmniejszego znaczenia.
Nie Tobie Druga Mamusiu oceniać ta kobietę (btw Ty byś na jej miejscu wyskoczyła z tym facetem do łóżka). Naprawdę niektóre komentarze są zbędne!

Naprawdę fajnie się czyta takie komentarze
Zabawne jak daleko sięga ignorancja niektórych uczestników i jak bardzo nie rozumieją tego co czytają......

Ja nie wskakuje do łóżka żadnym facetom, nawet mężowi , bo mamy jedno łózko, wspólne i przeznaczone TYLKO dla nas. Rozumiesz o czym piszę?  Zdradą się brzydzę i rzygać mi sie chce gdy słyszę o jakichkolwiek działaniach pobocznych, nawet tych w wielkich emocjach, nawet tych z niedoceniającymi mężami w tle

Autorki nie oceniam, komentuje jej niedojrzałość do związku jako takiego, bez względu na to z kim zdecyduje sie go tworzyć.

Majko, trafiłaś w dziesiątkę z tym językiem nigeryjsko-kongijskim Co ty wróżka jakaś czy co ???

malaga mam tylko jedno pytanie gdyby ciebie zdradzal maż to tez bys go tak uspawiedliwiala jak autorke

i co to wogole znaczy ,,nie rob nic, jak ci jest przeznaczony to los was ze sobą połączy,,? naprawdę w to wierzysz?

Tobie malago chodzi o to żeby Autorka skupiła sie na mężu, a ja proponuje jej raczej skupienie sie na sobie i przepracowanie pewnych spraw, a dopiero potem tworzenie związków. Jak na moje oko, Autorka do związków na razie się nie nadaję. Poczytaj w jaki sposób opisuje  męża, a jak wypowiada sie o ex partnerze. Jeżeli ty widzisz tu osobę dojrzała do np małżeństwa, to dziękuję nie mam pytań...

W coachingu jest taka fajna zasada, która nazywa się "nie kupuje tego". Polega to na tym, że trener dosłownie "nie kupuje" tego co mówi klient czyli nie wierzy, że to o czym słucha jest źródłem problemu, ale drąży i szuka prawdziwych powodów. Jak widzisz problem, to już praktycznie nie masz problemu. Najtrudniej do niego dotrzeć i go zlokalizować. Dlatego śmiem twierdzić, że większość  pseudo dramatycznych wątków nie traktuje  o prawdziwych trudnościach i ja nie kupuję tych rzewnych opowieści i rozterek. Jestem prawie pewna, że problemem autorki nie jest ani mąż, ani odnaleziony książę z bajki. sedno tkwi w jej osobistych deficytach i niedojrzałości. Ja bym sie na tym własnie skupiła, ale to tylko moja opinia.

Widzisz, za stara już jestem na te miękkie gadki o przeznaczeniu, wielkiej miłości i namiętności... Za dużo tez w życiu widziałam i widzę, żeby dawać sie ponosić takim fantazjom. Tylko to co masz w sobie jest pewne i niepodważalne. żaden mąż ani kochanek nie jest gwarantem szczęścia i zadowolenia. Glaskanie i współczucie to żadna pomoc. Gorzki lek najlepiej leczy, ale jak ktoś nie chce tego przyjąć, to trudno, ja nie mam na to wpływu. Jeżeli jednak mam czas i ochotę, to wypowiem sie na interesujący mnie temat, bo mi wolno chyba.... a ze to niektórych irytuje...co zrobić , tak bywa z niewygodna prawda.

Proszę, przytocz konkretne fragmenty, które świadczą o tym, ze ktoś oczernia Autorke.
Pozwól, ze przypomnę ci najpierw znaczenie tego słowa.... oczerniać to znaczy «rozgłosić o kimś nieprawdziwe informacje, przedstawiające go w niekorzystnym świetle»
Kto to zrobił? przyznać sie bez bicia...

