Moje zdrady (Netkafejka) - Netkobiety.pl

Witajcie nocą Starrowicze.
Widzę, że dziś ja przybywam za późno. Miałam "dyżur" - po męskich wypadach mojego męża z kolegami, rozwożę ich po domach. Dziś był właśnie taki dzień.

Ale debaty wielkiej w kafejce nie było

Życzę miłego weekendu. Mój będzie pracowity. O ile pogoda dopisze, to urozmaicony pracami ogrodowymi.

Pięknych snów.

P.S.
Czy komuś udało się zaobserwować meteory z roju Eta Akwarydów, z komety Halleya?

polecam Łazienki Starrdziadku
Pawie podrywaja pawice, chyba 24 h na dobe mają porozkładane ogony i uskuteczniaja tance godowe, można godzinami na to patrzeć

Witaj, Luc.
Melduję, że w ciągu godziny 6 maja późnym wieczorem "wyłapałem" dwa, ale nie wiem, czy pochodziły z tego roju, czy byli to jacyś "wolni strzelcy.:)

Cześć Wszystkim Starrowiczom :-)

Aurora
Nie przepracowuj się, Kochana. Szkoda życia na koncentrowaniu się na pracy. Mam nadzieję, ze nawale pracy to tylko stan przejściowy i świadome działanie.
Ja przez kilka lat nieświadomie uciekałam w pracę. Teraz rozumiem, dlaczego moja przyjaciółka z dużym dystansem podchodziła do moich zapewnień, że angażuję się tak bardzo w pracę, bo sprawia mi to satysfakcję i radość. Zawsze jest drugie dno - UCIECZKA.

Starr
Może kiedyś w wolnej chwili napisałbyś kilka słów dotyczących idei przyświecajacej Twojemu wyborowi cytatu w stopce. Strasznie mnie to ciekawi - też dlatego, że zamieszkuje ze mną pewien Kitek ;-))

Ukłon do samej Ziemi, Excop!

Wiedziałam, że Pluton został uznany za planetę dopiero w XX wieku, ale nigdy nie spojrzałam na tę problematykę tak, jak Ty z punktu widzenia amerykańskiej propagandy sukcesu. Faktycznie były to lata ostrej konkurencji jaką Amerykanie toczyli ze Starym Kontynentem o podbój kosmosu.

Pamiętam też, że Pluton tworzy coś w rodzaju ?sztywnej grawitacji? ze swoim księżycem Charonem ? niemal tak wielkim jak sama planeta, stąd uznawano go za planetę podwójną. W zasadzie od lat mówiło się o istnieniu jeszcze innej planety w Układzie Słonecznym, prawda? Jeśli dobrze pamiętam, to nazywano ją przez pewnie czas Transplutonem? Masz rację ? doczekaliśmy się poważnej redukcji ? Pluton przestał istnieć w kanonie słonecznych ?wędrowców?.
Tak czy siak, szkoda mi Plutona. Lubiłam go i jakoś sercem, byłam za demonstrującymi Amerykanami protestującymi przeciw zmianie ?porządku rzeczy? .   ;-)))

To może nie oceniając natężenia błędu, jaki popełnili naukowcy na siłę wprowadzając nową planetę, obliczając wiek Ziemi, czy uznając światło za falę, a nie jak dziś wiadomo za małe porcje energii-fotony o naturze nieciągłej, wróćmy do źródła, Drogi Excopie.

Nauka w świadomości ludzi jest czymś wielkim, ważnym, przed czym wielu z nabożeństwem chyli czoła, tym, bardziej, że język nauki staje się zrozumiały jedynie dla coraz węższej grupy ludzi, a uczeni poszczególnych dyscyplin nie potrafią znaleźć jakiejś części wspólnej, przez co jeszcze bardziej dyscypliny te się specyfikują i oddalają, pozostając sobie obce.
Co ciekawe, że w miarę rozwoju nauki coraz bardziej widoczne staje się  to, iż jakiekolwiek prawo jest w bezwzględny sposób prawdziwe. Wszelka wiedza jest jedynie prowizoryczna, nadal w dużej mierze pozostajemy na poziomie teorii i hipotez, które można podważyć. Zatem pryska też wiara (przynajmniej moja), że nauka kiedykolwiek będzie w stanie dać satysfakcjonującą odpowiedź na szereg pytań.
Przykład degradacji Plutona pokazuje, że nawet wszechświat nie jest ani wieczny, ani statyczny.
Człowiek zaś, szuka tej pewności, stałości, niezmienności, czegoś ?co jest na zawsze?, chce wiedzieć i być może dlatego między innymi potrzebuje Absolutu (?)

