Co ostatnio oglądałaś ? - Netkobiety.pl

Bylam na tym w kinie. Jest rewelacyjny, naprawde. Nie moj temat, zadnej z postaci wystepujacych nie polubilam tam, a jednak skakalam wrecz na krzesle i zlapal moja uwage od samego poczatku do ostatniej sekundy. Moja kolezanka w niektorzych momentach, zatykala buzie  i mowila 'o moj boze, o moj boze' jak napiecie bylo mocne
Scena wypadku baaardzo dobrze nakrecona

Oj może, może bdb zdjęcia. Film zachwyca ...precyzją. Z przyjemnością patrzyło się na to, jak powstaje muzyka. Ale też pewna metafora....do sukcesu.

Parę dni temu obejrzałam "Nae Meo-ri Sok-eui Ji-woo-gae" (oryginalny tytuł, koreański)/ "A moment to remember" (tytuł angielski i pod nim oglądałam ten film online, pod koreańskim tytułem online coś nie mogłam go znaleźć, wiadomo raczej zmieniają na angielski na stronach online). Jest to piękna historia miłosna, wciągającą, wzruszająca, przepłakałam chyba niecałą połowę filmu, łzy leciały potokiem. Bardzo dobrze zrobiony melodramat, pokazujący jak życie bywa niesprawiedliwe, ale światełkiem w tunelu jest miłość, która sprawia, że ludzie są zdolni do poświęceń. Dobrze dobrani aktorzy, bardzo dobre zagrali, pasują do siebie na ekranie, niezła muzyka, świetny klimat filmu i po prostu wspaniała historia. Nawet najtwardsi pewnie się wzruszą, a ja wrażliwa, to jak pisałam dużo na nim płakałam. Oprócz tego ogólnie ciekawe postaci, główni bohaterowie są generalnie wyraziści, a zwłaszcza główny bohater, trochę humoru, który bardzo mi odpowiada, bo Koreańczycy widzę zwykle mają fajniejsze żarty w swoich filmach. Przeszkadzała mi tylko może pod koniec zbyt duża ckliwość, tzn, że było wzruszająco, ale aż nadto to pokazane może, a nie trzeba było, film i tak jest bardzo wzruszający i bez tego. No, ale poza tym film wspaniały, o bólu, a też pięknej miłości, o bezsilności w chorobie, a zarazem wielkiej sile obojga bohaterów. Bardzo dobry film, moja ocena 8/10, polecam!

"Girlhouse" - no fakt, bardzo przewidywalny (jasne, slashery są przewidywalne, ale jednak zwykle mają coś innego od innych, tak się zdarza), a tu tak naprawdę wszystko przewidywalne, każde wydarzenie bym powiedziała, ale i tak nieźle się oglądało. Ładne dziewczyny - nie jestem facetem, ale i tak to pewien plus, slasher też można powiedzieć o zagrożeniach w sieci. Główna bohaterka całkiem dobrze zagrała, tzn na ich tle mi się wydaje, ale i inni aktorzy nie byli źli moim zdaniem. Zaczyna się zwłaszcza całkiem nieźle, owszem początek sprawia, że od razu potem wiemy tym bardziej o co chodzi, ale sam początek chyba jest najlepszy, dobrze pokazany, nieźle zagrany. Film niczym nie zaskakuje, zabójca też schematyczny, ale ogląda się to dosyć dobrze, więc jestem skłonna mimo wad dać mu chyba nawet naciągane 6/10. Taki slasher pomiędzy średnim, a niezłym, niby sporo wad, a jednak całkiem ok, do obejrzenia.