Oczernianie? Brak głaskania, brak operowania pojęciami zdejmujących jakąkolwiek odpowiedzialności za swoje czyny i myślenie, zdjęcie odium ofiary nieszczęśliwego i złośliwego losu, pokazanie czarnobiałej relacji mąż- obiekt nowych westchnień ,pokazanie litanii pobożnych życzeń. Jak najbardziej.
I aby sprecyzować. Nie ma czegoś takiego jak przeznaczenie. Każdy jest kowalem swojego losu, każdy zbiera żniwo swojego przystosowania do życia. Jeśli ktoś tego nie umie, ma ewidentne braki. Takie tam o rozróżnianiu dobra od zła, wolnej woli itp. Religia nie ma nic wspólnego z tym.

Ja też ubolewam nad takim stanem rzeczy i potwierdzam obserwację. Nie ważne, jaki to chłop i że jest się w relacji toksycznej - słynne "bił, pił, ale był..." Ja osobiście z tych, co wolą bycie singielką, niż trwanie na siłę w syfie. Choć wiem, że to drugie łatwiejsze, społecznie bardziej akceptowalne, nie ma bowiem u nas takiego pozytywnego modelu życia w pojedynkę. Jak ktoś sam - znaczy jakiś wybrakowany. Ech... Mentalność ludzka i to jeszcze w małomiasteczkowym polskim wydaniu.

Ale każdy decyduje za siebie sam. Ja nie wyobrażam sobie życia dalej w zakłamaniu i świadomości, że mój mąż spotyka się z "przyjaciółką". Zapytałam go, kiedy chciał wrócić, jak widzi moją rolę w tym układzie, gdzie w tym wszystkim ja, ale ... nie znalazł odpowiedzi. Wstał i wyszedł.

Ale dla mnie to była jednoznaczna odpowiedź.

A po jaką cholerę miałabym się odzywać pod innym loginem?? Wy myślicie, że to jest dla mnie zabawa? Sorry, ale nie... Może wy się dobrze bawicie. Jeśli tak to super cieszę się...

I sorry nie siedzę w necie całe dnie, więc nie zawsze mogę szybko odpisać.

Wiesz mam naprawdę ciekawsze zajęcia niż wymyślanie bzdur i wrzucanie do internetu i jeszcze czynny udział w dyskusji. Właściwie nie wiem po co tutaj to opisałam, ale chyba musiałam to z siebie po prostu "wywalić".

Cieszę się, że Tobie mogłam w czymś pomóc i teraz dzięki mnie rozumiesz "rozumowanie zdzir".  Zawsze jakiś plus z całej tej beznadziejnej historii...

Która dobiega mam nadzieję końca... Było tylko jedno spotkanie. Tylko jeden pieprzony przelot te tysiące km i AŻ jeden. Ale drugiego nie będzie... "Wracam na ziemię" i nie będę tego czegoś tzn romansu rozwijać dalej... Odcinam się. Mam nadzieję, że się uda.

Po części również dzięki Waszym wpisom.

Nie obwiniam za zdradę mojego męża, jestem w pełni świadoma tego, co zrobiłam, nikt mnie nie zmuszał, sama chciałam i jest to tylko i wyłącznie z mojej winy.

Obecnie przyjechałam na weekend do męża. Porozmawialiśmy oboje na temat naszego związku, naszych relacji, na temat tego co ja mogłabym w sobie zmienić, aby było nam lepiej i co on mógłby zmienić, żeby było lepiej. Była to dla mnie ciężka rozmowa. Jak spojrzałam mu w oczy od razu napłynęły mi łzy... Boli mnie to co mu zrobiłam. Mimo, że to było raz. Nie ważne. Stało się i nie odstanie. Cieszę się jedynie z tego jaką decyzję podjęłam i mam nadzieję, że uda mi się w tym wytrwać i naprawdę zapomnę o relacji sprzed 6 lat...  Nie chcę mówić o tej sytuacji mężowi, mimo, że pewnie by mi ulżyło. Wiem jednak, że najprawdopodobniej nasz związek by się z miejsca rozpadł... Nie chciałabym tego. I naprawdę chcę to naprawić. CHCĘ. I na pewno spróbuję. Teraz jak tu jestem jest ok. Jednak ta odległość beznadziejna też robi swoje... Eh... Ale jeszcze tylko 2 miesiące i zamieszkamy z powrotem razem.

