Od miłości do nienawiści. - Netkobiety.pl

Dzięki. Chociaż to nie do końca tak. Nie zerwałem kontaktów z rodziną. Osłabły, ale nadal często się kontaktujemy. Co do innych relacji, to po prostu zerwałem te, które tak naprawdę były fikcją, albo jednostronną relacją. Kurczę, zaskoczony jestem, że ktoś doczytał do końca. I zechciał odpowiedzieć.

Wcześniej widziałem, że dziwne rzeczy dzieją się wokół nas, ale serce wygrywało z rozumem. Poza tym, powiedziałem jej kiedyś, że między nami jest najlepiej, jak ma jakiegoś wroga. Bo jeżeli nikt jej nie gnębi, to my się kłócimy. Wtedy to widziałem, ale nie docierało do mnie. Zresztą jedna z jej koleżanek tu w Anglii (która zresztą nie rozmawia ze mną, bo "nie chce się mieszać") stwierdziła to samo, że ona musi mieć jakiegoś wroga.

Do tej pory żyłem przyszłością. Ciągle żyłem w stresie i obawie o jutro. Wdzięczny jej jestem za to, że pokazała mi, że można inaczej. I to już działa. Ale ciągle mam wyrzuty sumienia, że ją traktowałem tak, a nie inaczej i poniekąd uważam, że należało mi się. Żal mam tylko taki, że zawsze byłem szczery i skory do rozmów, a teraz przykleja mi się jakąś gębę i nie mam nawet możliwości przedstawienia swoich racji. Pewny jestem jednego - jeżeli zniknę z jej życia, prędzej czy później P. objawi swe oblicze również i nowemu partnerowi. A to zamknięcie na świat było tylko i wyłącznie z powodu podróży dookoła świata. Miało być łatwiej dzięki temu, że wiele relacji wygasiłem zawczasu.

Tutaj bym polemizowała.

To Ty wiesz lepiej, ja po prostu piszę na podstawie Twoich postów.

Nie chcę w tym miejscu wybielać siebie, również mam dużo za uszami. Starałem się ją urobić na pewien wymyślony przeze mnie wzór, zostawiając jej mało swobody. Zauważam swoje błędy i staram się je napiętnować. A to, że jest manipulantką jest oczywiste. Wcześniej też to widziałem, ale nie docierało do mnie. Poza tym chciała być lubiana przez wszystkich i jak stwierdziła, uważa, że ludzie lubią ją tylko wtedy, kiedy się do nich upodobni. Np. będzie dzieliła ze mną zainteresowania i twierdziła, że interesuje się tym co ja, co po pewnym czasie okazywało się bzdurą. Co do tego obgadywania - ona zawsze miała niską samoocenę i potrzebowała akceptacji. Sądziła, że paplając psiasiółom o intymnych sprawach w jakiś sposób im zaimponuje i podniesie swoją samoocenę. Do pewnego momentu mam wrażenie robiła to nieświadomie i nie potrafiła inaczej, po jednej z naszych rozmów, gdy w stanowczy sposób zwróciłem jej na to uwagę jakby "zmężniała" i owa manipulacja była bardziej hmm...jakby bardziej świadoma. Od rozstania minęły prawie 2 miesiące i dopiero dochodzę do siebie.

A właśnie, bo zapomniałem napisać w wątku. Jak wytłumaczyć to, że nagle mnie nienawidzi, straszy mnie Policją i słowem robi ze mnie psychopatę. Zresztą do znajomych w pracy też przestała się odzywać. Mniejsza ze znajomymi, czy ta jej nienawiść jest elementem jakiejś gry, czy uważacie, że tak właśnie czuje? Bo najbardziej boli mnie to[bolało, gdy nie rozumiałem co się dzieje dookoła i kim ona jest tak naprawdę], że nie możemy wypić herbaty na pożegnanie, przybić piątkę i rozejść się w swoje strony, tylko z miejsca muszę być wrogiem i Antychrystem. Czy tę nienawiść wmówiła sobie z obawy, że zagrażam jej nowemu związkowi, czy po prostu musi mieć wroga, a ja się doskonale do tego nadaję? Dodam, że jakaś jej była sympatia miała na nasze potrzeby ksywę "cierpiący", bo tak cierpiał z tęsknoty do P. Kiedyś przyszedłem po nią do jej szkoły (była w grupie z "cierpiącym") i gdy zauważyła mnie zniknęła na jakiś czas, wyszliśmy bocznym wyjściem gdy większość studentów opuściła już gmach i zamiast iść tą samą drogą co zawsze, poszliśmy leśnymi dróżkami na peryferyjny przystanek. Kto zna UKSW, ten wie o co chodzi. Dociśnięta pytaniami przyznała, że nie chciała by "cierpiącemu" było przykro. Zaśmiałem się tylko, bo wtedy uważałem, że ma dobre "serduszko" i jest bardzo naiwną dziewczynką. I jak napisałem wcześniej, chciała by każdy ją lubił, a spotkanie byłego i obecnego chłopaka byłoby dla niej mało komfortowe. Zresztą on nie musiał zdawać sobie sprawy, że jest już byłym, albo, że istnieje ktoś taki jak ja.