Oglądałam po raz n-ty Tylko Ciebie Chcę, drugą część Trzech Metrów Nad Niebem Polecam! To nie jest kolejny łzawy film bez sensu, ale film o miłości, przyjaźni, relacjach...zrobiony w naprawdę fajnym stylu

3 dni temu oglądałam "Pod mocnym aniołem" - no tak, dosadny film, ale dla mnie też nie jakiś do przesady. Lubię filmy Smarzowskiego, ten też moim zdaniem jest dobry, choć niewątpliwie gorszy od jego innych filmów moim zdaniem. To trochę takie majaki alkoholika bym powiedziała, ale moim zdaniem dobrze zrobione. Pewnie, że przerysowane w pewnych miejscach, pokazujące alkoholików takich skrajnych już, ale mnie poruszył. Mógłby tylko Smarzowski trochę zmienić obsadę, tak dla odmiany, a tak to są Ci aktorzy, którzy w jego poprzednich filmach, bardzo dobrzy, ale wiadomo ciągle oglądany Więckiewicz, mimo że bardzo dobry aktor to też się "nudzi". No, ale ogólnie dobry film o tym jakim nałogiem jest alkohol i jak niszczy obraz postrzegania świata. 7/10, dobry.

Wczoraj na seansie w domu kultury zaś obejrzałam film "Mama" (2014) Xawiera Dolana - jak na razie jego oglądałam też "Wyśnione miłości" i podobały mi się, ale "Mama" bardziej. Jest to wzruszająca historia o mamie i synu, który ma ADHD silne, często miewa zmienne nastroje, napady agresji, mama nie może sobie z nim poradzić, dlatego był on w internacie, a potem znowu jest z mamą, tzn musi się nim zaopiekować znowu i widzimy to na początku filmu. Ma on 14 lat. Trochę spraw ulega zmianie, gdy poznają tajemniczą sąsiadkę z naprzeciwka. Piękny, wzruszający film, o miłości rodzicielskiej trochę inaczej, bo np na pierwszy rzut oka choćby pracownica internatu mogłaby pomyśleć, że Diane nie zależy na synu. Jednak to pozory, warto zobaczyć później. Moim zdaniem wszyscy aktorzy zagrali świetnie, no wiadomo syn tym bardziej, bo miał naprawdę trudne sceny do zagrania. Jednak chylę czoła przed Diane, czyli Anne Dorval, pierwszy raz widziałam tę aktorkę, a jej gra aktorska mnie zachwyciła, chętnie zobaczę inne filmy z jej udziałem. Poza tym piękna muzyka, emocjonujące sceny, jest taka jedna scena, tak emocjonująca, że takiej chyba nie widziałam w żadnym filmie jeszcze. Do tego ta scena mocno trzyma w napięciu. W ogóle bohaterzy w filmie są wyraziści, idealnie dopracowani moim zdaniem, pewnie Dolan tak ich konstruuje właśnie, bo w "Wyśnionych miłościach" też każdy był wyrazistą postacią jak pamiętam. Dialogi też są bardzo dobre. Nie zawsze w filmach tak jest, często są jakieś kalki i brak wysilenia się tutaj, a tu jest inaczej. Widzimy w filmie trudne rodzicielstwo, dramat mamy, ale też syna, który stara się pracować nad sobą, ale sam widzi, że nie ze wszystkim sobie radzi, czasem traci kontrolę. A także o trudnych wyborach.

Jestem wrażliwa i zwykle na wzruszających filmach płaczę jak bóbr, tutaj może aż tak nie płakałam, ale chyba dlatego, że emocje ścisnęły mi gardło, więc wręcz jeszcze bardziej wzruszyłam się nawet nie płacząc tym razem. Chociaż tak po filmie jak go sobie przypomniałam i naszły mnie refleksje, to już poszło sporo łez, film ma dużą siłę oddziaływania. Dla mnie jedynie chyba początek filmu nieco gorszy od dalszej części, sama nie wiem, ale tak to odczułam i zabrakło mi więcej o Kylii, bo aż prosiło się, by wyjawić jaka była jej przeszłość moim zdaniem. Gdyby nie to to dałabym 9/10, no a tak dam 8/10, ale i tak bardzo dobra ocena, no i film zdecydowanie warty obejrzenia. Zostanie w mojej pamięci na bardzo długo. Dużo o nim teraz myślę, no i słucham wiele razy muzyki z filmu, a zwłaszcza np piosenki "Colorblind" - wcześniej chyba też ją znałam, ale teraz jakby podoba mi się jeszcze bardziej. Bardzo polecam film!

