Dziewczyna próbuje wejść mi na głowę? - Netkobiety.pl

Cześć, borykam się z dużym problemem dotyczącym mojego związku i postanowiłem zasięgnąć opinii osób całkowicie postronnych

Ze swoją dziewczyną jestem ponad rok i, tak prawdę mówiąc, z miesiąca na miesiąc stara się mną coraz bardziej manipulować i usidlić mnie. Z jednej strony można traktować to jako delikatny plusik, bo przynajmniej jej na mnie zależy, ale z drugiej strony, jest to dla mnie przejaw braku szacunku i traktowania mnie jak... swojego psa.

Na przedstawienie historii związku nie ma czasu, ani miejsca, więc postaram się streścić.

Już jakiś czas temu zauważyłem pewną zależność - kiedy się widzimy (a z racji studiów jest to 5 dni w tygodniu; mieszkamy razem) jest wszystko w miarę ok. G (tak ją nazwijmy) jest bardzo emocjonalna, szybko się denerwuje, ale wystarczy ją przytulić, pocałować i wszystko jest w porządku. Schody zaczynają się dopiero jak się nie widzimy. G nie rozumie, że sobota jest moim jedynym, pełnym wolnym dniem w tygodniu i niekoniecznie mam ochotę spędzać go z nią. Robi mi awantury, celowo milczy, non stop coś sugeruje, żebym tylko się z nią spotkał, bo "ja Cię tak mocno kocham, jesteś moim całym światem i bez Ciebie nie wytrzymam". Nawet niedawno, jak przez 3h nie napisałem do niej SMSa zrobiła mi jazdę, że "Ty radzisz sobie beze mnie, masz mnie gdzieś. Nie piszesz, nie dzwonisz. Ja bym tak nie mogła...". Sytuację jakoś udało mi się częściowo załagodzić, ale jak powiedziałem wprost, że na sobotę, albo piątek wieczorem umówiłem się z kolegą, to powiedziała mi, że albo koledzy, albo ona. A jak mi się coś nie podoba, to ona zacznie umawiać się wieczorami z kolegami i zobaczymy, czy będzie mi fajnie... Wydaje mi się to na tyle irracjonalne, że aż nikomu o tym nie powiedziałem i spotykam się z nimi "w tajemnicy", oczywiście non stop smsując z moją 'zazdrosną' dziewczyną.

To można jeszcze przeboleć, ale miarka się przebrała. Otóż, G ma bardzo duży problem do mojej mamy. Studiujemy w innym mieście i w domu rodzinnym bywam od piątku wieczorem do niedzieli popołudniu. Moja dziewczyna stara się jak najbardziej opóźnić nasz wyjazd do domu, bo uważa, że za dużo czasu spędzam z mamą. Zabroniła mi chodzić z nią na zakupy czy gdziekolwiek indziej, bo "pamiętaj, teraz jesteś za mną, a nie z mamusią. Ja nie zamierzam z nią rywalizować - albo ona, albo ja!". Wiem, jak to brzmi... Oczywiście, jeśli jest taka potrzeba, to staram się pomagać mamie większe zakupy przywożąc samochodem, albo pomagając jej w jakichś drobiazgach jak jestem na miejscu. Zdaniem mojej dziewczyny to całkowicie nienormalne i ciągle pod nosem rzuca jakieś teksty. Typu - dostaje SMSa i pyta "czy to aby mamusia?" - a mama wysyła mi może z 10 smsów rocznie, z czego większość jest typu "Kiedy będziesz?" i tak dalej.

Co lepsze. Mam tylko mamę i tradycją jest, że zawsze na wakacje, na tydzień jedziemy na mazury. Od 1998 roku W zeszłym roku też oczywiście byłem i przez ten czas moja dziewczyna starała się ode mnie odsunąć. Nie pisała, nie dzwoniła, olewała mnie, a jak już dała jakiś sygnał, to napisała, że nasz związek chyba nie ma sensu. Dopiero po jakimś czasie zorientowałem się, że było to spowodowane moją nieobecnością. No ale... niedawno powiedziała mi, że to wstyd, żeby 20 letni chłopak jechał gdziekolwiek z mamą na wakacje i mam nie jechać. A jak pojadę, to oznacza, że mamusia jest dla mnie ważniejsza i z nami koniec. Tak na marginesie - ona oczywiście co roku jedzie gdzieś z rodzicami, w tym roku także ma zamiar. Sam zacząłem się nad tym zastanawiać. Tradycja tradycją, ale nie wiem, czy jechać... Nie chciałbym zrobić przykrości mamie i w sumie nie wiem, jak jej o tym powiedzieć... A z drugiej strony, nie chcę robić wszystkiego pod dyktando mojej G. Z ciekawości pytałem paru kolegów co o tym sądzą. Odpowiedzi brzmiały "Ona jest jebnięta" I że mam jechać, bo tydzień nas nie zbawi i niczego nie zmieni. Mam kolegę dwa lata starszego, który we wrześniu leci z rodzicami na jakąś tropikalną wyspę i jakoś się nie wstydzi i jego dziewczyna mu niczego nie zabrania... Co myślicie?

