No i się skończyło rumakowanie... Burza w szklance wody. - Netkobiety.pl

Może to był tylko sprawdzian ile jesteś w stanie poświęcić, na ile jesteś tylko jej.  Może chciałaby, żebyś powiedział, że nie będziesz jej brał na te co drugie weekendy, tylko z doskoku? Teraz kiedy zobaczyła Twoją reakcję - musi się z tym pogodzić, przegryźć. Niektórym kobietom ciężko przełknąć córki facetów, zwłaszcza kiedy same mają synów. Może to były tylko jej wątpliwości czy sobie w tej roli poradzi, a nie brak akceptacji dziecka.

A ja myślę, że to jednak w sporej mierze  myślenie życzeniowe i próba zachowania twarzy. Też nie mówię tego złośliwie.
Po prostu - z ręką na sercu - gdybyś nie chciał być z tą kobietą, czy jakąkolwiek inną kobietą, to czy zawracałbyś sobie głowę i tracił energię na jakieś jałowe rozkminy n/t co tez ona zdecyduje, co zrobi, co myśli, co powiedziała itp. ?
Co z tego, że niby zajmujesz się swoim hobby i swoimi sprawami (co ogólnie jest wskazane) jeśli jesteś na 'standby`u' do polowy sierpnia, bo lejdi w tym czasie rozmyśla..

A jak już rozmyśli i wyda "wyrok" i stwierdzi, że np. ok opłaca jej się jeszcze z Tobą trochę NA SWOICH warunkach pobujać, to co - dostosujesz się cały szczęśliwy?
A może dalej będziecie prowadzić te wojny podjazdowe?

Moim zdaniem sytuacja patowa, a Ty się nadal łudzisz, niezależnie od tego co napiszesz, bo inaczej skreślił byś ją za podejście już dawno i oboje o tym wiemy

A mógłbyś napisać w jakim kontekście usłyszałeś takie słowa od Partnerki? Wyrwane z kontekstu faktycznie nie brzmią najlepiej, ale może miała uzasadnienie żeby tak powiedzieć? A może po prostu stwierdziła fakt, że każde z Was coś wnosi do tego związku: Ona dwóch synów, Ty wnosisz córkę. Wtedy nie widzę w tym ani nic dziwnego , ani obłudnego.  Kontekst w tym momencie jest bardzo istotny.

A czyli jednak te słowa nie padły znienacka, tylko były Jej reakcją na Twoje słowa o tym by zamknęła stary rozdział. Nie do końca da się zamknąć, bo jednak ze względu na dzieci Pan EX będzie uczestniczyć w Waszym życiu. Nie wiem o jakie reakcje chodzi, czy kłóci się z Byłym facetem, czy też dla odmiany świetnie się z Nim dogaduje jeśli chodzi o opiekę nad chłopcami, ale jakby to nie wyglądało, to Tobie najwyraźniej te kontakty czy reakcje przeszkadzają.  Nie da się uciąć tych kontaktów (jakiekolwiek by nie były) i Ty sam najlepiej o tym wiesz, bo z matką swojej córki też jesteś w stałym kontakcie (przez wzgląd na wspólną córkę). Mówisz, że się dość dobrze dogadujesz z Byłą. A zatem słowa Partnerki na temat tego , że Ty wnosisz do związku córkę ( a wraz z Nią w Waszym życiu pośrednio musi być obecna też Pani EX) mogły być tylko potwierdzeniem faktu, że tak samo jak w Jej życiu są chłopcy i ich tata, tak Ty wnosisz do związku córkę i po części swoją Byłą.

Nie z dnia na dzień tylko po tym jak zacząłeś ją punktować z Jej relacje z Byłym Partnerem. Ja tak to widzę.
Wygląda to tak, jakbyś Ty miał prawo kontaktować się ze swoją Byłą odnośnie córki, a Ona nie ma prawa kontaktować się z ojcem swoich dzieci.
Aczkolwiek nie przedstawiasz tu szczegółów o jakie "reakcje na próby kontaktu ze strony ex-faceta" chodzi. Jeśli były to kontakty nie związane z dzieckiem to na twoim miejscu też bym się wkurzyła i też by mi to przeszkadzało. Ale jeśli były to kontakty związane z synami to potwierdziła tylko fakt. Ona wnosi synów a ty wnosisz córkę i całe "ogony", które się z Nimi wiążą.