A potem obejrzałam w domu już sama, po seansie w domu kultury film "Sztuka płakania". Też bardzo dobry, choć zupełnie inna konwencja. Bardzo surowy, jeszcze bardziej surowy od wielu skandynawskich filmów myślę. Bez tonu moralizatorstwa, mimo że porusza trudny temat. O manipulacji w rodzinie, jak może ona przebiegać, dzięki czemu nikt spoza rodziny pewnie nie spodziewałby się co tak naprawdę w tej rodzinie się dzieje. Ukazanie płaczu jako próby manipulacji i bardzo dobrze to pokazali. Jedni płaczą, bo są smutni, inni by coś wymusić, w tym filmie w bardzo obrzydliwy sposób. Film pokazuje jak można zmanipulować dziećmi, które mogą pomyśleć, że to ich wina, nie zdawać sobie sprawy, że dzieje się coś złego. Film pokazany jest z perspektywy myślenia syna, czyli po prostu dziecka, jest to dobrze zrobiony zabieg. Akcja powolna, ale tutaj to nie ujmuje filmowi. Bardzo dobry film, Skandynawia kręci inne filmy i ten też jest inny, oryginalny, trochę groteskowy, ale w tym wszystkim też dramatyczny i jak piszę przedstawia trudny temat, daje pola do refleksji. 8/10, polecam do obejrzenia w skupieniu, nie jest to łatwy film, to prawda, ale warto obejrzeć. Inny od reszty, przedstawia inaczej ważny problem, inaczej, ale właśnie bardzo dobrze zrobiony. A postacie też dobrze skonstruowane.

Zapomniałam jeszcze napisać, że parę dni temu oglądałam "Dzikie historie". Właściwie oglądałam jednego dnia połowę filmu, czyli godzinę, a za parę dni dalej. No mnie aż tak nie zachwycił jak myślałam po ocenie, aczkolwiek zły nie jest, po prostu myślałam, że bardzo dobry będzie dla mnie, a jednak nie. Dałabym ocenę albo 6,5 biorąc pod uwagę połówki, ale wolę bez połówek, to ok 7/10. Zaczyna się naprawdę dobrze, historia z Pasternakiem bardzo dobra moim zdaniem i zabawna, dobra też scena w restauracji, dalsza nawet też, potem jednak moim zdaniem gorzej. A że oceniam całość, to ocena dobra, no bo nie przeczę, gdyby każda historia była poziomu Pasternaka to ocenę bym pewnie bardzo dobrą, czyli 8 dała. Wolałabym też chyba, żeby to było w jednej historii, dwóch czy może trzech, a nie więcej. Niewątpliwie dobra też historia z weselem, chociaż spodziewałam się i po niej więcej. Nie uśmiałam się dużo na całym filmie, chociaż chyba lubię czarny humor, np taki zaprezentowany czarny humor w "Jabłkach Adama" mi się podobał, ale ogólnie lubię czasem w sumie. Jednak tutaj aż tak to nie uśmiałam się, nie każda historia moim zdaniem trzyma poziom. Ta z potrąceniem była dla mnie wręcz słaba, a ta Bombita dobra jako pokazanie walki z systemem, ale też nie porwała mnie, ciągnęła mi się trochę. Podsumowając niezły/dobry film, tak pomiędzy dla mnie, moja ocena 7/10, dobrze, ale bez zachwytu, czego w sumie spodziewałam się, no czasem niepotrzebnie się spodziewamy, ale jak czytałam tyle bardzo dobrych opinii, to wiadomo nastawiłam się bezwiednie, ale wiadomo, każdy lubi co innego i rozumiem. Chyba, że mnie nie porywają filmy reżysera ogólnie, bo kiedyś oglądałam "Skóra w której żyję" i mimo świetnej fabuły i że lubię takie filmy, to się wynudziłam trochę. No nie wiem, obejrzę jakiś jego film jeszcze.