Co do tego wybielania jej. Naprawdę uważam, że starała się. Podam przykład: wynajmowaliśmy pokój w mieszkaniu. Naszym sąsiadem był m.in. Anglik, który ganiał z nożem po domu, P. i mnie groził, żebyśmy nie chodzili sami, bo nie wiemy z kim zadzieramy, stawał pół metra za P. i nie ruszał się, pluł do zlewu gdy zmywała naczynia, wyzywał i tego typu rzeczy. Kiedyś uciekłem z pracy, bo P. była sama w domu, a on walił w jej drzwi. Zawsze gdy wracałem, on zamykał się w pokoju i udawał, że go nie ma. I w takich okolicznościach przyszło nam mieszkać. Mimo takiego sąsiada, gdy oboje byli sami w domu i gdy wracałem wieczorem z pracy, ona krzątała się po kuchni, żebym od razu jak wrócę miał gotową kolację. Przecież mogła wymigać się strachem przed nim i siedzieć w pokoju. Mimo strachu wolała zadbać o mnie. Mam więcej takich przykładów. Ale to nie tłumaczy oczywiście innych negatywnych zachowań, uważam tylko, że ta sytuacja nie jest tak jednoznaczna. Chyba, że Wy jako kobiety macie inne zdanie.

Nie rozpędzaj sie aż tak z tym równym dzieleniem winy na dwie strony, ponieważ czasem jest tak (a w twoim przypadku widać to ewidentnie), że niestety wina lezy typowo po jednej stronie. Są bowiem ludzie, dla których żyły mógłbyś z siebie wypruć, serce połozyć na dłoni, a i tak nie ma mozliwości, by wysiłki mogły dobrze zaowocować, jakbyś walił w wór bez dna. Ta druga strona nie wiadomo dlaczego non stop sabotuje związek, wbrew logice, wbrew wszystkiemu. Takie znajomości są szalenie wyniszczające, bo wymagaja ogromnego wkładu, energii i zaangazowania. Ładujesz w coś takiego marzenia, nadzieję, swoje starania, a na koniec zostajesz z niczym. dlatego własnie toksyków nigdy nie nalezy ciągnąć, tylko kończyć w zarodku. Związek ma człowieka uszczęśliwiać, a nie sprawiać, że czujesz się jak ostatni bankrut i nieudacznik. Potem walka z urazami, leczenie psychiki po czyms takim, to naprawdę długa droga. Tak kobieta, jak sam zauwazyłeś, ewidentnie ściągała cię z dół. Podam przykłady.
- oszczędzałes pieniądze z myślą o tym, by posłuzyły wam do budowania waszej przyszłości i zrealizowania marzeń o podróży. Tymczasem pojawiła się ona i nagle okazało się, że kasa znika w zatrważającym tempie (ty pieniędzmi przeciez nie szastałeś) i że ona za twoimi plecami kupowała dla siebie różne pierdoły- w normalnym zyciu z nia tez tak bys miał. Garb by ci urósł, a i tak niczego bys się przy niej nie dorobił.
- nie wiadomo co naopowiadała na twój temat każdemu, kto chciał jej wysłuchać, więc w ten sposób wyrabiała ci odpowiednia opinie- czasem ciezko jest odbudowac swoje dobre imię po tym, jak ktos latami nas szkalował. Po co to robiła? Nie wiadomo- może z głupoty, może z chęci zaimponowania koleżankom, może chciała ci zaszkodzić, a może to i tamto? Nie wiadomo o co jej chodziło, ale ty straciłeś mnóstwo energii na ukrócenie tego.
-nic u was nie przebiegało normalnie i non stop w tle zawsze był jakis wariat latający z nożem w ręku, jakas wyrodna matka i fałszywa siostra- ciągle działy się jakies dziwne rzeczy, które innym ludziom jakos nie przytrafiają się az tak obficie- ciekawe dlaczego? Ta dziewczyna to jakas mitomanka, która lubiła ruch wokół siebie i cieszyły ja rózne afery wokół niej- w każdym innym związku ona zawsze będzie tak się zachowywała- może to borderka?
-skłóciła cię z róznymi osobami przez to w oczach ludzi też musiałes uchodzić za rąbniętego faceta- przecież to chore. Kobieta zawsze musiała miec jakiegos wroga- poczytaj więc sobie na temat zaburzenia borderline, bo mnie pachnie tu czymś takim.
- zrobiła ci koło pióra w miejscu pracy, wyrobiła ci opinię stukniętego stalkiera i zachowywała się jak jakąs gwiazda, za którą lata jakis szaleniec- opis tego jak zakrywała głowę jakąs płachtą, byś nie mógł jej widzieć, jak napuściła na ciebie ochronę, a twoje nazwisko wisi na tablicy, gdzie każdy może przeczytac sobie, że jesteś napastującym kobiety świrem- no ja nie wiem jak mogłeś dopuścić do tego, żeby ktos aż tak ciebie zgnoił.
- rozluxniłeś kontakty ze swoimi bliskimi, bo wydawało ci się, że tak będzie lepiej dal waszego związku- coz za głupota, żeby tak myślec. W zdrowym związku nigdy coś takiego nawet do głowy by ci nie przyszło.