Okej. Trochę rozjaśniłeś sytuację i "kontekst". Chociaż w tej sytuacji nadal nie rozumiem co miał piernik do wiatraka , czyli dlaczego w czasie rozmowy o byłym facecie, Ona Ci wyjechała z tekstem, że wnosisz do Waszego związku córkę. W tej sytuacji Jej komentarz uważam za nie trzymający się kupy ( chyba że pominąłeś jakieś fakty) a Twoją reakcję na Jej wspominki o byłym facecie.... no cóż. Też by mnie szlag trafił.
Z M przyjęliśmy zasadę , że nie rozmawiamy o byłych partnerach/partnerkach, bo obojga nas to irytuje.  Oczywiście są sytuacje nieuniknione (związane z dziećmi) ale nigdy bym nie śmiała wspominać o Byłym w innym kontekście. A jakby nie daj Boże M, próbował porównywać mnie do swojej byłej, albo mówić, że Ona robiła to albo tamto, sramto, to....... już dawno spakowałabym mu walizki i osobiście odstawiła pod dom Pani Byłej ;-)))

Zastanów się w takim razie, czy Ona przypadkiem nie rozważała/nie rozważa powrotu do tego faceta? Bo tak coś mi tu pachnie.

Tuż po rozmowie (dzień albo dwa) i mojej reakcji na te wspominki.Spokojnej reakcji (Nie będę tracił panowania nad sobą...) ale rzeczowej.

Stąd moje zdumienie.Co ma piernik do wiatraka.
Jak również,racjonalizm ostatnio.Za dużo kwiatków na raz...

@Cynica
Wybacz ,zachowam to dla siebie.

Zobaczymy, co będzie się dalej.
Nie będę spekulował.

Musi się rzeczywiście dobrze bzykać. W tym chyba jest sedno sprawy,tzn. że Ci żal to stracić ! Rozumiem W innym wypadku  za akcję z córką czerwona kartka jak nic!

Napisał, że seks jest/był dobry i ok, nie ma przecież w tym nic złego, że facet lubi sypiać ze swoją partnerką
Ale myślę, że chodzi o coś głębszego.. Wiadomo, że mając dzieci jest trudniej o partnera, który ten fakt zaakceptuje.

Ja nauczyłam się już "nigdy nie mówić nigdy" - oczywiście pomijając sytuacje związane z brakiem szacunku czy Miłości, czego nie zaakceptuję i tu nie ma co dywagować, ale na chwilę obecną na 90% nie interesują mnie mężczyźni z przychówkiem. Miałam w ostatnim roku kilka sytuacji, gdzie mężczyzna wydawał się interesujący, a na pewno był zainteresowany, ale fakt, że posiadali dzieci powodował, że traciłam to zainteresowanie.
Jeden próbował mi " wytłumaczyć", że jestem niedojrzała że nie chcę urodzić mu dziecka być żoną  ale wspaniałomyślnie chciał dać mi trochę czasu na 'dorośnięcie' , w "ostateczności" otwarty był na samo bzykanie inny się żalił, że "nie ma już dobrych kobiet i w d.. nam się poprzewracało", itd. etc.
Ogólnie panowie z dziećmi mają, jak dla mnie, pewną taką mentalność i podejście dla mnie osobiście odrzucające - właśnie do 'przyklejenie' do przychówku i zlanie się z nim, albo druga skrajność - nieodpowiedzialność totalna. Wiadomo, że żadne skrajności niedobre, ale jestem zdania, że ciężko stworzyć związek z kimś, kto nie skupia się w dużej mierze na partnerze tylko na dzieciach. Niezależnie czy to kobieta czy mężczyzna.
JA nie wyobrażam sobie żeby dziecko było 'ważniejsze' od moich potrzeb itp. Nie po to wchodzi się w związek chyba.
Dlatego najlepsze połączenia w takich sytuacjach to gdy OBOJE mają już dzieci, bo wtedy łatwiej na pewne sprawy przymknąć oko, zrozumieć. Jest w tym jakiś sens.