A wczoraj obejrzałam "Zło" (2003). Historia chłopca wysłanego do elitarnego internatu. Pokazuje jak przeciwstawia się systemowi. No jak na film skandynawski to dla mnie klimatu trochę zabrakło, jest nieźle, ale w porównaniu do innych skandynawskich filmów (może nie oglądałam jeszcze bardzo dużo, ale jednak znam ich klimat), to wypada moim zdaniem gorzej. Postacie mniej wiarygodne, bardziej jednowymiarowe moim zdaniem. Ogląda się zbyt lekko jak na film o tej tematyce i nie chodzi mi o to, że za mało mocnych scen, tylko ogólnie mam takie wrażenie. Dobrze jednak pokazane jak często Ci, którzy są na górze w hierarchii tak naprawdę są tchórzliwi.Widać jak Erik nabiera odwagi, ale jego zmiana jednak jest zbyt spektakularna, że wcześniej sam stosował agresję, a teraz jest dobry i chce przed nią chronić. Też pewnie można to wytłumaczyć, ale lepiej, gdyby to było wiarygodniej pokazane. Podobno lepsza jest książka o tym samym tytule, tak czytałam niektóre opinie, kiedyś przeczytam. Ogólnie film niezły, ale też nie taki dobry moim zdaniem jak mógłby być, zwłaszcza jak na film skandynawski odbiega od poziomu moim zdaniem. Moja ocena 6/10, polecam, ale nie jest to jakiś świetny film, ciekawy, ale trochę nie do końca dobrze zrobiony moim zdaniem.

Ja ostatnio obejrzałam "Bogowie", jestem pod wielkim wrażeniem gry Kota, kilka dni miałam ten film jeszcze ciągle w głowie. Polecam każdemu, kto chce obejrzeć dobry film.

Wczoraj widziałam "Naszą klątwę".
Film o parzę,która zmaga się z rzadką chorobą syna-zespołem wrodzonej ośrodkowej hipowentyalcji.Choroba o tyle groźna,że podczas snu dochodzi do zatrzymania oddychania.Przez całe życie właściwie pod respiratorem podczas snu...
Film króciutki ale dla mnie-mającej dziecko, także niezbyt zdrowe,kiedy na wyjazdy zabieram sporą kosmetyczkę leków,gdy widziałam jaką ogromną torbę niezbędnych rzeczy pakują rodzice malucha plus respirator,jak co noc walczą z aparaturą-niezbyt precyzyjną,mającą tendencję do wyłączania się,jak drżącymi rękami po raz pierwszy zmieniają rurkę tracheostomijną,jak nasłuchują czy mały wydaje dźwięki,czy się nie dusi, to myślę sobie,że spotkało mnie ogromne szczęście,które doceniam w takich właśnie momentach.

Volver, ja oprócz tego filmu nie oglądałam jeszcze chyba innych kręconych na zasadzie Dogmy, bo oglądałam już skandynawskie, ale kręcone bez tej zasady raczej. Jednak w tym filmie trochę mnie może to kręcenie nie do końca odpowiadało, ale pewnie właśnie dlatego, że jestem nieprzyzwyczajona. No, ale film uważam za świetny jak pisałam. Jakie są inne filmy tak nakręcone? Kiedyś z ciekawości obejrzę.
Któregoś dnia obejrzę też "Pragę", którą polecałaś.