Ten fragment pozostawię sobie jeszcze "na deser", bo niedawno czytałam coś ciekawego o istnieniu i formach działania  ?przypadku?, ale muszę się zastanowić co to było i gdzie to było, bo zaciekawił mnie dowód na to, że przypadek poprzez swoją powtarzalność może mieć cechy porządku, celowości i harmonii. Dawano za przykład coś wydawałoby się tak losowego, jak rzuty monetą, gdzie przy wielokrotnych próbach można przecież ustanawiać prawo dotyczące prawdopodobieństwa wyrzucenia orła czy reszki?

Czy w świetle naszych rozważań o duchowości istot ludzkich od zarania dziejów, o potrzebach wyższych,  można założyć, że wiara, muzyka, poezja, ogólnie sztuka mogą prowadzić do poznania otaczającej rzeczywistości, czy też nie? Czy zawsze trzeba antagonizować wiarę i naukę?

Witaj Auroro.

Wybacz, ale jak przeczytałam pierwsze słowa "widziałam tylko sufit" to przypomniał mi się mało skromny dowcip

O marzeniach nie pomyślałam, bo nie oglądałam meteorów
Wybacz.

Moje astronomiczne doświadczenia polegają na zachwycaniu się pięknem nocnego nieba. Zwykle nie mam pojęcia gdzie co się znajduje. Ale to nie jest potrzebne. Noc pod gołym niebem, przy ognisku, z dala od ludzi, to najpiękniejsze chwile w roku.
Choć moi przewodnicy mnie edukują.

Poprzednią deprechę, 10 lat temu, wyleczyłam między innymi za pomocą open ticket na pływalnię. Przez kilka miesięcy z rzędu chodziłam tam niemal codziennie. Utopiłam w wodzie wszystkie swoje łzy. Tym razem musiałam radzić sobie inaczej. Właśnie będąc w kompletnej rozsypce pojawiło się kilka propozycji różnych zajęć dodatkowych i raczej traktuję to za przejaw działania Siły Wyższej, która zadbała o to, abym nie wsunęła się jeszcze głębiej do mojej muszli, bo tak właśnie najczęściej reaguję - wycofuję się i zasklepiam przed światem na długi czas.

Podejmując takie "wyzwanie" mogę wieść przynajmniej dość satysfakcjonujące życie zawodowe, skoro osobiste, jakoś mnie nie chce dotyczyć ;-) W tej chwili kwestia czasu spędzonego samotnie, nie jest już dla mnie tak dokuczliwa, ale były momenty, że wizja weekendu, czy wakacji była dla mnie czymś deprymującym.
Ale dziękuję Ci Przyszłości za Twe słowa, bo rzeczywiście łatwo jest wpaść w taki "wir". Bardzo łatwo...
Czy możesz napisać, jak odkryłaś, że praca stanowi tylko woal okrywający rzeczywistość? Jak poradziłaś sobie z takim "odkryciem"?

dzieci...brudne i szczęśliwe,
weekend spędziłam z dziećmi i ich dziećmi, tzn. dzieci w naszej rodzinie i maluszki,
najnowsze - Sońka pół Polka, pół Syryjka na stałe mieszka w Szkocji
na bosak po trawie biegała, z psiakami się całowała, szyszki gryzła i buźkę usmarowaną ziemią miała
a Alicja - 100 % Polka, opatulona tego nie wolno, to może zaszkodzić, psy ... a szczepione
ło matko, ojcze i córko (jak mawia moja przyjaciółko) o co kaman ?
a co do sufitu?
nie wiem czy dowcip...
bywało, oj bywało
ale dzisiaj - wygoda nade wszystko

Jak już pisałam, dowcip jest "nieskromny" , więc z racji własnej skromności, nie ośmielę się go przytoczyć.

Malować nie umiem, ale te słowa są mi bliskie.

Wrrr... wrrr...
Szkoda... i skromności i... dowcipu...