Tak czy inaczej,  niezależnie od wszystkiego - granicą inwestycji w związek powinien być punkt, w którym pogwałcony został szacunek dla drugiej osoby i gdzie nie liczy się z jej/jego potrzebami.
Kiedy stawia się swoje dzieci, psa i kota na pierwszych miejscach listy a partner gdzieś na końcu.
Albo niech czeka aż znajdę czas żeby się z nim dalej w dom po przerwie pobawić.

Nonsens.

Xperia, nie mam dzieci i nie chcę mieć. Dlatego mężczyzna z dzieckiem nie jest szczytem moich marzeń

Napisałam, że dla kogoś kto już ma dzieci dobrą opcją jest ktoś kto tez je posiada - jak w przypadku Pirx`a z Lejdi Foch

"Moje potrzeby" to 'oczekiwania'/preferencje względem tego jak chcę być traktowana i co otrzymywać od partnera. Ostatnią rzeczą jakiej bym oczekiwała to musieć zaakceptować okrojony czas dla mnie z uwagi na dziecko z kimś innym.
Być może to dziecinne być może niedojrzałe. Jestem egoistką, ale zdrową tak uważam. Nie muszę kochać całego świata i cudzych dzieci, a uważam że decydując się na związek z kimś z "bagażem" należy ten bagaż w pełni zaakceptować, a najlepiej i pokochać jak własne

Natomiast GDYBYM miała dziecko, oczywiście, że bezwzględnie szukałabym partnera który je zaakceptuje bo jest MOJE i mu się to w pełni należy, bo je kocham.
Dlatego potrafię doskonale zrozumieć taką potrzebę, pomimo, że sama nie jestem w stanie jej sprostać na tą chwilę.

Sama jestem dzieckiem z rodziny patchworkowej, gdzie obecna partnerka Ojca nas 'akceptuje' i mamy z nią poprawne relacje, ale nie bliskie. I uważam, że ona ma prawo do takiej decyzji, skoro Ojcu to nie przeszkadza.
Inna sprawa, że dla Ojca nigdy "oczkiem w głowie" nie byliśmy, to pewnie pomaga mu też o wiele bardziej skupić się na partnerce, która w tym zakresie jest podobnie wymagająca jak ja Nie jestem hipokrytką w tym temacie.

Bo dziecko, to krew z krwi, zawsze pozostanie najbliższe. Partnerek na bzykanie czy pokazywanie się na mieście można mieć dowolną ilość. Dziś ta, za miesiąc, pół roku inna. Czemu mają być ważne?

Dziecko to część siebie samego. Dziecko to odpowiedzialność za człowieka, któremu dało się życie, to nie bzudra, to nie zabawka na chwilę, to nie przedmiot przetargu. Pokrewieństwo rodzicielstwa to jedyną rzeczą, ktorej tak naprawdę nigdy się nie zerwie.

Prix ma dziecko i niestety, ale każda kobieta, z którą będzie chciał ułożyć sobie życie, będzie musiała akceptowac ten fakt, niezależnie od tego czy bedzie miała własne dzieci czy nie. A zawsze jest tak że własne dzieci, jeśli się je ma, stawia się na pierwszym miejscu. Więc może dla Prixa wbrew pozorom byłaby bardziej odpowiednia partnerka która jeszcze nie jest matką.

Elle88, na odwrót - nie da się stworzyć związku nie potrafiąc pogodzić tych dwóch spraw.