Ja obejrzałam duński film krótkometrażowy "Helium" (2013). Krótkometrażowych filmów nie widziałam wiele, obawiałam się, że za krótkie, nie będą mi dlatego odpowiadać - tak sądziłam. Jednak tutaj jest inaczej. Owszem, chciałabym, by ten film był pełnometrażowy, bo uważam, że to piękny, wzruszający film, przepłakałam prawie cały jak to ja, wzruszyłam się bardzo. Niemniej bardzo mi się podobał i nie dziwię się, że dostał Oscara za film krótkometrażowy, jest to prosta, ale piękna historia, świetnie zrobiony film i jak pisałam świetnie jakby zrobili z tego cały film, choć wiadomo raczej tak nie zrobią, ale bardzo mnie ujął - niby nie oglądałam innych za bardzo, ale wierzę, że to był jeden z lepszych, ujął mnie. W ogóle Skandynawowie robią świetne filmy, Duńczycy to niby nie Skandynawowie, ale widzę, że ich kino jest podobne i bardzo je lubię. Ten film krótkometrażowy trwa 20 minut. Opowiada historię ciężko chorego chłopca i portiera, który opowiada mu o krainie Helium i tak oswaja go ze śmiercią. Bardzo wzruszające, smutne, a zarazem piękne, jak dał mu nadzieję. Sama historia o Helium też piękna. Do tego świetna aktorstwo. Rewelacyjny film krótkometrażowy, bardzo mi się podobał, moja ocena 9/10. Oglądałam go na youtube z napisami, naszukałam się go, jak o nim przeczytałam, ale w końcu na youtube znalazłam. Polecam.

Nie, "Otwartych serc" nie widziałam, ale mam w planie

Wiesz co, teraz poszukałam i znalazłam online z polskimi napisami. Oglądam w większości online, mam szybkie łącze, to wiesz, tutaj nie ma problemu. Wiadomo, jak czasem czegoś nie ma online, to czasem pobiorę czy od kogoś mam czy czasem kupiłam film, ale zazwyczaj oglądam tak. Dlatego chyba nie będzie potrzeby wysyłać skoro znalazłam.

W ostatnie kilka dni oglądałam:

"Ciekawy przypadek Benjamina Buttona" - no tak, film 7 lat już ma, ja akurat dopiero obejrzałam, a dawno już chciałam, jakoś tak wyszło. Oglądałam z przyjaciółką. No i nie powiem nieco się zawiodłam, myślałam, że bardziej mi się spodoba. Oczywiście nadal jest to wartościowy film, z ciekawym pomysłem, ale czegoś mi zdecydowanie w realizacji zabrakło. Bohaterowie dziwni ktoś napisał na filmwebie i tutaj ja muszę się zgodzić, nie trafili do mnie po prostu. Nie umiałam zbyt dobrze się z z nimi zżyć, nie poczułam wielu emocji, a jak wiecie i wiele razy pisałam jestem wrażliwa, więc nietrudno u mnie o to. Tzn były momenty, że emocje u mnie były, ale mało i nie było to silne wzruszenie, nie łapało mnie za gardło z emocji jak się spodziewałam po takim temacie. Na pewno jest dobra muzyka myślę, pewien klimat filmu. No i może nie nudziłam się (tzn chwilami tak, ale nie było tak źle), ale ale też miałam po prostu odczucie, że jest to zrealizowane średnio i czekałam na coś co sprawi, że się zachwycę, ale tego nie było. Jak wiecie też ja lubię filmy, które są wolniejsze, skłaniają ku refleksji, ale tutaj właśnie nie porwało mnie. Brad Pitt też mnie nie ujął w tym filmie. Już bardziej chyba Cate Blachett - na początku jej nie poznałam w rudych włosach, przyjaciółka mi powiedziała, że to przecież ona Ogółem no film niedopracowany jak dla mnie, nie taki bardzo dobry jak myślałam, że będzie, no ale ok, mimo tego dla mnie po prostu niezły, z przesłaniem owszem, niektóre sceny były dobre np z ojcem, na statku jak pływał były lepsze jak dla mnie, jak młodniał z nastolatka do dziecka. No niezły po prostu i nie więcej dla mnie, 6/10.