Widzisz więc, że owoce tej znajomości są opłakane, zgniłe i niesmaczne. Z normalnym i zrównowazonym człowiekiem rozstanie też inaczej wygląda- idzie normalnie pogadać, pożegnac się, podziękować albo za coś przeprosić, człowiek ma jakis poczucie własnej godności i dokładnie wie na czym stoi- z tą wariatką nie dało się tak rozstać. To typ człowieka, który zostawia po sobie pył, pozogę, wielki bałagan i same straty.
Napisałeś, że rozstałeś się z nią, żyjesz własnym zyciem, powoli idziesz do przodu i dla niej w twoim życiu miejsca nie ma i nigdy nie będzie- do dobrze i tak właśnie trzymaj. Dziwna kobieta mająca jakby dwie twarze- nie da się zyć normalnie z kimś takim, bo nigdy nie wiadomo, z której strony nie dostanie się pałką po łbie. Cokolwiek zbudowałabyś z taka osobą, to przecież przychodzi sekunda i ta osoba burzy wszystko- orka na ugorze i syzyfowa praca.
Lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć- takie oto porzekadło aż prosi się do twojej historii.

Olivia9195
Czytam osobowości border line i dużo w tym prawdy. Wszystkie cytaty z www.osobowosc-borderline-czyli-pograniczne-zaburzenie-osobowosci_38706.html
-Przewaga negatywnych uczuć - właśnie ona wszystkim dookoła oddałaby ostatnią koszulę, kochała wszystkich dookoła, aż za bardzo. Negatywne uczucia pojawiały się w stosunku do konkretnych osób. A wtedy nienawidziła z całego serca, nawet sytuacje, które moim zdaniem wymagały jedynie obojętności.
-Lęk przed porzuceniem - "unikają pozytywnych doświadczeń w kontaktach z innymi i po jakimś czasie odsuwają się od osób życzliwych." Właśnie ona zawsze chciała się bawić. Nie chodziła na dyskoteki itp. ale nie stroniła od ludzi, zawsze się śmiała i chciała się śmiać. Żyła beztrosko, liczyło się tu i teraz.
-tendencje do idealizowania innych ludzi - to prawda. Jak wyżej napisałem, wszystkich lubiła bezpodstawnie, ale jak już znalazła powód by się "odlubić", wtedy nie brała jeńców. "Mają tendencję do trzymania innych ludzi na dystans" - wręcz odwrotnie - nie miała tajemnic przed nikim. Tzn. Te najintymniejsze rzeczy zostawiała swoim przyjaciółkom, ale z resztą nie miała oporów by dzielić się z mało znanymi przez siebie ludźmi. Zresztą jak się okazało, dużo w tym mitomanii.
A tutaj seria zachowań idealnie pasujących do P.: palenie za sobą mostów, skłonność do ryzyka - a więc ryzykowny, przypadkowy seks, ryzykowna jazda samochodem, niekontrolowane zakupy i inwestycje, używanie substancji psychouzależniających (tutaj faszerowała się lekami), problemy z jedzeniem (kompulsywne obżarstwo lub głodzenie się), kłamstwa, samookaleczanie się, próby samobójcze lub chęć ich podejmowania.
Słowem Olivio, trafiłaś w samo sedno!