Ależ skąd, czasem sobie na nią ponarzekam ale niejednokrotnie dochodziłem do wniosku, że jest dla mnie idealnym partnerem. Właśnie dlatego, że nieustannie się o coś spieramy Już dawno zrozumiałem, że poprzednie kobiety, które gdzieś tam wokół były zamęczyłbym, gdybyśmy się związali na dłużej. Je bym zamęczył, a sam żył w poczuciu winy, że je zamęczam. Natomiast żona, czy też ogólnie kobieta, która jest matką dzieci faceta ma zawsze bonus, że jest... matką jego dzieci. Oczywiście, to nie jest zasada ogólna, bo przecież ludzie się różnie żrą, układają, są inaczej zbudowani charakterologicznie itd. Taka kobieta-matka będzie mogła dzwonić o każdej porze i zawracać gitarę. Ja ogólnie pewnie byłbym w stanie zrobić niejedno świństwo kobiecie ale nawet gdybym się miał kiedyś rozstawać z żoną, to miarkowałbym się, nawet jeśli bym ją wtedy jako człowieka, kobietę mocno już nie lubił. Bo nadal byłaby matką moich dzieci, więc miałaby immunitet Jest oczywiście możliwość komplikacji jeśli facet takich kobiet, matek swoich dzieci ma więcej niż jedną

Nie to że nie jestem. Pewnie jestem, tylko nie chcę
Poza tym, NAJPIERW musiałaby zaistnieć między mną a danym facetem relacja - silna i autentyczna, a dziecko do tego. A nie najpierw on i dziecko, a ja "na doczepkę". Wolne żarty

Myślę, że ona chce wrócić do byłego, a teksty które klepie Pirxowi to klasyczna racjonalizacja.
On o tym wie, ale mu zależy, więc narazie udaje, że nie wie o co w tym wszystkim chodzi

Mieć dziecko, a traktować dziecko ja "kropka", z którym spędza się więcej czasu niż ze swoją kobieta to dwie różne sprawy dla mnie.
Ale co ja się tu w ogóle produkuję, skoro dla mnie to i ta k czysta abstrakcja

Róbta co chceta, jak to się mówi. 

Z tego samego powodu nie traktuje panów z dziećmi jako potencjalnych partnerów

Ale jej dzieciom zafundowałeś widowisko .
Mam alergię na takich facetów , to o czym pisała Elle - traktują własne dziecko jak pępek świata, książę lub królewna..
Żadna normalna kobieta nie zaakceptuje sytuacji gdy facet z którym ma tworzyć związek faworyzuje swoje dziecko, zwłaszcza gdy sama je ma !
I myślę że Kjim była na tropie powodu...Elle również rozkminiła ! Tobie zależy na tej babce...i karzesz ją teraz "nie dobieraniem się do niej"...
Uważasz siebie za zajebistego... dostawca super sexu... i ogólnie super boy...a laska zła macocha...bo coś tam na temat mojej córeczki powiedziała!

To nie ty ja odstawiłeś ale ona ciebie ...i dlatego jesteś na forum ...póki nie zrozumiesz tego o czym pisze Elle żaden związek Ci nie wyjdzie .
Dzieci są ważne, ale to dorośli tworzą związek i powinni być dla siebie najważniejsi... wtedy żadne wizyty dzieci nawet z nocowaniem nie są problemem.

Da fuk? Tacy faceci naprawdę istnieją? Mam podobną pasję do jednej z Twoich  przez całe życie spotkałam na żywo jedną (sic! jedną) osobę o podobnej..... co za kobita, że Cię nie ceni odpowiednio.. ale serio, takie pasje zdarzają Się raz na sto ( jak w kawałku Strachów...)

Wiesz co?...:-)
Przywykłem chyba już do tego... :-)
Casus - nie jestem wielbłądem...