"Droga krzyżowa" (2014) - ten film akurat mną wstrząsnął. Można powiedzieć, że w paru miejscach przejaskrawiony, ale ogólnie moim zdaniem świetny. W mocny sposób pokazuje fanatyzm religijny, postać matki dziewczyny - straszna, despotyczna, z uśmiechem na ustach dominuje nad całą rodziną. Ojciec z boku, boi się sprzeciwić. Córka, która wierzy we wszystko co mówi matka, ksiądz i boi się żyć inaczej. Zastraszona, lękliwa. Wszystko zrobione na wzór drogi krzyżowej, tutaj nie płakałam, ale miałam to co na "Mamie, czyli ściskało mnie gardło, że tak powiem, więc to jeszcze 'gorsze' niż płacz, nie mogłam nic zrobić z wrażenia. Bardzo dobre aktorstwo, świetne ujęcia. Nie jest tu pokazany katolicyzm stricte, tylko pewien odłam religijny od niego. Wiadomo, że pokazane sytuacje są rzadsze, są ekstremalne, ale mimo wszystko zdecydowanie warto obejrzeć, dla mnie to nie jest obraza katolicyzmu jak niektórzy piszą, tylko po prostu pokazanie fanatyzmu, a nie że każdy katolik zły. Ludzie za bardzo widzę biorą do siebie niektórzy (no bo nie wszyscy). A jest też Bernadette przecież, która w filmie też wierzy w Boga, ale nie jest fanatyczką, jest dobrą postacią, więc tym bardziej nie ma co się tu doszukiwać żadnej obrazy. A fanatyzm jest zawsze zły, to przeraża co dzieje się w tym filmie, widzimy jak właśnie ten fanatyzm całkowicie zabiera zdrowy rozsądek, widzimy do czego może prowadzić. Trudny film, ale rewelacyjny moim zdaniem, surowy obraz i przejmujący, świetnie zrobiony. Nie było łatwo mi go znaleźć online, by obejrzeć, ale w końcu znalazłam. Rewelacyjny, smutny i warty obejrzenia, moja ocena 9/10. Polecam, trudny, ale zdecydowanie moim zdaniem warto obejrzeć. Nie dziwię się nagrodom jakie dostał.

"Historie kuchenne" - film osadzony w latach 50 XX wieku. Skandynawska produkcja. Krzywdą dla filmu jest moim zdaniem nazwanie go komedią itp, bo jak dla mnie nawet takiego delikatnego, subtelnego czy odwrotnie - czarnego humoru jest niewiele. Są sceny, gdzie się uśmiechnęłam, lekko zaśmiałam, ale jest ich niewiele. Jeśli twórcy faktycznie chcieliby, by w filmie były elementy komediowe, to moim zdaniem wtedy daliby ich więcej, bo zdecydowanie moim zdaniem dało się dodać ich więcej, bo pasowałoby do tematu filmu. No dlatego ja bym nazwała bardziej najwyżej komediodramatem, no i w sumie jest tak w opisie na filmweb, ale Ci co liczą na więcej komedii to mogą się rozczarować. Ja nie rozczarowałam się tym, najwyżej może lekko rozczarowałam się, ale to lekko tym, że moim zdaniem lepiej mogli przedstawić temat, może coś więcej o postaciach byśmy się dowiedzieli. No bo są ciekawi bohaterowie, ich samotność widzimy i potem dążenie do kontaktu, więc dobrze byłoby wiedzieć o nich więcej. No albo głębiej pokazać ich relacje. No tego mi zabrakło. Niemniej film nadal dobry moim zdaniem, ciekawa fabuła, początkowo mało dialogów, ale czuć napięcie między bohaterami, ich emocje, więc mnie to nie przeszkadzało. Dobrze pokazana samotność, skomplikowane relacje międzyludzkie. Kameralny film, dobry, ale jak na skandynawski film mógłby być po prostu jeszcze lepszy moim zdaniem. Skłania do refleksji. Moja ocena 7/10, ogólnie mogę polecić.