Ta dziewczyna to straszna manipulantka. Być może powodem tego jest wzrastanie w chorej rodzinie. Ale to jej nie usprawiedliwia. Manipulantka, niedojrzała i z zaburzeniami osobowości. Powinna iść na terapię. Masz siłę z kimś takim żyć?  Ja bym uciekła. Jest tyle mniej skomplikowanych kobiet na świecie. Po co Ci to?

Szkoda czasu nawet na rozmowę. Brak dyskrecji, rozpowiadanie koleżankom o intymnych szczegółach Waszego związku całkowicie ją dyskwalifikuje. Odpuść sobie, nie chcij nawet rozmawiać. To nic nie zmieni. Od toksycznych ludzi lepiej trzymać się z daleka.

Przepraszam, że się w trące, ale mam pytanie, po co Autor ma analizować swoją Ex?
Nie lepiej, żeby czym prędzej zajął się swoim życiem, a nie analizowaniem?
Zrozumiałabym gdyby Ona była dalej Jego Dziewczyną, ale nie jest więc po co Mu ta świadomość?
Wiem, pewnie napiszesz, żeby się nie obwiniał i żeby miał rozeznanie na przyszłość, ale On już takie rozeznanie ma, więc po co Mu to?

Olivia
O borderline czytam, odkąd uświadomiłaś mi, że takie coś istnieje. Zabieram się do dalszej lektury. Dziękuję.

Również pomyślałam,jak czytałam opis tej dziewczyny,że być może ma bordeline.
Ale  uważam,ze autor im bardziej będzie czytał i zagłębiał się w tym problemie-bordeline,wtedy jeszcze bardziej w swojej głowie będzie tłumaczył skandaliczne zachowanie swojej lubej."Bo może ona ma bordeline i dlatego dla mnie taka była,a ja zamiast jej pomóc ,zaprowadzić do psychologa,na terapie,to ja w ogóle dla niej zrozumienia nie wykazyzałem byłem minityranem,nie byłem wystarczająco dla niej dobry,a ona po prostu była chora i dlatego się tak zachowywała. Byłem dla niej okroopny:(".

Już lepiej Autorze Ci zrobi przeczytanie jakiejś ciekawej książki,niż czytanie i analizowanie problemów psychicznych swojej byłej.

Zaburzenie dwubiegunowe! Bingo! Kiedyś mi o tym wspomniała! Dopiero sobie przypomniałem! Wspominała mi kiedyś mgliście, że ma rozpoznane zaburzenia dwubiegunowe, ale że to było dawno i nieprawda, że jej dzieciństwo, temat rzuciliśmy w kąt. A okazuje się, że to cichy zabójca. Jeszcze raz dzięki Olivka.