Już trochę tego natworzyłem, więc poczekam na jakieś ew. odpowiedzi i będę odpisywać na bieżąco. Tylko jeszcze powiem, że niedawno G oznajmiła mi, że większość jej koleżanek może przeglądać SMSy swoich chłopaków, a ja mam ekran na 'wężyka', co oznacza, że na pewno coś przed nią ukrywam... Albo zarzucała mi, że nie jestem o nią zazdrosny. To parę dni temu w mieście powiedziałem jej "A co ten gość się tak na Ciebie gapił? Zabraniam!". Była uśmiechnięta i zadowolona, ale z kolei, gdy ja wczoraj zażartowałem, że piszę z koleżanką ze studiów i dodałem "Tylko nie bądź zazdrosna", odpowiedziała mi "Rób co chcesz, mi to bez różnicy". Aha, nawet wprost pytałem ją, czy jest zazdrosna o kolegów czy o mamę. Powiedziała, żebym nie robił sobie jaj, bo z kolegami mogę spotkać się EWENTUALNIE raz na jakiś czas, ale nie raz na tydzień. Z mamą mogę w sumie też CZASEM porozmawiać czy raz na miesiąc podrzucić ją do sklepu, ale nie cały czas, bo to nienormalne... mam przecież ją, więc mama i koledzy są niepotrzebni, są przeszkodą!

Podsumowując. Obawiam się. Z każdym kolejnym miesiącem wymyśla coraz to nowe "zasady", szantażuje mnie oczywiście seksem. Odkąd jesteśmy razem, piszemy codziennie (jak się nie widzimy). Ostatnio, żeby wymusić na mnie pewną rzecz, milczała 4 dni, co było absolutnym rekordem, po czym wysłała mi SMSa, że skoro nie odezwałem się pierwszy (czyt. nie uległem jej), to na pewno jej nie kocham, traktuję ją jak sukę, zależy mi tylko na jednym i wykończyłem ją psychicznie. Pewnie i tak uznacie to za jakąś prowokację, ale dodatkowo: ona uważa, że skoro jest kobietą, to jest ważniejsza w związku, a z racji tego, że jestem chłopakiem, to właśnie ja powinienem się bardziej starać i to mi bardziej powinno zależeć Gadała coś w stylu "jestem z Tobą z wyboru, nie z przymusu, nie zmarnuj tego". Normalnie jakby była moją 6-tką w Totka. A i pewnego razu jak się pokłóciliśmy wysyłała mi lawinę durnych wiadomości (bo powiedzieć jest trudniej, wiadomo) w stylu "Nie jesteś fajny ani z wyglądu, ani z charakteru. Jesteś ze mną tylko dlatego, że obawiasz się, że głupszej nie znajdziesz"; "Tak prawdę mówiąc, to żadna inna nie chciałaby mieć takiego chłopaka jak Ty"; "Tylko ja jestem tak wyrozumiała, u innej byłbyś skreślony"; "Ty mnie nie kochasz... na pewno... a ja zasługuję na chłopaka, który mnie pokocha tak naprawdę. I żeby był bardziej urodziwy"... A coś mi się wydaje, że to ona boi się, że z takich charakterem zostanie sama. Normalnie oczywiście wciska mi, jaki to jestem wspaniały, przystojny i wręcz idealny.

Jeden starszy kolega powiedział mi, że ona jest najzwyczajniej w świecie niedojrzała emocjonalnie i to przejdzie jej z wiekiem i dodał, że takie huśtawki emocjonalne sprawiają, że ludzie się do siebie zbliżają i obu stronom jest to trudniej zakończyć. Zresztą, coś tam kiedyś gadała, że jest ode mnie uzależniona i marzy o tym, aby się uwolnić... Ale to tak nawiasem mówiąc.

Jeśli komukolwiek udało się przeczytać moje wypociny, to szczerzę dziękuje i proszę o odpowiedzi Pozdrawiam!