50 twarzy Greya

Spawn (1997) - Może w końcu zrobią remake

"Something wicked" (2014) - całkiem mi się podobał. Niezły film, nawet klimatyczny też moim zdaniem, nie że jakiś super, ale całkiem ok. Dobra gra aktorska uważam, zwłaszcza głównej bohaterki. Motywy użyte w filmie to raczej nic nowego, ale ciekawie przedstawione, miałam tylko w pewnym momencie wrażenie przekombinowania jakoś, ale poza tym ok. Mimo że oglądam jak wiecie raczej jak pisałam dużo thrillerów i hororów to byłam zaciekawiona i czułam też nawet chwilami dreszczyk emocji przez pewien czas filmu. Niezły, spokojnie mogę dać nawet mocne 6/10. Polecam, można obejrzeć bez nudy.

Numer 23- Thriller psychologiczny z Jimem Carreyem

To Write Love on Her Arms- o Dziewczynie która walczy z nałogiem ,problemami ,depresją

Jeśli ktoś ma ochotę na takie klimaty to nawet fajne filmy ,które skłaniają do refleksji

Ostatnio też numer 23, papilon, skazani na shawshank, zakładnik

Ostatni film jaki oglądałam to "Szefowie wrogowie 2". Strasznie pokręcony film, ale wszystkim którzy lubia się pośmiać serdecznie polecam

Zielona mila - klasyk:) Focus z Willem Smithem

Ostatnio oglądałam horror The Pyramid, byłam nastawiona na coś o wiele gorszego. Można się wyluzować w niedzielny poranek

"Co robimy w ukryciu", czyli jak w niebanalny sposób nakręcić film, którego bohaterami są wampiry. Akcja toczy się w dzisiejszych czasach w Wellington. Komedia ma charakter dokumentu (czasami zahacza o seriale typu "Ukryta prawda" itd. ). Dużo dobrej muzyki (np Norma Tanega, "You're dead") i humoru prawie takiego jak u Monty Pythona.

Ostatnio oglądałam kilka filmów:
- Kuch Kuch Hota Hai
- Devdas
- Do zakochania jeden krok
- Nazywam się Khan
- Sekret
- Mój kraj

"Czas na miłość". Baaaardzo ciepły, wzruszający film. Mojej drugiej połowie też się podobał

I jak warto go obejrzeć ?

A ja dzisiaj oglądałam "Zabić wspomnienia". Film godny uwagi dla wszystkich, którzy uwielbiają dramaty (jak ja).

Głód i Igrzyska- film o Korei Północnej.Polecam.

Ostatnio oglądałam razem z moim chłopakiem tak całkowicie dla relaksu szefowie wrogowie 2 i po prostu był to bardzo taki dobry film i bardzo śmieszny : ) jeszcze lepszy od pierwszej części, można się przy nim bardzo mocno uśmiać i jest on zdecydowanie bardzo taki joyful. Tytuł po angielsku to jest horrible bosses.

Ostatnio oglądałem Hobbita. Bardzo mi się podobał ale nie tak bardzo jak film Bóg nie umarł.

Ostatnio "Birdmana". Jak dla mnie świetny film. Doskonały pamflet na amerykańskie superprodukcje. A Keaton - mistrz

O a ja właśnie dziś albo jutro mam zamiar obejrzeć ten '71. W ogóle ten aktor znany między innymi z Niezłomnego [ choć imho to nie jest jego najlepsza rola ] robi na mnie coraz większe wrażenie.

Powiem Ci że ... taki siakiś dziwny ten film. Ani nie rewelacyjny ani też mega słaby. Taki jakiś ... no nie wiem, mało przekonujący? Nijaki? Jakieś tam przebłyski miał lub chciał mieć, coś tam komunikował widzowi, coś chciał przekazać ale jakoś mnie to nie przekonało powiem szczerze. Wolę jednak Hunger albo Bloody Sunday które są rewelacyjne.

Wczoraj ogladnelam "What We Do in the Shadows" i pokochalam

Film jest nakrecony w stylu para dokumentu i przedstawia historie 4 wspollokatorow wampirow. Jesli ktos lubi komedie w stylu Monty Pythona to polecam.