A ja i tak uparcie stoję przy swoim stanowisku, że im więcej ma człowiek wiedzy, tym lepiej dla niego. Oczywiście, żezawsze istnieje takie ryzyko, że ktoś uzna, że gdyby od samego początku wiedział, ze ma do czynienia z osoba zaburzoną, to inaczej by postepował i że może wtedy wyszłoby z tego coś wartościowego itd. że ta druga strona jest osobą specjalnej troski i oto nagle włączy się myslenie pt. "to biedna, chora kobieta była, jak mogłem tak ją traktowac? Będe ci ja jej ratownikiem i potem bedziemy zyli długo i szczęsliwie"- wiem, że istnieje takie ryzyko, bo przerabiałam ratownictwo zaburzonego faceta także osobiście, więc wiem jak to jest.
Tak więc, autorze, na wypadek gdyby zachciało ci się teraz bawić w terapeutę albo w ratownika tej kobiety, to ja odradzam ci coś takiego stanowczo. Na takie zaburzenia nie pomoże bowiem NIC,  żadna terapie, żadne rozmowy, żadne dawanie szansy, sransy- NIE POMOŻE NIC, bo mimo że mamy XXI wiek, to nie wynaleziono jeszcze sposobu leczenia takich zaburzeń, może , jak napisałam swego czasu Michałowi, który tez trafił na borderkę, wynajdą lek na zaburzenia osobowości za jakies 200 lat, ale póki co, takiego leku ani metody nie wynaleziono. Jeśli cenisz sobie święty spokój i lubisz wiedzieć na czym stoisz oraz powoli czegoś się w zyciu dorabiać na spokojnie i be chaosu oraz rozpierduchy w swoim zyhciu, to absolutnie nigdy i pod żadnym pozorem nie wiąż się z borderką albo z chad. Wprost przeciwnie- uciekaj ile sił w nogach. Rany po tej znajomości długo jeszcze będziesz leczył (to bardzo typowe) i jesli chcesz w miarę szybko wyzdrowieć, to wprowadź zasadę ZERO KONTAKTU- rób za padlinę, żeby się waliło i paliło. To taka moja praktyczna rada.

Poza tym, to była najbliższa mi osoba. Gdybym z dnia na dzień wyrzucił wspomnienie o niej do kosza, to by świadczyło o mnie jak najgorzej, a nie to, że staram się dociec dlaczego stało się tak, a nie inaczej.

Domyślam się,że jest Ci teraz cholernie ciężko,że nie da się od tak zapomnieć kogo się kochało, o kimś z kim miało się wspólne plany na współną przyszłość.
Jeśli dobrze przeczytałam,od rozstania mineły już 2 miesiące...więc nie z dnia na dzień wspomnienia do kosza.Czas ruszyć naprzód!
Po Twoim opisie widzę obraz naprawdę kochającego ,starającego się o związek mężczyzny.Ona tego nie doceniała niestety.Ona potrafiła tylko brać,wymagać.
Bardzo zle Cię traktowała. To ,że do niej się potrafiłeś nie odzywać dzień,dwa.Kurcze,ja się dziwię ,że tak mało,bo mi by złość po jednej akcji przez Ciebie opisanych ze swoja byłą  może po pół roku mineła i wtedy bym się odezwała.Naprawde nie widzę w Twoim zachowaniu niczego,co by tłumaczyło jej zachowanie i rozpad związku.
W większości wypadków wina zaawsze leży po obu stronach...Tu niestety wina leży tylko po jednej stronie,po stronie Twojej byłej.         

"Absolutnie nie. Usuwam się w cień  i czekam, aż usłyszę, że ktoś inny czyha na jej bezpieczeństwo"-mam nadzieję,że to był zart ,ironia,obojętnie co,ale nie pisałeś tego na poważnie....

Zależy jak to zrozumiałaś Jako osoba, która nie potrafi żyć bez wrogów, znajdzie sobie kogoś innego w moje miejsce. A ja będę miał spokój.

Dzieci, kredytu nie mamy, ale P. jest mi winna sporą sumę.

Już dawno upomniałem się o pieniądze. Bez odzewu. Unika mnie na wszystkie możliwe sposoby i oczernia, więc już pożegnałem się z pieniędzmi.

Słuchaj
pw coś tam.
CZY TY JESTEŚ ABY NORMALNY?
Tobie sie chyba wydaje że ty w filmie grasz...
Zerwać kontakty z rodziną żeby nie tęsknić...

Nie biorę Twojego problemu na powaznie poza tym że masz albo 14 lat albo
...
albo nie wiem co.

Nie czytałaś reszty komentarzy. Źle sformułowałem swojego posta. Nie zerwałem kontaktów, ale starałem się trochę je rozluźnić. Ucięcie pępowiny czy jak tam to nazwiesz.  Najpierw mieszkałem 300 km od rodziny, potem wyjechałem na wyspy. Nie dało się żyć problemami rodzinnymi w takiej sytuacji. Po prostu postanowiłem bardziej skupić się na swoich rzeczach. A co do przyjaciół, to fakt. Uszczupliło mi się grono znajomych bardzo mocno, nie potrzebuję mieć 300 znajomych na fb. Znowu nie zrozum mnie źle, nie rozmawiałem z kimś od kilku lat, więc usuwam jego numer z komórki. Tego typu rzeczy.