Jak patrzyłam dzisiaj na męża zadawałam sobie pytanie po jaką cholerę zrobiłam to co zrobiłam... Wydaje mi się, że dodawałam trochę do wad mojego męża, żeby jeszcze bardziej go zdemonizować. Być może po to, aby zmniejszyć poczucie winy? Nie wiem. Możliwe.

Powtórzę, to co wcześniej napisałem
Twój mąż będzie w Twojej głowie jeszcze bardzo długo przegrywał z eksem..
Do momentu, gdy dotrze do Ciebie, że tracisz wszystko.
Kiedy to nastąpi?
Ano wtedy, gdy się on sam zorientuje lub ktoś życzliwy mu o tym powie.
I wcale nie wykluczone, że tym życzliwym może to być zdesperowany eks,
Tego zapewne nie brałaś pod uwagę?
I jest to całkiem możliwy scenariusz...

Zadałem Ci pytanie :
Dlaczego wyszłaś za mąż za tego mężczyznę?
Bo z miłości na pewno nie, skoro tak łatwo i szybko przegrał z eksem..
I nadal brak Twojej odpowiedzi..
W tej odpowiedzi znajdziesz bowiem rozwiązanie..
Jak sobie lub nam na to odpowiesz, będziesz wiedzieć co zrobić..

Oj Agat...
Młoda jesteś i głupia.
Nie strzel focha za to.

Prawda jest taka,że z mężem NIC...oprócz tego papierka, nic Ciebie nie łączy.
Napisałaś to bardzo wyraźnie w pierwszych swoich postach.Czy to będzie miłość z przed 6 lat...czy koś nowy...to zupełnie nieistotne.
Nie zbudujesz zdrowej relacji na kłamstwie,jakichś niespełnionych oczekiwaniach
.Tak się zwyczajnie nie da.
Poza tym...trochę sobie przeczysz,a to jest do wyłapania przez uważnego czytelnika.

Wiem, że tak może być. Bo jak pisałam pogubiłam się! Ale chcę wrócić na właściwy tor! I wierzę, że z mężem to nie jest tylko papier...

Lolaboga, przebrnelam przez siedem stron tego pierdu pierdu i tak prosto z mostu pisząc, nie trzeba być wrozbita Maciejem, żeby zobaczyć, ze z tego malzenstwa nic nie będzie. Agat7, nie kochasz meza, nic Cie z nim nie laczy, poza papierkiem i strachem przed konsekwencjami rozwodu (tj. dostania latki "tej zlej"). A rozwod jest w tej sytuacji JEDYNYM racjonalnym rozwiązaniem.

Co do bylego, to szczerze watpie, ze go kochasz. Masz jakies wspomnienia szczeniackiego zauroczenia, idealizujesz go, jara Cie brak odpowiedzialności i motylki w majtasach- dlatego w momencie zorientowania się, ze podjelas się malzenstwa, chociaz ani to ten wlasciwy człowiek ani nie jesteś na nie gotowa, to polecialas w tango, by odreagować. Tak naprawdę, to mysle, ze powinnas SAMA ze sobą dorosnąć.

Dzięki. Przyda się. Chyba każdy może dostać chociaż jedną szansę? Jeżeli naprawdę żałuje? Eh... Beznadzieja...

Na tym samym forum, w tym samym dziale jest historia Spensa "rok po ślubie i pojawiła się ona". Przeczytaj uważnie, bo to historia o Tobie. Różnice naprawdę niewielkie.

Ok dzięki. Zerknę w wolnej chwili.

Może i daleko. Nie ważne jak daleko. Nie zamierzam zbaczać z drogi.