Otóż to! Spotykając piękno jest się przywołanym do rozważenia natury tego zjawiska i zapytanym o jego pochodzenie.

Kiedyś usłyszałam, że ludzie Zachodu w swoim wyobrażeniu Boga szukają Go w wysokości, a ludzie Wschodu w głębokości.

Czy potwierdzacie to, AnnoJo, Starr? Czy faktycznie tak jest?

Właśnie - co Ty godosz?
Przeca mogą być różne pozycje na plecach.
Co jo godom, co jo godom. Przecież skromna jestem....

Nie wiem jak dla ludzi Zachodu, bo nie miałem możliwości rozmawiać z nimi o Bogu, ale dla Hinduistów, czyli ludzi Dalekiego Wschodu, Bóg zstąpił na ziemię, przekazał ludziom swoje prawdy i zasady, w tym prawo KARMY, po czym odszedł. Głęboka musi być dla nich mądrość Boga, który dał wolną wolę w tym, czy chcą sobie pogarszać, czy poprawiać jakość życia w każdym kolejnym wcieleniu.

No to teraz blacharze będą mieli co robić, a autko poprawi swój wygląd o błyszczące, świeżutkie pół... 

Ale Wiesz, ze każdy facet ma dwa metry?... w sumie...

Miałam na myśli również to, że jako cywilizacja zachodnia spoglądamy w niebo, tam spodziewamy się ujrzeć Boga.
Sądziłam, że może religie wschodnie szukają nie w wysokościach, a w głębinach wód...

Ładny ten cytat, Luc choć nie pochodzi chyba z kręgów chrześcijańskich?

nie mam chyba już wyjścia, auto (poobcierane) tak mam, jakoś mi ciasno
zrobić już trzeba a ja bez auta - no szok, potrzebuję zastępcze
nic nie zarobię i

Dobrej, spokojnych snów.

Poznałem dość dobrze jeden odłam hinduizmu... być może w innych tak jest... Ale to Ty masz książkę o ich mitach...

U mnie się nie spełni... jutro Rada Nadzorcza, w środę Walne...
Będzie się działo, tym bardziej, że złożyłem rezygnację...
Ale dziękuję...
Spokojnej nocy Luc

Ojej! Aż tak źle się dzieje w państwie duńskim?!

Jakby co, gwizdnij dwa razy, jestem gdzieś w pobliżu, to Cię wesprę. Moi koledzy z Ukrainy także... ;-)))

PS Mam młotek i nóż do sprawiania ryb. A! i scyzoryk...

Czytam dla Pana fragment przypisów, bo tylko te jako tako rozumiem, Panie Hetmanie: "Wersja o stworzeniu świata ze Złotego Zarodka (Hiranjagarbha), spoczywającego w pierwotnych wodach, jest najbardziej rozpowszechniona".

"Pierwotne wody" to raczej nazwa przestrzeni kosmosu, nie wypełniona jeszcze galaktykami, mgławicami, planetami i słońcami.

Broń się jutro dzielnie, Hetmanie.
Nie zapomnij wziąć do pracy szabli.
Jest w netkafejce za kredensem z naczyniami ;-)))

Jakbym słyszała, jakieś niepokojące dźwięki, dobywające się spod migdałowców, przybiegnę z odsieczą ;-)))

Powodzenia i dobrej nocy!

Będę pamiętał
Spokojnych snów... A na dobranoc coś spokojnego:
https://www.youtube.com/watch?v=fXozd2iqbIc
Dobranoc wszystkim <papa>

Ja także lubię piosenki Bajora, choć muszę przyznać, że gdy go słyszę, natychmiast przypomina mi się parodia jego wykonania piosenki "Ogrzej mnie" przez Bogusława Kaczmarczyka z kabaretu Macieja Stuhra.
Za każdym razem, gdy ją słyszę pokładam się ze śmiechu.:D

Witam Szanowne Grono Stałych Bywalców Starr Cafee!

Z Tobą nie można się nudzić, Excop!

Ja tak mam z parodią mojego przenajświętszego Stanisława Soyki w wykonaniu młodego Stuhra: https://youtu.be/jqI7fyCDRdk

Wprost uwielbiam!