Ale dzięki.
Zapewniam Cię - istnieją :-)

Zgadzam się, że akceptacja dzieci partnera nie jest uwarunkowana posiadaniem własnych lub nie. Kiedyś nawet mi się zdawało, że lepiej zrozumieją się osoby w podobnej sytuacji, ale po jednym z wątków na tym forum zmieniłam zdanie. Dzieci po prostu trzeba lubić, ogólnie, i rozumieć,  że jako istoty niesamodzielne,  niedorosłe mogą być bardziej absorbujące od partnera. I fizycznie, i emocjonalnie. Co nie znaczy, że nie da się zaspokoić potrzeb wszystkich jednocześnie, do tego należy dążyć,  by nikt nie był poszkodowany. Na ile jest to możliwe. Choć i druga strona nie może być jednak egoistyczna, zazdrosna i zaborcza,  bo takiej zawsze będzie  mało.
Dla mnie i mojego męża dzieci są priorytetem. I to jest właściwa kolej rzeczy dla nas.To chyba ważne, a na pewno korzystne, żeby dobierać się właśnie tym kryterium.

O ile mnie pamięć nie myli, to nie dał się poznać jako Ojciec Roku,  więc i przykładem niezbyt pozytywnie świeci. Może stąd i taka cecha u Ciebie ?

Przecież napisałam, że nie tyle chodzi już nawet o posiadanie dzieci samemu, co chęci (po stronie tego kto nie ma) i umiejętności 'oddzielenia się' od roli Ojca przy kobiecie, dla ktorej nie jest się Ojcem tylko partnerem i kochankiem.
Jak tutaj proporcje są zachwiane to pojawiają się problemy. Tak ja to widzę.

Nie był dobrym Ojcem co mogę powiedzieć.. Ale nie zmienia to faktu że i tak doceniam to co zrobił te małe rzeczy, bo go kocham. Na swój sposób.
Miał naprawdę przejebane dzieciństwo. Nie potrafiłabym go zrozumieć ani mu wybaczyć gdybym sama nie miała spieprzonego częściowo. Ot, paradoks
Czasu nie cofnę.

Zacznę trochę nie na temat. Kobieta dla faceta, zwlaszcza mlodego lub/i niedojrzalego to skarb. Taki papierek lakmusowy. Obcujac z facetem kobieta potrafi dobitnie wykazac (niekoniecznie świadomie) jego braki, które on w innych okolicznosciach moze zignorowac, lub je z siebie wypierac. Kiedy nie jest idiota i pod presja kobiety przestaje je negowac, moze sie rozwijac i staje sie silniejszy. Jesli jest inteligentny nie musi się to równać oddawaniu pola w związku kobiecie.

W przypadku Waszej relacji tego rodzaju sprzezenie (odwrócone -w jej stronę)  powinno dotyczyc nie tych podkopujących związek braków czy "nalecialosci" (bo ona ma ich świadomość), ale jej pozytywnych cech, które Ty powinienes wzmacniac by ona poczula sie pewniejsza, pełniejsza i żeby ogólnie mówiąc nie czuła jak kula u nogi. W każdym razie na te pozytywy powinieneś położyć silniejszy akcent.
Riposta na stwierdzenie "inni się starali, a Ty nie" narzuca sie automatycznie, zwlaszcza że tamte jej związki sie rozpadły. Ale może być inna, bardziej w duchu tego o czym pisze powyżej, czyli np: "wręcz przeciwnie- gdybym starał się tak jak oni to juz bysmy ze sobą nie byli, ja staram się bardziej dlatego że lepiej Cie znam, uważam że jesteś tego warta, bardziej Cię szanuję/podziwiam/lubię" itp.
Przy czym tego rodzaju ogólniki by były dla niej wiarygodne powinny być podpierane na codzień konkretnymi jej zachowaniami, słowami itp.
Nie sposób odpowiedzieć jak reagować na konkretne "fochy"... powinno Ci byc jednak łatwiej je marginalizować, jeżeli zamiast skupiać się na ich analizie przyjmiesz założenie, że z reguły są spowodowane tym, że cos w danym momencie jest z nią nie tak- że jest jej źle, czymś się ponad miarę przejmuje, cos ja tłamsi, dominuje nad jej samopoczuciem i na ślepo odbija to sobie na Tobie.
Mniejsza z tym, czy jest to poglębione przez PMS czy nie. Jeżeli ignorujesz focha, ona może to odbierać jako opuszczenie jej w trudnym momencie i to czy ją przekonasz, że nie miała racji schodzi na drugi plan, a nawet pogarsza sprawę bo ona analizując taką sytuację na chłodno upewnie się w przekonaniu, że
znowu się pomyliła i jest do kitu.
Tak więc jeśli odnosić się w tym aspekcie do pierwszego posta, lepiej wtedy wrócić się, przytulić, powiedziec kilka ciepłych słów, wypić z nią jeszcze jedną kawę, dać się wypłakać itp., nawet jeśli miałoby to sprawić, że spóźnisz się do pracy.
Chociaż w Waszym przypadku wydaje mi się, że ona zebrała te wszystkie kłótnie, "fochy" do kupy i to za daleko zaszło.