Wyrzuty sumienia, żal że się nie spróbowało żyć, pomóc w chorobie - to takie typowe dla kogoś kto żył z człowiekiem mającym te zaburzenia.
To jest wpisane w te relacje.
Jeszcze chyba tego nie wiesz, ile masz szczęścia, że ona odeszła, bo sam byś tego nie zrobił.
Pomyśl nad terapią dla siebie. To może być zbawienne dla późniejszych Twoich wyborów życiowych - mam na myśli partnerek.
I dla pogodzenia się z tą całą sytuacją.
Nie mogłeś NIC zrobić.
W tym przypadku jesteś/byłeś bezradny.

Wow, jaka historia.

Na fragmencie o oświadczynach na końcu świata się wzruszyłam.
A na fragmencie o tym jak zaciskała sobie sznur od żelazka na szyi - parsknęłam śmiechem.

Czytając miałam wciąż dziwne wrażenie że nie piszesz wszystkiego.
Ciekawe jaka jest druga strona medalu, chciałabym usłyszeć jej wersję. Bo sądzę że nie bez powodu chciała się zabić, stwierdziła że niszczyłeś jej życie i Cię nienawidzi.
Nie, nie, nie tłumacz się. To mija się z celem.Każdy medal ma dwie strony. Drugiej nie poznam, dlatego nie umiem się wypowiedzieć.

Co z podróżą?
Pojedziesz sam?

Laska i tak była niesamowita że chciała wszystko rzucić i odbyć tę podroż. Osobiście nie znam żadnej kobiety która zgodziłaby się na coś takiego (zostawić pracę, urwać kontakty z rodziną itd). Może do niej też to dotarło i dlatego w rezultacie przestała mieć ochotę na tę podróż?

I znowu mam wyrzuty sumienia, bo w trudnych chwilach byłem nie do zniesienia i mogłem ją swoim zachowaniem zniechęcać. Zresztą oboje porzuciliśmy swe dotychczasowe życie, by podróż stała się faktem. To była wspólna decyzja, a po czasie okazało się, że tylko ja jej chcę, więc być może od samego początku nie docierało do niej, że podróż stanie się faktem, a im bliżej startu, tym bardziej uświadamiała sobie, że tego nie chce.
I nie, ona nie zerwała żadnych kontaktów. Miałem wrażenie, że ta podróż była dla niej czymś, czym może pochwalić się przed koleżankami. Gdy chciałem z nią o tym porozmawiać, nie miała ochoty, ale koleżankom potrafiła bajdurzyć o wycieczce bardzo długo. Gdy kupowaliśmy sprzęt, plecaki, ubrania itp. za każdym razem odpalała skype'a i pokazywała koleżance co kupiła, robiła sobie zdjęcia, opowiadała jakie właściwości ma kurtka, czy koszulka, po czym wszystko lądowało w szafie i zapominała o tym. Pytałem co chciałaby zobaczyć, jaki kierunek obrać - bez odpowiedzi, ale z koleżankami o tym rozmawiała, więc tym bardziej uważam, że był to jakiś element budowania swojego ego.

Ale Ty nie pisz czy czytam czy nie. Ok.?

Ja napisałam ogólnie i było to nawiązanie do postu Madoji , jakbym pisała bezpośrednio o Was, to bym napisała tak "Rodziny".
Przecież dobrze wiesz, że o Tobie i Twojej Rodzinie napisałam w pierwszym moim poście.

W mojej opini po prostu bez reszty się dla niej poświęciłeś, robiłeś wszystko, żeby była szczęśliwa a ona ot tak po prostu zrobiła z Ciebie potwora. Bardzo Ci współczuję, bo moja sytuacja znacznie różni się od Twojej, ale przez parę pierwszych lat mojego związku sama się wszystkim zajmowałam, nalegałam, prosiłam tylko to ja byłam ta zakochana ... Nie wiem co powiedzieć, najlepiej jak oddalisz się od niej i po prostu zapomnisz. Wiem, że powiedzenie "czas leczy rany" boli, ale uwierz mi, że to prawda, na pewno nie do końca ale w dużym stopniu.