Aurora,
Geneza mojego zatracenia się w zajęciach zawodowych niewiele różni się od powodów, dla których Ty aktualnie skupiłaś się na pracy. Z tą różnicą, że Ty świadomie wykorzystujesz możliwości oderwania się od nieprzyjemnych myśli związanych z życiem osobistym, a ja nieświadomie zaczęłam uciekać w pracę, aby nie konfrontować się z tym, co zaczęło się psuć w moim małżeństwie. I im gorzej działo się w moim związku, tym lepiej radziłam sobie na gruncie zawodowym. Im więcej pracowałam i odnosiłam sukcesów w pracy, tym mniej miałam czasu na zaprzątnie sobie głowy niechcianymi myślami i odczuciami. W taki sposób zapełniałam pustkę, której nawet nie byłam świadoma. Nie chciałam być jej świadoma. Izolowałam się od siebie samej.

A jak odkryłam, że za zbytnim zaangażowaniem w pracę kryje się coś więcej niż tylko chęć rozwoju i entuzjazm pracy, których mi nigdy nie brakowało?

Gdy już opadł pył bitewny i zaczęłam widzieć spustoszenie, które dokonała zdrada w moim życiu, wówczas wyraźnie dostrzegłam związki przyczynowo-skutkowe i sprzężenia zwrotne między życiem prywatnym i zawodowym. Skoro nie czerpałam satysfakcji ze swojego małżeństwa, mój mąż ignorował i zbywał mnie, gdy pytałam dokąd zmierzamy a ja sama nie chciałam przyznać się przed sobą, że COŚ się skończyło, to najłatwiejszych sposobem na niezagłebianie się w siebie było znalezienie innego "zagłębia" zaangażowania ;-))
Co ciekawe, ja wcale nie miałam konkretnego planu na siebie tzw. ścieżki kariery zawodowej. Po prostu, albo mi odpowiadał zakres obowiązków, wyzwania, możliwości i wybierałam daną drogę, albo rezygnowałam z - wydawać by się mogło - ciekawych opcji i szans. A i tak się zatraciłam. Z dzisiejszej perspektywy patrzę z niedowierzaniem na to, ile ja spraw ciągnęłam, jak dużo obowiązków spoczywało na moich barkach, jak bardzo byłam wydajna i skuteczna. To nic, że prawie nie spałam, to nic, że prawie ńie jadłam, to nic, źe nie odpoczywałam - najważniejsze, że nie zawaliłam żadnego zadania, którego się podjęłam. Żyłam w totalnym kołowrotku, wciąż w biegu. Dosłownie biegałam po biurze w szpilkach żeby ze wszystkim zdążyć :-))

Wyciągnął mnie z tego z tego "dołka" mój były szef, który był i jest dla mnie kimś w rodzaju mentora, a z pewnością kimś bardzo inspirującym i motywującym dla mnie; kimś, kto mnie wiele nauczył i komu wiele zawdzięczam. To on mi uzmysłowił w jaką wpadłam pułapkę i pomógł mi się z tej pułapki wydostać. To był pierwszy krok, który wykonałam w celu uporządkowania swojego życia. Po tym pierwszym kroku, który dotyczył sfery zawodowej, zaczęłam baczniej przyglądać swojemu życiu prywatnemu, zaczęłam być bardziej wnikliwa i wkrótce ta stała zmiana (wcześniej były raczej zrywy) w prostowania spraw osobistych i próbie powrotu do zagubionej gdzieś bliskości przyniosły nieoczekiwane rezultaty. Cóż...lepiej późno niż później ;-)

Przyszłość, ... wow

kim jestem ?
pierwsza myśl - Jestem ...
www.youtube.com/watch?v=8lKZahL0vfo

Widać jesteśmy tym, co nam w duszy gra ;D

Dobry wieczór.
Dziewczyny jesteście niesamowite.
Przyszłość pięknie piszesz.

Pierwsze skojarzenie ze mną?
https://www.youtube.com/watch?v=i6yCFZ5eL5s
tak wiele miłości

Wczoraj wróciłem dobrze po północy, nie miałem sił na nic więcej, jak tylko prysznic i łóżko...
Dziękuję Auroro za organizowanie grupy ratunkowej, ale:
- sprawa okazała się jeszcze bardziej skomplikowana, bo rozsypce uległa Rada Nadzorcza i w momencie głosowania nie było kworum...
- jutro Walne Zgromadzenie... 

to pierwsze - fajniejsze
może dlatego, że ja też w ten serek ...