Zupełnie niedokładnie To co pisałem powyżej dotyczyło relacji z nowym partnerem, a nie starym. Z żoną byłem 10 lat zanim się dzieci pojawiły, więc siłą rzeczy była dla mnie najważniejszą osobą. Dzieci taki stan tylko pogłębiają, a nie wprowadzają elementu konkurencji. To znaczy, owszem jak czytałem niektóre kobiety tak mają, że od kiedy pojawia się dziecko, to partner schodzi na drugi, a może trzeci plan. No ja, jak do tej pory jeszcze kobietą nie jestem...
Natomiast nowy partner w sytuacji kiedy ma się dzieci, to inna sprawa. Taka nowa musiałaby zaakceptować, że zawsze na pierwszym planie będzie obce dla niej dziecko. Ten prosty fakt akceptacji powinien prowadzić do zgodnego związku, jeśli jednak kobieta chciałaby, to sprowadzać do kwestii rywalizacji o uwagę, to raz, jest skazana na porażkę, a dwa znaczy zła kobieta to jest i zły wybór. Jasne, że tylko głupi facet dawałby jej co chwilę do zrozumienia, że się nie liczy, mniej liczy i zapewne mądrość polega na tym aby nie dać jej tego odczuć. Ale jak będzie chciała odczuć, to odczuje

Ho, ho ktoś się wczytał Dawno temu i nieprawda Co w tym dziwnego jeśli dwie osoby mają różne zapotrzebowania? Muszą ustalić jakiś kompromis. Zresztą u nas stan kompromisu się ustabilizował od kiedy do serca wziąłem sobie słowa żony "jak się będziesz pytał czy mam ochotę, to zapewne usłyszysz, że jestem zmęczona, boli mnie głowa, itp." No to już od dawna nie pytam

Bo twierdziła, że chodzę na boki i ogólnie taki kryzys

Oooo, a ja tego nigdzie nie pisałem. Co najwyżej, że miała chwilowe pragnienie zabawy ze znajomymi, w które i mnie wciągała ale mnie się nie chciało.

No już 23 lata... ale widać nie zrozumiałaś. Jest matką dzieci, to znaczy, że nawet gdybyśmy się rozstali, nawet w złych relacjach, gdzie może miałbym jakieś złe emocje, to fakt bycia matką moich dzieci daje immunitet na wiele złych myśli i reakcji. To znaczy, że nawet po paru latach miałaby prawo zadzwonić o 23, że jej rura pękła czy dałbym radę pomóc

Kurczę, nie widziałam tego wpisu.

Oczywiście, że darzyłeś Ją uczuciem, gdyby tak nie było, nie powstałby ten temat.

Ale to jest czysta prawda! :-)
Rozstaliśmy się z żoną, ale dziecko nie będzie tracić ojca.Nie będę jej przesuwał, itp.Jak ja się nią znajmuje ,to zajmuję :-) Koniec kropka.

Czysta prawda, tylko chłopów z takim podejściem to ze świecą trzeba szukać O wiele częściej spotyka się osobniki, którym dziecko we właśnie odzyskanym statusie kawalera przeszkadza. Kciuki za Ciebie trzymam mocne chłopie. Nie daj sobie wmówić, że coś jest z Tobą nie tak